Πρώτα ειδα αυτο το βιντεακι στο youtube που σας αναρτησα και δειτε το, ειναι αρκετα αποκαλυπτικο

και μετα διαβασα καποια αποσπασματα του βιβλιου “the celestine prophecy” του James Redfield απο ενα μπλογκ. Αναγνωρισα πολλα στοιχεια απο μενα, για ριξτε μια ματια μηπως δειτε καποιον που σας μοιαζει…

“Οι άνθρωποι ανταγωνιζόμαστε μεταξύ μας με σκοπό να εξασφαλίσουμε ενέργεια. Αυτό το κάνουμε ασυνείδητα σε κάθε συνάντηση. Παρατηρώντας τις αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στους ανθρώπους, τόσο εκείνες που συμμετέχουμε οι ίδιοι , όσο και αυτές που συμβαίνουν μεταξύ άλλων, μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε αυτό τον ανταγωνισμό και να αρχίσουμε να κατανοούμε την ουσιαστική φύση των ανθρώπινων συγκρούσεων.
Καθένας από τους τρόπους ελέγχου της ενέργειας, έχει τις ρίζες του στον αρχικό φόβο ότι, αν χάσει κανείς τη σύνδεση με το γονιό του, δε θα μπορέσει να επιζήσει. Έτσι, η τάση να ελέγχουμε τους γύρω μας για να εξασφαλίζουμε ενέργεια είναι μια κατάσταση που αρχίζει από την παιδική ηλικία. Όταν είμαστε παιδιά, η επιβίωσή μας εξαρτάται από τους ενήλικες που μας φροντίζουν, και για αυτό αναπτύσσουμε πολύ συγκεκριμένους τρόπους με τους οποίους παίρνουμε ενέργεια από το οικογενειακό μας σύστημα. Η εξασφάλιση αρκετής αγάπης ώστε να νιώθουμε ασφαλείς και αρκετής αναγνώρισης ώστε να μπορέσουμε να δομήσουμε μια ταυτότητα, είναι κρίσιμα στοιχεία της ανάπτυξής μας.
Οι άνθρωποι λοιπόν, ανταγωνιζόμαστε μεταξύ μας για την εξασφάλιση ενέργειας. Αυτό το κάνουμε για να αισθανθούμε μια ψυχολογική αναπτέρωση. Πιστεύουμε ότι πρέπει αποσπάσουμε προσοχή, αγάπη, αναγνώριση, ενίσχυση, επιδοκιμασία από τους άλλους. Όλα αυτά δεν είναι παρά διαφορετικές μορφές ενέργειας. Έτσι μέσα από τις διάφορες μορφές επαφών και συνδιαλλαγών που είχαμε με τους γονείς μας όταν ήμαστε παιδιά, υιοθετούμε ένα τρόπο για να τραβάμε την ενέργεια προς το μέρος μας.
Στα πρώτα χρόνια της ζωής μας προσαρμόσαμε ασυνείδητα τον εαυτό μας στο περιβάλλον μας. Ο τρόπος που μας φέρονταν οι γονείς-μεγάλα αδέρφια, και το πώς νιώθαμε κοντά τους, ήταν για μας το «πεδίο εξάσκησης» στο οποίο μάθαμε να ελέγχουμε τη ροή της ενέργειας και να τη στρέφουμε προς το μέρος μας.
Θα περιγραφούν παρακάτω τέσσερις τύποι χειρισμού της ενέργειας. Μερικοί χρησιμοποιούν διαφορετικούς τρόπους σε διαφορετικές συνθήκες, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ένα κυρίαρχο θέατρο ελέγχου που τείνουν να το επαναλαμβάνουν. Το ποιο είναι αυτό το θέατρο εξαρτάται από ποια μέθοδος ήταν πιο αποτελεσματική με τα μέλη της οικογένειάς μας.
Τρομοκράτης
Οι τρομοκράτες καταφέρνουν τους πάντες να τους προσέξουν με τη θορυβώδη συμπεριφορά τους, τη σωματική τους δύναμη, τις απειλές, τα απρόσμενα ξεσπάσματα. Κρατούν τους πάντες σε επιφυλακή γιατί οι άλλοι φοβούνται ότι ο Τρομοκράτης θα κάνει κάποιο σχόλιο που θα τους ντροπιάσει ή θα θυμώσει μαζί τους. Οι τρομοκράτες είναι πάντα στο επίκεντρο της προσοχής. Προκαλούν στους άλλους την αίσθηση του φόβου ή άγχους.
Είναι κατά βάση εγωκεντρικά άτομα και η συμπεριφορά τους μπορεί να κυμαίνεται από το να δίνουν συνεχώς διαταγές, να μιλούν ασταμάτητα, να φέρονται αυταρχικά, να είναι άκαμπτοι και σαρκαστικοί, μέχρι τη σωματική βία. Αρχικά δεσμεύουν τους άλλους δημιουργώντας μια αύρα δύναμης.
Καθένα από τα τέσσερα θέατρα ελέγχου δημιουργεί μια συγκεκριμένη ενεργειακή δυναμική που ονομάζεται αντίστοιχο θέατρο. Για παράδειγμα το αντίστοιχο θέατρο που δημιουργείται από ένα τρομοκράτη είναι το «εγώ ο καημένος», το θέατρο του «θύματος».
Ανακριτής
Οι Ανακριτές δεν είναι τόσο απειλητικοί από την άποψη σωματικής βίας, αλλά τσακίζουν το ηθικό και τη θέληση του άλλου αμφισβητώντας νοητικά όλες τις δραστηριότητες και τα κίνητρά του. Είναι εχθρικοί επικριτές που προσπαθούν συνεχώς να φέρουν έτσι τα πράγματα, ώστε να φανεί ότι οι άλλοι φταίνε σε κάτι ή κάνουν λάθος.
Όσο περισσότερο ασχολούνται με τα ελαττώματα και τα λάθη σας, τόσο περισσότερο τους παρακολουθείτε και αντιδράτε σε κάθε τους κίνηση. Καθώς αγωνίζεστε για να αποδείξετε την αξία σας, ή να απαντήσετε στις επικρίσεις τους, τόσο περισσότερη ενέργεια τους στέλνετε. Κάθε τι που λέτε θα χρησιμοποιηθεί εναντίον σας κάποια στιγμή. Νιώθετε σαν να βρίσκεστε συνεχώς υπό παρακολούθηση.
Οι Ανακριτές είναι άτομα που βρίσκονται συνεχώς σε επαγρύπνηση. Εμφανίζονται κυνικοί, σκεπτικιστές, σαρκαστικοί, εκνευριστικοί, τελειομανείς ή υποκριτικά ενάρετοι και μπορεί να φτάσουν στο σημείο να γίνουν ύπουλοι και αδίστακτοι στους τρόπους που χρησιμοποιούν για να ελέγξουν τους άλλους. Δεσμεύουν αρχικά τους άλλους με το πνεύμα τους, την αλάνθαστη λογική τους, τα αντικειμενικά γεγονότα που παραθέτουν, και τη διανόησή τους.
Ως γονείς, δημιουργούν Απόμακρα παιδιά και μερικές φορές Θύματα. Και στις δύο περιπτώσεις, το παιδί προσπαθεί να ξεφύγει από την ανάκριση. Οι Απόμακροι προσπαθούν να ξεφύγουν από την υποχρέωση να απαντούν στη συνεχή παρακολούθηση και τα εκνευριστικά σχόλια του Ανακριτή( οπότε θα αποστραγγιστούν από την ενέργειά τους).
Απόμακρος
Τα Απόμακρα άτομα είναι χαμένα σε ένα δικό τους εσωτερικό κόσμο από ανεπίλυτες συγκρούσεις, φόβους και αυτοαμβιβολίες. Πιστεύουν ασυνείδητα ότι αν υποκρίνονται τον μυστηριώδη ή τον αδιάφορο, κάποιος θα έρθει να τους τραβήξει έξω. Συχνά νιώθουν μοναξιά, και κρατούν απόσταση από φόβο ότι οι άλλοι θα τους επιβάλλουν τη θέλησή τους ή θα αμφισβητήσουν τις αποφάσεις τους ( όπως έκαναν οι Ανακριτές γονείς τους).
Πιστεύουν ότι πρέπει να τα κάνουν όλα μόνοι τους, και γι΄αυτό δεν ζητούν βοήθεια. Χρειάζονται ελεύθερο χώρο γύρω τους και συχνά αποφεύγουν τις δεσμεύσεις. Όταν ήταν παιδιά, οι γονείς τους δεν τους επέτρεπαν να ικανοποιήσουν την ανάγκη τους για ανεξαρτησία ή δεν τους αναγνώριζαν για τη δική τους προσωπικότητα.
Έχουν την τάση να κινούνται προς την πλευρά του Θύματος, πάνω στο φάσμα των θεάτρων, και δε συνειδητοποιούν ότι η ίδια η απόμακρη συμπεριφορά τους μπορεί να ευθύνεται για το γεγονός ότι δεν έχουν αυτό που θέλουν (π.χ. χρήματα, αγάπη, αυτοεκτίμηση ), ή για την αίσθηση της αποτελμάτωσης ή της σύγχυσης που νιώθουν. Συχνά πιστεύουν ότι το κύριο πρόβλημά τους είναι η έλλειψη κάποιου πράγματος (χρημάτων, φίλων, κοινωνικών επαφών, μόρφωσης).
Εμφανίζονται από αδιάφοροι εώς απρόσιτοι και μη συνεργάσιμοι, μέχρι συγκαταβατικοί, αποδοκιμαστικοί, αντιδραστικοί και ύπουλοι.
Χρησιμοποιούν επιδέξια την απομάκρυνση ως άμυνα, και συνήθως αποκόβονται από την ίδια τους την ενέργεια με φράσεις όπως «εγώ διαφέρω από τους άλλους», «κανείς δεν καταλαβαίνει τι προσπαθώ να κάνω», «είμαι μπερδεμένος», «δεν θέλω να παίξω το παιχνίδι τους», «όλα θα ήταν διαφορετικά αν είχα…». Χάνουν τις ευκαιρίες τη μία μετά την άλλη, ενώ υπεραναλύουν τα πάντα. Με την παραμικρή ένδειξη σύγκρουσης ή αντιπαράθεσης, ο Απόμακρος γίνεται ασαφής και μπορεί να φτάσει στο σημείο να εξαφανιστεί (με το να μην απαντά σε τηλεφωνήματα ή να μην εμφανίζεται σε ραντεβού). Αρχικά δεσμεύουν τους άλλους μέσα από τη μυστηριώδη και αδιάφορη βιτρίνα που εμφανίζουν.
Οι Απόμακροι συνήθως δημιουργούν Ανακριτές, αλλά μπορεί επίσης να εμπλακούν σε θέατρα με Τρομοκράτες ή Θύματα επειδή βρίσκονται στο κέντρο του φάσματος.

Θύμα
Τα Θύματα δεν νιώθουν ποτέ ότι έχουν αρκετή δύναμη για να αντιμετωπίσουν ενεργητικά τον κόσμο, γι αυτό προσπαθούν να προκαλέσουν συμπάθεια, προσελκύοντας την ενέργεια προς το μέρος τους. Όταν χρησιμοποιούν τη σιωπηλή συμπεριφορά, μπορεί να ολισθήσουν προς το θέατρο του Απόμακρου, αλλά ως Θύματα που είναι, φροντίζουν να μην περάσει απαρατήρητη η σιωπή τους.
Τα θύματα είναι πάντα απαισιόδοξα άτομα και τραβούν την προσοχή των άλλων παίρνοντας ανήσυχο ύφος, αναστενάζοντας, τρέμοντας, κλαίγοντας, κοιτάζοντας με απλανές βλέμμα μπροστά τους, απαντώντας αργά σε ερωτήσεις και αφηγούμενοι ξανά και ξανά μεγάλα δράματα και κρίσεις.
Τους αρέσει να μένουν τελευταίοι στην ουρά και υποτάσσονται στους άλλους. Η αγαπημένη τους φράση είναι «ναι, αλλά…».
Τα Θύματα αρχικά δελεάζουν τους άλλους με την αδυναμία και την ανάγκη τους για βοήθεια. Ωστόσο, δεν θέλουν πραγματικά να δοθεί λύση στην κατάσταση γιατί τότε θα χάσουν την πηγή της ενέργειάς τους.
Μπορεί επίσης να δείχνουν υπερβολικά υποχωρητική συμπεριφορά , πράγμα που τους κάνει τελικά να νιώθουν ότι οι άλλοι τους εκμεταλλεύονται. Ως υποχωρητικά άτομα, δεν έχουν την ικανότητα να θέτουν όρια στις σχέσεις τους, και η συμπεριφορά τους κυμαίνεται από το να προσπαθούν να πείσουν τους άλλους, να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και να προβάλλουν δικαιολογίες, μέχρι το να προσπαθούν να λύνουν ξένα προβλήματα.
Επιτρέπουν στους άλλους να τους φέρονται σαν «αντικείμενα», ίσως μέσα από την ομορφιά τους ή την παραχώρηση της σεξουαλικής τους εύνοιας και μετά ενοχλούνται επειδή οι άλλοι δεν τους υπολογίζουν.
Τα Θύματα συντηρούν την θέση τους προσελκύοντας άτομα που τους τρομοκρατούν. Στους ακραίους κύκλους οικογενειακής βίας Τρομοκράτες και Θύματα παίζουν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ο Τρομοκράτης εμπλέκει το Θύμα σε όλο και πιο βίαια επεισόδια κακομεταχείρισης, μέχρι που η διαδικασία αυτή φτάνει σε μια κορύφωση έντασης.
Μετά την κορύφωση, ο Τρομοκράτης υποχωρεί και ζητά συγγνώμη και με αυτό τον τρόπο στέλνει ενέργεια η οποία δελεάζει το Θύμα και το επαναφέρει στο φαύλο κύκλο.”
* * *

Τα θέατρα ελέγχου, βασίζονται στο ΦΟΒΟ.
Ας πιάσουμε λοιπόν ξανά τα θέατρα ελέγχου, ειδωμένα μέσα από το φόβο που τα γεννά:

Αντιγράφω και πάλι:

ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ ΘΕΑΤΡΑ

Τρομοκράτης

Εξωτερική συμπεριφορά——————— Εσωτερική πάλη
Εξωτερική συμπεριφορά: Άρνηση, δεν ακούει τους άλλους
Εσωτερική πάλη: Φόβος ότι θα τον θέσουν υπό έλεγχο

Εξωτερική συμπεριφορά: Θυμός
Εσωτερική πάλη: Φόβος ότι αυτά που έχει ή κάνει δεν αρκούν

Εξωτερική συμπεριφορά: Θα το πάρω με όποιον τρόπο μπορώ
Εσωτερική πάλη: Κάποιος άλλος θα το πάρει πρώτος

Εξωτερική συμπεριφορά: Αλαζονεία
Εσωτερική πάλη: Κανείς δε με προσέχει

Εξωτερική συμπεριφορά: Πρώτα ο εαυτός μου
Εσωτερική πάλη: Κανείς δε νοιάζεται

Εξωτερική συμπεριφορά: Έλεγχος
Εσωτερική πάλη: Πρέπει να το κάνω μόνος μου

Εξωτερική συμπεριφορά:Μανία
Εσωτερική πάλη: Κανείς δε νοιάστηκε ποτέ για μένα

Εξωτερική συμπεριφορά: Βία
Εσωτερική πάλη: Είμαι (νιώθω) νεκρός

Κάνει τους άλλους να νιώθουν: ———— Αντίστοιχο Θέατρο:

Κάνει τους άλλους να νιώθουν: Φόβο
Αντίστοιχο Θέατρο: Θύμα: “Μη μου κάνεις κακό, δεν σε απειλώ”
Κάνει τους άλλους να νιώθουν: Θυμό
Αντίστοιχο Θέατρο: Τρομοκράτης: “Δεν μπορείς να μου κάνεις κακό,θα σε πολεμήσω”
Κάνει τους άλλους να νιώθουν: Εκδίκηση.
Αντίστοιχο Θέατρο: Ανακριτής: “Δεν είσαι τόσο δυνατός όσο δείχνεις. Ποιο είναι το αδύνατο σημείο σου;”
Κάνει τους άλλους να νιώθουν: Ανύπαρκτοι
Αντίστοιχο Θέατρο: Απόμακρος:”Δε θα έρθω σε σύγκρουση μαζί σου”

Ανακριτής

Εξωτερική συμπεριφορά ——————– Εσωτερική πάλη

Εξωτερική συμπεριφορά: Ποιος νομίζεις ότι είσαι;
Εσωτερική πάλη: Έλλειψη αναγνώρισης κατά τα παιδικά χρόνια

Εξωτερική συμπεριφορά: Πού πας;
Εσωτερική πάλη: Με αφήνουν μόνο και φοβάμαι

Εξωτερική συμπεριφορά: Γιατί δεν έκανες αυτό ή εκείνο;
Εσωτερική πάλη: Θέλω αποδείξεις της αγάπης σου

Εξωτερική συμπεριφορά: Γιατί δεν κάνεις αυτό ή εκείνο;
Εσωτερική πάλη: Θα με εγκαταλείψεις

Εξωτερική συμπεριφορά: Σου το είχα πει εγώ
Εσωτερική πάλη: Με χρειάζεσαι. Σε χρειάζομαι

Εξωτερική συμπεριφορά: Έλεγχος
Εσωτερική πάλη: Πρέπει να το κάνω μόνος μου

Κάνει τους άλλους να νιώθουν: —————–Αντίστοιχο Θέατρο:

Κάνει τους άλλους να νιώθουν:Ανύπαρκτοι
Αντίστοιχο Θέατρο:Απόμακρος: “Δεν ξέρεις τι σκέφτομαι”
Κάνει τους άλλους να νιώθουν:Λάθος
Αντίστοιχο Θέατρο:Απόμακρος: “Είσαι πιο δυνατός από μένα,μετράς πιο πολύ από μένα”

ΠΑΘΗΤΙΚΑ ΘΕΑΤΡΑ
Απόμακρος

Εξωτερική συμπεριφορά—————–Εσωτερική πάλη

Εξωτερική συμπεριφορά: Είμαι έτοιμος να…
Εσωτερική πάλη: Δεν είμαι σίγουρος αν μπορώ να επιβιώσω

Εξωτερική συμπεριφορά: Χρειάζομαι περισσότερα (χρήματα,μόρφωση, χρόνο, ευκαιρίες κλπ)
Εσωτερική πάλη: Δεν έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, φοβάμαι
 
Εξωτερική συμπεριφορά: Δεν ξέρω, δεν είμαι σίγουρος, μπορεί
Εσωτερική πάλη: Θα παγιδευτώ και δεν θα τα καταφέρω

Εξωτερική συμπεριφορά: Θα σου πω
Εσωτερική πάλη: Δεν ξέρω τι νιώθω

Κάνει τους άλλους να νιώθουν:——–Αντίστοιχο Θέατρο:

Κάνει τους άλλους να νιώθουν:Αβέβαιοι
Αντίστοιχο Θέατρο:Ανακριτής: “Έχεις θυμώσει μαζί μου;” 
Κάνει τους άλλους να νιώθουν:Καχύποπτοι 
Αντίστοιχο Θέατρο: Ανακριτής: “Τι λάθος έκανα;”

Θύμα

Εξωτερική συμπεριφορά ——– Εσωτερική πάλη

Εξωτερική συμπεριφορά: Είμαι κουρασμένος
Εσωτερική πάλη: Κάνω τόσα πολλά και κανείς δε με βλέπει

 Εξωτερική συμπεριφορά: Τι να κάνω, έτσι είμαι
Εσωτερική πάλη: Δεν ξέρω άλλο τρόπο για να πάρω ενέργεια

Εξωτερική συμπεριφορά: Κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ
 Εσωτερική πάλη: Αν αλλάξω δε θα μ’ αγαπάς

Εξωτερική συμπεριφορά: Είμαι μια χαρά
Εσωτερική πάλη: Δε νοιάζεσαι πραγματικά για μένα

Εξωτερική συμπεριφορά: Άσε να το κάνω εγώ
Εσωτερική πάλη: Με χρειάζεσαι. Σε χρειάζομαι

Εξωτερική συμπεριφορά: Μην ανησυχείς για μένα
 Εσωτερική πάλη: Χρειάζομαι αναγνώριση

Κάνει τους άλλους να νιώθουν:———-Αντίστοιχο Θέατρο:

Κάνει τους άλλους να νιώθουν:Ένοχοι
Αντίστοιχο Θέατρο: Τρομοκράτης: “Θέλεις να με ελέγξεις”

Ποτέ δεν είναι αργά να σπάσουμε τις αλυσίδες του φόβου και το φαύλο κύκλο του αγώνα για έλεγχο και δύναμη.
Δεν είναι εύκολο.
Τουλάχιστον, αναγνωρίζοντας τα βασικά θέατρα, κάνουμε ένα βήμα.

Οταν ημουν μικρη δε μου αρεσε καθολου η βροχη, γιατι αυτο σημαινε οτι δεν θα μπορουσα να παω στην παιδικη χαρα, ουτε εκδρομη με τους γονεις μου.

Θυμαμαι μια φορα που ηταν να παμε καπου εκδρομη, μας το ειχαν ταξει οι γονεις, ειχε σκοτεινιασει εκεινο το πρωινο τοσο πολυ ο ουρανος, ειχε αρχισει κι η βροχη κι εγω κοιτουσα απο το τζαμι τα συννεφα που ταξιδευαν με γοργο ρυθμο στον ουρανο κι ελεγα απο μεσα μου με παρακαλετα, “αντε φυγετε παλιοσυννεφα, αντε καντε γρηγορα να βγει ο ηλιος, να παμε εκδρομη..”

Απο τοτε φυσικα εχουν περασει πολλα χρονια και τα συναισθηματα μου για τη βροχη ειναι εντελως διαφορετικα. Την αγαπω τη βροχη, την ποτιστικη βροχη οπως ειναι η σημερινη, που μυριζει το χωμα που εχει διψασει απο τοσες μερες ανυδριας. Και μ’ αρεσει που θα μεινω μεσα και θα τη χαζευω απο το παραθυρο. Κανει  και λιγη ψυχρα κι ειναι ευχαριστο μετα απο τοσες μερες ζεστη.

Και δυο μεγαλοι καλλιτεχνες ο Eric Clapton & ο Iggy Pop, διασκευαζουν το κλασσικο κομματι “autumn leaves”. Αφιερωμενο λοιπον το τραγουδι αυτο στη σημμερινη μερα που μοιαζει με φθινοπωρινη..

{youtube}LgixoLYbMI8{/youtube}

 

Τι είναι το funnyface? Βασικά ήταν ένα ιστολόγιο (nat-funnyface.blogspot.gr) που είδε το φως της δημοσιότητας την 1/3/2010, και προβιβάστηκε σε ιστοσελίδα.
Εδώ και μέρες έμπαινα στο blogger και πότε του άλλαζα πρότυπο, πότε διάταξη, όλο όμως κάτι μου έφταιγε, κάτι δεν μου πήγαινε. Εντωμεταξύ σε κάποια φάση κόλλησε το blogger και δεν έπαιρνε τις νέες ρυθμίσεις που του είχα κάνει, και λέω δε γίνεται, δεν πάει άλλο κάτι πρέπει να γίνει…..

---

Μου άρεσε η ιδέα ν’ αρχισουν τα θέματα μου να κατηγοριοποιούνται, να μπαινουν σε μια τάξη, βέβαια όπως θα δείτε είναι λίγα, μόνο τρία (σινεμά, μουσική, διάφορα) αλλά η άρχη έγινε. Επειτα δε μου άρεσε ότι για να γράψει κάποιος σχόλιο έπρεπε να έχει gmail εφόσον το blogger και το gmail είναι κομμάτι του google. Eτσι λοιπον με το template αυτο της νεάς ιστοσελίδας, τα πράγματα μπηκαν σε μια τάξη και μπορεί καποιος να κάνει το σχόλιο του χωρίς να προβληματιστεί ιδιαίτερα.

Το μόνο μειονέκτημα είναι ότι δεν μπορω να κάνω copy-paste των σχολίων που έκαναν οι αναγνώστες στο μπλογκ. Θα μπορούσε να είναι μια ευκαιρία λοιπον για νέο σχόλια σε όσους θέλουν να “ξεφυλλίσουν” τις σελίδες της ιστοσελίδας.

Πάντως, έχω την αίσθηση ότι είναι πιο φιλικό στους αναγνώστες. Σαν να οδηγείς σε ένα highway, απ’όπου και η εικόνα του φόντου. Εμένα προσωπικα με παραπέμπει ότι οδηγείς σε ένα δρόμο ανεμποδιστα και ταυτόχρονα ξεκουραστα, χαλαρά.
Ελπιζω στους φίλους αναγνωστες του blog να αρεσει η νέα εμφάνιση και ευελπιστώ και σε νέο κοινό όπου όλοι παρέα με το καινουργιο αυτό καναλι επικοινωνίας, θα συμβάλλουμε σε αυτό το ‘road trip’ στο χρόνο.

Ημουν σε ενα κλαμπακι τις προαλλες οπου επαιζε παλιες επιτυχιες απο τα 80ies. Μαλιστα σε καθε τραγουδι επαιζε και το αντιστοιχο βιντεοκλιπ στις τηλεορασεις που ηταν κρεμασμενες στους τοιχους κατι που δε βοηθουσε στο να χορεψεις γιατι χαζευες τα βιντεο…

Κι εκει που ημουν “χαζεμενη” κι εγω, παιζει το τραγουδι της Μπονι Ταιλερ “I need a hero”. Και λεω σε μια φιλη μου που ηταν διπλα μου “αχ, κατι τετοια τραγουδια και ταινιες εκεινης της εποχης μας πηραν τα μυαλα στις γυναικες και περιμεναμε τον “ηρωα” μας, τον “ιπποτη” για να μας προστατευσει και να μας υπερασπιστει..” Κι ετσι πολλες απο εμας γιναμε πολυ εκλεκτικες, ο ενας μας βρωμουσε, ο αλλος ξερω γω τι, παντα θα ειχε κατι που δεν θα πληρουσε τις προδιαγραφες κι ετσι πολλες γυναικες σημερα ειναι μονες τους. Καλα θα μου πεις φταιει το τραγουδι? μωρε το τραγουδι μια χαρα ειναι. Αλλα εχω την αισθηση οτι στη γυναικεια αντιληψη, υπαρχει στο πισω μερος του μυαλου μας η υπαρξη του “ηρωα”…

Δεν εχουμε ομως συνειδητοποιησει μεσα μας οτι η γυναίκα αυτή τη στιγμή είναι πολύ πιο δυναμική από τον άνδρα. Είναι πολύ πιο υπεύθυνη, πολύ πιο οργανωτική, συνεπώς, της έχουν φορτωθεί πολλοί ρόλοι. Υπάρχει μια έντονη αναπηρία, στην αντρική  συμπεριφορά. Ο άνδρας έχει χάσει τους ρόλους του, είναι πολύ μπερδεμένος. Είναι πολύ παιδί και η γυναίκα παίζει ρόλο και του άνδρα και της γυναίκας και του παιδιού. Οι γυναίκες ειναι όλες τρελαμένες, κοινώς. Δεν υπάρχει χαρά. Γυναίκες κάνουν παιδί χωρίς σύζυγο, γυναίκες φορτώνονται οικονομικά βάρη… Πλέον δεν ψάχνει η γυναίκα τον ήρωά της, ο άνδρας ψάχνει ήρωα στο πρόσωπο της γυναίκας.

 Θα θελαμε να είναι υπεύθυνος, να είναι λιγότερο μωρό, γιατί κάθε άνδρας κρύβεται πίσω από την παιδικότητά του. Ενώ η γυναίκα ωριμάζει συγχρόνως με την ηλικία της αυτό δε συμβαίνει και με τον άνδρα. Και στα 60 του ο άνδρας μπορεί να συμπεριφέρεται σαν 15, σε πολλούς τομείς. Εμεις παλι την εχουμε αυτή την βιολογική ωριμότητα. Ίσως γιατί εμείς οι γυναίκες βιώνουμε πιο έντονα τα συμπτώματα του χρόνου. Παρόλο που υπάρχουν όλες οι πλαστικές και όλες οι τεχνικές μέθοδοι, όλες μας εσωτερικά συνειδητοποιούμε το χρόνο.  Ο άνδρας δεν τον συνειδητοποιεί. Εχει να κάνει και με τον κύκλο της μητροτητας που σουεπιτρέπει, μέχρι ένα όριο ηλικίας να τεκνοποιήσεις. Οι γυναίκες νοιάζονται πιο πολύ την λεπτομέρεια, το γυναικείο μυαλό γυρίζει σε «κύκλους», οι άντρες είναι σε  «ευθεία».Και ιδου η αποδειξη οτι το γυναικειο μυαλο γυριζει σε κυκλους: ξεκινησα να μιλαω για το τραγουδι της Ταιλερ και το πηγα στη διαφορετικοτητα ανδρα-γυναικας. 

 Ας χαλαρωσουμε λιγο οι γυναικες, ας ξεφυγουμε λιγο απο τα μικροαστικα προτυπα που εχουμε μεγαλωσει, μονο ετσι νομιζω τα πραγματα θα ερθουν στη φυσικοτητα τους, σε μια καποια ισορροπια.

 

“Where have all the good men gone And where are all the Gods? Where’s the street-wise Hercules To fight the rising odds?
Isn’t there a white knight upon a fiery steed? Late at night I toss and I turn And I dream of what I need…

I need a hero, I’m holding out for a hero ‘Til the end of the night He’s gotta be strong And he’s gotta be fast And he’s gotta be fresh from the fight…”

Ο Ματθαίος Γιωσαφάτ, σε αυτή την πολύ ξεχωριστή του ομιλία στο TEDxAthens 2012, μας κάλεσε να δούμε την κρίση σαν μια ευκαιρία για να αλλάξουμε όλα αυτά που μας μπλοκάρουν και μας φέρνουν πίσω ως κοινωνία. Μόνο όταν δίνεις κάτι πίσω στην κοινωνία στην οποία ζεις και αναπτύσσεσαι μπορείς να νιώθεις ικανοποιημένος και ευτυχής. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε ο ένας με τον άλλο, ως ομάδα και όχι ως μονάδα. Να μαθαίνουμε να λειτουργούμε μέσα στο σύνολο, να ανεχόμαστε, να εκφραζόμαστε και να μοιραζόμαστε…

Μας μιλα για τον καθοριστικό ρόλο που διαδραματίζουν οι εμπειρίες της παιδικής μας ηλικίας για τη συμπεριφορά μας ως ενήλικες και πρότεινε την καθιέρωση “Μαθημάτων Ζωής” στα σχολεία έτσι ώστε τα παιδιά από μικρή ηλικία να μπορέσουν να ανακαλύψουν την ασυνείδητη πλευρά του εαυτού τους και να αντιληφθούν τον κόσμο όπως θα έπρεπε να είναι.

Μπορει σαν ιδεα -προταση να φαινεται ουτοπικη για την ελληνικη πραγματικοτητα, αλλα οπως γινεται το μαθημα του επαγγελματικου προσανατολισμου, θα μπορουσε να γινεται κι αυτο. Κατοπιν ομως βεβαια της πιο αυστηρης αξιολογησης των ψυχολογων-διδασκοντων, δηλαδη σε καμια περιπτωση να μην κανει το μαθημα ο καθηγητης της γυμναστικης, οπως γινεται για το μαθημα του Σεπ πχ.για ευνοητους λογους.

 

Ειχα δει πριν μερικο καιρο ενα ντοκιμαντερ με τιτλο ” τι στο μπιπ ξερουμε?” και ομολογω οτι δυσκολευτηκα παρα πολυ να το κατανοησω. Το θεμα του ντοκιμαντερ ηταν μια αποπειρα να εξηγησει την κβαντικη θεωρια στο πλατυ κοινο αλλα εχω την αισθηση οτι κι οι ιδιοι μπερδευτηκαν στην προσπαθεια τους να το εξηγησουν. Παρολα αυτα σου περναει το μηνυμα οτι ο κοσμος μας ειναι αποτελεσμα απεριοριστων πιθανοτητων και εχει να κανει ο τροπος που αντιλαμβανομαστε τα πραγματα με την παρατηρηση και η επιδραση της σε αυτα.
Παραθετω ενα αρθρο του Γιαννη Δογανη, το οποιο περιεχει καποιες βασικες αρχες της κβαντικης θεωριας και ειναι καπως διαφωτιστικο.

http://www.youtube.com/watch?v=cxRKcxRlBNQ

“1. Ύλη και ενέργεια εναλλάσσονται. Η ύλη μπορεί να γίνει ενέργεια και η ενέργεια μπορεί να γίνει ύλη σύμφωνα με την φόρμουλα του Αϊνστάιν Ε=mc2, όπως στην πυρηνική ενέργεια και στην ατομική βόμβα.
Το σώμα σας είναι η ίδια ενέργεια που έχει πάρει την μορφή του σώματος σας. Όλη η ύλη είναι και ενέργεια. Η δομή του κάθε ατόμου ή μορίου είναι, τελικά, ενέργεια.
2. Σωματίδια μπορούν να φαίνονται σαν ύλη ή / και σαν κύματα. Μπορεί κάτι να συμπεριφέρεται τώρα σαν σωματίδιο και μετά σαν κύμα απλωμένο μέσα στο χώρο. Όταν παρατηρούμε φωτόνια και ηλεκτρόνια αλλάζουν συμπεριφορά. Μια στιγμή είναι σαν ύλη και μετά από λίγο είναι σαν απλωμένα κύματα ενέργειας.

3. Ο παρατηρητής επιδρά στο παρατηρούμενο. Η αρχή του Χαϊζενμπεργκ είναι ότι δεν μπορούμε να ορίσουμε ταυτόχρονα τη θέση και την ταχύτητα ενός σωματιδίου. Μπορεί να μετρήσουμε είτε το ένα είτε το άλλο. Ο Γ. Βίγκνερ θεωρεί ότι όταν παρατηρούμε ένα σωματίδιο επιδρούμε στην συμπεριφορά του.
Δεν μπορούμε να παρατηρούμε κάτι ή κάποιον χωρίς να επιδρούμε σε αυτό. Αυτό σημαίνει ότι σαν παρατηρητές έχουμε μια αλληλοεπίδραση σε όλα που υπάρχουν γύρω μας. Μπορούμε να κάνουμε μια ψυχολογική παρομοίωση εδώ, λέγοντας ότι οι πεποιθήσεις, τα συναισθήματα οι προσδοκίες και οι προκαταλήψεις μας έχουν μεγάλη επίδραση στους γύρω μας. (Δεν θα συμφωνήσουν όλοι οι επιστήμονες με αυτό.) Μπορούμε να φανταστούμε τους άλλους σαν κύματα πιθανοτήτων που μπορούνε να συμπεριφέρονται με διάφορους τρόπους και ότι ο καθένας, ανάλογα με δικά του συναισθήματα και προκαταλήψεις, έλκει από αυτά τα άτομα διαφορετικές συμπεριφορές.
Με άλλα λόγια, αν εγώ περιμένω απόρριψη, επιθετικότητα ή αδιαφορία από τους άλλους, σαν παρατηρητής θα έλκω ακριβώς αυτά και επίσης θα τα «βλέπω» ακόμα και όταν δεν υπάρχουν. Θα προβάλω επάνω στους άλλους και τη ζωή αυτά που περιμένω και αυτά που αντιστοιχούν στους φόβους και στις προσκολλήσεις μου.
Έτσι θα μπορούσε κάνεις να συμπεραίνει ότι σύμφωνα με την Κβαντική φυσική έχουμε πολύ περισσότερη αλληλοεπίδραση με το περιβάλλον μας σε σύγκριση με την Νευτώνεια φυσική όπου η «πραγματικότητα» ήταν έξω από μας και αυτά που γίνονταν ήταν πάντα ανεξάρτητα από το τι πιστεύουμε εμείς και πως νιώθουμε. Στην Κβαντική αντίληψη ο παρατηρητής δεν είναι ποτέ ανεξάρτητος από αυτά που παρατηρεί.
4. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε σαν πυκνή και αδιαπέραστη ύλη είναι στην πραγματικότητα κενό – μεγάλα πεδία (σύννεφα) ηλεκτρονίων με ελάχιστη ύλη ή συμπαγή ενέργεια στο κέντρο. Ζούμε σε ένα σύμπαν δημιουργημένο από «αντικείμενα» που είναι στην πραγματικότητα 99% κενό.
Τελικά η ύλη όπως την γνωρίζουμε είναι μια κατασκευή των ανθρωπίνων αισθήσεων. Παρόλο που είναι 99.99% κενή, συμφωνούμε όλοι υποσυνείδητα να είναι «στερεή» και μπορούμε να στηριχτούμε πάνω της, δεν μπορούμε να περάσουμε μέσα από αυτή, ούτε να δούμε μέσα από αυτή (εκτός από διαφανή ύλη – όπως ένα τζάμι).Οι ανθρωπινες αισθησεις τελικα ειναι αρκετα περιοριστικες.
Φαίνεται ότι σαν ψυχές στην εξέλιξη έχουμε συμφωνήσει να δημιουργήσουμε αυτή την υλική τρισδιάστατη παγματικότητα που είναι απλώς μια από πολλές πιθανές διαμορφώσεις της οικουμενικής ενέργειας ή της απεριόριστης άμορφης ενέργειας του κενού. Έχουμε συμφωνήσει σε αυτό το πείραμα, δηλ. στην υλοποίηση, μάθηση και εξέλιξη και συμφωνούμε να βιώσουμε την «ύλη» μας σαν στέρεη παρόλο που είναι 99.99 % κενή. Σε άλλα μέρη του σύμπαντος τα άτομα είναι λιγότερα κενά – όπως κοντά σε μια μαύρη τρύπα όπου υπολογίζουν ότι ένα κυβικό εκατοστό ύλης θα ζυγίσει 10.000.000.000 κιλά
Έτσι ο ανθρώπινος νους δημιουργεί την ψευδαίσθηση της στέρεης ύλης και των ξεχωριστών αντικείμενων με το σκοπό να δημιουργήσει ένα πλαίσιο για την εξέλιξη μέσα από τις ψευδαισθήσεις αυτές.
5. Έχει παρατηρηθεί ότι ένα σωματίδιο μπορεί να εμφανιστεί από το κενό και να ξαναχαθεί εκεί. Είναι εκεί και μετά δεν είναι εκεί, και μετά πάλι είναι εκεί. Φαίνεται ότι το κενό και η ύλη είναι ένα και το αυτό.
Η ύλη τελικά είναι απλώς ενέργεια που έχει δεχτεί πληροφορίες που την διαμορφώνουν σε υλικά σωματίδια που μπορούν επίσης να γυρίσουν στην αρχική τους κατάσταση μέσα στο «κενό» που είναι γεμάτο με σχεδόν απεριόριστη άμορφη ενέργεια.

Σύμφωνα με το φυσικό Fritzjof Capra στο βιβλίο του Tο Ταό της Φυσικής, «Aυτά τα δυναμικά σχέδια από ενεργειακές δέσμες σχηματίζουν τις σταθερές, πυρηνικές, ατομικές και μοριακές δομές που συγκροτούν την ύλη και της δίνουν τη μακροσκοπική στέρεη όψη της, κάνοντάς μας έτσι να πιστεύουμε πως είναι φτιαγμένη από κάποια υλική ουσία. Στο μακροσκοπικό επίπεδο αυτή η ένδειξη ουσίας είναι μία χρήσιμη προσέγγιση, αλλά στο ατομικό επίπεδο δεν έχει πια νόημα. Tα άτομα αποτελούνται από σωμάτια κι αυτά τα σωμάτια δεν είναι φτιαγμένα από κάποια υλική ουσία. Όταν τα παρατηρούμε, δε βλέπουμε ποτέ ουσία. Αυτό που παρατηρούμε είναι δυναμικοί διασχηματισμοί, που αλλάζουν ο ένας μέσα στον άλλον – ένας συνεχής χορός ενέργειας».
6. Ακόμη πιο περίεργο είναι ότι ένα σωματίδιο μπορεί να εμφανιστεί συγχρόνως σε πάνω από μία θέση. Σ’ ένα πείραμα ένα σωματίδιο εμφανίστηκε σε 3000 μέρη συγχρόνως.
Εδώ σηκώνουμε τα χέρια μας ψηλά. Πως να εξηγήσουμε το γεγονός ότι οι επιστήμονες φωτογραφίζουν ένα σωματίδιο που φαίνεται να είναι σε πολλά μέρη συγχρόνως; Η μονή λύση είναι να αλλάξουμε την αντίληψη μας για το τι είναι ύλη και τι είναι χώρος και χρόνος. Τα αποτελέσματα αυτά – που δεν τα αμφισβητεί κανένας επιστήμονας – ίσως να εξηγούνται, εγκαταλείποντας τα στενά όρια που έχουμε για το χώρο και το χρόνο.
Οι καθηγητές κ. Δανέζης και Θεοδοσίου, αστροφυσικοί του Πανεπιστήμιου Αθηνών, δεν διστάζουν να δηλώσουν επανειλημμένα ότι στην αλήθεια ο χρόνος και χώρος όπως τα βιώνουμε δεν υπάρχουν – είναι ψευδαισθήσεις του ανθρώπινου νου και των ανθρώπινων αισθήσεων. Ίσως εδώ βρίσκεται το κλειδί και η απάντηση στο φαινόμενο ότι ένα σωματίδιο φαίνεται σε πολλά μέρη συγχρόνως.
7. Εμπλοκή – μη τοπική επίδραση, κατά την οποία ένα σωματίδιο μπορεί να έχει μία εμπλοκή με ένα άλλο, έτσι ώστε να μπορεί να επιδράσει στο σωματίδιο αυτό, αλλά με το οποίο βρίσκεται κατά κάποιο τρόπο σε αόρατη σύνδεση, όχι φυσική .
Πάλι δεν καταλαβαίνουμε το μηχανισμό της άμεσης αλληλοεπίδρασης μεταξύ σωματιδίων που είναι μακριά το ένα από το άλλο. Φαίνεται ότι πάλι υπάρχει ανάγκη να αναθεωρήσουμε τα στεγανά του χώρου και χρόνου – επειδή πιθανές εξηγήσεις θα ήταν ότι δεν υπάρχει χώρος μεταξύ των σωματιδίων αυτών – παρόλο που φαίνεται να είναι μακριά το ένα από το άλλο. Αν στην αλήθεια δεν υπάρχει χώρος, τότε είναι φυσικό ότι το ένα επηρεάζεται από το άλλο.
Τέτοια φαινόμενα όμως συμβαίνουν συχνά σε ψυχολογικό και πνευματικό επίπεδο. Ανθρωποι με «εμπλοκή», όπως δίδυμα αδέλφια, γονείς και παιδιά, σύντροφοι, μπορεί να βιώνουν αυτό που συμβαίνει στον άλλον παρόλο που ο αλλος είναι χιλιόμετρα μακριά.
8. Κβαντικά άλματα. Τα ηλεκτρόνια μπορούν να αλλάζουν θέση, στιγμιαία. Ξαφνικά εμφανίζονται σε μια άλλη τροχιά με ανώτερη ή χαμηλότερη ενέργεια ή απόσταση από τον πυρήνα.
Η κβαντική αλλαγή έχει γίνει σύνθημα της εποχής μας. Χρησιμοποιείται για να εννοεί μια αλλαγή που δεν παίρνει χρόνο αλλά που γίνεται άμεσα, στιγμιαία, ακαριαία. Υπάρχουν και νέες εναλλακτικές θεραπείες που βασίζονται στην δυνατότητα της άμεσης – χωρίς χρόνο και διαδικασία – αλλαγής ή θεραπείας.
9. Time Reversal Symmetry – Υπάρχει μια αντίληψη στην Κβαντική μηχανική που λέει ότι πρέπει να υπάρχει αντίστροφη συμμετρία σε όλες τις διαδικασίες του χρόνου, σε κάθε τι που συμβαίνει. Έτσι θεωρητικά δεν υπάρχει λόγος ο χρόνος να μην πάει προς τα πίσω, όπως πάει προς τα εμπρός. Επίσης ότι θα μπορούσαμε να έχουμε γνώση του μέλλοντος όπως έχουμε για το παρελθόν. Μια άλλη πιθανή λογική της ιδέας αυτής είναι ότι το μέλλον μπορεί να είναι αυτό που διαμορφώνει το παρόν, όπως το διαμορφώνει το παρελθόν. Με την ιδέα αυτή, αυτό που μια μέρα θα γινόμαστε (με την αντίληψη του χρόνου που έχουμε τώρα) μπορεί να είναι η αίτια αυτού που είμαστε τώρα, όπως είναι και αυτό που ήμασταν κάποτε. Ο νόμος αυτός αλλάζει εντελώς την αντίληψη μας για τα αίτια και τα αποτελέσματα. Μέχρι τώρα στο νου μας το παρελθόν ήταν πάντα η αιτία του παρόντος.
Με το νέο αυτό τρόπο σκέψης, θα μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν αλλάζοντας το παρόν. Και βέβαια αλλάζουμε το μέλλον αλλάζοντας το παρόν και το παρελθόν. Είστε αρκετά μπερδεμένοι ακόμα; Σήμερα τέτοιες σκέψεις είναι τροφή για πολλά έργα επιστημονικής φαντασίας – αλλά που ίσως δεν είναι τελικά φαντασία.
10. Κβαντικά πεδία πιθανοτήτων, όπου υπάρχει μια «εσωτερική» αόρατη τάξη, σύμφωνα με τον Ντέϊβιντ Μπόμ, (μαθητή του Αϊνστάιν) όπου όλα τα σωματίδια και κύματα του σύμπαντος αλληλοαγγίζονται και αλληλοεπιδρούν ανεξαρτήτως χώρου και χρόνου. Τίποτα δεν είναι ξεχωριστό. Υπάρχει μόνο ένα αδιαφοροποίητο πεδίο από ανεκδήλωτες, ακόμη, πιθανότητες.
Μερικοί αντιλαμβάνονται το πεδίο αυτό σαν την πρωταρχική συνειδητότητα. Αυτό το πεδίο εκδηλώνεται σαν εξωτερική ορατή τάξη ή κόσμος όντων, αντικείμενων και γεγονότων μόλις αρχίσουμε να το παρατηρούμε και, στην πραγματικότητα, να το δημιουργούμε με την παρατήρηση μας, μέσω των υποσυνείδητων πεποιθήσεων.
11. Σ’ αυτό το επίπεδο της ύπαρξης, που ονομάζεται εσωτερική τάξη, κβαντικό πεδίο ή πρωταρχική συνειδητότητα
α) Όλα τα σωματίδια και κύματα αλληλοσυνδέονται ανεξαρτήτως χώρου και χρόνου
β) Δεν υπάρχει χώρος, επειδή ένα σωματίδιο μπορεί να βρίσκεται σε πάνω από ένα σημείο συγχρόνως και επηρεάζεται από τις επιρροές που δέχεται ένα άλλο σωματίδιο με το οποίο δεν είναι φανερά συνδεδεμένο.
γ) Δεν υπάρχει χρόνος, επειδή δεν χρειάζεται χρόνος για ένα σωματίδιο προκειμένου να εμφανιστεί σε άλλη θέση και μπορεί να εμφανιστεί σε πάνω από μία θέση συγχρόνως.
δ) Ένα αποτέλεσμα δεν εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από μια τοπική αιτία, εφόσον όλα είναι συνδεδεμένα μέσα σε ένα ενιαίο χώρο και χρόνο και συνεπώς κάθε τι επιδρά πάνω σε κάθε τι και όλα επηρεάζονται από κάθε τι- μέσα στον ενιαίο χώρο και χρόνο.
ε) Δεν υπάρχουν ξεχωριστά όντα, αντικείμενα, γεγονότα ή καταστάσεις. Όλα αυτά αντιστοιχούν στον συγκεκριμένο παρατηρητή του οποίου γίνονται αντικείμενα παρατήρησης.
12. Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, το αντικείμενο της παρατήρησης ξεπηδάει από το κβαντικό πεδίο παίρνοντας συγκεκριμένη μορφή και μετρήσιμη υπόσταση μόνο όταν ο παρατηρητής το παρατηρήσει.
Μπορούμε να παρομοιάσουμε το κβαντικό πεδίο, σημείο μηδέν ή οικουμενική συνειδητότητα με το αγνό άσπρο φως της τηλεόρασης πριν να μορφοποιηθεί από εντολές ή πληροφορίες από κάποιο σταθμό. Όταν δέχεται πληροφορίες, μορφοποιείται – αλλά η αληθινή φύση του στην οποία γυρίζει ξανά και ξανά είναι το λευκό αγνό φως. Όλες οι εικόνες που εμφανίζονται στην οθόνη αποτελούνται από το ένα φως. Αν υπάρχει μια σκηνή με αγάπη, έρωτα, βία, κωμωδία ή σύγκρουση, όλοι και όλα, και οι αλληλοεπιδράσεις μεταξύ τους που εμφανίζονται στην οθόνη, αποτελούνται από το ένα αγνό αρχικό φως. Με την ίδια έννοια, φαίνεται ότι όλη η ύλη γύρω μας – ανθρώποι, ζώα, φυτά, περιβάλλον και αντικείμενα είναι προσωρινές εκφράσεις της μιας οικουμενικής συνειδητότητας ή του ενός κβαντικού πεδίου ή υπονοούμενη τάξη του Ντέϊβιντ Μπόμ.
Σε αυτό το πεδίο όλα είναι ένα. Μερικοί φυσικοί συμφωνούν ότι είναι η συλλογική συνειδητότητα των όντων που διαμορφώνει την αγνή οικουμενική συνειδητότητα στις μορφές που προσωρινά παίρνει και μέσω των οποίων μορφών εκδηλώνεται.
Με άλλα λόγια, αν όντως ο παρατηρητής κάνει το πεδίο πιθανοτήτων να πραγματοποιείται σαν μια μόνο πραγματικότητα στην δική μας υλική υπόσταση, τότε είναι μάλλον οι συγκεκριμένες πεποιθήσεις, συναισθήματα, προσδοκίες και προκαταλήψεις μας που συντονίζονται με, ή έλκουν από, ή διαμορφώνουν το πεδίο πιθανοτήτων, ώστε να γίνει η δική μας συγκεκριμένη προσωπική και ομαδική πραγματικότητα.
Αν είναι αλήθεια αυτό, εμείς τελικά δημιουργούμε την πραγματικότητα μας κυριολεκτικά με τις πεποιθήσεις, συναισθήματα προκαταλήψεις και στάση ζωής. Επίσης έλκουμε καταστάσεις που ευνοούν τα μαθήματα και την εξέλιξη μας. Παρόλο που αυτές οι καταστάσεις μας δίνουν την ευκαιρία της εξέλιξης και την απελευθέρωση και από την άγνοια και τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε μια πολύ πιο όμορφη πραγματικότητα για μας και τους άλλους, συχνά δεν τα βλέπουμε έτσι και σαν προσωπικότητες νιώθουμε φόβο, αδικία και θυμό για τις ευκαιρίες αυτές. Αυτό που θέλει η ψυχή για την εξέλιξη της δεν αρέσει πάντα στην προσωπικότητα που έχει άγνοια της αληθινής μας φύσης και φοβάται την αλλαγή.
Τι σημαίνουν όλα αυτά στην ψυχολογική και πνευματική μας ζωή.
Χρειάζεται να αλλάξουμε τις κοινά αποδεκτές πεποιθήσεις και παγιωμένες αντιλήψεις (σκεπτομορφές) σχετικά με την φύση της πραγματικότητας από την φυσική του Νεύτωνα, που όντα και πράγματα είναι ξεχωριστά, χωρίς έλεγχο στις δυνάμεις που τα κυβερνάνε, στην νέα κβαντική αντίληψη της πραγματικότητας, σύμφωνα με την οποία όλοι προερχόμαστε από μία πηγή και είμαστε οι πραγματικοί δημιουργοί της πραγματικότητας μας. Η Κβαντική φυσική δεν ακυρώνει τους νόμους του Νεύτωνα σε σχέση με τα αντικείμενα και τα γεγονότα, απλώς εξηγεί ότι οι νόμοι αυτοί δεν ισχύουν στο υποατομικό επίπεδο της δημιουργίας, από το οποίο όλα τα αντικείμενα, όντα και γεγονότα αποτελούνται.
1. Πολλοί πνευματικοί δάσκαλοι και ορισμένοι επιστήμονες ταυτίζουν το κβαντικό πεδίο με το πεδίο της πρωταρχικής συνειδητότητας, που περιέχει όλες τις πιθανότητες από τις οποίες όλα εκδηλώνονται. Είμαστε όλοι εκφράσεις μιας οικουμενικής συνειδητότητας. Αυτό σημαίνει ότι και τα παιδιά σας, ο σύντροφος, οι γονείς, οι φίλοι και οι συνεργάτες, και ακόμα οι Τούρκοι, Αλβανοί, Αμερικάνοι, Αφρικανοί, Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι, Εβραίοι, Βουδιστές, Μαύροι, Λευκοί, Κίτρινοι, φτωχοί και πλούσιοι και ακόμα αυτοί που δεν μας αρέσουν και όλα τα άλλα όντα που μοιράζονται τον πλανήτη ή και το σύμπαν μαζί μας είναι εκφράσεις αυτής της οικουμενικής συνειδητότητας.
2. Το σώμα και ο νους μας είναι οι πιο περιορισμένες όψεις της πραγματικότητας μας. Στο βαθύτερο επίπεδο του εαυτού μας είμαστε ενέργεια – κενό – συνειδητότητα.
3. Οι προγραμματισμοί, οι ιδέες και οι πεποιθήσεις μας, μας αναγκάζουν να διαμορφώσουμε την προσωπική, υποκειμενική και μοναδική έκφανση του κβαντικού πεδίου – πρωταρχικής συνειδητότητας, που εμείς ονομάζουμε «σώμα», «ζωή» και «πραγματικότητα» μας.
4. Βασικά αντιλαμβανόμαστε και δημιουργούμε μια πραγματικότητα, που βασίζεται στις εμπειρίες, στους προγραμματισμούς, στις πεποιθήσεις, στα συναισθήματα και στις προσδοκίες μας. Είμαστε θύματα του παρελθόντος μας. Αφήνουμε τις εμπειρίες και συμπεράσματα του παρελθόντος μας να περιορίζουν την αντίληψη τις πεποιθήσεις και την πραγματικότητα του παρόντος.
5. Μπορούμε να δημιουργήσουμε μια νέα πιο ευτυχισμένη, πιο αρμονική πραγματικότητα αν αλλάξουμε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας, τους άλλους και τη ζωή.
6. Επιδρούμε στους άλλους και στον κόσμο γύρω μας θετικά και αρνητικά με τους τρόπους που σκεφτόμαστε, νιώθουμε και συμπεριφερόμαστε. Η άνθρωποι και η ζωή γενικά είναι ένα καθρέφτισμα που καθρεφτίζει σε μας τον τρόπο που σκεφτόμαστε – και ειδικά αυτά που φοβόμαστε, απορρίπτουμε, μισούμε και γενικά δεν αγαπάμε. Καθρεφτίζει επίσης αυτά που αγαπάμε και αυτά που θέλουμε.
7. Ο παρατηρητής, το παρατηρούμενο, η διαδικασία της παρατήρησης είναι όλα ένα και έχουν την πηγή τους στο κβαντικό πεδίο / ανεκδήλωτη συνειδητότητα. Εμείς και αυτό που βλέπουμε και ακόμα η διαδικασία να βλέπουμε, είναι όλα τελικά ένα – εκφράσεις μιας συνειδητότητας.”
Πιστευω οτι με το αρθρο αυτο γινεται μια αρκετα φιλοτιμη προσπαθεια εξηγησης, της κβαντικης θεωριας, μιας θεωριας τοσο τεραστιας, και ειναι πολυ απελευθερωτικα για τον ανθρωπο, πιστευω τα συμπερασματα που μπορουν να προκυπτουν.