Σε ένα δημοτικό σχολείο στο Μόντρεαλ, ένας μικρός μαθητής πηγαίνοντας στο διάλειμμα στην τάξη του βρίσκεται μπροστά σε ένα αποτρόπαιο θέαμα. Η δασκάλα του είναι κρεμασμένη από ένα σκοινί κοντά στο παράθυρο. Ενα γεγονός μιας προσωπικής βίαιας εκτόνωσης σε ενα δημόσιο χώρο, όπως το σχολείο, όπου θεωρητικά, οι μαθητές καλούνται να δημιουργήσουν, να ξεδιπλώσουν την προσωπικότητα τους.
Ο σύλλογος των δασκάλων αντιδρά άμεσα, τροποποιώντας την αίθουσα και φυσικά ψάχνουν για αντικαταστάτη. Ο μόνος που απαντάει στην αγγελία είναι ο Μπασίρ Λαζάρ, ένας μετανάστης από την Αλγερία, που αν και δεν θα ήταν η επιλογή της δευθύντριας, συμφωνεί να τον προσλάβει. Ερχεται λοιπον ο δάσκαλος αυτός να αντιμετωπίσει την απώλεια των παιδιών, όπως και τη δική του κρυμμένη απώλεια. Ο κύριος Λαζάρ αντιμετωπίζει τους μαθητές σαν ενήλικες που μιλούν σαν παιδιά. Παράλληλα, η ταινία αυτή μας δείχνει τη λειτουργία του σύγχρονου σχολείου στον Καναδά όπου οι κανόνες είναι αυστηροί και δεν επιτρέπεται ο δάσκαλος να έχει καμιά επαφή με τα παιδιά. Δεν μπορεί να τους δώσει ένα ελαφρύ χτύπημα όταν κάνουν κάτι κακό ή να αγκαλιάσει ένα παιδί που το έχει ανάγκη. Οι σχέσεις των παιδιών μεταξύ τους πάλι, δεν πάντα αυτές που οι μεγάλοι πιστεύουν πως είναι, ούτε αντιμετωπίζουν τα πράγματα με τα μάτια ενός ενήλικα. Και ο διευθυντής ενός σχολείου πρέπει να παίρνει αποφάσεις όχι απαραίτητα με βάση την παιδαγωγική ικανότητα των δασκάλων του, αλλά με βάση ψυχρούς κανονισμούς, ενώ οι γονείς από την πλευρά τους ασκούν τη δική τους πίεση στο σύστημα.
Για μένα είναι ίσως η μόνη ταινία που έχω δει, η οποία αντιμετωπίζει την απώλεια και το πένθος στην τρυφερή ηλικία των παιδιών με τρόπο, με λεπτότητα, και να εστιάζει στο κέντρο της.
Ο Εξαιρετικός Κύριος Λαζάρ του Φιλίπ Φαλαρντό είναι μια μικρή ταινία, φτιαγμένη με απλούς διαλόγους και με την πιο μεγάλη καρδιά. Ο Αλγερινός Μοχάμεντ Φελάχ ερμηνεύει υπέροχα το δάσκαλο αυτό αλλά και οι μικροί πρωταγωνιστές αποδεικνύνται αντάξιοι ισως και καλύτεροι των μεγάλων.
Μέχρι η ταινία να φτάσει στην έκθεση που διαβάζει ο κύριος Λαζάρ στο τέλος, η καρδιά μας έχει γίνει σαν χρυσαλλίδα: έχει σπάσει το κουκούλι της, έχει ανοίξει τα φτερά της και έχει πετάξει…
Δεν μπορείς να είσαι ευτυχισμένος αν σκέφτεσαι πάντα μόνο τον εαυτό σου. Μέχρι να κάνεις χώρο στη ζωή σου για κάποιον εξίσου σημαντικό με σένα, για τον εαυτό σου πάντα θα ψάχνεσαι και θα είσαι χαμένος» Και είναι φορές που αναρωτιέμαι, πολύ αναρωτιέμαι, αν γι’ αυτό φταίει το χιλιοειπωμένο «Μας έχουν μεγαλώσει εγωιστικά». Ίσως φταίει και αυτό. Η διαπαιδαγώγηση που έχει λάβει η γενιά μας, έγινε από μια γενιά καταπιεσμένη, στερημένη, αλλά συγχρόνως και μια γενιά που πίστευε ακόμη στα παραμύθια – μ’ αυτά μεγάλωσε άλλωστε- , πίστευε ακόμη στην ύπαρξη του happy end. Τι πήγε λοιπόν τόσο στραβά; Και ερχόμαστε εμείς στο σήμερα και με μεγάλη ευκολία ρίχνουμε εκεί το φταίξιμο. Αποποιούμαστε ευθυνών. Μας μεγάλωσαν εγωιστικά. Είμαστε καλοπερασάκηδες, μας αρέσει η ευκολία, δεν θέλουμε να ζοριζόμαστε. Στα ζόρια προτιμούμε να φεύγουμε. Δεν έχουμε χρόνο για ζόρια. Επειδή έτσι μας μάθανε. Δεν φταίμε εμείς. Έχει περάσει στο DNA μας αυτή η στάση ζωής. Είναι βολικό να λέμε ότι δεν γίνεται να αλλάξουμε, επειδή απλώς αυτό μας μάθανε. Ναι αυτό θα μπορούσε να είναι δικαιολογία, η απολογία μας για την συμπεριφορά μας, αν ήμασταν 20χρονών και μας έπαιρνε ακόμη να φερόμαστε ως κακομαθημένα παιδιά. Μεγαλώνοντας όμως, μήπως πρέπει να δούμε την αλήθεια; .. Δεν είμαστε πια παιδιά. Έχουμε φύγει απ’ το καταφύγιο του σπιτιού της οικογενείας. Έχουμε φύγει απ’ το μικρόκοσμο της. Και έχουμε μπει σε μια άγνωστη θάλασσα, με άγνωστους ανθρώπους. Ανθρώπους πολύ διαφορετικούς απ’ όσους είχαμε γνωρίσει και συναναστραφεί. Ανθρώπους που θα μας γοητεύσουν, ανθρώπους αποκρουστικούς. Ανθρώπους μαθήματα. Ανθρώπους εμπειρίες. Ανθρώπους που θα μας συγκλονίσουν και δυστυχώς, ανθρώπους που θα μας πληγώσουν. Και εκεί ακριβώς, με πρόφαση την εγωιστική μας ανατροφή, φτιάχνουμε και κλεινόμαστε σε ένα δικό μας μικρόκοσμο που χωράει μόνο εμάς, το βόλεμα μας, σε ένα μικρόκοσμο όπου εκεί μπορούν να καλυφθούν αποκλειστικά και μόνο οι δικές μας ανάγκες. Και κάνουμε τον εαυτό μας να πιστέψει, τον πείθουμε πως πραγματικά αυτή είναι η λύση, αυτό είναι το σωστό, ότι ουσιαστικά αυτή η αντιμετώπιση και στάση ζωής είναι η επιλογή μας, το πιστεύω μας. Αρνούμαστε να δούμε την αλήθεια, αυτό που είναι ολοκάθαρο. Ο μικρόκοσμος μας, αυτός ο αποστειρωμένος κύκλος που κλείσαμε μέσα τον εαυτό μας, δεν φτιάχτηκε γιατί αυτή ήταν η ανατροφή μας, γιατί αυτό ήταν που μάθαμε. Φτιάχτηκε είτε βιαίως, είτε σταδιακά, από φόβο. Από τον φόβο μας πως σ’ αυτή την άγνωστη θάλασσα θα κολυμπήσουμε και πάλι δίπλα σε ανθρώπους που θα μας πληγώσουν, που θα μας κάνουν δυστυχείς. Και έτσι εγκαταλείπουμε το κολύμπι, την μάχη, την προσπάθεια και αφηνόμαστε να βουλιάξουμε. Να βουλιάξουμε μέσα στο μικρόκοσμό μας. Να ταμπουρωθούμε στο οχυρό μας. Αυτό που φροντίζουμε να μας καλύπτει όλες τις ανάγκες. Τόσο ώστε να νιώθουμε αυτάρκεις, τόσο που να μην έχουμε ανάγκη κανένα. Νομίζουμε ότι το οξυγόνο σ’ αυτό το οχυρό δεν είναι αρκετό για να το μοιραστούμε με κάποιον άλλο. Νιώθουμε εισβολή την συνύπαρξη, κλοπή του οξυγόνου μας, λες και η συνύπαρξη στριμώχνει τις αναπνοές. Είναι ο φόβος και η αμάθεια του μοιράσματος. Η συνήθεια του μη μοιράσματος. Δεν πιστεύουμε πια στους πρίγκιπες. Αρνούμαστε να γίνουμε εμείς πρίγκιπες που θα πολεμήσουν με δράκους ή πιο απλά θα δώσουν το φιλί που θα λύσει τα μάγια. Μετά από τόσο κολύμπι θα έπρεπε να είχαμε πιάσει το νόημα. Ναι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που θα μας πληγώσουν. Ναι θα κάνουμε λάθος επιλογή έχοντας ψάξει την ευτυχία και την ολοκλήρωση σε λάθος μέρη. Και αυτό είναι το νόημα. Έχουμε πια την εμπειρία να αναγνωρίσουμε πότε έχουμε απέναντι μας έναν άνθρωπο- πιθανότητα ευτυχίας και πότε έχουμε άνθρωπο που θα μας ανακατέψει. Τα λάθη μας, οι λάθος επιλογές μας είναι αυτές που θα οδηγήσουν μοιραία τελικά στη σωστή επιλογή, στην ολοκλήρωση. Τα λάθη δεν έγιναν για να εγκαταλείψουμε, για να κλειστούμε σε έναν εγωκεντρισμό, για να πολεμήσουμε κάθε ευκαιρία ευτυχίας που έρχεται μπροστά μας. Τα λάθη έγιναν για να μάθουμε, να εκτιμήσουμε, ακόμη και να καταλάβουμε τελικά τι είναι αυτό που μας ολοκληρώνει, ποια είναι η εικόνα της ευτυχίας που μας ταιριάζει. Η πιο σημαντική φάση της ωρίμανσης είναι η φυγή απ’ τον εγωκεντρισμό και το άνοιγμα της πόρτας στην κατανόηση των σχέσεων με τους άλλους. Δεν μπορούμε να αρνούμαστε και να υποκρινόμαστε πως δεν έχουμε ανάγκη κανέναν, ότι μόνοι είναι που θέλουμε να πορευτούμε, μόνο και μόνο για να επαληθεύσουμε την υπόγεια αυτή εντολή – άρνησης ανοίγματος χώρου για την ευτυχία – την μεταμφιεσμένη σε φόβο. Ένας άνθρωπος είναι ώριμος μόνο όταν αποκτήσει την ικανότητα και την προθυμία να δει τον εαυτό του σαν κάποιον μαζί με άλλους και να συμπεριφέρεται στους άλλους όπως θα ήθελε να συμπεριφέρονται σ’ αυτόν. Να θυμάσαι πως κάθε άνθρωπος που συναντάς κάτι φοβάται, κάτι αγαπά και κάτι έχει χάσει. -posted on life relationshops blog-
Κυριακη απογευμα στο σπιτι μετα απο ενα γεματο σαββατοκυριακο στο νησακι του Πορου και το πως μου κακοφαινεται η κλεισουρα του διαμερισματος δεν περιγραφεται.. Ενας φιλος διοργανωνει καθε χρονο τελος Σεπτεμβρη ενα τριαθλο, δηλαδη κολυμβηση, ορεινη ποδηλασια και τρεξιμο στο Πορο και ονομαζεται x-terra Πορος και πηγαμε με την παρεα μου για εθελοντισμο.
Συγκεκριμενα θα επιτηρουσαμε ενα σημειο σε ενα βραχο οπου ηταν κρεμασμενο ενα σκοινι για ραπελ απο οπου θα διερχονταν οι διαγωνιζομενοι. Το σημειο αυτο ηταν σε ενα μια ξεραμενη ρεματια. Για να φτασουμε εκει περπατησαμε γυρω στα 10 χλμ. Πηγαμε απο το Ασκελι μεχρι το Μοναστηρι που ηταν ασφαλτος και η υπολοιποη πορεια ηταν χωματοδρομος και μονοπατι μεσα απο πυκνοφυτο πευκοδασος Το νησι ειχε ησυχια, μιας και ηταν τελος καλοκαιρινης σαιζον. Ο καιρος ηταν υπεροχος αφου δεν ειχε ιδιαιτερη ζεστη, οτι πρεπει δηλαδη για τους
διαγωνιζομενους και για μας που περπατησαμε.
Αξιζε αυτη η εμπειρια του εθελοντισμου γιατι κερδισαμε τοσο ομορφα πραγματα και απο τη φυση και απο τη συντροφια ολων.
“Το βουνό ξυπνά μέσα μου ένα ακατέργαστο, πρωτόγονο πάθος… Πάθος για ζωή, για δράση, για περιπέτεια. Είναι ψέμα πως στο βουνό αισθάνεται κανείς μικρός. Μικρός αισθάνεσαι στην πόλη, χαμένος ανάμεσα σε μυριάδες ανόητα μικροπροβλήματα.Δεν είναι τόσο εύκολο να αποδράσεις από τον καναπέ σου. Αξίζει όμως τον κόπο. Η ορειβασία δεν είναι απλά ένα σπορ.Είναι πρόκληση για μια ξεχωριστή στάση ζωής. Ένας τρόπος για να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας. Μια διέξοδος για να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε τους φίλους μας” Το παραπάνω κείμενο είναι απόσπασμα- πρόλογος από τις «σημειώσεις» του Αρη Θεοδωρόπουλου. Οι «σημειώσεις» αυτές αποτελούν τη θεωρητική διδακτέα ύλη της σχολής ορειβασίας.
Σε καμια περιπτωση δεν θεωρω τον εαυτο μου ορειβατη. Η επαφη μου με τα βουνα ξεκινησε προσφατα κι εχω κανει μερικες αναβασεις και καταβασεις.. Παντα μαθαινεις κατι καινουργιο για σενα οταν εισαι ανοικτος στη φυση. Πραγματικα γνωριζεις τον εαυτο σου καλυτερα στο βουνο οταν εισαι ανοικτος στις προκλησεις του. Γνωριζεις οχι μονο τις σωματικες σου αντοχες αλλα και τις ψυχικες. Ετσι λοιπον την προηγουμενη βδομαδα που ηταν 15αυγουστος ξεκινησα την εκδρομη για τα ορεινα της Ηπειρου με ενα βαρυ κρυολογημα και γκρινια του στυλ οτι καλυτερα να καναμε μπανια στη θαλασσα.. Η εκδρομη ηταν γεματη εμπειριες για μενα, αλλα εκεινο που μου εμεινε πιο πολυ ηταν η διασχιση του ποταμου Αωου στον υπεροχο δρυμο της Βαλια Καλντα. Ενας φιλος απο την παρεα ξεστρατισε απο το μονοπατι για να φωτογραφισει απο κοντα το ποταμι και ακολουθησαμε κι εμεις. Ο φιλος μου τοτε προτεινε να περασουμε απεναντι. Κι ετσι μαζι, πηδηξαμε απο πετρα σε πετρα προσεχοντας να μην γλυστρησουμε και φτασαμε σε ενα βραχο οπου κρατηθηκαμε απο τα κλαδια ενος μικρου δεντρου που ειχε ο βραχος πανω του, και μετα καναμε ενα σαλτο σε μια μεγαλη πετρα και φτασαμε στην απενταντι οχθη… Μπλεχτηκαμε μεσα απο κλαρια δεντρων για να βγουμε απο αλλο δρομο και γω να σκεφτομαι μα τι κανουμε τωρα, τι τρελα μας βαρεσε…αλλα οταν ολοκληρωθηκε η διαδρομη ενιωσα τοσο γεματη και δυνατη που τα καταφερα (την προγουμενη μερα ειχα απογοητευτει που δεν καταφερα να διασχισω τον Βοιδοματη..αλλα πραγματικα δεν νομιζω να υπαρχουν πιο παγωμενα νερα) και εζησα το τωρα χωρις σκεψεις..
Το περασμα λοιπον στην απεναντι πλευρα-οχθη με ανταμοιψε με το παραπανω!
«Της καλομάνας το παιδί, το πρώτο, είναι κόρη» λέει ο θυμόσοφος λαός, θέλοντας να τονίσει έτσι τη σχέση μητέρας-κόρης.
Η σύγχρονη ψυχολογία έχει δημιουργήσει κατηγορίες στις οποίες εντάσσονται οι σχέσεις ανάμεσα σε μητέρα και κόρη. Κολλητές φίλες, αδερφές, αλλαγή ρόλων, σύγκρουση προσωπικοτήτων είναι κάποιες από αυτές που θα αναλύσουμε μέσα από τη συγκεκριμένη ενότητα. Σε κάθε περίπτωση θα «φωτίσουμε» τα θετικά σημεία, θα επισημάνουμε τα αρνητικά και θα δώσουμε μια κατεύθυνση, ώστε οι σχέσεις μητέρας- κόρης να βελτιωθούν ή ακόμη και να αποκατασταθούν. «Κολλητές» φίλες Είναι πολύ εύκολο να αναγνωρίσει κάποιος αυτό το χαρακτηριστικό της σχέσης, αφού μητέρα και κόρη μοιράζονται μυστικά και εμπειρίες και λειτουργούν σαν δυο πολύ καλές, «κολλητές» φιλενάδες. Το θετικό είναι πως και οι δύο λειτουργούν με ισότιμους όρους ανταγωνισμού και η κόρη διδάσκεται από τη μητέρα της πώς να έχει αυτοπεποίθηση, ενώ η μητέρα παίρνει από την κόρη λίγη από την ξεγνοιασιά της. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η καθηγήτρια της γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Georgetown στην Ουάσιγκτον, Deborah Tannen, «από την άποψη αυτή πρόκειται για μια σχέση που στηρίζεται στην υγιή επικοινωνία και τον εποικοδομητικό ανταγωνισμό». Το αρνητικό είναι πως κάποιες στιγμές τα όρια χάνονται κι όταν η κόρη έχει ανάγκη από τη μητέρα της, εκείνη δεν μπορεί να φερθεί ως γονιός ή το αντίθετο. Όταν η μητέρα- φίλη πρέπει να σταθεί δίπλα στην κόρη της ως μητέρα- γονιός, τότε η κόρη δεν της δίνει την απαραίτητη σημασία, επειδή ακριβώς δεν την έχει νιώσει ως γονιό αλλά ως φίλη της. Επιπλέον, εξαιτίας της φιλικής σχέσης είναι πολύ πιθανόν η μητέρα να θέσει σε κίνδυνο, άθελά της, τη σχέση της κόρης με τον πατέρα της. Για παράδειγμα, όσο φυσικό είναι η κόρη να συζητάει με τη μητέρα- φίλη της τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στις ερωτικές της σχέσεις, άλλο τόσο περίεργο (ή αφύσικο αν προτιμάτε) είναι η κόρη να ακούει τα παράπονα της μητέρας για τον πατέρα της. Προκειμένου να βελτιωθούν οι σχέσεις τους, θα πρέπει πρωτίστως η μητέρα να βάλει όρια και να ξεκαθαρίσει τις θέσεις, κάνοντας σαφείς τους ρόλους και τις υποχρεώσεις της κάθε μιας. Η μητέρα είναι εκείνη που θα διατηρήσει τις ισορροπίες, που θα επιδιώξει και θα εξασφαλίσει την ιδανική επικοινωνία με την κόρη της. Ταυτόχρονα, θα γίνει η ίδια και ένα πρότυπο συμπεριφοράς για την κόρη της, όταν γίνει κι εκείνη με τη σειρά της μητέρα. Αδερφική σχέση Όταν κυκλοφορούν μαζί στον δρόμο, όλοι νομίζουν πως είναι αδερφές. Μπορεί να μην βλέπουν, για παράδειγμα, κάθε βράδυ ταινίες στο dvd- player έχουν, όμως, μια ιδιαίτερη σύνδεση και επικοινωνία. Το θετικό είναι πως τους αρέσει η επικοινωνία που έχουν και παρόλη τη διαφορά ηλικίας χαίρονται που μπορούν και καταλαβαίνουν η μία τον χαρακτήρα της άλλης. Το αρνητικό είναι πως στη συγκεκριμένη κατάσταση υπάρχει και η αντιπαλότητα που ισχύει ανάμεσα στα αδέρφια του ιδίου φύλου. Πάντα θα υπάρχει ή θα υποβόσκει το συναίσθημα του ανταγωνισμού, το οποίο, επειδή ακριβώς λαμβάνει χώρα μέσα στον στενό οικογενειακό κύκλο, εντοπίζεται και καταστέλλεται πολύ γρήγορα. Το πρόβλημα αρχίζει να μεγεθύνεται, όταν η κόρη συγκρίνει τον εαυτό της με τη μητέρα της και διαπιστώνει πως «υπολείπεται» αυτής. Για παράδειγμα, η κόρη μπορεί να νιώσει πως η μητέρα της είναι καλύτερη, εξυπνότερη, ομορφότερη και πιο επιτυχημένη από την ίδια. Η λύση του προβλήματος βρίσκεται και πάλι στα… χέρια της μητέρας, η οποία θα προσπαθήσει να μετριάσει τα όποια ανταγωνιστικά συναισθήματα υπάρχουν, θα ενθαρρύνει την κόρη της και θα είναι υποστηρικτική στις όποιες αποφάσεις πάρει. Τέλος, θα πρέπει και οι δύο να επιδιώξουν να καταλάβουν η μια τις δυνατότητες της άλλης. Εάν τα πράγματα χειροτερεύουν, τότε λίγη απόσταση (εάν βεβαίως αυτή είναι εφικτή) θα κάνει καλό σε μητέρα και κόρη. Ο χρόνος που θα περάσουν χώρια θα τις βοηθήσει να σκεφτούν τα γεγονότα πιο καθαρά και όταν ξανασμίξουν, θα έχουν την ευκαιρία να συζητήσουν και να επαναπροσδιορίσουν τα όρια της σχέσης τους. Αλλαγή ρόλων Η αλλαγή των ρόλων, όταν δηλαδή η κόρη παίρνει τον ρόλο της μητέρας, συμβαίνει κυρίως είτε για λόγους υγείας, όταν η μητέρα έχει την απόλυτη ανάγκη από τη φροντίδα της κόρης της, είτε για οικονομικούς λόγους, όταν η κόρη υποχρεώνεται να εργαστεί για να προσφέρει οικονομική βοήθεια στη μητέρα της. Ακόμη, όταν λόγω ηλικίας η νεαρή μητέρα δεν έχει αναλάβει τις ευθύνες της και αναγκάζεται να πάρει στα χέρια της τα «ηνία» της ζωής η κόρη. Το θετικό είναι πως στην περίπτωση που η μητέρα αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας, η σχέση μητέρας- κόρης βελτιώνεται, ενώ «και οι δυο πλευρές αποδέχονται τις θέσεις τους», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στο βιβλίο «Μητέρες και κόρες: ανάμεικτα συναισθήματα», η καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Purdue στο West Lafayette, Indiana, Caren Fingerman. Το αρνητικό είναι πως όταν η κόρη, αντί της μητέρας, παίρνει τη σκυτάλη της ζωής στα χέρια της, βρίσκεται αντιμέτωπη με πολλή και σκληρή δουλειά, με πολλές απαιτήσεις και αβεβαιότητα. Υπάρχει εκνευρισμός και ένταση, καθώς η κόρη είναι μόνη της και δεν μπορεί να πάρει βοήθεια από τη μητέρα της. Για να βελτιωθεί η σχέση, θα πρέπει η κόρη να είναι λιγότερο κυριαρχική στη μητέρα και η μητέρα λιγότερο «αδύναμη». Η επικοινωνία των δύο γυναικών είναι, για πολλοστή φορά, το μυστικό της επιτυχημένης και ισορροπημένης σχέσης. Η μητέρα ενθαρρύνει και βοηθάει με τον τρόπο της την κόρη της και η κόρη αφήνει «χρόνο και χώρο» στη μητέρα. Όταν η μια λειτουργεί συμπληρωματικά της άλλης, τότε έχει επιτευχθεί ο στόχος. Σύγκρουση προσωπικοτήτων Πολύ πιθανόν η μια να είναι πεισματάρα και η άλλη όχι, η μια να είναι ισχυρογνώμων και η άλλη όχι. Το σίγουρο, πάντως, είναι πως… «τρώγονται σαν τον σκύλο με τη γάτα». Το θετικό που υπάρχει στη συγκεκριμένη σχέση, είναι πως από τις διαφωνίες και τις συγκρούσεις βγαίνει, τις περισσότερες φορές, κάτι καλό. Το αρνητικό είναι πως η κόρη βρίσκεται σε σύγχυση σε ό,τι αφορά τη συμπεριφορά της και τις αντιδράσεις τόσο στο οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον όσο και στο ευρύτερο κοινωνικό. Νιώθει πως είναι ανίσχυρη και πως η μητέρα της ίσως και να την αγνοεί, επειδή δεν είναι όπως εκείνη θα ήθελε. Για να επανέλθει η ισορροπία στη σχέση των δύο γυναικών, θα πρέπει η μητέρα να υποτιμήσει λίγο τις δυνατότητές της και να τονίσει τα ταλέντα και τις δεξιότητες της κόρης της. Από την πλευρά της, η κόρη θα πρέπει να ακούει τις συμβουλές της μητέρας της, ακόμη και εάν δεν πρόκειται να τις τηρήσει. Η σχέση μητέρας- κόρης θα βελτιωθεί σημαντικά, εάν η μια κάνει ένα βήμα πίσω και η άλλη ένα βήμα μπροστά.
Εχω δει την ταινια αυτη πριν πολλα χρονια. Για μενα ειναι η μονη ταινια επιστημονικης φαντασιας που καταφερε να με συνεπαρει. Θα ελεγα πολυ “τριπατη” ταινια βοηθαει ιδιαιτερα σε αυτο η μουσικη του Vaggelis. Πρεπει να εισαι σε καποια φαση, διαθεση για να την δεις. Αλλα αξιζει. Θυμαμαι οτι εβρεχε ασταματητα σε ολη την ταινια, ηταν συνεχεια σκοταδι, στους δρομους του Λος Αντζελες κυκλοφορουσαν ολες οι φυλες του κοσμου, κυριως Κινεζοι…πραγματικα σκοτεινη ταινια Να ευχηθω να επαναπροβληθει στα θερινα σινεμα συντομα
Διαβαστε αυτο το αρθρο γιατ την Αναβρα Μαγνησιας: Υπαρχει ελπιδα τελικα στον τοπο αυτο…
Η μεγάλη ανατροπή μπορεί να έλθει και από ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό 700 κατοίκων Η μάχη με την μιζέρια, την θλίψη και την ηττοπάθεια έχει αποτελέσματα Και όλα ξεκίνησαν από λίγους πολύ λίγους Φυσικά και δεν περίμεναν να λυθούν τα προβλήματα από “άλλους” ποιους “άλλους”; Η πρωτοβουλία ήταν δική τους και η σκληρή προσπάθεια πάλι δική τους Αλλά ταυτόχρονα όμως και σιγά – σιγά ενεργοποίησαν και “άλλους” πολλούς “άλλους” Το μεγαλύτερο στοίχημα ήταν η αλλαγή νοοτροπίας Ναι στην αρχή υπήρχαν αντιρρήσεις. Υπήρχαν βαρίδια και στερεότυπα, Αδράνεια, “ωχαδελφισμός”, απάθεια, ηττοπάθεια, κλπ όπως πάντα και παντού. Αλλά η προσπάθεια κάποιων λίγων, ναι λίγων, πολύ λίγων στην αρχή αλλά στην συνέχεια περισσότερων, πολύ περισσότερων ήταν συστηματική, μεγάλη, δύσκολη και επίπονη . Δεν έβαλαν ρομαντικούς, άπιαστους στόχους – χίμαιρες Ιδανική συνταγή για απογοήτευση και πισωγυρίσματα . Είχαν όμως φιλόδοξο όραμα και Αντικειμενικό Σκοπό. Και προχώρησαν με μικρούς, απτούς, ρεαλιστικούς και εφικτούς στόχους.Και σιγά – σιγά είχαν αποτελέσματα, τα πρώτα τους αποτελέσματα. Τελικά πείστηκαν όλοι. Βέβαια η προσπάθεια κράτησε συνολικά πάνω από 15 χρόνια. Δεν έγινε “εδώ και τώρα”. Συνεχίζεται και θα συνεχίζεται.Εξάλλου έχουν πολλά, πάρα πολλά ακόμα να κάνουν.Αλλά το σημαντικότερο: Το κλίμα άλλαξε. Οι άνθρωποι εκεί είναι πλέον αισιόδοξοι, πιστεύουν στις δυνατότητες τους και αγωνίζονται ειρηνικά και δημιουργικά με υπομονή και επιμονή Με αγάπη, με κέφι και μεράκι. Και φυσικά κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα πρότυπο οικονομικής ανάπτυξης φιλικό προς το περιβάλλον και το φυσικό τοπίο. Και ναι είναι στην Ελλάδα !!!Δεν είναι στην Ελβετία ή σε κάποια Σκανδιναβική χώρα. Η επιστροφή στις ρίζες μπορεί να είναι και φυγή προς τα εμπρός, μπορεί να έχει σύγχρονο μοντέλο επιστροφής στην αυριανή περιφέρεια και να μην είναι “γραφικό πισωγύρισμα”,δηλαδή μπορεί να προσφέρει σύγχρονες υποδομές και ανέσεις, χωρίς ελλείψεις αλλά κυρίως με σεβασμό και προστασία στο περιβάλλον και στο φυσικό τοπίο.
Ήταν μια μειονεκτική και απομακρυσμένη περιοχή κτυπημένη από την εγκατάλειψη και την αστυφιλία (όπως εξάλλου όλη η ελληνική περιφέρεια) Οι νέοι έφευγαν και οι ταλαιπωρημένοι ηλικιωμένοι λιγόστευαν. Γελάδια, χοίροι και πρόβατα κυκλοφορούσαν χύμα μέσα στο χωριό και γύρω από αυτό τρεφόμενα με ότι έβρισκαν. Το μικρό χωριό ήταν χωρίς υποδομές, χωρίς οδοποιία, ούτε καν ύδρευση.Το χειμώνα λάσπη το καλοκαίρι σκόνη.Ο πληθυσμός αιμορραγούσε από την αστυφιλία. Εγκατάλειψη, ανέχεια και μιζέρια. Ενδεικτικά μόνο να πούμε ότι είναι τόσο απομονωμένο αυτό το μικρό χωριό τόσο μακριά δηλαδή από άλλους οικισμούς – Δήμους που εξαιρέθηκε από τον “Καποδιστριακό” νόμο περί συγχωνεύσεων Δήμων και Κοινοτήτων γιατί συγκέντρωνε τις προϋπόθεσες διατήρησης αυτόνομης Κοινότητας Και πραγματικά τι πιο ωραίο παράδειγμα ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ. Σήμερα λοιπόν:
Υψηλή ποιότητα ζωής
Αιολικό πάρκο με 20 ανεμογεννήτριες, Που όχι μόνο τροφοδοτεί τις ενεργειακές ανάγκες αλλά και πουλάνε στην ΔΕΗ το περίσσευμα. Σχεδιασμός για εγκατάσταση συστήματος τηλεθέρμανσης με κεντρικό λέβητα στο πάνω μέρος του χωριού.Και από εκεί με υπόγειους αγωγούς θα προσφέρει ζεστό νερό και θέρμανση σε όλους τους κατοίκους.Ο λέβητας θα λειτουργεί με καύση βιομάζας (κοπριές ζώων, ξερά φύλλα, άχυρο, κλπ) Σύντομα και υδροηλεκτρικό εργοστάσιο.Φυσικά όπως πρέπει να είναι τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια .Δηλαδή μικρής κλίμακας και φιλικό στο περιβάλλον .Μια απόλυτα συντονισμένη προσπάθεια απεξάρτησης και απομάκρυνσης από το πετρέλαιο, τον λιθάνθρακα και φυσικά την πυρηνική ενέργεια !!! (που κάποιοι την ξαναθυμήθηκαν πρόσφατα)
Ζωντανό περιβαλλοντικό πολιτιστικό πάρκο.Προστατευμένη παραδεισένια έκταση 240 στρεμμάτων Με τοπική φυσική βλάστηση Με αιωνόβια πλατάνια και άλλα τοπικά δένδρα.Με πηγές, ποταμό, καθαρά και γάργαρα ορμητικά νερά, Με γεφύρια, παιδικές χαρές, πετρόκτιστη διακόσμηση,νεροτριβές, μαντάνια και νερόμυλους,κατασκευές για την επεξεργασία και τον καθαρισμό υφασμάτων με τη βοήθεια του νερού.Με λαγούς και ελάφια στο φυσικό τους περιβάλλον και όχι σε ζωολογικό κήπο !!! να ξεπετάγονται μέσα από ξέφωτα και να τρέχουν ελεύθερα και φυσικά μακριά από κυνηγούς Άνθρωπος και περιβάλλον συμβιώνουν φυσικά και αρμονικά.
Τρεις υπερσύγχρονες πρότυπες βιολογικές κτηνοτροφικές μονάδες – πάρκα, Πρότυπο βιολογικό σφαγείο.Το μόνο δημόσιο στην Ελλάδα (ναι δημόσιο, για την ακρίβεια δημοτικό) και το μόνο πιστοποιημένο από την ΔΗΩ (Οργανισμός Ελέγχου και Πιστοποίησης Βιολογικών Γεωργικών & Κτηνοτροφικών Προϊόντων www.dionet.gr) Σχεδιασμός για δημιουργία πιστοποιημένου τυποποιητήριου για τα προϊόντα του χωριού.Τα βιολογικά ποιοτικά προϊόντα τους είναι ανάρπαστα
Σε αυτό το χωριό παράγουν βιολογικά ποιοτικά προϊόντα και τα πουλάνε όλα. Ναι έχουν καταλάβει μόνοι τους τι και πώς πρέπει να παράγουν, που και πώς πρέπει να πουλάνε.
-Κοινωνική μέριμνα & συνοχή,
Σύγχρονες ανέσεις και μέσα για τους νέους οι οποίοι πλέον είναι ικανοποιημένοι και δεν φεύγουν φροντίδα και ασφάλεια για τους ηλικιωμένους .”Βοήθεια στο σπίτι” . Γηροκομείο 20 κλινών Ολοήμερο Νηπιαγωγείο και Δημοτικό με άριστες υποδομές και προδιαγραφές,δωρεάν στέγαση (ξενώνες – διαμερίσματα) για τους δασκάλους και τους γιατρούς.Αγροτικό ιατρείο και σχολεία πάντοτε στελεχωμένα. “Ελάτε σε μας” λένε στους γιατρούς και στους δασκάλους.Και εκείνοι επιδιώκουν να διοριστούν εκεί Επίσης από τα δημοτικά έσοδα (που είναι πλέον αρκετά) η Κοινότητα για να ενισχύσει τους άστεγους δημότες προσφέρει οικόπεδα στο 1/4 της αντικειμενικής τους αξίας και μάλιστα με αποπληρωμή σε δόσεις !!!
Υψηλό κατά κεφαλή εισόδημα,εισοδήματα από 30 έως 100 χιλιάδες ευρώ,το ποσοστό ανεργίας στο απόλυτο μηδέν !!! ναι είναι αλήθεια !!! ο κόσμος φεύγει από τις πόλεις και έρχεται στο χωριό ο πληθυσμός με σημερινό μέσο όρο ηλικίας τα 40 διπλασιάστηκε τα τελευταία 15 χρόνια
Η Κοινότητα έχει δημιουργήσει: Οδοποιία Σύστημα ύδρευσης (ναι δεν υπήρχε) . Γυμναστήριο με τελευταίας τεχνολογίας όργανα,γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ,μουσείο και προχωρούν άμεσα για πισίνα
Αλλά έχουν κάνει και παρκινγκ !!!ναι παρκινγκ για αυτοκίνητα !!!όχι μια αλάνα ή ένα χωράφι αλλά ένα στεγασμένο κλειστό διώροφο (!!!) σύγχρονο παρκινγκ 60 θέσεων.Και δεν αναφέρομαι στο συγκεκριμένο παρκινγκ με την συγκεκριμένη χωρητικότητα Αναφέρομαι στην ιδέα του παρκινγκ .Ναι ένα παρκινγκ ενταγμένο σε ένα πράσινο μοντέλο ανάπτυξης .Ναι ένα χωριό με παρκινγκ !!! Απίστευτο και όμως αληθινό. Γιατί φυσικά δέχονται πολλούς επισκέπτες που έρχονται από μακριά για να δουν και κάποιοι να μελετήσουν από κοντά αυτό το “περίεργο” μοντέλο πράσινης ανάπτυξης και να χαρούν το περιβάλλον και το φυσικό τοπίο και φυσικά να δοκιμάσουν τα ντόπια ποιοτικά τους προϊόντα. Ναι μιλάμε για τουρισμό που τους κάνει ακόμα πιο γνωστούς και φυσικά ενισχύει και την τοπική τους οικονομία Ποιος θα μίλαγε για τουρισμό στην ορεινή και αποκομμένη Ανάβρα πριν 15 χρόνια; Χωρίς χιονοδρομικό κέντρο και άλλους συνήθεις πόλους έλξης; Φυσικά δεν αναφέρομαι στους συνειδητοποιημένους μοναχικούς εξερευνητές της απομακρυσμένης υπαίθρου που δεν ψάχνουν για μαζικούς πόλους έλξης,αυτοί πιθανώς να επισκέπτονταν και πριν αυτό το χωριό όπως και τα χιλιάδες άλλα μακρινά και αποκομμένα χωριά.Αναφέρομαι στον πολύ κόσμο Από την άλλη βέβαια και με δεδομένο τον σεβασμό τους στο περιβάλλον (με έργα και όχι στα λόγια)δεν είπαν όμως ας καταργήσουμε τα αυτοκίνητα και ας επιστρέψουμε στα γαϊδουράκια Γιατί ξέρουν ότι πρέπει να διαχειριστούν όσο γίνεται καλλίτερα τα προβλήματα των αυτοκινήτων Όπως το παρκινγκ,μακάρι σύντομα να έχουν και ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα για να μην ρυπαίνουν με τα καυσαέρια τους Ούτως η άλλως από ενέργεια, καθαρή πράσινη ανανεώσιμη ενέργεια (για να τα φορτίζουν) έχουν αρκετή και θα έχουν ακόμα περισσότερη στο άμεσο μέλλον Αλλά θέλουν να διατηρήσουν και τα πλεονεκτήματα που τους προσφέρουν τα αυτοκίνητα Π.χ. να μην αισθάνονται αποκομμένοι Αλλά σαν κοσμοπολίτες (πολίτες του κόσμου) που είναι να μπορούν να κινούνται με άνεση και ασφάλεια και να πηγαίνουν στην Λαμία, στον Βόλο και όπου αλλού θέλουν και όποτε θέλουν για δουλειές και διασκέδαση (θέατρο, συναυλίες, μουσεία, εκδρομές, βόλτες, κλπ) Ναι ένα πρώην αποκομμένο χωριό λίγων ηλικιωμένων πλέον κατοικείται από σύγχρονους κοσμοπολίτες που ταξιδεύουν παντού και εύκολα
Ναι κάθε χρόνο και για κάποιες ημέρες το χωριό αποκλείεται από τα χιόνια Εξάλλου είναι ορεινό χωριό όμως οι κάτοικοι δεν βγαίνουν στα κανάλια να μεμψιμοιρήσουν ότι δεν υπάρχει κράτος στεγάζουν τα κτηνοτροφικά τους πάρκα.Nαι τα στεγάζουν !!! ;Eχουν δικά τους εκχιονιστικά μηχανήματα. Ξέρουν ότι θα χιονίσει (δεν ξαφνιάζονται !!!).Ζουν με αυτό και είναι οργανωμένοι και προετοιμασμένοι για αυτό
Εκμεταλλεύονται όλους τους διαθέσιμους ανθρώπινους και οικονομικούς πόρους καθώς και μέσα που μπορούν να βρουν (πως θα τα έκαναν εξάλλου όλα αυτά) “ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη” Είπαμε ότι ήταν αποκομμένοι.Σήμερα όμως δεν είναι.Έχουν εξωστρέφεια. Αλωνίζουν την Ελλάδα και το εξωτερικό.Παίρνουν πρωτοβουλίες για αλληλουποστηριζόμενες ενέργειες και στοχευμένες δράσεις προσανατολισμένες στον αντικειμενικό τους σκοπό.Ενεργοποιούν και συνεργάζονται με επιστήμονες και επαγγελματίες.Εκδηλώνουν επιστημονικά και τεχνολογικά συνέδρια. Ναι αυτό το μικρό χωριό. Προβάλλονται στα ΜΜΕ (εφημερίδες, τηλεόραση, internet, κλπ).Ναι είπαμε έχουν εξωστρέφεια επικοινωνούν και προβάλλονται δεν ομφαλοσκοπούν Συνεργάζονται με καθηγητές και εντάσσονται σε ερευνητικά ακαδημαϊκά προγράμματα Και φυσικά αντλούν τα διαθέσιμα κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ένωση (που συνήθως παραμένουν αδιάθετα από άλλους) Άριστη και πλήρης εκμετάλλευση αυτών των ευρωπαϊκών κονδυλίων τα οποία διατέθηκαν ορθολογικά σε έργα υποδομής (όπως θα έπρεπε δηλαδή !!!) Ουσιαστικά δηλαδή τι έκαναν; Το αυτονόητο Αυτό που λέει η Ευρωπαϊκή Ένωση και η κοινή λογική: Πάρτε λεφτά να αναβαθμίσετε τον τόπο σας (μοντέλο περιφερειακής ανάπτυξης).Και το έκαναν και μάλιστα άριστα και υποδειγματικά. Και όχι διασπαθίζοντας τα ευρωπαϊκά κονδύλια με την βοήθεια των “γνωστών αγνώστων” (όποιος ξέρει από ευρωπαϊκά προγράμματα καταλαβαίνει τι εννοώ) σε χάρτινες και virtual “επενδυτικές προτάσεις”
Xτες βραδυ εφυγε η βασιλισσα της Disco, Donna Summer. Ολοι γνωριζουμε τις επιτυχιες της που την εκαναν διασημη παντου σε ολες τις πιστες των ντισκοτεκ του κοσμου. Ολοι λιγο-πολυ εχουμε λικνιστει στους ρυθμους του Ηοt stuff, Bad girls, She works hard for the money… Εγω γνωρισα για πρωτη φορα τη μουσικη της απο το αλμπουμ της Wanderer που ειχε ο πατερας μου στη δισκοθηκη του. Μας εβαζε στο πικ-απ σε μενα και την αδερφη μου το Wanderer και εμεις το χορευαμε. Μαθαμε και τι σημαινει η λεξη αυτη γιατι μας διαβαζε τους στιχους και τους εξηγουσε. Χαζευα πιτσιρικα το εξωφυλλο του δισκου της που ηταν σε μωβ-φουξια φοντο και η «θεα« Donna ηταν καθισμενη σε ενα παγκακι φορωντας ενα καυτο πολυχρωμο κολαν και χρυσες γκετες. Διπλα της ηταν ακουμπισμενες προχειρα οι βαλιτσες της αφου οπως ελεγε και στο τραγουδι της “’cause I’m a wanderer I travel every place ’cause I’m a wanderer from here to outer space ’cause I’m a wanderer got no time ’cause I’m a wanderer just a wanderer…” και κρατουσε με το χερι της τα καταμαυρα, κατσαρα μαλλια της κοιταζοντας το φακο με βλεμμα λαγνο. Αν και ημουν μικρη, αναγνωριζα την σεξουαλικοτητα της γυναικας αυτης. Θεωρω οτι ηταν πολυ σεξυ, καυτη, γυναικα, “hot stuff” οπως μας τραγουδουσε, με φοβερα ερμηνευτικα δυνατοτητες φωνη που δικαιολογημενα εγινε συμβολο μιας εποχης. Πιστευω οτι με το θανατο της σηματοδοτειται και το τελος της εποχης αυτης. Αντιο Donna…
Η λέξη Μαγεία ασκεί μια έντονη γοητεία. Ανακαλεί στη φαντασία μισοξεχασμένες μνήμες και ιστορίες που ακούγαμε στα παιδικά μας χρόνια. Θυμίζει αραβικές νύχτες γεμάτες μυστήριο, και μεγαλείο. Θυμίζει μαγικά χαλιά που πετάνε μαζί με τους ιδιοκτήτες τους για περιπέτειες σε παράξενες χώρες. Θυμίζει δακτυλίδια που εκπληρώνουν κάθε επιθυμία, παράξενες μποτίλιες που περιέχουν πνεύματα ή κάποιο τζίνι, δέντρα που καρποφορούν θαυματουργούς καρπούς ,περιπέτειες αναζητήσεων και ιστορίες με δράκους, μάγια που λύνονται και δένονται και θαυμαστούς Ιππότες που κατακτούν και κερδίζουν όμορφες, κατάξανθες πριγκίπισσες.
Ο κόσμος της μαγείας είναι ένας κόσμος γεμάτος φαντασία. Η ετυμολογία της λέξης φτάνει ως την περσική ρίζα “Mάγκι” Magi μια λέξη που σημαίνει “εκείνον που λατρεύει τη φωτιά”. Πέρα όμως από αυτά που συνειρμικά μας φέρνει στο νου η λέξη Μαγεία η απόκρυφη αυτή επιστήμη περιέχει την βαθιά γνώση των απόκρυφων νόμων και Σιη μαγεια η σελήνη έπαιζε πάντα έναν σημαντικό ρόλο.
Για τους παραδοσιακούς λαούς η Σελήνη αντιπροσώπευε πάντα τη σκοτεινή πλευρά της φύσης, την αόρατη όψη της . Την πνευματική όψη του φωτός μέσα στο σκοτάδι , την εσωτερική γνώση, το παράλογο, το διαισθητικό και υποκειμενικό.
Εκείνη ελέγχει παλίρροιες, βροχές, ύδατα, πλημμύρες και εποχές και ως εκ τούτου τη διάρκεια της ζωής. Oλες οι σεληνιακές θεές ελέγχουν το πεπρωμένο και υφαίνουν τη μοίρα μερικές φορές απεικονίζονται σαν αράχνες στο κέντρο του ιστού τους.
Αν βέβαια η σελήνη βρίσκεται στην φάση της πανσελήνου η δυνάμη της είναι ακόμα πιο ισχυρή. Η πανσέληνος συμβολίζει την ολότητα, την ολοκλήρωση, την ισχύ και την πνευματική δύναμη. Για τον βουδισμό η πανσέληνος και η νέα σελήνη είναι περίοδοι ισχύος και πνευματικής δύναμης. Για τους Ινδιάνους η πανσέληνος παρομοιάζεται με το φως του μεγάλου πνεύματος αλλά σε κάποιες φυλές η σελήνη είναι μια μοχθηρή και κακοποιός δύναμη. Για τους Σουμέριους η νύχτα της πανσελήνου ήταν περίοδος προσευχής αγαλλίασης και θυσίας.
Η σελήνη καταλαμβάνει σημαντική θέση στους μύθους , τις παραδόσεις και τις δοξασίες του ελληνικού λαού.
Γνωστές από αρχαιοτάτων χρόνων οι μάγισσες της Θεσσαλίας αλλά και η Μαγεία της Κρήτης. Σημερινά απομεινάρια από τις παλιές αυτές γνώσεις το Νταβέτι, μια μαγική και δαιμονική τελετή που γίνεται ακόμα και σήμερα στην Ανατολική Κρήτη. Κύκλοι, μαυρομάνικα μαχαίρια, ολόγιομο φεγγάρι, λέξεις μαγικές πρωταγωνιστούν στο σκηνικό αυτό.
επιρροή του νερού
Ακολουθώντας την άποψη του Αριστοτέλη και του Πλινίου του Πρεσβύτερου, κάποιοι σύγχρονοι συγγραφείς, όπως ο ψυχίατρος Άρνολντ Λίμπερ από το Μαϊάμι, εικάζουν πως οι υποτιθέμενες επιπτώσεις της πανσελήνου στη συμπεριφορά προκαλούνται από την επιρροή της σελήνης στο νερό. Το ανθρώπινο σώμα, εξάλλου, αποτελείται από 80% νερό, επομένως πιθανόν η σελήνη να ασκεί τα επιζήμια μαγικά της με κάποιο τρόπο, αποδιοργανώνοντας την ευθυγράμμιση των μορίων του νερού στο νευρικό μας σύστημα.
Υπάρχουν τουλάχιστον τρεις λόγοι που εξηγούν γιατί αυτή η άποψη περί νερού δεν στέκει. Πρώτα απ’όλα, οι συνέπειες της βαρύτητας από τη σελήνη είναι τόσο απειροελάχιστες που δεν μπορούν να έχουν οποιαδήποτε αξιόλογη επίδραση στη λειτουργία του εγκεφάλου και συνεπώς στη συμπεριφορά. Όπως είχε πει και ο αστρονόμος Τζορτζ Άμπελ από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες, ένα κουνούπι που κάθεται πάνω στο χέρι μας ασκεί πολύ μεγαλύτερη έλξη βαρύτητας πάνω μας απ’Αότι η σελήνη. Και από όσα γνωρίζουμε, δεν έχει αναφερθεί ποτέ «σεληνιασμός κουνουπιού». Δεύτερον, η δύναμη βαρύτητας της σελήνης μπορεί απλά να επηρεάσει σώματα νερού, όπως ωκεανούς και λίμνες, όχι όμως περιορισμένες πηγές νερού, όπως είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Τρίτον, οι συνέπειες της βαρύτητας από τη σελήνη είναι το ίδιο ισχυρές με την πανσέληνο και στη νέα σελήνη – όταν δηλαδή η σελήνη δεν είναι ορατή σε εμάς.
Υπάρχει, όμως, ένα πιο σοβαρό πρόβλημα για τους ένθερμους υποστηρικτές του σεληνιασμού: δεν υπάρχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο της ύπαρξής του. Ο ψυχολόγος Τζέιμς Ρότον από το Διεθνές Πανεπιστήμιο της Φλόριντας, ο αστρονόμος Ρότζερ Κάλβερ από το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο και ο ψυχολόγος Άιβαν Κέλι από το Πανεπιστήμιο του Σασκάτσιουαν, έψαξαν εκτενώς για οποιαδήποτε σταθερή επίπτωση στη συμπεριφορά από την πανσέληνο. Σε όλες τις περιπτώσεις, δεν βρήκαν απολύτως τίποτα. Συνδυάζοντας τα αποτελέσματα διαφόρων μελετών βρήκαν πως οι πανσέληνοι δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με τα γεγονότα που συνέβαιναν κατά την περίοδο αυτή, συμπεριλαμβανομένων των εγκλημάτων, των αυτοκτονιών, των ψυχιατρικών προβλημάτων και της κρίσης στα τηλεφωνικά κέντρα των κλινικών.
Σε μία μελέτη που δημοσιεύτηκε το 1982, η ερευνητική ομάδα υποστήριξε πως τα τροχαία ατυχήματα ήταν πιο συχνά τις βραδιές που είχε πανσέληνο. Μία όμως λάθος εκτίμηση ανέτρεψε τα ευρήματα αυτά: την περίοδο που αναφερόταν η μελέτη, οι πανσέληνοι συνέπιπταν συνήθως σαββατοκύριακα, όπου οι άνθρωποι οδηγούν περισσότερο. Όταν η ομάδα ανέλυσε εκ νέου τα δεδομένα της, με σκοπό να απομονώσει αυτόν τον παράγοντα, οι επιπτώσεις της πανσελήνου εξαφανίστηκαν.
Πλασματικη συσχέτιση
Ίσως, το πιο σημαντικό είναι πως η έρευνα δείχνει ότι πολλοί άνθρωποι πέφτουν θύματα ενός φαινομένου που οι ψυχολόγοι Λόρεν και Ζαν Τσάπμαν του Πανεπιστημίου του Γουισκόνσιν-Μάντισον αποκαλούν «πλασματική συσχέτιση» – η αντίληψη μίας συσχέτισης που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Για παράδειγμα, πολλοί άνθρωποι που νιώθουν πόνο στις αρθρώσεις επιμένουν πως ο πόνος αυξάνεται όταν ο καιρός αλλάζει, παρόλο που επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Το ίδιο ισχύει και με τους υδαρείς αντικατοπτρισμούς που παρατηρούμε στους αυτοκινητοδρόμους κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Η πλασματική συσχέτιση μπορεί να μας παραπλανήσει και να βλέπουμε ή να νιώθουμε πράγματα που δεν υπάρχουν.
Η πλασματική συσχέτιση είναι εν μέρει αποτέλεσμα της τάσης που έχει ο εγκέφαλός μας να παρακολουθεί – και να ανακαλεί- τα περίεργα γεγονότα καλύτερα από τα ασήμαντα γεγονότα. Όταν υπάρχει πανσέληνος και συμβαίνει κάτι περίεργο, συνήθως το παρατηρούμε, το εξιστορούμαστε στους άλλους και το θυμόμαστε. Αυτό το κάνουμε γιατί συνήθως αυτού του είδους τα γεγονότα συνάδουν με τις προκαταλήψεις μας.
Για του λόγου το αληθές, μία μελέτη έδειξε πως οι νοσοκόμες που εργάζονται σε ψυχιατρικές κλινικές και πιστεύουν στις επιπτώσεις της σελήνης έγραφαν περισσότερες παρατηρήσεις περί «περίεργων συμπεριφορών» των ασθενών σε σχέση με τις νοσοκόμες που δεν πίστευαν στις σεληνιακές επιπτώσεις. Αντίθετα, όταν έχει πανσέληνο και δεν συμβαίνει κάτι περίεργο, τα ασήμαντα γεγονότα σβήνονται από τη μνήμη μας. Ως αποτέλεσμα αυτής της επιλεκτικής μας μνήμης, αντιλαμβανόμαστε εσφαλμένα μία συσχέτιση μεταξύ της πανσελήνου και των μυριάδων περίεργων γεγονότων.
Η εξήγηση της πλασματικής συσχέτισης, αν και ενδεχομένως να αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι στο παζλ, δεν εξηγεί το πώς ξεκίνησε η αντίληψη περί πανσελήνου. Μία ενδιαφέρουσα άποψη δίνει ο ψυχίατρος Τσαρλς Ράιζον του Πανεπιστημίου Έμορι. Σύμφωνα, λοιπόν, με τον Ράιζον, ο σεληνιασμός ενδεχομένως να έχει μία μικρή δόση αλήθειας. Ο ίδιος εικάζει ότι πριν από την έλευση του εξωτερικού φωτισμού, το δυνατό φως της πανσελήνου, εμπόδιζε ορισμένους ανθρώπους – συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων που έπασχαν από σοβαρές νοητικές διαταραχές – να κοιμηθούν. Επειδή η έλλειψη ύπνου οδηγεί πολύ συχνά σε αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά και κυρίως στα άτομα που πάσχουν από κάποια ψυχολογική ασθένεια, όπως τη διπολική διαταραχή (ή αλλιώς μανιοκατάθλιψη), η πανσέληνος ίσως να συνδέθηκε με τα αυξημένα ποσοστά των παράξενων συμπεριφορών στα πολύ παλιά χρόνια. Επομένως, σύμφωνα με τον Ράιζον, ο σεληνιασμός αποτελεί ένα «πολιτιστικό απομεινάρι».
———————————————————————————————————————-
Οπως και να’ χει ομως η πανσεληνος θα μαγνητιζει ρομαντικους και μη παντα οπως γινεται σχεδον με ολα τα στοιχεια της φυσης. Σιγουρα η σεληνη εχει κατι παραπανω απο τα υπολοιπα….
Xτες πηγα για πρωτη φορα φετος σε θερινο σινεμα! Και μαλιστα ξεκινησα με το ποδηλατο για το σινεμα Φλοισβος που ειναι στην μαρινα του φλοισβου. Αφου ευχαριστηθηκαμε βολτα με την παρεα μου και σεργιανισαμε για λιγο στη μαρινα οπου γινοταν χαμος απο κοσμο,-καλοκαιριασε βλεπεις και οικογενειες, μικροι, μεγαλοι, ηλικιωμενοι, ειπαν να κανουν την κυριακατικη τους βολτα- φτασαμε στο σινεμα. Ο υπευθυνος μας επετρεψε να βαλουμε τα ποδηλατα μεσα στην αυλη του σινεμα, οποτε ειχαμε το κεφαλι μας ησυχο κι απολαυσαμε μια απροσμενα αναλαφρη για το θεμα της ταινια. Και τι θελω να πω με αυτο. Η ταινια εχει να κανει με εναν τετραπληγικο πλουσιο αριστοκρατη που ειναι καθηλωμενος σε μια αναπηρικη καρεκλα και τη σχεση που αναπτυσσει με τον εγχρωμο νοσοκομο του που μολις εχει αποφυλακιστει και διωχθει απο την οικογενεια του. Μεσα απο την αντιθεση των χαρακτηρων αυτων οι οποιοι εκπροσωπουν 2 διαφορετικους κοσμους, σιγα-σιγα σφυρηλατειται μια βαθια φιλια. Η φιλία του ντουέτου δεν απομακρύνεται από τους σκληρούς, φυσικούς περιορισμούς της αναπηριας, αλλά δεν φοβάται να τη χρησιμοποιήσει για κωμικούς σκοπούς. Δείχνει πώς είναι δυνατόν για δύο “περιθωριακους” για την κοινωνια ανθρωπους να αναπτυξουν μια φιλία που τους επιτρέπει να επαναπροσδιορίσουν τους δικούς τους χώρους στον κόσμο, χωρίς συμβιβασμούς στην ατομικότητα τους, παίρνοντας παράλληλα την εκδίκηση τους προς εκείνους που τους εδίωξαν χωρίς να τους υπολογίζουν. Κι ολα αυτά, μεσα απο κωμικες καταστασεις. Η εκπληξη ηταν οτι η ταινια οπως μας δειχνει στο τιτλους του τελους βασιζεται σε πραγματικα γεγονοτα. Υπαρχει λοιπον ευτυχως ακομα ανθρωπια στην κοινωνια μας. Μια ταινια απολαυστικη, ευδιαθετη, ενας υμνος στη ζωη.
