Αντίο Ντόνα…

Xτες βραδυ εφυγε η βασιλισσα της Disco, Donna Summer. Ολοι γνωριζουμε τις επιτυχιες της που την εκαναν διασημη παντου σε ολες τις πιστες των ντισκοτεκ του κοσμου. Ολοι λιγο-πολυ εχουμε λικνιστει στους ρυθμους του Ηοt stuff, Bad girls, She works hard for the money… 
Εγω γνωρισα για πρωτη φορα τη μουσικη της απο το  αλμπουμ της Wanderer που ειχε ο πατερας μου στη δισκοθηκη του. Μας εβαζε στο πικ-απ σε μενα και την αδερφη μου το Wanderer και εμεις το χορευαμε. Μαθαμε και τι σημαινει η λεξη αυτη γιατι μας διαβαζε τους στιχους και τους εξηγουσε.
Χαζευα πιτσιρικα το εξωφυλλο του δισκου της που ηταν σε μωβ-φουξια φοντο και η «θεα« Donna ηταν καθισμενη σε ενα παγκακι φορωντας ενα καυτο πολυχρωμο κολαν και χρυσες γκετες. Διπλα της ηταν ακουμπισμενες προχειρα οι βαλιτσες της αφου οπως ελεγε και στο τραγουδι της 
’cause I’m a wanderer
I travel every place
’cause I’m a wanderer
from here to outer space
’cause I’m a wanderer
got no time
’cause I’m a wanderer
just a wanderer…”
και κρατουσε με το χερι της τα καταμαυρα, κατσαρα μαλλια της κοιταζοντας το φακο με βλεμμα λαγνο. Αν και ημουν μικρη, αναγνωριζα την σεξουαλικοτητα της γυναικας αυτης.
Θεωρω οτι ηταν πολυ σεξυ, καυτη, γυναικα, “hot stuff” οπως μας τραγουδουσε, με φοβερα ερμηνευτικα δυνατοτητες φωνη που δικαιολογημενα εγινε συμβολο μιας εποχης. Πιστευω οτι με το θανατο της σηματοδοτειται και το τελος της εποχης αυτης. 
Αντιο Donna…

Μύθοι & αλήθειες για τη Σελήνη

 
Η λέξη Μαγεία ασκεί μια έντονη γοητεία. Ανακαλεί στη φαντασία μισοξεχασμένες μνήμες και ιστορίες που ακούγαμε στα παιδικά μας χρόνια. Θυμίζει αραβικές νύχτες γεμάτες μυστήριο, και μεγαλείο. Θυμίζει μαγικά χαλιά που πετάνε μαζί με τους ιδιοκτήτες τους για περιπέτειες σε παράξενες χώρες. Θυμίζει δακτυλίδια που εκπληρώνουν κάθε επιθυμία, παράξενες μποτίλιες που περιέχουν πνεύματα ή κάποιο τζίνι, δέντρα που καρποφορούν θαυματουργούς καρπούς ,περιπέτειες αναζητήσεων και ιστορίες με δράκους, μάγια που λύνονται και δένονται και θαυμαστούς Ιππότες που κατακτούν και κερδίζουν όμορφες, κατάξανθες πριγκίπισσες.
Ο κόσμος της μαγείας είναι ένας κόσμος γεμάτος φαντασία. Η ετυμολογία της λέξης φτάνει ως την περσική ρίζα “Mάγκι” Magi μια λέξη που σημαίνει “εκείνον που λατρεύει τη φωτιά”. Πέρα όμως από αυτά που συνειρμικά μας φέρνει στο νου η λέξη Μαγεία η απόκρυφη αυτή επιστήμη περιέχει την βαθιά γνώση των απόκρυφων νόμων και Σιη μαγεια η σελήνη έπαιζε πάντα έναν σημαντικό ρόλο.
Για τους παραδοσιακούς λαούς η Σελήνη αντιπροσώπευε πάντα τη σκοτεινή πλευρά της φύσης, την αόρατη όψη της . Την πνευματική όψη του φωτός μέσα στο σκοτάδι , την εσωτερική γνώση, το παράλογο, το διαισθητικό και υποκειμενικό.
Εκείνη ελέγχει παλίρροιες, βροχές, ύδατα, πλημμύρες και εποχές και ως εκ τούτου τη διάρκεια της ζωής. Oλες οι σεληνιακές θεές ελέγχουν το πεπρωμένο και υφαίνουν τη μοίρα μερικές φορές απεικονίζονται σαν αράχνες στο κέντρο του ιστού τους.
Αν βέβαια η σελήνη βρίσκεται στην φάση της πανσελήνου η δυνάμη της είναι ακόμα πιο ισχυρή. Η πανσέληνος συμβολίζει την ολότητα, την ολοκλήρωση, την ισχύ και την πνευματική δύναμη. Για τον βουδισμό η πανσέληνος και η νέα σελήνη είναι περίοδοι ισχύος και πνευματικής δύναμης. Για τους Ινδιάνους η πανσέληνος παρομοιάζεται με το φως του μεγάλου πνεύματος αλλά σε κάποιες φυλές η σελήνη είναι μια μοχθηρή και κακοποιός δύναμη. Για τους Σουμέριους η νύχτα της πανσελήνου ήταν περίοδος προσευχής αγαλλίασης και θυσίας.
Η σελήνη καταλαμβάνει σημαντική θέση στους μύθους , τις παραδόσεις και τις δοξασίες του ελληνικού λαού.
Γνωστές από αρχαιοτάτων χρόνων οι μάγισσες της Θεσσαλίας αλλά και η Μαγεία της Κρήτης. Σημερινά απομεινάρια από τις παλιές αυτές γνώσεις το Νταβέτι, μια μαγική και δαιμονική τελετή που γίνεται ακόμα και σήμερα στην Ανατολική Κρήτη. Κύκλοι, μαυρομάνικα μαχαίρια, ολόγιομο φεγγάρι, λέξεις μαγικές πρωταγωνιστούν στο σκηνικό αυτό. 
επιρροή του νερού
Ακολουθώντας την άποψη του Αριστοτέλη και του Πλινίου του Πρεσβύτερου, κάποιοι σύγχρονοι συγγραφείς, όπως ο ψυχίατρος Άρνολντ Λίμπερ από το Μαϊάμι, εικάζουν πως οι υποτιθέμενες επιπτώσεις της πανσελήνου στη συμπεριφορά προκαλούνται από την επιρροή της σελήνης στο νερό. Το ανθρώπινο σώμα, εξάλλου, αποτελείται από 80% νερό, επομένως πιθανόν η σελήνη να ασκεί τα επιζήμια μαγικά της με κάποιο τρόπο, αποδιοργανώνοντας την ευθυγράμμιση των μορίων του νερού στο νευρικό μας σύστημα.
Υπάρχουν τουλάχιστον τρεις λόγοι που εξηγούν γιατί αυτή η άποψη περί νερού δεν στέκει. Πρώτα απ’όλα, οι συνέπειες της βαρύτητας από τη σελήνη είναι τόσο απειροελάχιστες που δεν μπορούν να έχουν οποιαδήποτε αξιόλογη επίδραση στη λειτουργία του εγκεφάλου και συνεπώς στη συμπεριφορά. Όπως είχε πει και ο αστρονόμος Τζορτζ Άμπελ από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες, ένα κουνούπι που κάθεται πάνω στο χέρι μας ασκεί πολύ μεγαλύτερη έλξη βαρύτητας πάνω μας απ’Αότι η σελήνη. Και από όσα γνωρίζουμε, δεν έχει αναφερθεί ποτέ «σεληνιασμός κουνουπιού». Δεύτερον, η δύναμη βαρύτητας της σελήνης μπορεί απλά να επηρεάσει σώματα νερού, όπως ωκεανούς και λίμνες, όχι όμως περιορισμένες πηγές νερού, όπως είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Τρίτον, οι συνέπειες της βαρύτητας από τη σελήνη είναι το ίδιο ισχυρές με την πανσέληνο και στη νέα σελήνη – όταν δηλαδή η σελήνη δεν είναι ορατή σε εμάς.
Υπάρχει, όμως, ένα πιο σοβαρό πρόβλημα για τους ένθερμους υποστηρικτές του σεληνιασμού: δεν υπάρχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο της ύπαρξής του. Ο ψυχολόγος Τζέιμς Ρότον από το Διεθνές Πανεπιστήμιο της Φλόριντας, ο αστρονόμος Ρότζερ Κάλβερ από το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο και ο ψυχολόγος Άιβαν Κέλι από το Πανεπιστήμιο του Σασκάτσιουαν, έψαξαν εκτενώς για οποιαδήποτε σταθερή επίπτωση στη συμπεριφορά από την πανσέληνο. Σε όλες τις περιπτώσεις, δεν βρήκαν απολύτως τίποτα. Συνδυάζοντας τα αποτελέσματα διαφόρων μελετών βρήκαν πως οι πανσέληνοι δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με τα γεγονότα που συνέβαιναν κατά την περίοδο αυτή, συμπεριλαμβανομένων των εγκλημάτων, των αυτοκτονιών, των ψυχιατρικών προβλημάτων και της κρίσης στα τηλεφωνικά κέντρα των κλινικών.
Σε μία μελέτη που δημοσιεύτηκε το 1982, η ερευνητική ομάδα υποστήριξε πως τα τροχαία ατυχήματα ήταν πιο συχνά τις βραδιές που είχε πανσέληνο. Μία όμως λάθος εκτίμηση ανέτρεψε τα ευρήματα αυτά: την περίοδο που αναφερόταν η μελέτη, οι πανσέληνοι συνέπιπταν συνήθως σαββατοκύριακα, όπου οι άνθρωποι οδηγούν περισσότερο. Όταν η ομάδα ανέλυσε εκ νέου τα δεδομένα της, με σκοπό να απομονώσει αυτόν τον παράγοντα, οι επιπτώσεις της πανσελήνου εξαφανίστηκαν.
 
Πλασματικη συσχέτιση
Ίσως, το πιο σημαντικό είναι πως η έρευνα δείχνει ότι πολλοί άνθρωποι πέφτουν θύματα ενός φαινομένου που οι ψυχολόγοι Λόρεν και Ζαν Τσάπμαν του Πανεπιστημίου του Γουισκόνσιν-Μάντισον αποκαλούν «πλασματική συσχέτιση» – η αντίληψη μίας συσχέτισης που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Για παράδειγμα, πολλοί άνθρωποι που νιώθουν πόνο στις αρθρώσεις επιμένουν πως ο πόνος αυξάνεται όταν ο καιρός αλλάζει, παρόλο που επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Το ίδιο ισχύει και με τους υδαρείς αντικατοπτρισμούς που παρατηρούμε στους αυτοκινητοδρόμους κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Η πλασματική συσχέτιση μπορεί να μας παραπλανήσει και να βλέπουμε ή να νιώθουμε πράγματα που δεν υπάρχουν.
Η πλασματική συσχέτιση είναι εν μέρει αποτέλεσμα της τάσης που έχει ο εγκέφαλός μας να παρακολουθεί – και να ανακαλεί- τα περίεργα γεγονότα καλύτερα από τα ασήμαντα γεγονότα. Όταν υπάρχει πανσέληνος και συμβαίνει κάτι περίεργο, συνήθως το παρατηρούμε, το εξιστορούμαστε στους άλλους και το θυμόμαστε. Αυτό το κάνουμε γιατί συνήθως αυτού του είδους τα γεγονότα συνάδουν με τις προκαταλήψεις μας.
Για του λόγου το αληθές, μία μελέτη έδειξε πως οι νοσοκόμες που εργάζονται σε ψυχιατρικές κλινικές και πιστεύουν στις επιπτώσεις της σελήνης έγραφαν περισσότερες παρατηρήσεις περί «περίεργων συμπεριφορών» των ασθενών σε σχέση με τις νοσοκόμες που δεν πίστευαν στις σεληνιακές επιπτώσεις. Αντίθετα, όταν έχει πανσέληνο και δεν συμβαίνει κάτι περίεργο, τα ασήμαντα γεγονότα σβήνονται από τη μνήμη μας. Ως αποτέλεσμα αυτής της επιλεκτικής μας μνήμης, αντιλαμβανόμαστε εσφαλμένα μία συσχέτιση μεταξύ της πανσελήνου και των μυριάδων περίεργων γεγονότων.
Η εξήγηση της πλασματικής συσχέτισης, αν και ενδεχομένως να αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι στο παζλ, δεν εξηγεί το πώς ξεκίνησε η αντίληψη περί πανσελήνου. Μία ενδιαφέρουσα άποψη δίνει ο ψυχίατρος Τσαρλς Ράιζον του Πανεπιστημίου Έμορι. Σύμφωνα, λοιπόν, με τον Ράιζον, ο σεληνιασμός ενδεχομένως να έχει μία μικρή δόση αλήθειας. Ο ίδιος εικάζει ότι πριν από την έλευση του εξωτερικού φωτισμού, το δυνατό φως της πανσελήνου, εμπόδιζε ορισμένους ανθρώπους – συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων που έπασχαν από σοβαρές νοητικές διαταραχές – να κοιμηθούν. Επειδή η έλλειψη ύπνου οδηγεί πολύ συχνά σε αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά και κυρίως στα άτομα που πάσχουν από κάποια ψυχολογική ασθένεια, όπως τη διπολική διαταραχή (ή αλλιώς μανιοκατάθλιψη), η πανσέληνος ίσως να συνδέθηκε με τα αυξημένα ποσοστά των παράξενων συμπεριφορών στα πολύ παλιά χρόνια. Επομένως, σύμφωνα με τον Ράιζον, ο σεληνιασμός αποτελεί ένα «πολιτιστικό απομεινάρι».
———————————————————————————————————————-
Οπως και να’ χει ομως η πανσεληνος θα μαγνητιζει ρομαντικους και μη παντα οπως γινεται σχεδον με ολα τα στοιχεια της φυσης.  Σιγουρα η σεληνη εχει κατι παραπανω απο  τα υπολοιπα….

 

Οι άθικτοι- πάντα θα υπάρχει κάτι να κάνει την έκπληξη

Xτες πηγα για πρωτη φορα φετος σε θερινο σινεμα! Και μαλιστα ξεκινησα με το ποδηλατο για το σινεμα Φλοισβος που ειναι στην μαρινα του φλοισβου. Αφου ευχαριστηθηκαμε βολτα με την παρεα μου και σεργιανισαμε για λιγο στη μαρινα οπου γινοταν χαμος απο κοσμο,-καλοκαιριασε βλεπεις και οικογενειες, μικροι, μεγαλοι, ηλικιωμενοι, ειπαν να κανουν την κυριακατικη τους βολτα- φτασαμε στο σινεμα.  Ο υπευθυνος μας επετρεψε να βαλουμε τα ποδηλατα  μεσα στην αυλη του σινεμα, οποτε ειχαμε το κεφαλι μας ησυχο κι απολαυσαμε μια απροσμενα αναλαφρη για το θεμα της ταινια.
Και τι θελω να πω με αυτο. Η ταινια εχει να κανει με εναν τετραπληγικο πλουσιο αριστοκρατη που ειναι καθηλωμενος σε μια αναπηρικη καρεκλα και τη σχεση που αναπτυσσει με τον εγχρωμο νοσοκομο του που μολις εχει αποφυλακιστει και διωχθει απο την οικογενεια του. Μεσα απο την αντιθεση των χαρακτηρων αυτων οι οποιοι εκπροσωπουν 2 διαφορετικους κοσμους, σιγα-σιγα σφυρηλατειται μια βαθια φιλια. Η φιλία του ντουέτου δεν απομακρύνεται από τους σκληρούς, φυσικούς περιορισμούς της αναπηριας, αλλά δεν φοβάται να τη χρησιμοποιήσει για κωμικούς σκοπούς. Δείχνει πώς είναι δυνατόν για δύο “περιθωριακους” για την κοινωνια ανθρωπους να αναπτυξουν μια φιλία που τους επιτρέπει να επαναπροσδιορίσουν τους δικούς τους χώρους στον κόσμο, χωρίς συμβιβασμούς στην ατομικότητα τους, παίρνοντας παράλληλα την εκδίκηση τους προς εκείνους που τους εδίωξαν χωρίς να τους υπολογίζουν. Κι ολα αυτά, μεσα απο κωμικες καταστασεις.
Η εκπληξη ηταν οτι η ταινια οπως μας δειχνει στο τιτλους του τελους βασιζεται σε πραγματικα γεγονοτα. Υπαρχει λοιπον ευτυχως ακομα ανθρωπια στην κοινωνια μας. Μια ταινια απολαυστικη, ευδιαθετη, ενας υμνος στη ζωη.