Θέμα επιλογών

Όλοι βρισκόμαστε πολλές (ή λιγότερες) φορές σε καταστάσεις που πρέπει να επιλέξουμε. Να κάνουμε κάτι ή να μην το κάνουμε. Να πάρουμε τον έναν δρόμο ή τον άλλο. Να διαλέξουμε μία απ’ τις (άπειρες, ίσως) πιθανές εναλλακτικές οδούς. Κι επειδή, συνήθως, φοβόμαστε ή δεν τολμάμε ή δεν ξέρουμε τι θέλουμε, αφηνόμαστε να μας παρασύρει το “κύμα”, το “ρεύμα”, οι “καταστάσεις”, οι “συνθήκες”.
Φυσικά, συνήθως στη συνέχεια σκεφτόμαστε “τι θα γινόταν εάν…” είχαμε πάρει μια διαφορετική απόφαση, αν κάναμε τη “σωστή” επιλογή, αν είμαστε ευχαριστημένοι μ’ αυτό που έχουμε, εδώ που είμαστε, κτλ.
Απάντηση σ’ αυτό δεν υπάρχει. Άκουσέ με! Όποιος σου λέει πως αν έκανες κάτι διαφορετικό, η ζωή σου θα ήταν καλύτερη και μπλα, μπλα, φλυαρίες… σταματα να τον κάνεις παρέα.
Δεν υπάρχει λόγος να μετανιώνεις για όσα έκανες στη ζωή σου. Αν το κάνεις, είσαι παρανοϊκός! Αλήθεια στο λέω. Το ότι είσαι αυτό που είσαι αυτή τη στιγμή είναι αποτέλεσμα όσων έκανες, βίωσες, προσπάθησες, πέτυχες, απέτυχες, χάρηκες, έκλαψες, κτλ., μέχρι τώρα. Δε θα ήσουν ΕΣΥ αν δεν υπήρχε όλη αυτή η προσωπική σου ιστορία. Επομένως, το να μετανιώνεις για κάτι, να το σκέφτεσαι μέρα-νύχτα και να χτυπιέσαι, σημαίνει ότι αμφισβητείς την ύπαρξή σου! Ότι αμφισβητείς την ιδιότητα που έχεις να μπορείς να κρίνεις το παρελθόν σου, την οποία ιδιότητα απέκτησες λόγω του παρελθόντος σου! Δεκτό κι αυτό, αλλά άλλο καπέλο. Συμπαντικός νόμος η ελεύθερη βούληση και πρεπει να τον σεβόμαστε.
Λοιπόν, τώρα που ξεμπερδέψαμε με τις ενοχές, την προβληματική αυτοκριτική  ας ασχοληθούμε με κάτι άλλο…
Ασχολήσου, λοιπόν, με τον εαυτό σου. Όχι με όσα έκανε ως τώρα και γιατί είναι αυτός που είναι και όχι κάποιος άλλος, αλλά με το ΠΟΙΟΝ ΕΑΥΤΟ θέλεις να έχεις. Μπορείς να έχεις πολλούς. Αν έχεις βαρεθεί τον παλιό σου εαυτό, άλλαξέ τον. Δεν είναι δύσκολο, είναι απλά θέμα επιλογής. 
Κι αφού φτιάξεις τον εαυτό που θέλεις, μπορείς ν’ αρχίσεις ν’ αλληλεπιδράς με το σύμπαν γύρω σου. Σημαντική υπενθύμιση: Το σύμπαν γύρω σου θ’ αλληλεπιδράσει με σένα. Να ξέρεις ότι ποτέ δεν παίζεις μόνος, ούτε καθορίζεις τους κανόνες εσύ (ή -έστω- στο σύνολό τους). Αν θέλεις να γίνεις άξιος παίκτης, μάθε τους κανόνες, κατανόησε τους μηχανισμούς, πρόβλεψε τις μελλοντικές κινήσεις και έχε πλήρη επίγνωση των δράσεων και των συνεπειών τους. Αν τα κάνεις όλ’ αυτά, δε θ’ αναρωτηθείς για το σκοπό, δε θα φοβηθείς το ενδεχόμενο λάθος. Έχεις, πλέον, την επίγνωση και τη δυνατότητα της επιλογής. Το κέρδισες αυτό, δε στο παίρνει κανείς, μόνο εσύ μπορείς να το αρνηθείς στον εαυτό σου, οπότε αλλάζεις πάλι εαυτό κι επιστρέφεις πίσω στο Matrix.
Δεν υπάρχει σωστή και λάθος επιλογή. Υπάρχει συνειδητή επιλογή ή άγνοια. Δε σου φταίει κανείς αν παίξεις π.χ. στο χρηματιστήριο όλα σου τα χρήματα και τα χάσεις. Εσύ φταις που δεν ήξερες πώς να παίξεις. Κι αν το κάνεις συνειδητά, γνωρίζοντας την άγνοιά σου κι έχοντας πλήρη επίγνωση του ρίσκου που αναλαμβάνεις, δε θα κατηγορήσεις κάποιον άλλο για την πιθανή απώλεια. (Αυτό είναι πάλι μια -κάποιας σημασίας- ένδειξη. Οι άνθρωποι που κατηγορούν συνεχώς τους άλλους, που τους φταίνε τα πάντα, βρίσκονται σε σύγχυση, δεν ξέρουν τι κάνουν, δεν έχουν ιδέα για τίποτα…πραγματικά… μερικές φορές σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να τους χαρακτηρίσω επικίνδυνους…)
Φυσικά, ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος και να έχεις τον πλήρη έλεγχο. Κι αν υπάρχουν περιπτώσεις που συμβαίνει αυτό, είναι βαρετές. Γι’ αυτό, άλλωστε, μας αρέσει να ζούμε (όσοι το κάνουμε). Γι’ αυτό και βρισκόμαστε συνεχώς μπροστά σε νέα “σταυροδρόμια”, σε επιλογές που πρέπει να κάνουμε. Σκεφτείτε κάποιον που δεν θα ‘πρεπε (ή δεν θα ‘θελε) ποτέ να επιλέξει τίποτα. Δεν ξέρω αν θα αισθανόταν ευτυχισμένος ή δυστυχισμένος, αλλά σίγουρα θα ‘ταν νεκρός.
Αυτή είναι η “μαγεία” του παιχνιδιού και η Μαγεία του Παιχνιδιού.
………………………
Π’ώς επιλέγουμε?
Δεν είναι δύσκολο. Επιλέγεις τα κατάλληλα συστατικά, γνωρίζεις όσο καλύτερα μπορείς τη μεταξύ τους αντίδραση, αλλά και την πιθανή επίδραση που έχει στο -κυρίως- άμεσο περιβάλλον και τις ενδεχόμενες αντιδράσεις που θα προκληθούν, όπως και τις πιθανές συνέπειες στο ίδιο το προϊόν, αλλά και την επίπτωση στην τοπική και χρονική φαινομενολογία. Αλλά -πάντα- να θυμάσαι ότι το αποτέλεσμα είναι ένα πιθανό ενδεχόμενο. Το οποίο μπορείς να προσεγγίσεις αν είσαι προετοιμασμένος κατάλληλα. Όσο λιγότερο προετοιμασμένος είσαι, τόσο περισσότερο το αποτέλεσμα θ’ απέχει απ’ αυτό που θέλεις.
Ενα παράδειγμα
forest-path
Ας υποθέσουμε ότι βρίσκεσαι σ’ ένα δάσος και μπροστά σου εκτείνονται δυο δρόμοι. Ξέρεις ότι όποιον δρόμο και να επιλέξεις, θα βγεις σ’ ένα σημείο που θα μπορέσεις να έχεις πρόσβαση σε κάποιο κατάλυμα για να περάσεις το βράδυ σου. Στον έναν δρόμο βλέπεις τα χορτάρια πατημένα, σπασμένα κλαδιά στο πλάι, σαν κάποιος να πέρασε πρόσφατα από κει. Ο άλλος φαίνεται “ανέγγιχτος”. Ποιον δρόμο θα επιλέξεις;
forest-path2

1. Κάποιος θα επιλέξει τον πρώτο, γιατί είναι πιο εύκολα προσπελάσιμος, καταλαβαίνει ότι από κει περνούν συνήθως κι άλλοι άνθρωποι, επομένως σύντομα θα βρεθεί έξω απ’ το δάσος.
2. Κάποιος άλλος θα επιλέξει τον δεύτερο, γιατί απλά έχει διαβάσει Robert Frost.
Αυτός που έχει διαβάσει Frost, ξέρει ότι ο δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος κάνει όλη τη διαφορά. Και δεν το ξέρει μόνο επειδή διάβασε ένα ποίημα, αλλά το ‘δε ο ίδιος να συμβαίνει. (Πολλά ποιήματα, βιβλία, τραγούδια κτλ. που ανακαλύπτεις κατά καιρούς, σου δίνουν τα κατάλληλα ερεθίσματα. Αλλά, αν μείνεις μόνο στα ερεθίσματα, το πολύ-πολύ να ερεθιστείς. Αν δεν ολοκληρώσεις… νομίζεις ότι σου φταίει ο ερεθισμός. Φίλε μου, ο ερεθισμός είναι η ένδειξη ότι είσαι ακόμη ζωντανός, αλλά για να ζήσεις πραγματικά πρέπει να μετουσιώσεις την έξαψη σε συναρωγό και να βγεις εκεί έξω.)
Ας συνεχίσουμε, όμως, την ιστορία…
Οι δυο δρόμοι καταλήγουν σ’ ένα πανδοχείο, στο οποίο οι δυο ταξιδιώτες αποφασίζουν να περάσουν το βράδυ. Ο πρώτος, βέβαια, έχει φτάσει νωρίς, έχει τακτοποιηθεί στο δωμάτιό του κι έχει κατέβει στο μπαρ και πίνει μπύρες. Κάποια στιγμή, μπαίνει κι ο δεύτερος, βρίσκει το φίλο του και κάθεται μαζί του να του κάνει παρέα. Πριν προλάβει να τελειώσει τη μπύρα του, ο άλλος πέφτει ξερός (γιατί έχει πιει ήδη 7-8), οπότε τον κουβαλάει στο δωμάτιο, τον αφήνει στο κρεβάτι και κατεβαίνει να τελειώσει το ποτό του.
Εκείνη τη στιγμή, μπαίνει στο πανδοχείο μια πανέμορφη γυναίκα, η οποία ζητά ένα δωμάτιο για το βράδυ. Μιλώντας με τον πανδοχέα, αναφέρει ότι την έπιασε η νύχτα και δυσκολεύτηκε να βγει απ’ το δάσος, γιατί σε κάποιο σημείο επέλεξε να πάρει έναν δύσκολο δρόμο. “Και γιατί δεν πήρες τον άλλο;” την ρωτά αυτός. “Να, ξέρετε…”, του απαντά δειλά, “ίσως σας φανεί αστείο, αλλά διάβασα ένα ποίημα πρόσφατα, κι αυτό μ’ έκανε να πάρω αυτή την απόφαση”. “Και τι κέρδισες μ’ αυτό;” τη ρωτά ο πανδοχέας.
“Ένα ποτό κερασμένο από μένα!”, του φωνάζει ο ταξιδιώτης μας.
Η γυναίκα, βέβαια, θα μπορούσε να “κερδίσει” το ποτό της και μόνο με την εμφάνισή της, αλλά δε θα ‘ταν το ίδιο…
Φυσικά, μετά από 5 χρόνια γάμου και 2 παιδιά, το ζευγάρι χώρισε.
Η γυναίκα ήταν μια καθηγήτρια αγγλικής φιλολογίας, η οποία είχε διδαχθεί το ποίημα του Frost στο πανεπιστήμιο. Της είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, αλλά μόλις τέλειωσε τη σχολή το μόνο που σκεφτόταν ήταν οι εξετάσεις του Α.Σ.Ε.Π. Όταν άκουσε μια φωνή στο δάσος να το χαζοτραγουδά, θυμήθηκε τα ανέμελα, φοιτητικά της χρόνια και απόρησε που βρέθηκε κάποιος σε κείνο το δάσος, μόλις λίγα μέτρα εμπρός της, να περπατά χαρούμενος τραγουδώντας το αγαπημένο της ποίημα. Αποφάσισε να τον ακολουθήσει, μέχρι που τον αντίκρισε από μακριά και θαμπώθηκε απ’ το παρουσιαστικό του. Διακριτικά και πολύ προσεκτικά για να μην την αντιληφθεί, τον ακολούθησε από απόσταση. Δε σκέφτηκε στιγμή να γυρίσει στο σπίτι της, όπου την περίμενε η μητέρα της, η οποία απ’ την αγωνία για την τύχη της κόρης της, έπαθε καρδιακό επεισόδιο και μας άφησε χρόνους.
Προχθές, έτυχε να συναντηθούν πάλι μετά από καιρό οι δυο φίλοι. Ο ένας έλεγε πως θυμόταν ακόμη τον περίπατο που είχαν κάνει στο δάσος πριν χρόνια και πως του ‘χει λείψει αυτή η αίσθηση ελευθερίας και πως τον πνίγει η καθημερινότητα της πόλης. Ο άλλος είπε πως θα έφευγε την επόμενη μέρα για να κάνει το γύρο της Αφρικής…
………………………

Με λίγα λόγια… αν κάνεις ασυνήθιστες επιλογές, θα σου συμβούν ασυνήθιστα πράγματα. Αν κάνεις απρόβλεπτες κινήσεις, θα έχεις απρόβλεπτες συνέπειες. Αν κάτσεις στ’ αυγά σου, θα πολλαπλασιάσεις τον πληθυσμό του κοτετσιού. Η επιλογή είναι δική σου.

Tsuyoshi Yamamoto trio

Ακουω πολυ τελευταια jazz απο ενα διαδικτυακο ραδιοφωνο το jazzradio.com. Πολυ εξυπνα λοιπον, επειδη ακριβως η jazz ειναι απεριοριστη για να καλυψει ο σταθμος τα διαφορα γουστα και τις διαθεσεις μας, δινει τη δυνατοτητα επιλογης μεσα απο 31 διαφορετικα καναλια.

Κολλημενη σχεδον μονιμα στη mellow jazz ακουω το κομματι “angel eyes” απο τον Ιαπωνα πιανιστα Tsuyoshi Yamamoto και μου εκανε εντυπωση η φυσικοτητα και απλοτητα με την οποια επαιζε, σαν ενα ρυακι που ρεει. Μπαινω στο youtube και τον εντοπιζω και ακουω τη δικη του εκτελεση σε ενα κομματι που μου αρεσει πολυ το “Misty”. Mαγευτηκα, νομιζω η καλυτερη ορχηστρικη εκτελεση που γνωριζω.

Ψαχνω τη βιογραφια του στο google και σχεδον σε ολα τα links γραφουν οτι περιμενουν να κανει καποιος upload της βιογραφιας του??…Μονο λιγες αραδες υπαρχουν στο link του lastfm.

Οπως και να χει αξιζει να τον ακουσει κανεις. Σε χαλαρωνει πραγματικα..

 http://www.youtube.com/watch?v=Vrm7tHZ9Ayk

Αντρες, γυναίκες πολύπλοκα όντα

Οι γυναίκες είναι πολύπλοκα όντα…

Αν την φιλήσεις, είσαι αγενής.
Αν δεν την φιλήσεις, δεν είσαι άντρας.
 

Αν την παινέψεις, λες ψέματα.
Αν δεν την παινέψεις είσαι άχρηστος.
 

Αν συμφωνείς με ό,τι θέλει, σε σέρνει από τη μύτη.
Αν διαφωνείς, δεν έχεις κατανόηση.

Αν την βλέπεις συχνά, βαριέται.
Αν όχι, σε κατηγορεί για αδιαφορία.
 

Αν προσέχεις το ντύσιμό σου το κάνεις για να αρέσεις στις άλλες.
Αν δεν το προσέχεις, δεν νοιάζεσαι για αυτήν.

Αν ζηλεύεις, λέει ότι είναι κακό.
Αν δεν ζηλεύεις, δεν την αγαπάς.
 

Αν “κανείς κίνηση” γρήγορα, δεν την σεβάστηκες.
Αν δεν κάνεις, δεν σου αρέσει.

Αν την φιλάς μια στις τόσες, σε λέει ψυχρό.
Αν την φιλάς συχνά, λέει ότι την εκμεταλλεύεσαι.

Αν δεν την βοηθήσεις να κάνει κάτι, δεν έχεις τρόπους.
Αν την βοηθήσεις, είναι απλώς ακόμα μια αντρική τακτική για να την ρίξεις

Αν μιλάς, θέλει να ακούς.
Αν ακούς, θέλει να μιλάς .

Οι άντρες είναι πολύπλοκα όντα….

Αν τον φιλήσεις είσαι εύκολη.
Αν δεν τον φιλήσεις είσαι ψυχρή.
 

Αν τον παινέψεις σε θεωρεί ψεύτρα.
Αν δεν τον παινέψεις θεωρεί ότι είσαι αγνώμων.

Αν συμφωνείς με όσα λέει, σε θεωρεί αρνί.
Αν δεν συμφωνείς είσαι αντιδραστική.

Αν τον βλέπεις συχνά, είσαι απελπισμένη.
Αν δεν τον βλέπεις, δεν ενδιαφέρεσαι.

Αν προσέχεις το ντύσιμό σου, είσαι ματαιόδοξη και κενή.
Αν δεν το προσέχεις, είσαι ατσούμπαλο αγοροκόριτσο.

Αν ζηλεύεις, είσαι καταπιεστική.
Αν δεν ζηλεύεις, “στα φοράει”.

Αν αργήσεις ένα λεπτό, λέει ότι είσαι… “τυπική γυναίκα”.
Αν αυτός αργήσει, είσαι ανυπόμονη.

Αν επισκεφτείς έναν άλλο άντρα, “παίζεις”.
Αν αυτόν τον επισκεφτεί μια άλλη γυναίκα “είναι απλά φίλη”.
 

Αν τον φιλάς σπάνια, είσαι πολύ ντροπαλή.
Αν τον φιλάς συχνά είσαι πολύ επιθετική.

Αν μιλάς, είναι πάντα πολύ.
Αν ακούς, δεν είναι ποτέ αρκετό.

Πόσο κρατά ο έρωτας; …

Τα σκίτσα αυτά και τα σχόλια είναι λίγο ακραία αλλά σίγουρα περιέχουν αρκετή δόση αλήθειας..

Πόσο διαρκεί εκείνο το συναίσθημα με τις «πεταλούδες στο στομάχι» και την προσπάθεια να δείξετε τον καλύτερό σας εαυτό για να «κερδίσετε» το αντικείμενο το πόθου;
Μπορεί να πιστεύετε ότι ο πραγματικός έρωτας κρατάει «για πάντα», αλλά μόλις είδαμε την ξεκαρδιστική εικονογράφηση του Matthew Inman από την ιστοσελίδα Mingle2, μας χτύπησε μια ευαίσθητη χορδή.
Εκείνη που μας έκανε να γελάσουμε, αλλά και να παραδεχτούμε τελικά ότι δεν έχει και τόσο άδικο…
Όντως λοιπόν, ακόμη κι αν τα αισθήματα κρατούν για πάντα, η πραγματικότητα και η καθημερινότητα δεν λένε πάντα να συμβαδίσουν. Κάπως έτσι, συγκεντρώσαμε τα οκτώ στάδια μιας τυπικής ερωτικής γνωριμίας, μαζί με τα σκίτσα του Inman και σας παρουσιάζουμε… την πορεία της αγάπης!

Στάδιο 1ο: Το πρώτο ραντεβού

«Είσαι πανέμορφη», «η αγαπημένη μου ταινία είναι…» (ακολουθεί κουλτουριάρικος τίτλος που προσδίδει στην προσωπικότητα αυτού που θα τον ξεστομίσει ρομαντικές προεκτάσεις και το απαραίτητο intellectuality), «είχα κάνει τον γύρο της Ευρώπης με τα πόδια» και άλλες πολλές κατά κανόνα ψευδείς ατάκες ακούγονται στην πρώτη συνάντηση, κατά την οποία εννοείται πως έχετε εμφανιστεί στην τρίχα και προσέχετε μέχρι και την παραμικρή σας κίνηση για να εντυπωσιάσετε όποιον/α βρίσκεται απέναντί σας.
Στάδιο 2ο: Τα «ντουζένια»


Το κρεβάτι αναστενάζει, έρχονται τα πρώτα «σ’ αγαπώ», τα δεύτερα, τα τρίτα και τα χιλιοστά, μαζί έρχεται και ένας τεράστιος λογαριασμός κινητού, αλλά δεν σας νοιάζει, γιατί το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι να είστε αγκαλιά (παράλληλα οι φίλοι σας στέλνουν πακέτο μέσω της σχετικής εκπομπής, γιατί είναι ο μόνος τρόπος να σας δουν από κοντά).
Στάδιο 3ο: Η οικειότητα


Xμμ… εδώ οι κανόνες αρχίζουν να αλλάζουν. Τα πρώτα ελαττώματα και οι πρώτες συνήθειες της εργένικης ζωής σας έρχονται να συναντήσουν το νέο σας ταίρι, το οποίο κάνει τα στραβά μάτια, γιατί είναι ακόμη «χορτασμένο» από την προηγούμενη φάση.
Στάδιο 4ο: Η υπερβολική οικειότητα

Από τον κρεβάτι έχετε πλέον μεταφερθεί στον καναπέ, και από το «ο έρωτας περνάει από το στομάχι» έχετε περάσει στο «στομάχι που κάπου κάπου περνάει και από τον έρωτα». Η εμφάνισή σας πλέον δεν σας ενδιαφέρει και πολύ γιατί «έχετε δέσει τον γάιδαρό σας», ενώ και οι δύο πλέον έχετε απομυθοποιήσει το άλλο σας μισό, από την στιγμή που είδατε τον φίλο σας να κάνει την ανάγκη του, να φοράει τρύπιες κάλτσες και να ρεύεται ή από τότε που η φίλη σας άρχισε να σας αναλύει τα μυστικά της εμμήνου ρήσης της και να σας παραγγέλνει σερβιέτες.
Στάδιο 5ο: Η κάτω βόλτα


Υπό τις συνθήκες της προηγούμενης φάσης, η έκρηξη δεν θα μπορούσε να αργήσει πολύ. Και οι δύο έχετε αρχίσει να σιχαίνεστε τις ενοχλητικές συνήθειες του άλλου που κάποτε σας φαίνονταν χαριτωμένες, και η γκρίνια κι οι κατάρες εκσφενδονίζονται εκατέρωθεν. Πιθανές ατάκες που ακούγονται σε αυτή τη φάση: «Χαράμισα τα καλύτερά μου χρόνια», «Με πήρες μπουμπούκι και με κατάντησες τσουκνιδόκλαδο», και άλλοι χαρακτηρισμοί που η λογοκρισία δεν μας επιτρέπει να αναπαράγουμε.

Στάδιο 6ο: Ο χωρισμός

Μετά από ομηρικούς καβγάδες, όπου η αρσενική πλευρά καταριέται «τις κακαράξες τις φίλες σας που σας βάζουν λόγια» και η θηλυκή πλευρά ωρύεται για αναισθησία, κάποιος από τους δύο βλέπει πως υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές, και σας λέει το μεγάλο «αντίο», ή ακόμα χειρότερα, το πικρό «θέλω λίγο χρόνο». Ακολουθούν νύχτες με μπύρες και ουίσκι ή τόνους παγωτού και αισθηματικών ταινιών αντίστοιχα.
Στάδιο 7ο: Η επανασύνδεση

Μετά από SMS μέσα στην μαύρη νύχτα, κατασκοπείες στο Facebook και μεσάζοντες φίλους που μεταφέρουν διφορούμενα μηνύματα από τον έναν στον άλλο, ξανασυναντιέστε για να «μιλήσετε σαν φίλοι», και ξαφνικά θυμάστε πόσο ωραία περνούσατε μαζί στις αρχές. Κατά λάθος ο ένας πέφτει πάνω στον άλλον «μόνο για ένα φιλί» και πριν το καταλάβετε, ξαναμετράτε τα decibel που παράγουν οι σομιέδες.

Στάδιο 8ο: Ο γάμος

Μετά από τόσες περιπέτειες, αποφασίζετε να περάσετε βέρες, τα πεθερικά να ανταλλάξουν προικιά και να περάσετε στην αναπαραγωγή του ανθρώπινου είδους. Φυσικά πλέον όχι μόνο δεν έχετε χρόνο και διάθεση για να φροντίσετε την εμφάνισή σας, αλλά έχετε γίνει ορκισμένοι εχθροί του σεξ, γιατί βιώνετε στο πετσί σας τις συνέπειές του. Και πιθανώς να μην έχετε προλάβει ποτέ να φτάσετε σε αυτή την τελευταία παράγραφο του δημοσιεύματος, γιατί σας διέκοψε ένα κλάμα και μια περίεργη… μυρωδιά. Ώρα για αλλαγή πάνας.

 

“Κάνε χώρο να χωρέσω”

 
toulouse-lautrec-bed
Στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα πολύ άνθρωποι δοκιμάζουν εντάσεις, συγκρούσεις και δυσκολίες στις βασικές σχέσεις της προσωπικής τους ζωής. Ιδιαίτερα οι ερωτικές και οι συζυγικές σχέσεις διαταράσσονται σοβαρά από εξωπραγματικές προσδοκίες, σύγχυση των ρόλων, προβλήματα επικοινωνίας, παρεμβάσεις τρίτων, δυσκολίες στη σεξουαλική ζωή και τη διαχείριση των οικονομικών πόρων. Τραυματικές εμπειρίες από την παιδική ηλικία και από προηγούμενες σχέσεις, ανασφάλειες, φόβοι και εσωτερικές συγκρούσεις δεν μας επιτρέπουν να αντιμετωπίσουμε με διαύγεια, καθαρότητα και δημιουργική υπομονή το σύντροφό μας.
Με το πέρασμα του χρόνου η αγάπη και ο αμοιβαίος σεβασμός δίνουν τη θέση τους στην απογοήτευση, την οργή, τις αρνητικές κριτικές, τα αισθήματα παραμέλησης και εγκατάλειψης. Η σχέση αντί να είναι πηγή χαράς και δημιουργίας γίνεται πηγή οδύνης. Αισθανόμαστε ότι ο σύντροφός μας δεν μας καταλαβαίνει, ότι είναι αδιάφορος ή επιθετικός ή ότι έχει υπερβολικές απαιτήσεις. Όσο περισσότερο προσπαθούμε να τον πείσουμε να βελτιώσει τη συμπεριφορά του για να ικανοποιήσει τις προσδοκίες μας τόσο περισσότερο απογοητευόμαστε. Ο άλλος δεν φαίνεται διατεθειμένος να αλλάξει και οι δικές μας παρατηρήσεις, απαιτήσεις, συμβουλές και προκλήσεις όχι μόνο δεν έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα αλλά δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση.
Αν θέλουμε πραγματικά να βοηθήσουμε τη σχέση είναι προτιμότερο να στραφούμε προς τον εαυτό μας και να προσπαθήσουμε όσο μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε το σύντροφό μας. Χρειάζεται να καλλιεργήσουμε την αυτογνωσία, να συνειδητοποιήσουμε τα δικά μας λάθη και τις δικές μας αδυναμίες και να πειραματιστούμε με νέους τρόπους δημιουργικής επικοινωνίας. Να αναζητήσουμε νέους τρόπους κατανόησης και ερμηνείας της συμπεριφοράς του συντρόφου αλλά και νέους, γόνιμους τρόπους για να του μεταφέρουμε τα δικά μας μηνύματα.
Τις περισσότερες φορές καταλαβαίνουμε τον άλλο χρησιμοποιώντας στοιχεία που υπάρχουν στον δικό μας ψυχισμό. Προβάλλουμε πάνω του δικά μας ψυχολογικά δεδομένα. Ερμηνεύουμε τον άλλο μέσα από το πρίσμα των προσωπικών μας πεποιθήσεων, εμπειριών και συναισθημάτων. Τον χαρακτηρίζουμε μέσα από τις δικές μας αρχές και αξίες. 
Η αυθεντική επικοινωνία προϋποθέτει βαθιά γνώση του εαυτού μας, αυτοέλεγχο και εσωτερική ισορροπία. Αν έχουμε συνειδητοποιήσει τα ιδιαίτερα ψυχολογικά μας χαρακτηριστικά, τότε μπορούμε να ελέγξουμε τις καθοδηγητικές και ερμηνευτικές μας παρορμήσεις και να σεβασθούμε την προσωπικότητα του άλλου γι αυτό που είναι χωρίς να επιδιώκουμε να τον προσαρμόσουμε στα δικά μας δεδομένα.
Έχω τη δυνατότητα να καταλάβω τον άλλο καλύτερα όταν μπορώ να καταπαύσω τις δικές μου ψυχοδυναμικές συγκρούσεις.

Όταν κραυγάζουν μέσα μου δυνατές φωνές δεν μπορώ ν’ ακούσω τον άλλο.

Όταν δεν έχω απελευθερωθεί από τα δεσμά των έντονων αναγκών μου δεν μπορώ να καταλάβω τον άλλο.

Όταν δεν έχω συμφιλιωθεί με τον εαυτό μου δεν μπορώ να συγχωρέσω τον άλλο.

Όταν δεν έχω γαληνέψει μέσα μου δεν μπορώ να καθησυχάσω τον άλλο.

Όταν δεν έχω αγαπήσει τον εαυτό μου, δεν μπορώ να αγαπήσω τον άλλο.

Αληθινή κατανόηση του συντρόφου δεν σημαίνει θεωρητική ερμηνεία των σκέψεων και των αισθημάτων του αλλά ταύτιση μαζί του, βιωματική συμμετοχή στα αισθήματά του, σημαίνει να δούμε και να αισθανθούμε την πραγματικότητα με τον τρόπο που εκείνος την βλέπει και την αισθάνεται.
Επικοινωνώ δημιουργικά με τον σύντροφό μου όταν εκτιμώ και αποδέχομαι με σεβασμό τα αισθήματα του χωρίς να εξετάζω αν είναι σωστά ή λάθος, όταν εκφράζω αυτό που πιστεύω με στοργή, ζεστασιά, κατανόηση και σεβασμό. Η άνευ όρων αποδοχή των αισθημάτων και των βιωμάτων του άλλου δημιουργεί το κατάλληλο, υποστηρικτικό περιβάλλον που θα τον βοηθήσει να εξερευνήσει τον εαυτό του, να αναπτύξει και να αξιοποιήσει τις εσωτερικές δυνατότητες αλλαγής που κρύβονται μέσα του. Ενώ αντίθετα οι δυναμικές, παρορμητικές προσπάθειες που καταβάλλουμε για να τον αλλάξουμε τον κάνουν να νοιώθει αμαθής, ανώριμος, ανίκανος και ανίσχυρος, να επιλέξει από μόνος του το σωστό και τον οδηγούν ακόμα και χωρίς να το θέλει να γίνεται αμυντικός, να απορρίψει αυτό που του λέμε ή και να ορθώσει ένα συναισθηματικό αμυντικό τείχος απέναντί μας ώστε να προφυλάξει την αυτονομία και την αξιοπρέπειά του.
Όταν ο σύντροφός μας αισθάνεται ότι νοιαζόμαστε γι’ αυτόν, ότι τον αγαπάμε και τον αποδεχόμαστε με σεβασμό, είναι περισσότερο πρόθυμος να προσέξει και ίσως να αποδεχθεί το μήνυμα που θα θέλαμε να του μεταφέρουμε. Το κλειδί στην επικοινωνία δεν είναι αυτό που λέμε αλλά ο τρόπος που το λέμε. Το πιο σημαντικό είναι το πλαίσιο, το κλίμα, ο ορίζοντας μέσα στον οποίο διαδραματίζεται η επικοινωνία. Όταν ο άλλος αισθάνεται ότι τον σέβομαι και τον αγαπώ είναι διατεθειμένος να με ακούσει, να πάρει σοβαρά υπόψη του αυτό που του λέω ενώ όταν αισθάνεται ότι παραβιάζω τα όριά του και επιτίθεμαι στην προσωπικότητά του γίνεται αρνητικός σε ότι και να του πω, θυμώνει μαζί μου και αντιδρά με βία, απαντά με σκληρά και απερίσκεπτα λόγια ή αποσύρεται συναισθηματικά για να μην πληγώνεται.
Για να καταλάβω αληθινά τον άλλο πρέπει να μπορώ να αδειάσω από τον εαυτό μου, και να γεμίσω από αυτόν, να τον προσλάβω αναλλοίωτο, να τον αποδεχθώ χωρίς όρους μέσα στην αγάπη. Η ασφάλεια που θα νιώσει κοντά μου στα πλαίσια της αγάπης θα τον βοηθήσει να γίνει καλύτερος. 

άρθρο του Νικήτα Καυκιού από “Χανιώτικα νέα”

Ασθένεια:σύγκρουση προσωπικότητας & ψυχής

sunflowers

Tο κρυολόγημα στάζει όταν ο οργανισμός δεν κλαίει
Ο πονόλαιμος φράζει όταν δεν μπορεί να επικοινωνήσει τις αγωνίες
Το στομάχι καίει όταν ο θυμός δεν μπορεί να βγει
Ο διαβήτης εισβάλει όταν η μοναξιά πονάει
Το σώμα παχαίνει όταν όταν η δυσαρέσκεια πιέζει
Ο πονοκέφαλος κατάθλιβει όταν αυξάνουν οι αμφιβολίες
Η καρδιά χαλαρώνει όταν το νόημα της ζωής φαίνεται να τελειώνει
Οι αλλεργίες συμβαίνουν όταν η τέλειομανία ειναι ανυπόφορη
Τα νύχια σπάνε όταν απειλούνται οι άμυνες
Το στήθος σφίγγει όταν η υπερηφάνεια σκλαβώνει
Η πίεση αυξάνει όταν ο φόβος φυλακίζεται
Οι νευρώσεις παραλύουν όταν το εσωτερικό παιδί τυραννάει
Ο πυρετός θερμαίνει όταν οι άμυνες εκρήγνουν τα όρια της ανοσίας
Τα γόνατα πίνουν όταν η υπερηφάνεια είναι άκαμπτη
Ο καρκίνος σκοτώνει εάν δεν συγχωρείς
Η ασθένεια δεν ειναι κακό. Θα σου πει οτι έχεις πάρει λάθος δρόμο. Ο δρόμοςπρος την ευτυχία δεν ειναι ευθύς. Υπάρχουν καμπύλες που ονομάζονται ΛΑΘΗ,φανάρια που λέγονται ΦΙΛΟΙ, φώτα που ονομάζονται ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ κι ολα γίνονται αν εχεις ένα ανταλλακτικό που ονομάζεται ΑΠΟΦΑΣΗ, μια ισχυρή μηχανή που ονομάζεται ΑΓΑΠΗ, μια Κάλη ασφάλιση που ονομάζεται ΠΙΣΤΗ, άφθονο καύσιμο που ονομάζεται ΥΠΟΜΟΝΗ αλλά πάνω απ’όλα έναν έμπειρο οδηγό που ονομάζεται ΕΣΥ.