Back to the future

Προσφατα ειδα την ταινια αυτη και ναι το ομολογω ηταν η πρωτη φορα. Ως παιδι και εφηβη αργοτερα τη σνομπαρα οπως και πολλα αλλα χιτ της εποχης( μη με ρωτησετε γιατι..).
Αν εξαιρεσεις το γεγονος οτι τα εφε της ταινιας ειναι πολυ ξεπερασμενα για τα σημερινα δεδομενα, η ταινια οχι μονο παρακολουθειται ευχαριστα αλλα ηταν και εκπληξη για μενα οσον αφορα τα νοηματα που ειχε.
Η ολη ιδεα βασιζοταν στο αν μπορουσες να κανεις ταξιδι στο χρονο και ο εφηβος Μαικλ Τζει Φοξ ταξιδευει στη δεκαετια του 50, την εποχη δηλαδη που ηταν εφηβοι οι γονεις του. Και πραγματικα αρχιζει να τους καταλαβαινει καλυτερα παρακολουθωντας τον τροπο ζωης τους. Βλεπει δηλαδη γιατι ο πατερας του ηταν δειλος, ενα ανθρωπακι ουσιαστικα που δεν επαιρνε καμια πρωτοβουλια και γιατι η μητερα του απο αδυνατη και περιζητη εφηβη γινεται χοντρη και bossy μεσηλικας. Στο σεναριο βεβαια, κανοντας προβολη των επιθυμιων του, αλλαζει τα καιρια εκεινα σημεια που θα καθοριζαν τη μετεπειτα πορεια των γονιων του και ετσι οταν επιστρεφει ξανα στο μελλον εχει τους γονεις που θα ηθελε να ειχε!
Η ταινια με εκανε να σκεφτω πανω σε αυτο που λεμε χασμα γενεων και πως, ως επι το πλειστον, δεν μπορουμε να τα βρουμε με τους γονεις μας και με εκανε να αναρωτηθω αν μπορουσα να ταξιδεψω στο χρονο και ζουσα απο κοντα τη ζωη της μανας και του πατερα μου θα μπορουσα να εξηγησω καλυτερα καποιες συνηθειες, κομπλεξ, αποθυμενα που εβγαλαν ως μεγαλοι και τα περασαν σε μας. Αραγε θα μπορουσα να κανω παρεα μαζι τους?? Επειδη φυσικα αυτο δε γινεται,- δυσκολα να μαθεις πραγματα για το παρελθον τους, μονο απο διηγησεις τους, και παλι χρειαζεται να φιλτραρεις πολυ οτι σου λενε- χρειαζεται λοιπον λιγη περισσοτερη κατανοηση. Εξαλλου υπηρξαν και αυτοι καποτε νεοι!
Η ταινια ειχε και μερικες εμπνευσμενες ατακες, οπως οταν ο τρελος επιστημονας ρωτα τον Τζει Φοξ ποιος ειναι ο προεδρος την ΗΠΑ για να τσεκαρει αν οντως ηρθε απο το μελλον και του απαντα ο Ρηγκαν, (θυμιζω η ταινια ειναι του 1985), ο επιστημονας γελαει στα μουτρα του και του λει αποκλειεται ενας τετοιος ηθοποιος να γινει προεδρος (ο Ρηγκαν ουσιαστικα ηταν κακος ηθοποιος και φυσικα κακος προεδρος!), η οταν συναντα τη μανα του στο παρελθον και εκεινη φυσικα δεν μπορει να ξερει οτι ειναι ο γιος της και μην ξεροντας το ονομα του τον βαπτιζει Καλβιν Κλαιν επειδη φορουσε εσωρουχα Καλβιν Κλαιν…
Αξιζει πιστευω να τη νοικιασετε και να τη θυμηθειτε, δεν ειναι τυχαιο που γνωρισε τεραστια επιτυχια εκεινη την εποχη, η παραγωγη ηταν Σπιλμπεργκ και η σκηνοθεσια Ζεμεκις!

Καλοκαιρινη μπορα

Πηγα για ενα μπανιο στη θαλασσα σημερα το πρωι, το ειχα αναγκη να κολυμπησω, να ξεπιαστουν λιγο οι μυες μου μετα απο μια ψυξη που επαθα στην πλατη εκτεθειμενη στο air-condition..
Συναντησα βεβαια κινηση στο δρομο αλλα το κολυμπι και το αραγμα στην παραλια διαβαζοντας βιβλιο με αποζημιωσε.
Ειχα μια εντονη μερα χτες κυριως συναισθηματικα και οδηγησα αρκετα στην Αθηνα κουβαλωντας μαζι αυτο το φορτιο των σκεψεων που με εκανε επικινδυνη στο δρομο…Και σημερα που αρχισα να ησυχαζω στη θαλασσα, ο θορυβος των σκεψεων μου αρχισε να καταλαγιαζει.
Τις τελευταιες μερες νιωθω οτι με εχουν κυριευσει οι νευρωσεις μου. Ειναι σε υπερλειτουργια ο εγκεφαλος μου. Συσσωρευονται η μια πληροφορια μετα την αλλη και δεν ξερω σε ποιο πεδιο να κινηθω. Και λεω νευρωση, γιατι ενας στοχος που εχω βαλει μεσα μου, μου φαινεται αλλοτε δυσπροσιτος, αλλοτε εφικτος, αλλα ουσιαστικα δοκιμαζω λιγο πολυ την ιδια μεθοδο προσεγγισης και ολα τα σημαδια μου λενε οτι πρεπει να αλλαξω τροπο αντιμετωπισης, αλλιως θα γινω νευρωτικη!…
Κι ετσι αφου αρχιζα να ησυχαζω λιγο στη θαλασσα, στην επιστροφη ξεσπασε αυτη η υπεροχη καλοκαιρινη μπορα! Κατεβηκα απο το αυτοκινητο κανοντας σταση στο μουσειο οινου που βρισκεται λιγο πριν μπεις στην αττικη οδο. Μυρισα το χωμα και διεγερθηκαν οι αισθησεις μου, και βρεγμενη καθως ημουν ακομα απο το μπανιο, δεχομουν με πολυ χαρα τις σταγονες της βροχης πανω μου.. Πηγα να ρωτησω τις ωρες λειτουργιας του μουσειου. Ηταν εκει και κατι μηχανοβιοι που περιμεναν υπομονετικα να τελειωσει η βροχη και ειχε μια υπεροχη ησυχια το μερος αυτο. Ενιωσα τοσο ομορφα που διεκοψα την πορεια μου προς το σπιτι και απλα απολαυσα λιγο τη βολτα στη βροχη, που αυτο που θελω να πω ειναι ειναι οταν νιωθουμε οτι μαλλον το εχουμε καψει, ειναι απαραιτητο να παταμε το pause κι ας αργησουμε να φτασουμε στον προορισμο μας. Ετσι κι αλλιως, πραγματικα δεν εχει σημασια ο προορισμος, αλλα το ταξιδi