Η νορβηγικη περιοδος

Ημουν απιστευτα θολωμενη το χειμωνα. Δεν ηξερα τι μου εφταιγε. Mια η πρακτικη στο νηπιαγωγειο κι υστερα σπιτι οπου ολο και καποια ενταση ειχαμε  με το συντροφο μου και ημουν σε ενα αυξανομενο στρες και ψυχοπλακωμα. Καμια στιγμη ησυχιας. Το μυαλο μου δε να τα εχει παιξει με τη γλωσσα γιατι στην προσπαθεια του να επικοινωνησει με τα παιδακια του νηπιαγωγειου και τους συναδελφους να υπερλειτουργει και στο τελος να καιγεται η φλαντζα.
Θυμαμαι ειχα παει για ενα καφε με μια φιλη κι ελεγα δεν αντεχω, θελω λιγο να χαλαρωσω και να διαβασω ενα βιβλιο -κι οχι νορβηγικο!-, να ξεκινησω πλεξιμο δεν ξερω οτιδηποτε. Πηγα για ενα μαθημα γιογκα και τρομαξα με το σωμα μου που ειχε παθει ακαμψια! Και τρομαξα και με τη φατσα μου που ειδα στον καθρεπτη της αιθουσας..Αμαν! Πως εισαι ετσι ? ειπα σε μενα. Κι ετσι ειπα φτανει η οικονομια, θα πληρωσω ενα κυκλο μαθηματων γιογκα και ξανα παλι λοιπον στο στρωματακι μου. Ο δασκαλος αποδειχτηκε φανταστικος γιατι το μαθημα του ηταν πολυ διαλογιστικο σε σχεση με αλλα που ειχα κανει εδω.
Ταυτοχρονα πεφτει στην αντιληψη μου οτι εχει κυκλοφορησει το νεο βιβλιο της Λιζ Γκιλμπερτ “the big magic”. Πηγαινω αμεσως στο βιβλιοπωλειο, διαβαζω την περιληψη και λεω οτι ειναι οτι πρεπει για μενα τωρα. Το βιβλιο εχει να κανει με τη δημιουργηκοτητα που ολοι εχουμε μεσα μας και πολλες φορες αγνοουμε. Μαλιστα στο εξωφυλο γραφει”creativ living beyond fear”. Η συγγραφεας μοιραζεται με γενναιωδωρια την εμπειρια της σχετικα με τη μυστηριακη φυση της εμπνευσης. Μας λεει να αγκαλιασουμε την περιεργια μας και να αφησουμε πισω την ασκοπη ταλαιπωρια που μας προκαλει ο ο φοβος.
Τελος παντων εμενα το βιβλιο μου εκανε τη συγκεκριμενη στιγμη, το διαβασα σα νερακι. Και μετα? τωρα λεω τι θα κανω που δεν εχω  κατι να διαβασω? παλι το μυαλουδακι επαιξε τα παιχνιδια του. Κι εκει που πηγαινα για το μαθημα της γιογκας, ειχα λιγο χρονο στη διαθεση μου και μπηκα σε ενα βιβλιοπωλειο. Πεφτει το ματι μου στο βιβλιο “η δυναμη του τωρα” του Τολε. Το εχω διαβασει πανε καποια χρονια πριν, αλλα λεω ας το ξεφυλλισω λιγακι. Και που παει το ματι μου ξανα? Σε κατι που εγραφε για την αναμονη. Λεει λοιπον,” σταματα να βρισκεσαι στην αναμονη σαν να ειναι κατασταση του μυαλου σου. Οταν πιανεις τον εαυτο σου οτι περιμενει βγες αμεσως απο αυτο. Ελα στην παρουσα στιγμη. Απλα να εισαι και να το απολαμβανεις. Αν εισαι παρων δεν υπαρχει καμια αναγκη να περιμενεις. Η ριζα της ταλαιπωριας μας ειναι η αναμονη για κατι οτι κι αν ειναι αυτο”.
Κουνησα το κεφαλι μου περα δωθε. Για μενα χτυπαει η καμπανα…Ασε τα βιβλια λοιπον και ξεδιπλωσε τη δημιουργηκοτητα σου. Και σκεφτηκα οτι στο νηπιαγωγειο αν κατι εκανα συνεχεια με τα παιδακια ηταν να ζωγραφιζω..Παιδικες ζωγραφιες αλλα με χαλαρωνε πολυ. Κι ετσι ειπα να μου αγορασω μπογιες και χαρτι καμβα και ξεκινησα τη ζωγραφικη μου. Λιγο -λιγο το σπιτι γεμισε με την τεχνη μου! Τα εργα μου στολιζουν τους τοιχους!…Η Νατ και η νορβηγικη περιοδος που ειπε ευστοχα  η ξαδερφη μου, οπως ο Πικασο και η μπλε περιοδος, λεμε τωρα…
Εν ολιγοις τωρα ασχολουμαι με αυτο. Αυριο μπορει με κατι αλλο. Το γραψιμο ειναι ομως το μερακι μου. Απλα λεω οτι ειναι πολυ παρηγορο να εχει καποιος κατι να ασχολειται, ειτε χομπι, ειτε εκφραση με οποια μορφη κι αν ειναι αυτη γιατι λειτουργει σαν καταφυγιο στην τρελα του μυαλου. Και οπως πολυ σοφα ειπε ο Τολε “το μυαλο ειναι δομημενο απο το παρελθον. Παντα αναζητα  να αναδημιουργησει οτι γνωριζει και εχει οικειοτητα με αυτο. Ακομα κι αν ειναι οδηνυρο ειναι οικειο. Το μυαλο εμμενει στο γνωστο. Το αγνωστο ειναι επικινδυνο γιατι δεν εχει ελεγχο σε αυτο. Γι αυτο το μυαλο απεχθανεται το παρον, το τωρα. Το παρελθον και το μελλον δεν εχουν δικη τους πραγματικοτητα. Ειναι οπως το φεγγαρι και ο ηλιος. Το φεγγαρι φωτιζεται απο τον ηλιο οπως και το παρελθον και το μελλον ειναι χλωμες αντανακλασεις του αιωνιου παροντος…”

Ευγνώμων

Παρασκευη απογευματακι και καθομαι εξω στο μικρο καθιστικο που εχουμε στη βεραντα μας. Εχει λιγη ψυχρα αλλα ο ηλιος βοηθαει ωστε να κατσεις εξω και να απολαυσεις τον ελληνικο καφε σου.
Ηταν ενας πολυ δυσκολος χειμωνας για μενα και τον συντροφο μου. Δυσκολος με την εννοια οτι ακομα υπαρχει η αμφιταλαντευση του αν θα παραμεινουμε εδω στη Νορβηγια η θα φυγουμε. Κι αυτο γιατι δεν εχουμε τακτοποιηθει με δουλεια σταθερη. Κι ετσι εγω τουλαχιστον περασα μια περιοδο που ζουσα με τη σκεψη του τι θα γινει μετα…
Ωσπου…
1. εκανα πρακτικη για τη γλωσσα σε ενα νηπιαγωγειο οπου πηγαινα εκει καθε μερα με τα ποδια χρειαζομουν μια ωρα πηγαινε-ελα. Μου εκανε καλο γιατι αφενος εκανα μια υποτυπωδη ασκηση, αφου δε γυμναζομαι αυτην την περιοδο, και ερχομουν σε επαφη με τα παιδακια οπου ναι, σιγουρα δοκιμαζομουν ψυχικα, αλλα δεν υπαρχει κατι καλυτερο απο την αγκαλια ενος παιδιου, κι ειμαι ευγνωμων γι’ αυτο. Τα παιδακια αυτα ειναι στην καρδια μου!
2. Ξαναξεκινησα την πρακτικη μου στη γιογκα. Παρακολουθησα εναν κυκλο μαθηματων με εναν εκπληκτικο δασκαλο και ειμαι ευγνωμων που κανει μαθηματα στο Οσλο και ανυπομονω να ξανακανω πρακτικη με αυτον.
3. Εκει που εψαχνα για δουλεια σε σχολεια η νηπιαγωγεια της περιοχης που μενω, πηγαινοντας δηλ. πορτα- πορτα και μοιραζοντας βιογραφικα, η υπευθυνη του ολοημερου για τις 2 πρωτες ταξεις του δημοτικου σχολειου της γειτονιας μου, μου εκανε συνεντευξη επι τοπου και μου ειπε οτι υπαρχει κενη θεση στο ολοημερο για λιγες ωρες μεχρι το καλοκαιρι, και ειπα ναι. Ειμαι ευγνωμων που μου δοθηκε αυτη η ευκαιρια και που ειναι η δουλεια τοσο κοντα στο σπιτι.
4. Ειμαι ευγνωμων για την υπεροχη φιλοξενια που ειχαμε απο την ξαδερφη μου στο σπιτι της στο Λονδινο σε ενα ταξιδι αστραπη που καναμε εκει. Ειναι πολυτιμο να εχεις τετοιους ανθρωπους κοντα σου.
5. Ειμαι ευγνωνων για τους φιλους μου που μενουν στην πατριδα και με βοηθουν με τις συμβουλες τους και με ταρακουνουν.
6. Ειμαι ευγνωμων για το καθιστικο που βρισκομαι τωρα εδω και γραφω αυτες τις αραδες το οποιο μας το εδωσαν μεταχειρισμενο οι σπιτονοικοκυραιοι μας. Καποιοι γειτονες το εδιναν κι εκεινοι σκεφτηκαν αμεσως εμας να το δωσουν.
7. Ειμαι ευγνωμων για το σπιτακι που μενουμε εδω και μερικους μηνες. Ειναι μονοκατοικια, μενουμε στο ισογειο κι απο πανω μας οι σπιτονοικυραιοι. Παντα ηθελα να μενω σε μονοκατοικια και να εχω ενα μικρο κηπο!
8. Ειμαι ευγνωμων για το ανθρωπο που βρισκεται διπλα μου. Μου κανει τη ζωη δυσκολη οπως κι εγω για εκεινον, μου δινει ομως δυναμη η παρουσια του. Eχουμε κανει τοσο δρομο μαζι..

Δεν ξερω ποσο θα μεινουμε εδω γιατι οι δουλειες ειναι δυσκολες. Και λεω στον εαυτο μου συνεχεια οτι μηδεν μονιμοτερον του προσωρινου. Ειναι καλο να επιμενεις και να προσπαθεις, ειναι και καλο να πηγαινεις με τη ροη κι οπου σε βγαλει..
Να εισαι ευγνωμων για οτι σου δινεται την καθε στιγμη και τιποτα δεν ειναι δεδομενο.