Διαβαστε αυτο το αρθρο γιατ την Αναβρα Μαγνησιας: Υπαρχει ελπιδα τελικα στον τοπο αυτο…

Η μεγάλη ανατροπή μπορεί να έλθει και από ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό 700 κατοίκων
Η μάχη με την μιζέρια, την θλίψη και την ηττοπάθεια έχει αποτελέσματα
Και όλα ξεκίνησαν από λίγους πολύ λίγους
Φυσικά και δεν περίμεναν να λυθούν τα προβλήματα από “άλλους” ποιους “άλλους”;
Η πρωτοβουλία ήταν δική τους και η σκληρή προσπάθεια πάλι δική τους
Αλλά ταυτόχρονα όμως και σιγά – σιγά ενεργοποίησαν και “άλλους” πολλούς “άλλους”
Το μεγαλύτερο στοίχημα ήταν η αλλαγή νοοτροπίας
Ναι στην αρχή υπήρχαν αντιρρήσεις.
Υπήρχαν βαρίδια και στερεότυπα, Αδράνεια, “ωχαδελφισμός”, απάθεια, ηττοπάθεια, κλπ όπως πάντα και παντού.
Αλλά η προσπάθεια κάποιων λίγων, ναι λίγων, πολύ λίγων στην αρχή αλλά στην συνέχεια περισσότερων, πολύ περισσότερων ήταν συστηματική, μεγάλη, δύσκολη και επίπονη .
Δεν έβαλαν ρομαντικούς, άπιαστους στόχους – χίμαιρες Ιδανική συνταγή για απογοήτευση και πισωγυρίσματα .
Είχαν όμως φιλόδοξο όραμα και Αντικειμενικό Σκοπό.
Και προχώρησαν με μικρούς, απτούς, ρεαλιστικούς και εφικτούς στόχους.Και σιγά – σιγά είχαν αποτελέσματα, τα πρώτα τους αποτελέσματα.
Τελικά πείστηκαν όλοι. Βέβαια η προσπάθεια κράτησε συνολικά πάνω από 15 χρόνια. Δεν έγινε “εδώ και τώρα”.
Συνεχίζεται και θα συνεχίζεται.Εξάλλου έχουν πολλά, πάρα πολλά ακόμα να κάνουν.Αλλά το σημαντικότερο: Το κλίμα άλλαξε.
Οι άνθρωποι εκεί είναι πλέον αισιόδοξοι, πιστεύουν στις δυνατότητες τους και αγωνίζονται ειρηνικά και δημιουργικά με υπομονή και επιμονή
Με αγάπη, με κέφι και μεράκι. Και φυσικά κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα πρότυπο οικονομικής ανάπτυξης φιλικό προς το περιβάλλον και το φυσικό τοπίο.
Και ναι είναι στην Ελλάδα !!!Δεν είναι στην Ελβετία ή σε κάποια Σκανδιναβική χώρα.
Η επιστροφή στις ρίζες μπορεί να είναι και φυγή προς τα εμπρός, μπορεί να έχει σύγχρονο μοντέλο επιστροφής στην αυριανή περιφέρεια και να μην είναι “γραφικό πισωγύρισμα”,δηλαδή μπορεί να προσφέρει σύγχρονες υποδομές και ανέσεις, χωρίς ελλείψεις αλλά κυρίως με σεβασμό και προστασία στο περιβάλλον και στο φυσικό τοπίο.

Ήταν μια μειονεκτική και απομακρυσμένη περιοχή κτυπημένη από την εγκατάλειψη και την αστυφιλία (όπως εξάλλου όλη η ελληνική περιφέρεια)
Οι νέοι έφευγαν και οι ταλαιπωρημένοι ηλικιωμένοι λιγόστευαν. Γελάδια, χοίροι και πρόβατα κυκλοφορούσαν χύμα μέσα στο χωριό και γύρω από αυτό τρεφόμενα με ότι έβρισκαν. Το μικρό χωριό ήταν χωρίς υποδομές, χωρίς οδοποιία, ούτε καν ύδρευση.Το χειμώνα λάσπη το καλοκαίρι σκόνη.Ο πληθυσμός αιμορραγούσε από την αστυφιλία. Εγκατάλειψη, ανέχεια και μιζέρια.
Ενδεικτικά μόνο να πούμε ότι είναι τόσο απομονωμένο αυτό το μικρό χωριό τόσο μακριά δηλαδή από άλλους οικισμούς – Δήμους που εξαιρέθηκε από τον “Καποδιστριακό” νόμο περί συγχωνεύσεων Δήμων και Κοινοτήτων γιατί συγκέντρωνε τις προϋπόθεσες διατήρησης αυτόνομης Κοινότητας
Και πραγματικά τι πιο ωραίο παράδειγμα ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ.
Σήμερα λοιπόν:

Υψηλή ποιότητα ζωής

Αιολικό πάρκο με 20 ανεμογεννήτριες,
Που όχι μόνο τροφοδοτεί τις ενεργειακές ανάγκες αλλά και πουλάνε στην ΔΕΗ το περίσσευμα.
Σχεδιασμός για εγκατάσταση συστήματος τηλεθέρμανσης με κεντρικό λέβητα στο πάνω μέρος του χωριού.Και από εκεί με υπόγειους αγωγούς θα προσφέρει ζεστό νερό και θέρμανση σε όλους τους κατοίκους.Ο λέβητας θα λειτουργεί με καύση βιομάζας (κοπριές ζώων, ξερά φύλλα, άχυρο, κλπ)
Σύντομα και υδροηλεκτρικό εργοστάσιο.Φυσικά όπως πρέπει να είναι τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια .Δηλαδή μικρής κλίμακας και φιλικό στο περιβάλλον .Μια απόλυτα συντονισμένη προσπάθεια απεξάρτησης και απομάκρυνσης από το πετρέλαιο, τον λιθάνθρακα και φυσικά την πυρηνική ενέργεια !!! (που κάποιοι την ξαναθυμήθηκαν πρόσφατα)

Ζωντανό περιβαλλοντικό πολιτιστικό πάρκο.Προστατευμένη παραδεισένια έκταση 240 στρεμμάτων Με τοπική φυσική βλάστηση
Με αιωνόβια πλατάνια και άλλα τοπικά δένδρα.Με πηγές, ποταμό, καθαρά και γάργαρα ορμητικά νερά,
Με γεφύρια, παιδικές χαρές, πετρόκτιστη διακόσμηση,νεροτριβές, μαντάνια και νερόμυλους,κατασκευές για την επεξεργασία και τον καθαρισμό υφασμάτων με τη βοήθεια του νερού.Με λαγούς και ελάφια στο φυσικό τους περιβάλλον και όχι σε ζωολογικό κήπο !!!
να ξεπετάγονται μέσα από ξέφωτα και να τρέχουν ελεύθερα και φυσικά μακριά από κυνηγούς
Άνθρωπος και περιβάλλον συμβιώνουν φυσικά και αρμονικά.

Τρεις υπερσύγχρονες πρότυπες βιολογικές κτηνοτροφικές μονάδες – πάρκα,
Πρότυπο βιολογικό σφαγείο.Το μόνο δημόσιο στην Ελλάδα (ναι δημόσιο, για την ακρίβεια δημοτικό) και το μόνο πιστοποιημένο από την ΔΗΩ
(Οργανισμός Ελέγχου και Πιστοποίησης Βιολογικών Γεωργικών & Κτηνοτροφικών Προϊόντων www.dionet.gr)
Σχεδιασμός για δημιουργία πιστοποιημένου τυποποιητήριου για τα προϊόντα του χωριού.Τα βιολογικά ποιοτικά προϊόντα τους είναι ανάρπαστα

Σε αυτό το χωριό παράγουν βιολογικά ποιοτικά προϊόντα και τα πουλάνε όλα.
Ναι έχουν καταλάβει μόνοι τους τι και πώς πρέπει να παράγουν, που και πώς πρέπει να πουλάνε.

-Κοινωνική μέριμνα & συνοχή,

Σύγχρονες ανέσεις και μέσα για τους νέους οι οποίοι πλέον είναι ικανοποιημένοι και δεν φεύγουν
φροντίδα και ασφάλεια για τους ηλικιωμένους .”Βοήθεια στο σπίτι” .
Γηροκομείο 20 κλινών
Ολοήμερο Νηπιαγωγείο και Δημοτικό με άριστες υποδομές και προδιαγραφές,δωρεάν στέγαση (ξενώνες – διαμερίσματα) για τους δασκάλους και τους γιατρούς.Αγροτικό ιατρείο και σχολεία πάντοτε στελεχωμένα. “Ελάτε σε μας” λένε στους γιατρούς και στους δασκάλους.Και εκείνοι επιδιώκουν να διοριστούν εκεί
Επίσης από τα δημοτικά έσοδα (που είναι πλέον αρκετά) η Κοινότητα για να ενισχύσει τους άστεγους δημότες προσφέρει οικόπεδα στο 1/4 της αντικειμενικής τους αξίας και μάλιστα με αποπληρωμή σε δόσεις !!!

Υψηλό κατά κεφαλή εισόδημα,εισοδήματα από 30 έως 100 χιλιάδες ευρώ,το ποσοστό ανεργίας στο απόλυτο μηδέν !!!
ναι είναι αλήθεια !!! ο κόσμος φεύγει από τις πόλεις και έρχεται στο χωριό
ο πληθυσμός με σημερινό μέσο όρο ηλικίας τα 40 διπλασιάστηκε τα τελευταία 15 χρόνια

Η Κοινότητα έχει δημιουργήσει:
Οδοποιία
Σύστημα ύδρευσης (ναι δεν υπήρχε) .
Γυμναστήριο με τελευταίας τεχνολογίας όργανα,γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ,μουσείο και προχωρούν άμεσα για πισίνα

Αλλά έχουν κάνει και παρκινγκ !!!ναι παρκινγκ για αυτοκίνητα !!!όχι μια αλάνα ή ένα χωράφι αλλά ένα στεγασμένο κλειστό διώροφο (!!!) σύγχρονο παρκινγκ 60 θέσεων.Και δεν αναφέρομαι στο συγκεκριμένο παρκινγκ με την συγκεκριμένη χωρητικότητα
Αναφέρομαι στην ιδέα του παρκινγκ .Ναι ένα παρκινγκ ενταγμένο σε ένα πράσινο μοντέλο ανάπτυξης .Ναι ένα χωριό με παρκινγκ !!!
Απίστευτο και όμως αληθινό.
Γιατί φυσικά δέχονται πολλούς επισκέπτες που έρχονται από μακριά για να δουν και κάποιοι να μελετήσουν από κοντά αυτό το “περίεργο” μοντέλο πράσινης ανάπτυξης και να χαρούν το περιβάλλον και το φυσικό τοπίο και φυσικά να δοκιμάσουν τα ντόπια ποιοτικά τους προϊόντα.
Ναι μιλάμε για τουρισμό που τους κάνει ακόμα πιο γνωστούς και φυσικά ενισχύει και την τοπική τους οικονομία
Ποιος θα μίλαγε για τουρισμό στην ορεινή και αποκομμένη Ανάβρα πριν 15 χρόνια;
Χωρίς χιονοδρομικό κέντρο και άλλους συνήθεις πόλους έλξης;
Φυσικά δεν αναφέρομαι στους συνειδητοποιημένους μοναχικούς εξερευνητές της απομακρυσμένης υπαίθρου που δεν ψάχνουν για μαζικούς πόλους έλξης,αυτοί πιθανώς να επισκέπτονταν και πριν αυτό το χωριό όπως και τα χιλιάδες άλλα μακρινά και αποκομμένα χωριά.Αναφέρομαι στον πολύ κόσμο
Από την άλλη βέβαια και με δεδομένο τον σεβασμό τους στο περιβάλλον (με έργα και όχι στα λόγια)δεν είπαν όμως ας καταργήσουμε τα αυτοκίνητα και ας επιστρέψουμε στα γαϊδουράκια
Γιατί ξέρουν ότι πρέπει να διαχειριστούν όσο γίνεται καλλίτερα τα προβλήματα των αυτοκινήτων
Όπως το παρκινγκ,μακάρι σύντομα να έχουν και ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα για να μην ρυπαίνουν με τα καυσαέρια τους
Ούτως η άλλως από ενέργεια, καθαρή πράσινη ανανεώσιμη ενέργεια (για να τα φορτίζουν) έχουν αρκετή και θα έχουν ακόμα περισσότερη στο άμεσο μέλλον
Αλλά θέλουν να διατηρήσουν και τα πλεονεκτήματα που τους προσφέρουν τα αυτοκίνητα
Π.χ. να μην αισθάνονται αποκομμένοι
Αλλά σαν κοσμοπολίτες (πολίτες του κόσμου) που είναι να μπορούν να κινούνται με άνεση και ασφάλεια και να πηγαίνουν στην Λαμία, στον Βόλο και όπου αλλού θέλουν και όποτε θέλουν για δουλειές και διασκέδαση (θέατρο, συναυλίες, μουσεία, εκδρομές, βόλτες, κλπ)
Ναι ένα πρώην αποκομμένο χωριό λίγων ηλικιωμένων πλέον κατοικείται από σύγχρονους κοσμοπολίτες που ταξιδεύουν παντού και εύκολα

Ναι κάθε χρόνο και για κάποιες ημέρες το χωριό αποκλείεται από τα χιόνια
Εξάλλου είναι ορεινό χωριό όμως οι κάτοικοι δεν βγαίνουν στα κανάλια να μεμψιμοιρήσουν ότι δεν υπάρχει κράτος στεγάζουν τα κτηνοτροφικά τους πάρκα.Nαι τα στεγάζουν !!! ;Eχουν δικά τους εκχιονιστικά μηχανήματα.
Ξέρουν ότι θα χιονίσει (δεν ξαφνιάζονται !!!).Ζουν με αυτό και είναι οργανωμένοι και προετοιμασμένοι για αυτό

Εκμεταλλεύονται όλους τους διαθέσιμους ανθρώπινους και οικονομικούς πόρους καθώς και μέσα που μπορούν να βρουν (πως θα τα έκαναν εξάλλου όλα αυτά) “ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη”
Είπαμε ότι ήταν αποκομμένοι.Σήμερα όμως δεν είναι.Έχουν εξωστρέφεια.
Αλωνίζουν την Ελλάδα και το εξωτερικό.Παίρνουν πρωτοβουλίες για αλληλουποστηριζόμενες ενέργειες και στοχευμένες δράσεις προσανατολισμένες στον αντικειμενικό τους σκοπό.Ενεργοποιούν και συνεργάζονται με επιστήμονες και επαγγελματίες.Εκδηλώνουν επιστημονικά και τεχνολογικά συνέδρια.
Ναι αυτό το μικρό χωριό.
Προβάλλονται στα ΜΜΕ (εφημερίδες, τηλεόραση, internet, κλπ).Ναι είπαμε έχουν εξωστρέφεια επικοινωνούν και προβάλλονται δεν ομφαλοσκοπούν
Συνεργάζονται με καθηγητές και εντάσσονται σε ερευνητικά ακαδημαϊκά προγράμματα
Και φυσικά αντλούν τα διαθέσιμα κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ένωση (που συνήθως παραμένουν αδιάθετα από άλλους)
Άριστη και πλήρης εκμετάλλευση αυτών των ευρωπαϊκών κονδυλίων τα οποία διατέθηκαν ορθολογικά σε έργα υποδομής (όπως θα έπρεπε δηλαδή !!!)
Ουσιαστικά δηλαδή τι έκαναν;
Το αυτονόητο
Αυτό που λέει η Ευρωπαϊκή Ένωση και η κοινή λογική: Πάρτε λεφτά να αναβαθμίσετε τον τόπο σας (μοντέλο περιφερειακής ανάπτυξης).Και το έκαναν και μάλιστα άριστα και υποδειγματικά. Και όχι διασπαθίζοντας τα ευρωπαϊκά κονδύλια με την βοήθεια των “γνωστών αγνώστων” (όποιος ξέρει από ευρωπαϊκά προγράμματα καταλαβαίνει τι εννοώ) σε χάρτινες και virtual “επενδυτικές προτάσεις”

Aυτες τις μερες εκανα μια ανακαινιση στο μπανιο μου και στο σπιτι επικρατουσε μεγαλη αναστατωση. Το ψυγειο μου χρειαστηκε να αλλαξει θεση κι ετσι καποιες φωτογραφιες που ειχα τοποθετησει πανω του με μαγνητακια επεσαν στο πατωμα. Μια φωτογραφια ηταν μια καρτποσταλ απο το φαρο του Cabo de Sao Vicente στη Ν. Πορτογαλια, το δυτικοτερο ακρο της Ευρωπης.
Αυτη η καρτποσταλ μαζι με ενα μικρο κοκορα (ο κοκορας ειναι το σημα κατατεθεν της Πορτογαλιας, οπως ειναι για την Ελλαδα ο Παρθενωνας κι ο τσολιας) μπιμπελο- σουβενιρ που ειχα παρει απο το ταξιδι μου εκει, ειναι τα μονα αντικειμενα που εχω απο τις διακοπες μου εκεινες. Ηταν το καλοκαιρι του 2007, οταν παρετεινα τις διακοπες μου στην Ισπανια 1 εβδομαδα ακομα για να παω στη Πορτογαλια και συγκεκριμενα στις πανεμορφες ακτες στα νοτιοδυτικα της.

Θυμαμαι οταν περπατουσα στο φαρο αυτο και μετα αγναντευα τον Ατλαντικο ωκεανο απο το περβαζι του κι αντικρυζα τη μαινομενη θαλασσα που χτυπουσε στα βραχια του γκρεμου που ξετυλιγοταν απο κατω μου ενιωσα οτι οχι μονο ημουν πολυ μακρια απο το σπιτι μου αλλα και μια περηφανεια για το που εφτασε η χαρη μου…Μαγευτηκα πραγματικα απο το τοπιο εκεινο και ποιος θα μου το ελεγε οτι το επομενο καλοκαιρι θα βρισκομουν σε εναν αλλο φαρο, αυτη τη φορα στο νοτιοτερο σημειο της Ευρωπης, στη Γαυδο. Μετα απο  μια πεζοπορια στο γεματο κεδρους νησακι της Γαυδου καταληξαμε για ρακι το σουρουπο στο φαρο του νησιου οπου εκτος του οτι γιναμε ντιρλα, γιναμε ολοι μια παρεα εκει..

..Ειχα παει σε μια εκθεση φωτογραφιας πριν 2 μηνες περιπου στο μουσειο Μπενακη στην Πειραιως οπου ο φωτογραφος Παυλος Φυσακης εξεθεσε φωτογραφιες απο τα 4 ακρα της Ευρωπης μεταξυ φυσικα των οποιων ηταν η Γαυδος και η ΝΔ Πορτογαλια. Αυτος πραγματοποιησε αυτο το ταξιδι στα 4 γεωγραφικα ορια της Ευρωπης αναζητωντας να ορισει την ευρωπαικη ταυτοτητα οπως περιεγραφε στο λευκωμα του. Παντως,  και στα 2 ταξιδια μου αυτα ημουν χωρις φωτογραφικη μηχανη και οι εικονες που αποτυπωθηκαν στο μυαλο μου δεν εχουν καμια σχεση με τις στημενες,  επιτηδευμενες φωτογραφιες του.  Τα πραγματα ειναι πολυ απλα..

Σε μεσημεριανη εκπομπη σημερα γνωρισαμε τον Ελληνα αυτο ταξιδευτη. Ενας μεσηλικας 58 ετων με γαλανο, πανεξυπνο βλεμμα που μιλουσε για τις ταξιδιωτικες του εμπειριες. Εχει γυρισει ολο τον κοσμο και ναι, ο κοσμος αποτελειται απο 195 χωρες. Η καταγωγη του ειναι απο την Αρτα απο μεσοαστικη οικογενεια κι απο οτι λεει κανενας στο περιβαλλον του δεν ειχε παρομοιες αναζητησεις οπως αυτος, να γνωρισει δηλαδη τον κοσμο. Ξεκινησε το πρωτο του ταξιδι οταν ηταν φοιτητης και πηγε στη Βουλγαρια και αφου επισκεφτηκε πολλες χωρες της Ευρωπης κι οχι μονο, το εκανε μετα κι επαγγελμα αφου εγινε αρχηγος ταξιδιων σε ταξιδιωτικο γραφειο.
Αποστομωσε την παρουσιαστρια οταν της ειπε οτι ταξιδεψε απο Ελλαδα και πηγε Περσια φτανοντας μεχρι την Κευλανη με 258 δολλαρια και εκεινη τον κοιτουσε λες και ειπε κατι εξωπραγματικο. Ο ανθρωπος ηταν ανοιχτος στην περιπετεια: ταξιδεψε κανοντας οτοστοπ πολλες φορες, καποιες φορες κοιμηθηκε στο υπαιθρο, γνωριστηκε με ανθρωπους που τον κερασαν φαγητο…. 
Μερικες κουβεντες που ειπε σε διαφορα περιοδικα και τις παραθετω:

“Δεν θα ξεχάσω ποτέ όσο ζω την κορυφή του όρους Ελ Μπρουζ, όταν ταξίδευα στην καρότσα ενός φορτηγού στη Γεωργία. Εκλαιγα, ένιωσα πως μου δόθηκε ένα “προνόμιο” που μου επέτρεπε να βλέπω κάτι το οποίο ήταν αδιανόητο για τους πολλούς. Επίσης, οι καταπληκτικές εικόνες στην πεδιάδα Παντανόλ στη Βραζιλία. Ημουν πάνω σε ένα άλογο, γιατί πλημμυρίζει ο ποταμός, και αυτό τον διέσχιζε καλπάζοντας».
 “Αυτο που διδάχθηκα από τα ταξίδια μου είναι η ανοικτή καρδιά που πρέπει να έχουμε. Οσο πιο πολλά χέρια σφίξουμε τόσο πιο πολύ θα ολοκληρωθούμε. Ακόμη και τα βρόμικα από τη δουλειά χέρια κρύβουν έναν θησαυρό. Αυτό που μου έμεινε είναι τα μάτια των ανθρώπων. Η έκφραση που αποτυπωνόταν στο βλέμμα. Είναι το σημαντικότερο μήνυμα.”
 “Πολύς κόσμος αναλώνεται σε ράθυμα Σαββατοκύριακα, ενώ θα μπορούσε τον ίδιο χρόνο με τα ίδια χρήματα να κάνει ενδιαφέροντα ταξίδια. Η ζωή είναι σύντομη και θα πρέπει να σκεφτόμαστε με διαφορετικό μυαλό. Τι αξίζει περισσότερο ένα αυτοκίνητο ή μια «κατάδυση» στο βιβλίο της ζωής που λέγεται ταξίδι και περιπέτεια; Ετσι, συνειδητοποίησα στον δέκατο χρόνο των ταξιδιών μου ότι καλύτερα να γυρίσεις τον πλανήτη παρά να γίνεις ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας. Κατάλαβα την προσωρινότητα της ζωής»

Ωρα 20.30 Φευγω απο το σπιτι για να κατεβω στην πλατεια Συνταγματος.
20.35 Διασχιζω την παιδικη χαρα της γειτονιας μου οπου τα παδια ειχαν ξεσηκωσει το παρκο με τις φωνες τους και τα παιχνιδια τους. Στιγμες ανεμελιας, τιποτε δε σε προιδεαζει για το σκηνικο που θα ακολουθησει πιο μετα.
20.38 Βγαινω στον κεντρικο δρομο περιμενοντας καποιο ταξι να περασει γιατι τα λεωφορεια δεν κυκλοφορουν λογω συμμετοχης στην απεργια της ΑΔΕΔΥ & ΓΣΕΕ.
20.43 Μπαινω στο ταξι με προορισμο το μετρο Ευαγγελισμου. Ο ταξιτζης ακουγε ραδιοφωνο. Ο δημοσιογραφος μιλουσε για το σκανδαλο για τα στημενα παιχνιδια στο ποδοσφαιρο κατι που ολοι λιγο πολυ ξεραμε και αποκαλυφθηκε τις μερες αυτες που θα ψηφιζοταν το μεσοπροθεσμο. Τυχαιο;
20.52 Β. Κωνσταντινου. Το ταξι δεν μπορουσε να προχωρησει αλλο γιατι η αστυνομια με κλουβες ειχε κλεισει τη Ριζαρη στο υψος του Πολεμικου μουσειου. Πληρωνω και προς στιγμη σκεφτηκα να παρω το μετρο απο Ευαγγελισμο για Συνταγμα αλλα προτιμησα το περπατημα.
20.57 Περναω απο τον κηπο του Ωδειου Αθηνων. Προχωρωντας ακουγα το γδουπο που εκαναν οι σανιδες των σκειτμπορνταδων-ειναι τοπος συναντησης για αυτους το Ωδειο Αθηνων. Κι απ την πλευρα της Β. Κων/νου υπηρχε μποτιλιαρισμα στους δρομους και ακουγονταν οι σειρηνες των περιπολικων. Κατευθυνθηκα προς τη Ρηγιλλης. Στο δρομο επικρατουσε ησυχια και πανταχου παρουσα η αστυνομια. Επειδη κλουβες ειχαν κλεισει το δρομο που οδηγουσε στη Β. Σοφιας, στριβω σ’ενα στενο αριστερα που με οδηγησε στον Εθνικο κηπο. Μια «ανησυχη», σχεδον εκκωφαντικη ησυχια επικρατουσε στο δρομο αυτο.
21.05 Καταφερνω και στριβω στη Β. Σοφιας. Περναω αναμεσα απο τους ματατζηδες. Ενας απο αυτους βρυχοταν σαν το λιονταρι της MGM κανοντας και καλα πλακα. Κανω ενα μορφασμο αποδοκιμασιας. Ενας αλλος παραπονιοταν σε καποιον αλλο «ειμαι εδω 14 ωρες…» Οσο πλησιαζα προς το Συνταγμα ακουγα κατι κροτους που δεν μπορουσα να καταλαβω τι ηταν.
21.10 Φτανω στο υψος της Ακαδημιας. Απο κει και κατω πραγματικα ειχαν οχυρωσει το δρομο προς το Συνταγμα με καγκελα και κλουβες. Ετσι στριβω στην Ακαδημιας και προχωραω προς την Κριεζωτου.
21.12 Γωνια Κριεζωτου και Πανεπιστημου. Ακουγεται ενας κροτος και ενα συννεφο απο χημικα εκτοξευεται στο προσωπο μου αλλα και σε αλλους διαδηλωτες…
21.13 Κανω επιτοπου στροφη και ανηφοριζω γρηγορα προς την Ακαδημιας με δακρυα στα ματια, νιωθωντας απιστευτο τσουξιμο και βηχοντας συνεχως. Πηγαινω στο κοντινοτερο περιπτερο για να παρω νερο και χαρτομαντηλα.. Διαδηλωτες βριζουν τους εκει ματατζηδες γιατι ακολουθουν τις εντολες και ριχνουν δακρυγονα στους ειρηνικους διαδηλωτες. Ναι, ειχα πληροφορηθει για τα επεισοδια που εγιναν νωριτερα αλλα θεωρησα οτι θα ειχαν σταματησει το βραδυ. Μαλιστα απ’ οτι εμαθα απο ανθρωπους που κουβεντιασα μαζι τους θα γινοταν και καποια συναυλια στο Συνταγμα εκεινη την ωρα.
21.20 Καταφερνω να συννενοηθω με την παρεα που με περιμενε στο Public. Τελικα συναντιομαστε στον Σταυρου στην Ακαδημιας. Μου διηγοταν οτι βγαινοντας απο το μετρο δε μπορουσε να αναπνευσει απο τα χημικα κι οτι η κατασταση εχει ξεφυγει.
21.30 Αποφασιζουμε να προχωρησουμε προς την πλατεια μιας και ειχαν σταματησει να ριχνουν δακρυγονα. Περναμε μπροστα απο τα μεγαλα ξενοδοχεια, Μ Βρετανια, King George, Athens Plaza. Το πεζοδρομιο ηταν γεματα σπασμενα μαρμαρα και σκουπιδια. Φωτια ειχαν αναψει κοντα σε κολωνα της ΔΕΗ και ειχαν γραψει ενα σωρο συνθηματα στους τοιχους των ξενοδοχειων. Οι εισοδοι τους ηταν καλυμμενοι με καγκελα και ρολα προστασιας. Τιποτα δε θυμιζε την αιγλη τους μολις μερικες ωρες πριν. Ζηταμε μασκα απο καποιον ο οποιος ευτυχως ειχε δυο.
Εντωμεταξυ ο αερας να μυριζει την τσικνα απο τους πλανοδιους σουβλατζηδες που εχουν κανει χρυσες δουλειες τοσες μερες, ανακατωμενος μαζι με καπνο απο χημικα. Και αναρωτιομασταν πως ειναι δυνατον να εχει καποιος ορεξη για ενα «καπνιστο» σουβλακι.. Φτανουμε στο χωρο της πλατειας, ηδη ακουγονταν απο τα μικροφωνα τραγουδια των Tiger Lillies. Πολλοι διαδηλωτες ειχαν καθησει οκλαδον μπροστα στην εισοδο του μετρο και ειχαν το βλεμμα προς τα σκαλια της πλατειας. Δε μπορουσαμε να διακρινουμε τι εβλεπαν. Μετα απο λιγο μπορεσαμε να δουμε οτι ηταν οι Τiger Lilies που τραγουδουσαν live. Μου φανηκε λιγο παραταιρη η παρoυσια τους στο χωρο αλλα να μου πεις και τι δεν ηταν παραταιρο εκεινες τις ωρες…
Παρατηρωντας το χωρο γυρω μου εβλεπες μια θολη ατμοσφαιρα απο τους καπνους, τα ματ στεκονταν σχεδον παντου, πολυς κοσμος ειχε απλωσει στο προσωπο του κρεμα για να προστατευτει απο τη ριψη των καπνογονων, χαζευε η φωτογραφιζε.. Αναμικτα συναισθηματα οργης, αποριας και αμηχανιας.
22.20 Φευγουμε κι εμεις μιας και δεν υπηρχε τιποτα για το οποιο να αξιζε να βρισκεσαι εκει. Η ολη κατασταση προκληθηκε παντελως ξεδιαντροπα. “Σουβενιρ” εμεινε η μασκα…

Δεν υπάρχει κάποια μαγική φόρμουλα ή κάποιο μάντραμ που θα λύσει το (αρνητικό) μας κάρμα, δεν πρέπει να τρέφουμε τέτοιες αυταπάτες. Η λύση του κάρμα βρίσκεται στον αγώνα της καθημερινότητας, στον αγώνα για υπηρεσία, διαλογισμό, και το κυριότερο, στον αγώνα για ξεπέρασμα των εγωισμών μας. Είναι άλλωστε ο εγωισμός μας που κίνησε το νόμο του κάρμα έτσι κι αλλιώς.

Έτσι λοιπόν το κάρμα μας δεν λύνεται κάπως μαγικά, αλλά με το να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία τις άμεσες συνθήκες που βιώνουμε στη καθημερινότητα. Και η επιτυχία αυτή συνίσταται στην ανιδιοτέλεια, στην αγάπη, στη προσφορά. Γι’ αυτό και η κάρμα γιόγκα, η γιόγκα δηλαδή της υπηρεσίας, μας λυτρώνει από τα αρνητικά μας κάρματα.

Έτσι π.χ. αν έχουμε αρνητικό κάρμα με κάποιο μέλος της οικογένειας -πράγμα πολύ συχνό-, τότε φροντίζουμε να γίνουμε δότες προς το άτομο αυτό, αντί να εμπλεκόμαστε σε εγωισμούς και βαμπιρισμούς που διαιωνίζουν το άσχημο κάρμα. Το ίδιο και στις υπόλοιπες σχέσεις μας, αισθηματικές, φιλικές, ή με κάποιο αφεντικό κλπ. Είναι η υπέρβαση του εγωισμού που θα λύσει το κάρμα. Επίσης η βαθιά συγχώρεση λύνει κάρμα, μας απελευθερώνει, καθώς απελευθερώνουμε τον άλλον. Βέβαια συχνά μπορεί να λέμε μέσα μας ‘σιγά μην συγχωρέσω τον τάδε μετά από όσα μου έκανε’. Όμως αυτό δείχνει έλλειψη υπευθυνότητας, καθώς κανένας εξωτερικός παράγοντας ή άνθρωπος δεν είναι η αιτία για τα δικά μας παθήματα – εμείς τα έλξαμε, εμείς τα δημιουργήσαμε και οι άλλοι άνθρωποι είναι απλά κάποιο μέσον. Οπότε μάλλον θα πρέπει να τους ευγνωμονούμε που έπαιξαν και αυτό το δυσάρεστο ρόλο.

Στην τελική, ποιοι νομίζουμε ότι είμαστε… Οι άγιοι, αλάνθαστοι, αγγελικοί; Το ότι βρισκόμαστε στη γη, από μόνο του δείχνει ότι έχουμε κακό κάρμα. Πρέπει λοιπόν να μάθουμε να ταπεινώνουμε το εγώ μας. Και αυτό δεν είναι παρά το πρώτο βήμα. Μετά πρέπει να μάθουμε να βάζουμε τους άλλους ανθρώπους πριν από εμάς. Αυτό είναι κι ένα βασικό δείγμα πνευματικής ωρίμανσης.

Έτσι για να καταλάβουμε ποιο είναι το κάρμα μας, απλά κοιτάμε τις πρακτικές συνθήκες της καθημερινότητάς μας, τόσο τις εξωτερικές, όσο και τις εσωτερικές-ψυχολογικές-ενεργειακές. Προβλήματα στη δουλειά, θα δείξουν ότι έχουμε κάποια αδράνεια, κάποια έλλειψη ενεργοποίησης – και αυτή η έλλειψη αυτό-ενεργοποίησης δεν είναι παρά εγωισμός. Ο εγωισμός έχει χίλιες δυο εκφάνσεις, αλλά στην ουσία του είναι αδράνεια, αντίσταση στη Ροή και την εξέλιξη.

Μας λείπει υγεία σωματική ή ψυχική; Και αυτό είναι αποτέλεσμα κακού κάρμα. Πάλι ο εγωισμός θα κατέστρεψε την υγεία μας, με την μορφή ηδονισμών, όπως η λαιμαργία ή η κακή-ηδονιστική διατροφή, το τσιγάρο, η αρνητική ζωή και σκέψη γενικώς – και πάλι δηλαδή οι εγωισμοί μας. Κάθε αρνητικότητα είναι εγωισμός. Ακόμα και τα παιδιά που γεννιούνται με κάποιο πρόβλημα υγείας, δεν είναι ‘θύματα’, είναι ανόητο να πιστεύουμε κάτι τέτοιο. Ο κάθε άνθρωπος δημιουργεί το μέλλον του και δημιουργεί και το σώμα του ακόμα, με τις πράξεις και τις σκέψεις του.

Βιώνουμε κατάθλιψη και πνευματικό ‘κλείσιμο’ ή αδιέξοδο; Κι αυτό είναι σαφής ένδειξη αρνητικού κάρμα, ενώ και πάλι είναι ο εγωισμός η αιτία, με τη μορφή τώρα του υλιστικού focus, της άρνησης για διαλογισμό και ξεπέρασμα των υλιστικών αγχών και κολλημάτων μας, την άρνηση για υπέρβαση της κατάστασής μας. Ο νόμος της εξέλιξης είναι αμείλικτος, δεν επιδέχεται την αντίσταση του εγωισμού. Αν προβάλουμε αντίσταση, απλά θα ασθενήσουμε σε κάποιο επίπεδο, φυσικό ή πνευματικό. Έτσι λοιπόν είναι σοφό να συντονιστούμε με τη ροή της εξέλιξης, με το να αγωνιζόμαστε να υπερβαίνουμε τον εαυτό μας, καθώς εδώ στη γη βρισκόμαστε σε ένα πεδίο με βαρείς κραδασμούς, και με σώματα (και άρα και νου) με αρκετή αδράνεια, η οποία αντιστέκεται στη ροή της εξέλιξης. Σίγουρα η γη είναι ένα γυμναστήριο που σηκώνουμε πολλά βάρη, γι’ αυτό όμως έχουμε και τη δυνατότητα να χτίσουμε μεγαλύτερους πνευματικούς μύες, απ’ ότι αν βρισκόμασταν σε έναν πιο εκλεπτυσμένο πλανήτη.

Δεν χρειάζεται λοιπόν να επισκεφτούμε κάποιον που κάνει αναδρομή σε προηγούμενες ζωές για να δούμε ποιο είναι το κάρμα μας. Πολύ απλά, οι συνθήκες που ζούμε στο τώρα είναι το αποτέλεσμα των παρελθοντικών πράξεών μας, τόσο στο απώτερο παρελθόν, όσο και πιο πρόσφατα. Το κάρμα μπορεί να εκδηλωθεί και άμεσα, μετά από λίγα δευτερόλεπτα. Αν λοιπόν έχουμε έναν σύζυγο που μας φέρεται σκληρά, μας απατά κλπ, το πιθανότερο είναι να κάναμε κι εμείς τα ίδια. Τόσο απλό είναι το κάρμα, δεν είναι ένας ασαφής, ‘μεταφυσικός’ πνευματικός νόμος. Απλά εμείς πρέπει να μάθουμε να ξεσκεπάζουμε στον εαυτό μας τις ιδιοτέλειες, τα εγωιστικά κίνητρα που κρύβουμε στο είναι μας και τα οποία κινούν το νόμο του (αρνητικού) κάρμα.

If you want to know your past life, look into your present condition; if you want to know your future life, look at your present actions.
-Padmasambhava

«Αυτά που δεν καταφέρνουμε να ενσωματώσουμε
στη συνείδησή μας, έρχονται πίσω σε μας σαν μοίρα»

Οικειοτητα
Αυτο που συμβαινει αναμεσα σ’ ενα ζευγαρι στο σκοταδι ειναι ο πραγματικος ορισμος της λεξης ιδιωτικοτητα, οικειοτητα. Καθε ζευγαρι στον κοσμο εχει τη δυνατοτητα να γινει ενα μικρο και απομονωμενο εθνος δυο ατομων, δημιουργωντας τη δικη του κουλτουρα, τη δικη του γλωσσα και το δικο του ηθικο κωδικα οπου δεν μπορει να διεισδυσει κανενας αλλος. Η επιλογη να αγαπησουμε καποιον, αυτη η συμπυκνωση της οικειοτητας τρελαινει οποιονδηποτε επιθυμει να σε εξουσιαζει.
Αναποφασιστικοτητα
Δεν μπορουμε να επιλεξουμε τα παντα ταυτοχρονα. Ζουμε με μια τρομερη αναποφασιστικοτητα, που μας παραλυει. Πολλες φορες παιρνουμε μια αποφαση μονο και μονο για να νιωσουμε αργοτερα σαν να εχουμε πνιξει καποια αλλη προοπτικη τoυ ειναι μας αφου εχουμε συμβιβαστει με μια και μοναδικη αποφαση.
Η αμφιβολια υποδηλωνει οτι δυο πραγματα φερουν αυτοματα το ενδεχομενο της αβεβαιοτητας στη ζωη μας. Στη σημερινη εποχη επικρατει αυτη η νευρωση της αναποφασιστικοτητας. Ποσες φορες αλλωστε εχουμε συγκρινει ψυχαναγκαστικα, μετρωντας παντα τη ζωη μας σε σχεση με τη ζωη αλλων προσωπων? Αυτη η ψυχαναγκαστικη συγκριση οδηγει στο φθονο ζωης οπως αποκαλεσε ο Νιτσε. Οσον αφορα λοιπον στις σχεσεις ποσοι εργενηδες θελουν να βρισκονται σε σχεση αλλα και ποσοι που εχουν σχεση εχουν τον κρυφο ποθο να ηταν εργενηδες? Εχοντας τοση δυσκολια να αποκτησουμε βεβαιοτητα, οι αποφασεις του καθενος γινονται μομφη των αποφασεων του αλλου. Ολες αυτες οι επιλογες που εχουμε προκαλουν ισως ενα ειδος αλλοκοτου βασανου λες και τα φαντασματα ολων των επιλογων που δεν καναμε πλανονται για παντα και μας λενε ” εισαι σιγουρος οτι αυτο ηθελες πραγματικα?”
Προσδοκιες
Περιμενουμε απο τον ερωτα την εμπνευση, την ευδαιμονια, περιμενουμε να ειμαστε υπευθυνοι ο ενας για τη χαρα και την ευτυχια του αλλου. Αλλα γιατι να πεφτουμε σε αυτη την παγιδα να φορτωνουμε με ενα πολυ βαρυτερο φορτιο προσδοκιων το ευθραυστο καραβι της σχεσης μας? Ευχομαι να κατανοησουμε την πληροτητα μας ο καθενας απο εμας και να μην την φορτωσουμε στον αλλο. Να δουμε τις ελλειψεις μας και να αναγνωρισουμε οτι ανηκουν αποκλειστικα σε μας κι οχι να νομιζουμε οτι ανηκουν στον αλλο. Εχοντας μαθει αυτη τη βασικη αληθεια μπορουμε να ξερουμε που τελειωνει το εγω μας και που αρχιζει το αλλου.
“Να ξερουμε οτι εγω εχω τις δικες μου ταλαιπωριες κι οχι τις δικες της, κι εκεινη εχει τις δικες της κι οχι τις δικες μου” Τ.Σ. Λιους.
Ξεμυαλισμα
Το ονειρο της πληροτητας μεσω του ερωτα ειναι απραγματοποιητο. Τα κομμενα κομματια εχουν σκορπιστει πολυ μακρια και εινα αδυνατο να τα ξαναβρουμε. Η σεξουαλικη ενωση μπορει να κανει ενα ατομο να νιωθει πληρες για ενα διαστημα. Θα ερθει καποια στιγμη ομως που δεν θα νιωθει ετσι. Η μοναξια ειναι εκεινη που μας κανει να σμιγουμε και να ξανασμιγουμε με ανθρωπους ψαχνοντας το αλλο μας μισο… Ετσι ξεκιναει το ξεμυαλισμα. Το ξεμυαλισμα οδηγει σε μια κατασταση οπου δεν μπορεις να συγκεντρωθεις σε τιποτε αλλο εκτος απο το αντικειμενο του ποθου σου. Παραμελεις δουλειες, φιλιες, εργασια και κανεις ονειρα για τον αγαπημενο σου που γινονται επιμονα και βασανιστικα. Ο τρελος ερωτας αλλαζει τη χημεια του εγκεφαλου. Οι ανθρωποι που ειναι επιρρεπεις στον τρελο ερωτα ειναι εκεινοι που περνουν δυσκολες στιγμες στη ζωη τους, οπως οταν εχουν βιωσει μια απωλεια η εχουν χασει τη δουλεια τους… Οσο πιο ασταθης νιωθεις, τοσο πιο απερισκεπτα ερωτευεσαι. Το ξεμυαλισμα ειναι μια αυταπατη, ενα τρικ του ματιου. Οταν εχεις ξεμυαλιστει με καποιον δεν κοιταζεις το προσωπο αυτο αλλα το δικο σου ειδωλο, εχεις μεθυσει απο το ονειρο της πληροτητας που προβαλεις σε εναν αγνωστο. Στη φαση αυτη εχουμε την ταση να βλεπουμε στους αγαπημενους μας καθε ειδους καταπληκτικα πραγματα ειτε ισχυουν, ειτε οχι. Φυσικα πρεπει ολοι οι εραστες να βλεπουν τους αγαπημενους τους με γενναιοδωρο βλεμμα και για αυτο και υπερεκτιμουμε τις αρετες του συντροφου μας. Συμφωνα με τον Γιουνγκ, οι 6 πρωτoι μηνες ειναι μια περιοδος καθαρης προβολης και για τους 2.

Να προσθεσω κατι που ειπε ο Σοπενχαουερ για τις ερωτικες σχεσεις. Οι ανθρωποι μοιαζουν με δυο σκατζοχοιρους τις κρυες χειμωνιατικες νυχτες. Για να μην παγωνουν τα ζωα πανε το ενα κοντα στο αλλο. Μολις ομως πλησιασουν αρκετα για να εξασφαλισουν τη ζεστασια τσιμπανε το ενα το αλλο με τα αγκαθια τους. Αυτοματα απομακρυνονται για να αποφυγουν τον πονο. Μολις ομως απομακρυνονται αρχιζουν να κρυωνουν. Το κρυο σπρωχνει το ενα προς το αλλο, τρυπιουνται και ξαναχωριζουν. Και ο κυκλος επαναλαμβανεται καθως παλευουν να βρουν την ιδανικη αποσταση.

Τα παραπανω ειναι αποσπασματα απο ενα βιβλιο που διαβασα της Elizabeth Gilbert με τιτλο “committed”. Μου αρεσαν σαν σκεψεις γι’ αυτο και τα παραθετω.

Το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να εισπνεύσουμε.
Μετά πρέπει να εκπνεύσουμε.
Αυτός είναι ο ρυθμός της ζωής.
Αυτός είναι ο φυσικός Νόμος της ανταποδοτικότητας
Όπου κάθετι και όλοι επηρεάζονται.
Αρχίζετε παίρνοντας αυτό που στο τέλος δώσατε.
Είναι ο Νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος.
Αυτός ο άγραφος Νόμος συμπεριλαμβάνει κάθε πράξη που κάνουμε.
Είναι ο Νόμος της τέλειας δικαιοσύνης.
Πάντα παίρνουμε το αντάλλαγμα από οτιδήποτε δίνουμε.

Τι είναι Κάρμα;

Κάρμα είναι ο φυσικός πνευματικός Νόμος ή αρχή που κυβερνάει όλες τις σχέσεις μας. Ξεκινάει με το σπόρο της σκέψης ο οποίος αναπτύσσεται και μεγαλώνει με τον χρόνο μέσω των αισθημάτων, της στάσης, των πράξεων και των σχέσεων. Και τελικά εγκαθίσταται μέσα στην ψυχή σαν χαρακτηριστικό της προσωπικότητας, κα αναδύεται ξανά με τη μορφή μιας άλλης σκέψης.

Ο Νόμος του Κάρμα μπορεί να γίνει κατανοητός σαν τον πνευματικό ισοδύναμο του Νόμου του Νεύτωνα τον σχετικό με την Κίνηση, σύμφωνα με τον οποίο εκφράζεται η άποψη ότι για κάθε δράση (στο φυσικό επίπεδο) υπάρχει μια ίση και αντίθετη αντίδραση. Στη φυσική η κατανόηση της ακρίβειας του Νόμου του Νεύτωνα έριξε τόσο πολύ φως σε ένα κόσμο που προηγούμενα ήταν σκεπασμένος με μυστήριο, έτσι που μπήκαν τα θεμέλια πολλών ανακαλύψεων και της τεχνολογίας.

Ο Νόμος του Κάρμα

Ο Νόμος του Κάρμα είναι αναμφίβολα ίδιος στη πνευματική διάσταση. Δηλώνει ότι ‘για κάθε πράξη στο πνευματικό επίπεδο υπάρχει μια ίση και αντίθετη αντίδραση’. Αυτό σημαίνει ότι αν κάποιος δώσει ευτυχία θα λάβει ως αντάλλαγμα ευτυχία και εαν δώσει λύπη θα λάβει στον ίδιο βαθμό λύπη. Με άλλα λόγια, οτιδήποτε συναισθήματα δημιουργήσω στον άλλον τελικά γίνονται οι δικές μου εμπειρίες.

Οι συνέπειες του Νόμου του Κάρμα

Η κατανόηση του Νόμου του Κάρμα με κάνει να συνειδητοποιήσω ότι κάθε πράξη (ή κάρμα) δημιουργεί ένα αντάλλαγμα, μια συνέπεια – ομοίως, γεγονότα (και τα αποτελέσματά τους) μπορούν να συμβούν μόνο όταν υπάρχει η αντίστοιχη αιτία. Αυτό σημαίνει ότι οτιδήποτε καταστάσεις αντιμετωπίζω αυτή τη στιγμή – οτιδήποτε με εξαναγκάζει ή με απωθεί και οτιδήποτε νοιώθω – είναι το αποτέλεσμα των δικών μου προηγούμενων σκέψεων, αποφάσεων και πράξεων. Η κατανόηση του Νόμου του Κάρμα δίνει βαθιά σπουδαιότητα στην έννοια της υπευθυνότητας και της δικαιοσύνης.

Μερικές φορές ο Νόμος του Κάρμα γίνεται κατανοητός μόνο κατά το ήμισυ. Κάποιος μπορεί να σκεφθεί, “εαν οτιδήποτε μου συμβαίνει τώρα είναι αποτέλεσμα των δικών μου πράξεων του παρελθόντος, δεν μπορώ να κάνω τίποτε”. Αλλά αν το παρελθόν δημιουργεί το παρόν, το παρόν δημιουργεί το μέλλον. Αντί κάποιος να είναι σκλάβος του παρελθόντος, η κατανόηση του Νόμου του Κάρμα μας εμπνέει δραστήρια να δημιουργήσουμε τη μοίρα μας.

Ο Νόμος του Κάρμα: Απόλυτη Δικαιοσύνη

Η σκέψη είναι ο σπόρος, η πράξη είναι ο καρπός της. Η ποιότητα του καρπού εξαρτάται από την ποιότητα του σπόρου. Οι καλές σκέψεις οδηγούν σε καλές πράξεις οι οποίες βοηθούν τους άλλους καθώς και τον εαυτό. Ο Νόμος του Κάρμα αρχίζει να δουλεύει προς όφελός μου όταν σταματήσω να κάνω πράξεις από συνήθεια που είναι επιζήμιες, πάρω την υπευθυνότητα να δω θετικά τις συνέπειες κάθε πράξης που έχω κάνει στο παρελθόν, και δώσω προσοχή να κάνω θετικές πράξεις από εδώ και πέρα. Ο Νόμος του Κάρμα είναι ένας Νόμος απόλυτης δικαιοσύνης ο οποίος εύκολα μεταφέρεται από τη μια ζωή στην άλλη, δίνοντας την δυνατότητα στην ψυχή να δρέψει τους καρπούς από οποιοδήποτε σπόρο έχει φυτέψει και να δημιουργήσει τη μοίρα που θέλει