Ποιες είναι οι λέξεις που προκαλούν πόνο

Σύμφωνα με έρευνα που διεξήγαγε το Friedrich Schiller University Jena και δημοσιεύτηκε στην ιατρική επιθεώρηση «Pain», οι λέξεις που αναφέρονται στον πόνο έχουν από μόνες τους την ικανότητα να προκαλέσουν την αίσθηση του πόνου, αφού όπως αποδείχθηκε, ο εγκέφαλος αντιδρά στις λέξεις έτσι όπως αντιδρά και στον σωματικό πόνο.

Για παράδειγμα, όταν ο γιατρός πριν την ένεση μας λέει «αυτό θα πονέσει λίγο», πριν ακουμπήσει καλά-καλά η βελόνα το δέρμα μας έχουμε νιώσει τον πόνο του τρυπήματος, σύμφωνα με τον ερευνητή dr. Thomas Weiss. Με το που ακούμε λέξεις όπως «βασανίζω», «εξαντλώ», «μαστίζει» ενεργοποιούνται οι περιοχές εκείνες του εγκεφάλου οι που εκκινούν την διαδικασία ανταπόκρισης του οργανισμού στα ερεθίσματα αυτά.

Κατά την έρευνα, 16 υγιή άτομα πέρασαν από λειτουργικό μαγνητικό τομογράφο την ώρα που επεξεργάζονταν λέξεις που αναφέρονται στον πόνο, καθώς και άλλες λέξεις αρνητικά φορτισμένες όπως «αηδιαστικός» ή «βρώμικος». Σκοπός της έρευνας αυτής, σύμφωνα με τον Thomas Weiss ήταν να εξακριβωθεί ποια είναι τα κέντρα επεξεργασίας του πόνου στον εγκέφαλο. Μάλιστα, τα ευρήματα της μελέτης αναμένεται να φανούν ιδιαιτέρως χρήσιμα κατά την θεραπεία ασθενών με διαταραχές χρόνιου πόνου.
Η δύναμη του Ναι και του Όχι

H λέξη “όχι” μπορεί να κάνει ζημιά στον εγκέφαλο και του ομιλητή αλλά και του ακροατή, καθώς το άκουσμα της λέξης έχει σαν αποτέλεσμα την απελευθέρωση δεκάδων ορμονών που παράγουν το στρες καθώς επίσης και νευροπομπών. Αυτές οι χημικές ουσίες παρενοχλούν άμεσα την κανονική λειτουργία του εγκεφάλου, καταστρέφοντας τη λογική, την αιτία, τη διαδικασία άρθρωσης της γλώσσας και την επικοινωνία. Στην πραγματικότητα, η απλή ματιά σε μια λίστα από αρνητικές λέξεις για μερικά δευτερόλεπτα, μπορεί να κάνει ένα άτομο που υποφέρει από υψηλό στρες ή κατάθλιψη να αισθανθεί ακόμα χειρότερα, και όσο πιο πολύ τις συλλογίζεται τόσες περισσότερες πιθανότητες έχει να καταστρέψει εκείνες τις υποδομές που ρυθμίζουν την μνήμη, τις αισθήσεις και τα συναισθήματα.
Οι λέξεις που εμπνέουν φόβο –όπως η φτώχεια, η αρρώστια και ο θάνατος –επίσης οδηγούν τον εγκέφαλο σε αρνητικές πτυχές. Ακόμα και αν αυτές οι σκέψεις που προκαλούν φόβο δεν είναι αληθινές, κάποια άλλα μέρη του εγκεφάλου (όπως είναι η αμυγδάλα) αντιδρούν σε αυτές τις τρομακτικές φαντασίες καθώς σκέφτονται ότι είναι πραγματικές απειλές που συμβαίνουν στον έξω κόσμο. Περιέργως, φαινόμαστε καλωδιωμένοι να ανησυχούμε, ίσως εξαιτίας της μνήμης μας σε παλιά περιστατικά φόβου όπου στους αρχαίους χρόνους οι απειλές ήταν αμέτρητες για την επιβίωση των ανθρώπων.

Η Barbara Fredrickson, ένα από τα ιδρυτικά μέλη του κέντρου Θετικής Ψυχολογίας, ανακάλυψε πως πρέπει να παράγουμε τουλάχιστον τρεις θετικές σκέψεις και αισθήματα για κάθε μορφή αρνητικού συναισθήματος. Αν εκφράσεις λιγότερο από τρία, πιθανότατα να αποτύχεις σε ότι έχει να κάνει με προσωπικές ή επαγγελματικές σχέσεις. Αν θες να κάνεις τις προσωπικές και επαγγελματικές σχέσεις να ανθίσουν, πρέπει να κάνεις τουλάχιστον πέντε θετικές σκέψεις για κάποιο αρνητικό συναίσθημα. Για παράδειγμα οι εκφράσεις ‘’είμαι απογοητευμένος’’ ή ‘’αυτό δεν έγινε όπως ήλπιζα’’ αποτελούν μέρος του αρνητισμού, όπως και το συνοφρύωμα ή το νεύμα του κεφαλιού.

Οι θετικές λέξεις και σκέψεις ωθούν τα κέντρα κίνησης του εγκεφάλου να δράσουν και μπορούν να μας βοηθήσουν να αναπτύξουμε ένα αίσθημα ευθυμίας όταν αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα της ζωής. Σύμφωνα με την Sonja Lyubomirsky, μια από τις κύριες ερευνήτριες της ευτυχίας παγκοσμίως, αν επιθυμείς να αποκτήσεις ισόβια ικανοποίηση πρέπει να εντρυφήσεις στις θετικές σκέψεις για τον εαυτό σου, να μοιράζεσαι τις όμορφες στιγμές με τους άλλους και να γεύεσαι κάθε θετική εμπειρία στη ζωή σου.

Η συμβουλή μας: διάλεξε σοφές θετικές λέξεις και να τις απαγγέλεις απαλά και σιγανά. Αυτό θα σε βοηθήσει να εμποδίσεις το μέρος εκείνο του εγκεφάλου σου που σκέφτεται αρνητικά, και καθώς πρόσφατη έρευνα έχει δείξει πως η συνεχής επανάληψη των θετικών λέξεων, όπως είναι η αγάπη, η ειρήνη και η συμπόνια θα επαναφέρουν αυτά τα γονίδια που μειώνουν το φυσικό και συναισθηματικό στρες. Θα αισθάνεσαι καλύτερα, θα ζεις περισσότερο και θα αναπτύξεις μια βαθύτερη σχέση με τους άλλους που θα βασίζεται στην εμπιστοσύνη, τόσο στο σπίτι όσο και στο χώρο εργασίας.

Όπως οι ερευνητές επισημαίνουν, αν αναφέρεις έστω και πέντε θετικές σκέψεις για κάθε αρνητικό συναίσθημα θα σε βοηθήσει να βιώσεις μια ‘’άριστη ποικιλία της ανθρώπινης λειτουργίας’’. Αυτή είναι η δύναμη του ‘’ΝΑΙ’’.

via enallaktikidrasi

Ποιά είναι η αλήθεια?

Ας αρχίσω με την αυθαίρετη παραδοχή ότι η αλήθεια είναι μόνο μία.Και ας ξεκινήσω με το κοινωνικό κριτήριο της αλήθειας,δηλαδή “πίστευε,αυτό που πιστεύουν οι πολλοί”.Αμέσως δημιουργείται ένα κενό στην αρχική διαπίστωση,και μια έντονη αμφιβολία για την ορθότητα της αρχικής και για πολλούς αδιαπραγμάτευτης αυτής παραδοχής,πως δηλαδή η αλήθεια είναι μόνο μία,απλά διαβάζοντας κανείς την εκδοχή της κοινωνικής αλήθειας. Η διαμάχη για την αλήθεια,έχει αφήσει πολλά θύματα σε αυτό τον κόσμο.

Όλα γίνονται και όλα διαδραματίζονται προς χάρην της αλήθειας που πρέπει να επιβληθεί.Είτε το σκηνικό εκτυλίσσεται σε κοινωνικό επίπεδο,είτε σε οικογενειακό.Όλοι παλεύουν με όλους για να υπερισχύσει η δική τους αλήθεια.Ο καθένας έχει τα δικά του κριτήρια και τα δικά του επιχειρήματα,στην αιώνια αυτή μάχη. Άλλος χρησιμοποιεί σαν κριτήριο,την κοινωνική αλήθεια.Αφού με άλλα λόγια,αυτό είναι που πιστεύουν οι πολλοί,τότε αυτή είναι η αλήθεια.Και οποιοσδήποτε παρεκλίνει από αυτή την αλήθεια,έχει λάθος πριν κάν αρθρώσει λέξη.Αλλά να δώσω εδώ και μία άλλη οπτική γωνία.Η εξέλιξη του κόσμου και η ανακάλυψη του καινούργιου,βασίστηκε ακριβώς στους ανθρώπους εκείνους,οι οποίοι δε συμβιβάστηκαν με την κοινώς αποδεκτή αλήθεια,αλλά βρήκαν μια άλλη αλήθεια,καλά κρυμένη πίσω από κοινωνικές επιταγές και προκαταλήψεις.Και η αλήθεια αυτή ήταν τόσο δυνατή και καταλυτική,που κυριάρχησε και πλέον αυτή αποτελεί την πλειοψηφία.Και όποιος της αντιτίθεται,τώρα πια,εκείνος είναι που αποτελεί τον κομιστή του ψέμματος.Τα παραδείγματα άφθονα στον κόσμο.Αν ισχυριστώ τώρα ότι η γη δεν είναι στρογγυλή αλλά επίπεδη,θα είναι ένα μεγάλο ψέμα και μία αντιπαράθεση σε μία αλήθεια καθιερωμένη.Αλλά κάποτε εγώ θα ήμουν αυτός που κατείχα την κοινά αποδεκτή αλήθεια,λέγοντας κάτι τέτοιο,και ψεύτης εκείνος που ισχυρίστηκε ότι η γη είναι στρογγυλή.

Μετά από όλα τα παραπάνω,η αρχική παραδοχή ότι η αλήθεια είναι μόνο μία,έχει αρχίσει και μπερδεύεται επικίνδυνα ίσως.Τελικά πόσες αλήθειες υπάρχουν?Και για να το μαζέψουμε σε πιο μικρή κλίμακα το όλο θέμα,ας το ανάγουμε στα μικρά σύνορα μιας σχέσης.Πόσες αλήθειες υπάρχουν μέσα σε μια σχέση?Και ποιος κατέχει την “αληθινή αλήθεια”? Γιατί αν το σκεφτεί κανείς,όλες οι διαμάχες,αυτό το θέμα έχουν σα βάση.”Εγώ κατέχω την αλήθεια κι εσύ που κάνεις λάθος πρέπει να υποταχτείς στη μόνο αλήθεια που υπάρχει..στη δική μου δηλαδή”.Και η διαμάχη συνεχίζεται επ άπειρον.Οι δυο εχθροί παλεύουν να εγκαταστήσουν στη σχέση τη δική τους αλήθεια,σαν τους πολεμιστές μιας μάχης,οι οποίοι πολεμούν και αλληλοσκοτώνονται,όχι γιατί έχουν μια πλήρη και ξεκάθαρη άποψη για το γιατί το κάνουν,αλλά γιατί κάποιοι τους έχουν πει ότι αυτή είναι η αλήθεια και αυτός ο μόνος τρόπος να την υπερασπιστούν.Και πάντα τελικά,όπως σε μια μάχη,υπάρχει ένας νικητής και ένας νικημένος.Ένας που επιβάλλει τη δική του αλήθεια και ένας άλλος που απεμπολεί τη δική του.Ο πρώτος συνεχίζει να υπάρχει πιο άνετα στη σχέση,μιας και κατάφερε να επιβάλλει τη δική του ηρεμία,αφού κατάφερε να επαναδημιουργήσει τις συνθήκες της αλήθειας του.Και ο άλλος όχι μόνο έχει απεμπολήσει τη δική του αλήθεια,αλλά πλέον τη βιώνει σαν κάτι κακό και απορριπτέο.Και βρίσκεται σε μια διαρκή διαδικασία επαναπροσδιορισμού του εαυτού του.Γιατί εν κατακλείδει,η αλήθεια του είναι αυτός ο ίδιος.Τελικά τι είναι αυτό που πέτυχε ο πρώτος άνθρωπος της σχέσης αυτής?Επέβαλλε την αλήθεια του,ζει άνετα μέσα σε αυτήν,αλλά έχασε το δεύτερο άνθρωπο.Γιατί κατά βάθος,ο οποιοσδήποτε μας απειλεί με εξαφάνιση,ασυνείδητα γίνεται εχθρός μας.Αλλά στα πλαίσια της αίσθησης ότι η αλήθεια του δεύτερου είναι λάθος,μιας και έχει ητηθεί στη μάχη,η σχέση συνεχίζει να υφίσταται καθώς ο θυμός του δεύτερου,έχει μετασχηματιστεί σε μια πικρή παραδοχή,πως δηλαδή όλα όσα επιθυμεί να είναι,δεν είναι σωστά και αντιτίθενται στην αλήθεια που του έχει επιβληθεί.

Τελικά, ίσως ο κόσμος να ήταν εντελώς διαφορετικός, αν το μόνο που είχαμε να κάνουμε θα ήταν να φροντίζουμε ο ένας την αλήθεια του άλλου με σεβασμό και κατανόηση,και όχι να προσπαθούμε διαχρονικά να επιβάλλουμε τη δική μας αλήθεια, ως άλλοι σταυροφόροι. Και μάλιστα μιας αλήθειας την οποία φέρουμε πολλές φορές δίχως καν να είμαστε σίγουροι αν αυτή η αλήθεια είναι η δική μας.Και εδώ ίσως πει κάποιος πως αφού ούτε εμείς δεν είμαστε σίγουροι για την αλήθεια μας,γιατί να μην αποδεχτούμε την ήττα στην αλήθεια του άλλου.Η λύση είναι μόνο μία.Αφουγκράσου τον εαυτό σου.Νιώσε τη δυσφορία ή την ευφορία σου και τότε θα ξέρεις αν κουβαλάς μια αλήθεια δική σου, ή αν είσαι το αποτέλεσμα της επιβολής της αλήθειας κάποιου άλλου…

via enallaktikidrasi

Επιστροφή στο εδώ και τώρα

Δεν ξερω αν το θυμαστε, αλλα οσοι ήμασταν πιτσιρίκια στα 80’s, είχαμε μια εμμονή με κάποια θέματα  που αφορούσαν το μελλοντικό τοπίο της ζωής. Θυμάμαι χαρακτηριστικά είχα φτιάξει κι εγώ ενα λεύκωμα όπως κάθε κοριτσάκι που σέβεται τον εαυτο του και στο οποιο εγραφαν μόνο οι κοπέλες και μάλιστα μια ερώτηση που έιχα θέσει ήταν ” τι πιστευεις οτι θα γίνει το 2000?” Φανταζε εντελώς εξωτικό το νούμερο αυτό, και επειδη εκείνη την εποχή οι ταινίες επιστομονικής φαντασίας ήταν πολύ της μόδας, υπέβαλε κι η αφεντιά μου την ερώτηση αυτή στις φίλες της. Δεν θυμάμαι τις απαντήσεις τους, γιατι καποια στιγμη το λευκωμα μου βρέθηκε στον κάλαθο των αχρήστων. Μετανιώνω που το το ξεφορτωθηκα τοσο γρηγορα.. Πάντως επικρατούσε η απόψη οτι στο μέλλον τα αμάξια θα είναι ιπτάμενα,  τα μποτιλιαρίσματα εναέρια, θα διακτινιζομασταν στο υπερπεραν οπως στο Σταρ Τρεκ κοκ.

Προσωπικά εμένα ολη εκεινη η τρελα με το Star wars, Star trek, Back to the future κλπ με αφηνε παντελως αδιαφορη, Ημουν πιο πο πολυ με τον Ιντιανα Τζοουνς, το Μαγκαιβερ αντε και τον Μαικλ Ναιτ με το σουπερ αμαξι του το Κιτ. Μαλιστα δεν συμπαθουσα τις ταινιες επιστημονικης φαντασιας γιατι δεν μπορουσα να ταυτιστω με τους ηρωες – με εξαιρεση τον Εξωγηινο, μια ταινια που ειδα πολυ μικρη και με συγκινησε-.

Την ταινια Επιστροφη στο μέλλον την ειδαι πριν μερικα χρονια, αρκετα μεγαλυτερη απο τοτε που προβληθηκε στις αιθουσες. Την βρηκα εξαιρετικα ενδιαφερουσα στη συλληψη και καταλαβα εκ των υστερων γιατι ειχε συνεπαρει τους πιτσιρικάδες της εποχης.  Ειχε μία βασική εξήγηση: το ιπτάμενο Delorean του επιστήμονα Emmett Brown.
«Roads? Where we’re going, we don’t need roads!» λέει ο «Doc» στο τέλος της πρώτης Επιστροφής στο Μέλλον και ο ίδιος, ο Marty McFly και η κοπέλα του φεύγουν για το μελλοντικό 2015.
Τώρα βέβαια που ένας μόλις χρόνος μας χωρίζει από το… μέλλον, οι διαψεύσεις είναι πολλές: τα ρούχα δεν αλλάζουν μέγεθος ανάλογα με το σωματότυπό μας, τα παπούτσια μας δε δένονται από μόνα τους και – δυστυχώς –   ούτε τ’ αυτοκίνητα είναι ιπτάμενα, ούτε τα skateboards. Αυτά ήταν λίγα μόνο από τα στοιχεία που έκαναν την «Επιστροφή Στο Μέλλον» μία από τις πιο αγαπημένες και πετυχημένες ταινίες της δεκαετίας του ’80 ενώ σήμερα αυτά τα στοιχεία να την κάνουν ντεμοντέ.
Το γρήγορο και χωρίς σοβαρά κενά σενάριο, ο ιδιοφυής σκηνοθετικός ρυθμός του Robert Zemeckis, οι πρωταγωνιστικές φιγούρες του Michael J. Fox και του Christopher Lloyd  αποτελέσαν την επιτυχημενη σύνθεση για να γίνει η ταινιά αυτη μια μεγαλη εισπρακτικη επιτυχια και οχι μονο.
Ποια όμως είναι τα βασικά συμπεράσματα που βγάζεις απ’ την «Επιστροφή Στο Μέλλον»; Πρώτον, ότι το να προσπαθείς υπερβολικά να διορθώσεις τα πράγματα μπορεί να αποδειχτεί εξίσου κακό με το να μην κάνεις τίποτα απολύτως. Εξάλλου αν όλα μπορούν να πάνε στραβά, απλώς θα πάνε. Δε μπορείς να κάνεις κάτι παραπάνω, εκτός από το να είσαι – ψυχολογικά – προετοιμασμένος.
Δευτερον,, πρέπει να θυμάσαι ότι οι νταήδες υπήρχαν πάντα – και πάντα θα υπάρχουν – οπότε ακόμα και να θες να τους αγνοήσεις, δε θα σε αφήσουν στην ησυχία σου. Άρα;
Άρα βρίσκεις ένα τρόπο να σηκώσεις το ανάστημα σου, εκμεταλλευόμενος τη δεδομένη βλακεία τους προς όφελός σου. Αν το κάνεις, θα αλλάξεις το παρόν και το μέλλον το δικό σου κι όσων ακόμη υποφέρουν εξαιτίας τους.
Τρίτον, που είναι κατι που με απασχολει γενικότερα στην προσπαθεια κατανοήσης των γονιών, καλό είναι να αποδεχτείς ότι η μόνη ευκαιρία που θα είχαμε να γνωρίσουμε πραγματικά τους γονείς μας, θα ήταν να μπαίναμε στο Delorean και να τους συναντούσαμε στα νιάτα τους incognito.  Κι ετσι ισως να κατανοουσαμε καλυτερα τη συμπεριφορα τους απεναντι μας και απεναντι στο ευρύτερο περιβάλλον. Σιγουρα πάντως περασαν κι αυτοι την εφηβεία τους…κάτι που για τους δικους τους λόγους αγνόησαν στι εζησαν κι αυτοι, στην πορεια της ανατροφης μας..
Τέλος, το επικρατέστερο συμπερασμα είναι,  σύμφωνα με το μοτο του πρώτου «Back To The Future», «αν το πάρεις απόφαση και το σκεφτείς καλά, μπορείς να καταφέρεις το οτιδήποτε». Aρα να ζεις το εδω και τώρα, και όλα τα τα αλλα θα κάνουν κλικ με ενα μαγικό τρόπο.

Κατεβάστε το ποτήρι

Οι φοιτητές παρακολουθούσαν με μεγάλο ενδιαφέρον το μάθημα για τη διαχείριση του άγχους, όταν ο καθηγητής έπιασε ένα ποτήρι και το σήκωσε ψηλά. Όλοι φαντάστηκαν ότι θα έκανε τη γνωστή ερώτηση: «Είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο;». Αντ “αυτού, με ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπό, ρώτησε: «Πόσο βαρύ είναι αυτό το ποτήρι με το νερό;»

Οι απαντήσεις που έδωσαν οι φοιτητές κυμάνθηκαν από 200 μέχρι 600 γραμμάρια.

Όμως ο καθηγητής διαφώνησε:

Το απόλυτο βάρος δεν έχει σημασία. Εξαρτάται από το πόση ώρα κρατάω το ποτήρι. Αν το κρατάω ψηλά για ένα λεπτό, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Αν το κρατήσω έτσι για μια ώρα, θα αρχίσει να πονάει το χέρι μου. Αν το κρατήσω για μια μέρα, το χέρι μου θα μουδιάσει και θα παραλύσει. Σε κάθε περίπτωση, το βάρος του ποτηριού δεν αλλάζει, αλλά όσο περισσότερο το κρατώ τόσο βαρύτερο γίνεται

Συνέχισε ο καθηγητής:

Το στρες,οι ανησυχίες και τα προβλήματα της ζωής είναι σαν το ποτήρι του νερού. Αν τα σκεφτείτε για λίγο, δεν πειράζει. Αν τα σκέφτεστε για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, θα αρχίσουν να σας πληγώνουν. Και αν σας προβληματίζουν όλη την ημέρα, στο τέλος θα σας παραλύσουν και θα νιώσετε ανίκανοι να κάνετε οτιδήποτε.

Είναι σημαντικό να θυμόσαστε να χαλαρώνετε και να διώχνετε το στρες. Μην κουβαλάτε τα προβλήματα μαζί σας μέχρι το βράδυ, ακόμα και τη νύχτα. Μη ξεχνάτε να κατεβάζετε το ποτήρι λοιπόν!!

-via enallaktikidrasi-