Το παρακάτω άρθρο αφορά τον εμπνευστή του funnyface. Εχει να κάνει με την επαγγελματική του ιδιότητα και αφορά όλους όσους επιθυμούν να μάθουν μια ξένη γλώσσα και γονείς με μικρά παιδιά που θέλουν τα παιδιά τους να αναπτύξουν τις ικανότητες τους στην ξένη γλώσσα μέσα απο διαδραστικά παιχνίδια.
Οι λόγοι που μαθαίνουμε ξένες γλώσσες
Οι βασικοί λόγοι που μαθαίνουμε μια ξένη γλώσσα είναι: καλύτερες επαγγελματικές ευκαιρίες, επικοινωνία με διαφορετικούς λαούς, ταξίδια ή σπουδές στο εξωτερικό, χρήση Διαδικτύου και των ξενόγλωσσων μέσων ενημέρωσης. Υπάρχουν όμως και άλλοι λόγοι που συνήθως μας διαφεύγουν. Αυτοί είναι:
Η μάθηση της ιστορίας και του πολιτισμού του λαού που ομιλεί τη γλώσσα. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι η γλώσσα είναι φορέας πολιτισμικών και κοινωνικών στοιχείων, μας μαρτυράει δηλαδή στοιχεία για το λαό από τον οποίο πηγάζει, πράγμα το οποίο μας φέρνει πιο κοντά στις απαρχές της γλώσσας.
Η μάθηση μιας ξένης γλώσσας μας προκαλεί να τη συγκρίνουμε με τη μητρική μας και να βρούμε διαφορές και ομοιότητες στη σημασία και σύνταξη των λέξεων. Αυτό συντελεί στη καλύτερη γνώση και εξερεύνηση της μητρικής γλώσσας, κάτι που μερικές φορές παραμελούμε ή θεωρούμε δεδομένο.
Η διαδικασία μάθησης γενικότερα ακονίζει τις διανοητικές μας ικανότητες και εξελίσσει το τρόπο που σκεπτόμαστε μέσα από τις διάφορες γλωσσικές ασκήσεις. Αυτό είναι ακόμη πιο ωφέλιμο για ένα παιδί, το οποίο μαθαίνει τη ξένη γλώσσα σε στάδιο που ακόμη αναπτύσσεται ο εγκέφαλος και οι ικανότητές του.
Σε μια εποχή πολυπολιτισμικότητας, οι επιχειρίσεις δε περιορίζονται μόνο στα σύνορα της χώρας τους, αλλά επεκτείνονται και στο εξωτερικό, κτίζοντας σχέσεις συνεργασίας με ξένους επιχειρηματίες και κατά επέκταση με άλλα κράτη. Επίσης, πολλοί άνθρωποι πλέον εργάζονται στο εξωτερικό σε μόνιμη βάση, ορισμένοι από αυτούς σε πολύ σημαντικές θέσεις, όπως οι διπλωμάτες, οι διερμηνείς και οι πρέσβεις. Όλα τα παραπάνω βασίζονται στην άρτια γνώση αρκετών ξένων γλωσσών.
Ακόμα καλύτερα, υπάρχουν κάποιοι που μαθαίνουν ξένες γλώσσες, ακόμα και σε μεγαλύτερη ηλικία, απλά επειδή τους ευχαριστεί και τους ωφελεί η όλη διαδικασία διδασκαλίας και μάθησης. Θυμηθείτε μόνο το πόσο εξελίσσονται οι δυνατότητες του μυαλού μας ή πόσο ευχάριστα περνάει ο χρόνος του μαθήματος με συζητήσεις πάνω σε επίκαιρα θέματα, παιχνίδια, χρήση τεχνολογίας, κτλ.
Καλό είναι, λοιπόν, να εμβαθύνουμε όχι μόνο στη χρήση μιας ξένης γλώσσας, αλλά και στο ιστορικό και κοινωνικό της πλαίσιο. Να μάθουμε να σκεπτόμαστε και να δρούμε σύμφωνα με αυτή τη στιγμή που τη μιλάμε, χωρίς απλά να παράγουμε σωστές γραμματικά, ‘ξύλινες’ προτάσεις. Ανοίξτε τη καρδιά σας σε αυτή και νιώστε τη σαν τη μητρική σας…
Those who know nothing of foreign languages, know nothing of their own. (Εκείνοι που δε γνωρίζουν τίποτα από ξένες γλώσσες, δεν γνωρίζουν τίποτα ούτε για τη δική τους.) Jonathan Wolfrang von Goethe
ΠΟΙΟΣ είναι ο καλύτερος τρόπος για να μάθει ένα πιτσιρίκι ξένη γλώσσα;
Να γίνει τρόπος ζωής του χωρίς καλά καλά να το συνειδητοποιήσει. Και πώς το κάνουμε αυτό; Μέσα από το παιχνίδι, μέσα από ιστοριούλες, μέσα από οτιδήποτε δεν παραπέμπει σε μάθημα. Με το παιχνίδι η γνώση κατακτάται χωρίς κόπο, αβίαστα και χαλαρά.
Ετσι, τα παιδιά μαθαίνουν παίζοντας και γρήγορα θα μιλούν και θα γράφουν με ευκολία, αφού κάθε άσκηση τα ωθεί να εξασκούν τα αγγλικά χωρίς την τυραννία των κλασικών μεθόδων διαβάσματος.
Τα μικρά παιδιά στην ηλικία των 5-6 χρονών είναι πιο δεκτικά στις ξένες γλώσσες, τις οποίες αντιμετωπίζουν σαν παιγνίδι με μεγάλο ενθουσιασμό. Τα οφέλη που μπορούν να προκύψουν είναι πολλά, τόσο στη γενικότερη ανά- πτυξη της προσωπικότητας των παιδιών, όσο και στη βελτίωση των ικανοτήτων τους στην ξένη γλώσσα.
Ενας πολυ σημαντικος ανθρωπος στη ζωη μου κανει μια νεα επαγγελματικη αρχη. Διαβαστε το παρακατω αρθρο γιατι αφορα εσας που εχετε εχετε παιδια, ή εχετε ανθρωπους δικους σας με παιδια, οποτε και προωθηστε το αρθρο αυτο γιατι μπορει να τους ενδιαφερει.
Επειδή στη γιόγκα δεν μπορεί να «αποτύχει» κανείς, ή να μην είναι «καλός σε κάτι», τα παιδιά και οι έφηβοι έχουν την ευκαιρία να επικοινωνούν και να συνυπάρχουν χωρίς το βάρος και την πίεση του να «πετύχουν», ή του να γίνουν «πρώτοι» και να «κερδίσουν». Έτσι μπορούν και απολαύσουν το να είναι ο εαυτός τους, ενώ ταυτόχρονα μαθαίνουν χρήσιμα πράγματα για τη διατροφή, την ανατομία, το περιβάλλον, όπως και για τις αρχές της γιόγκα που περιλαμβάνουν τη μη βία, την αλληλεξάρτηση, την ένωση σε μια ολότητα και τη διασκέδαση. Παίρνοντας με το σώμα τους τη μορφή (στάση – “asana”) του δέντρου ή διαφόρων ζώων, τα παιδιά και οι έφηβοι πραγματοποιούν τη σύνδεση ανάμεσα στο δικό τους κόσμο και στο περιβάλλον που τους περιτριγυρίζει, καλλιεργώντας σεβασμό προς όλα τα πλάσματα της φύσης και αναγνωρίζοντας την αλληλεξάρτησή μας με αυτά.
Η γιόγκα είναι ευκαιρία για τα παιδία να ξεκινήσουν αυτό το πολύτιμο ταξίδι της διανοητικής υγείας και προσωπικής ανάπτυξης από νωρίς στη ζωή. Εϊναι ευκαιρία να καλλιεργήσουν την απέραντη εγγενή τους νοημοσύνη και να μείνουν σε επαφή με την διαίσθησή και το φυσικό ένστικτό τους, ούτως ώστε το λαμπερό εσωτερικό τους φως να συνεχίσει να λάμπει καθώς μεγαλώνουν μέσα στο σύγχρονο κόσμο.
H εξάσκηση της Yoga έχει αποδεδειγμένα πολλαπλά οφέλη για τους ανθρώπους σε σωματικό, νοητικό και πνευματικό επίπεδο. Για τα παιδιά συγκεκριμένα, κάποια από τα οφέλη της είναι τα εξής : – σωματική ενδυνάμωση και ευελιξία – ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης – βελτίωση διαχείρησης συναισθημάτων και συγκινήσεων – ανάπτυξη της δημιουργικότητας και της φαντασίας – εξισορρόπηση σώματος και νου – διδάσκει την αποδοχή και την αγάπη του ίδιου τους του εαυτού – βελτιώνει το συντονισμό και την ισορροπία – ανάπτυξη της αυτοπειθαρχίας και του αυτοελέγχου – βελτίωση της αυτοσυγκέντρωσης – ανάπτυξη της συνειδητότητας και της ενσυναίσθησης – βελτίωση της στάσης του σώματος – θωρακίζει όλα τα συστήματα του σώματος : νευρικό, σκελετικό, κυκλοφορικό, πεπτικό, αναπνευστικό, ορμονικό, μυικό – συνειδητή και βαθιά αναπνοή – ενθαρρύνει την άμιλα, τη συνεργασία, την ομαδικότητα, τη γενναιοδωρία, το σεβασμό και τη συμπόνοια – διδάσκει τη χαλάρωση και τη μείωση του στρες – προσφέρει εσωτερική γαλήνη – Η ΓΙΟΓΚΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ!
Πιστοποιημένη “Kids and Families Yoga Trainer” από το “Rainbow Kids Yoga”.
Eπικοινωνήστε με το Happy Little People – Yoga for Kids στο τηλ. 6945735441 για να σχεδιάσουμε μαζί το πρόγραμμα που ενδιαφέρει εσάς και το παιδί σας.
Οσοι εχετε δει την ταινια «broken flowers» θα θυμειτε αμεσως τη μουσικη αυτη. Η ταινια διηγοταν νωχελικα τη ζωη ενος μεσηλικα Δον Ζουαν που αφου ελαβε ενα γραμμα απο μια πρωην του που ελεγε οτι ειχε ενα γιο μαζι του, αποφασιζει να επισκεφτει ολες τις πρωην του για να μαθει την αληθεια. Η ταινια για μενα ηταν κομμενη και ραμμενη στο Βill Μurrey και ηταν μια ευκαιρια να ανακαλυψουμε την Αφρο-τζαζ απο αυτο το φοβερο Αιθιοπα μουσικο. Καλη ακροαση!
Πριν 5 1/5 χρονια σχεδον, μια φιλη μου με εψαξε με το email και ηθελε να με κανει add στο facebook στελνοντας μου προσκληση. Μια δυο τρεις φορες μου ειχε στειλει αιτημα φιλιας λεγοντας μου οτι ειναι πολυ διασκεδαστικο και θα τα λεμε πιο συχνα ετσι αντι με email. Τελικα την εκανα add κι απο τοτε ειμαι μελος του fb. Για 6 μηνες βγηκα εκτος fb, αλλα ξαναμπηκα και δεν βλεπω να βγαινω εκτος συντομα. Δε λεω εχει τα καλα του, οτι βρισκεις φιλους με τους οποιους ειχες χαθει, εγω π.χ. επανασυνδεθηκα με συγγενεις με τους οποιους ειχαμε απομακρυνθει για χρονια. Και μεσα σε αυτα τα χρονια δε λεω οτι εχω κανει τους παρα πολλους φιλους…(και με τη φιλη μου αυτη πιο συχνα τα λεμε οταν ερχεται απο το εξωτερικο παρα στο fb). Και ειναι πραγματικα εκπληκτικο οτι ο αριθμος των χρηστων εχει υπερβει τα 400.000.000 και ειναι υπερδιπλασιος σε σχεση με περσι. Δηλαδη ολοι μας, κι εγω μαζι, επιτρεπουμε να μας κατασκοπευουν αφου εκθετουμε προσωπικα δεδομενα απο τη στιγμη που υπαρχει ενας κεντρικος σερβερ που ελεγχει τη βαση δεδομενων. Και να μη νομιζουμε οτι επειδη δεν εχουμε δηλωσει τοπο διαμονης, σπουδες, τηλεφωνο κλπ δεν εκτιθεμεθα. Ας σκεφτουμε μονο σε ποσα τεστ και παιχνιδια εχουμε παιξει, σε ποσες ομαδες διαμαρτυριας ή υποστηριξης εχουμε γραφτει κοκ. Φυσικα ολες αυτες οι δημοσιευσεις ειναι διαθεσιμες απο υπηρεσιες και εταιρειες για εμπορικους και δεν ξερω και εγω τι αλλο σκοπους. 4 κομπιουτεραδες απο τη Νεα Υορκη ειπαν να δωσουν ενα τελος σε αυτη την δημοσια προβολη που γινεται μεσω του fb και να δημιουργησουν το Diaspora που θα ειναι ενα δικτυο κοινωνικης δικτυωσης οπου καθε υπολoγιστης θα συνδεεται αυτονομα με εναν αλλο χωρις κεντρικο σερβερ. Με το diaspora καθενας μας θα εχει το δικαιωμα να επιλεγει τι θελει να δημοσιοπησει και να τα μοιραστει με οσους θελει χωρις μια κεντρικη παρεμβαση. Τον Οκτωβριο του 2012 εκανε την εμφανιση του και ταυτοχρονα γινονται επαφες ωστε το προγραμμα να μοιραστεi σε υπολογιστες με ελευθερο λογισμικο οπως το Linux. H ιστοσελιδα χρηματοδοτηθηκε απο δωρεες. Παρολα αυτα εγω αναρωτιεμαι, γιατι υπαρχει αυτη η αναγκη-διψα για δημοσιοποιση φωτογραφιων, βιντεο, σκεψεων, που μας εχει κανει να εχουμε εθιστει και να μην μπορουμε να βγουμε απο αυτο το τριπακι. Χτες μαλιστα εκανα chat με ενα φιλο που εχω καιρο να τον δω και σκεφτηκα ‘‘μα, καλα τι κανω τωρα, γιατι δεν του τηλεφωνω καλυτερα» οπως και εκανα στο τελος. Τι ειναι αυτο που μας κανει ολους με το που θα μπουμε στο σπιτι ειναι να συνδεθουμε σε αυτο για να δουμε τυχον μηνυματα, σκουντηγματα, thumbs up…, ακομα αγοραζουμε και κινητα που να μπορουν να μας συνδεσουν ανα πασα στιγμη με το big brother. Το ερωτημα ειναι κατα ποσο θα προωθηθει οτι ειναι ελευθερο και ανοιχτο λογισμικο με αποκεντρωμενο σερβερ και κατα ποσο ο κοσμος θα θελει να ειναι ελευθερος, εκτος των συνορων του φατσοβιβλιου..
Ημουν στο τραμ σημερα που κυλουσε οπως παντα ραθυμα πανω στις ραγιες του, κι απεναντι συνομιλουσαν μια νεοκοπη γυναικα και μια ηλικιωμενη. Και η νεοκοπη ελεγε “επειδη εχω καποια ρουχα καλα σε καλη κατασταση και τα φοραω μερικες φορες οπως και μερικα κοσμηματα χρυσα που εχω, δε σημαινει οτι ειμαι πλουσια, ισα-ισα, ευτυχως που καποτε ειχα τα χρηματα κι αγορασα ωραια πραγματα και τα εχω ακομη”. Εγνεψε καταφατικα η ηλικιωμενη στα λεγομενα της και συνεχισε η νεοκοπη “και μη νομιζετε αυτο το σπιτι που νοικιαζω, δεν μου πληρωνουν το νοικι, μονο το χαρατσι και τα κοινοχρηστα, αλλα και τι αλλο να κανεις σε τετοιες εποχες, παλι καλα να λες..”
Καπως ετσι ηταν η συνομιλια τους και σιγουρα δεν ειναι οι μονοι που σκεφτονται τα ιδια. Γενικα ακουω απο κοσμο ατακες του στυλ “αυτο το ρουχο το εχω χρονια και ειναι ακομα της μοδας “, η “αγορασα αυτο το μπλουζακι, μονο 10 ευρω”, η “αυτα τα σκουλαρικια τα πηρα απο εναν παγκο” και ειναι σαν να εχουν μπει σε μια φαση να μιλουν ενοχικα για τις αναγκες τους που αλλες εποχες θα ελεγαν ανετα, πχ”πηγα σε αυτο το κομμωτηριο και εδωσα 80 ευρω για τις ανταυγειες αλλα κανει εξαιρετικη δουλεια”, δηλαδη, οσο πιο ακριβα πληρωνες κατι, υπηρεσια η αγαθο, αυτοματα σημαινε οτι ηταν και παρα πολυ καλο, εν αντιθεσει με το σημερα που οσο πιο λιγα δινεις, τοσο πιο μαγκας εισαι. Οπως λεει και το μοτο μιας εταιρειας με ηλεκτρονικα ειδη “η τσιγκουνια ειναι μαγκια!”.
Σαν ξεπεσμενοι αριστοκρατες. Νεοελληνες, απο νεοπλουτοι νεοπτωχοι …
Γιατί μας είναι τόσο δύσκολο να αποδεχθούμε, όταν κάποιος δεν μας θέλει; Κάτι παθαίνει το Εγώ μας εκεί, είναι γεγονός. Δέχεται γροθιές στο στομάχι. Όπως και να το κάνουμε η ανάγκη μας να ανήκουμε σε κάποιον είναι μια βαθιά ανθρώπινη ανάγκη. Νοιώθουμε ασφαλείς και σημαντικοί για τους άλλους, όταν ανήκουμε κάπου (σε μια σχέση, σε μια φιλία). Όταν ο σύντροφος, ο φίλος, ο συνάδελφος μας δείχνει ανοιχτά ή καλυμμένα ότι δεν μας αποδέχεται, νιώθουμε το ξεχασμένο στα άδυτα του ασυνείδητου άγχος της εγκατάλειψης να μας κυριεύει. Αυτό που μας έπιανε εκεί κάπου στα 3-4, όταν η μαμά έπρεπε προσωρινά να φύγει. Φοβόμασταν τότε, ότι μας θα μας εγκαταλείψει για πάντα.
Ξαφνικά λοιπόν στην υποψία και μόνο της απόρριψης νιώθουμε ασήμαντοι και ξεκρέμαστοι. Και όσο ξεκρέμαστοι νιώθουμε τότε, τόσο μεγαλώνει η ανάγκη μας να αγκιστρωθούμε κάπου. Να κρεμαστούμε εν ανάγκη σε κάποιον αρκεί να μας πείσει, ότι του είμαστε σημαντικοί. Όταν όμως κανείς δεν μας κοιτάζει, κανείς δεν μας κρίνει και κανείς δεν μας λέει τη γνώμη του για μας, τότε ποιοι είμαστε; Τι είναι άραγε σημαντικό στην ανάγκη του „ανήκειν“;Mια ανάγκη, η οποία προϋπάρχει από τον καιρό της κύησης. Εκεί όπου τα πράγματα ήταν εντελώς συμβιωτικά ανάμεσα σε μας και στο σώμα που μας εγκυμονούσε.
Μήπως στη βάση χρειάζεται να νιώθουμε, ότι πριν απ΄ όλα ανήκουμε στον εαυτό μας; Χμμ… και τι σημαίνει τώρα αυτό; „Δεν μπορείς να ψάχνεις έξω αυτό που έχασες μέσα“ (Jorge Bucay). Σημασία έχει να έχουμε την αίσθηση, ότι το „μέσα“ μας (ψυχισμός) και το „έξω“ μας (συμπεριφορά) λειτουργούν συντονικά και όχι δυστονικά. Ένα σημαντικό στοιχείο είναι να επιλέγουμε συνειδητά τους ανθρώπους που θέλουμε δίπλα μας και όχι για να τους έχουμε για „αποκούμπι“. Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο είναι να μπορούμε να υπάρξουμε και μόνοι. Αν μπορούμε να αντέξουμε τον εαυτό μας από „την καλή και από την ανάποδη“σε μοναχική περίοδο, αν έχουμε επιλέξει κάποιες στιγμές της ζωής μας να ζήσουμε με μας τους ίδιους, τότε μπορούμε να φτιάξουμε σχέσεις ουσίας με τους γύρω μας. Τότε μπορούμε να χτίσουμε σχέσεις φιλίας, σχέσεις ερωτικές, σχέσεις συναδελφικές. Και τότε θα νιώθουμε σημαντικοί αλλά και ασφαλείς χωρίς να αγκιστρωνόμαστε. Διαφορετικά θα δημιουργούμε σχέσεις ασφυκτικά συμβιωτικές που δεν αφήνουν περιθώριο αναπνοής στον απέναντι. Μπορούμε λοιπόν να ανήκουμε καλύτερα στους άλλους (στους σημαντικούς για τον καθένα άλλους), όταν καταρχήν ανήκουμε στον εαυτό μας. Αυτό παρεμπιπτόντως αποτελεί και το κοινό μυστικό σε μια ισορροπημένη σχέση συμβίωσης. Η ισορροπία ανάμεσα στο δίπολο αυτονομία-εξάρτηση. Η αυτονομία έχει να κάνει με τη φροντίδα του εαυτού, ενώ η εξάρτηση με το „δούναι“ στο έτερον ήμισυ. Όταν η ζυγαριά γέρνει προς τη μια ή την άλλη μεριά η σχέση απειλείται, γιατί χάνει τη σταθερότητα της.
-απο την Κατερινα Τζιωριδου-
Θα συμπληρωσω, ουσιαστικα να κατανοησουμε οτι ειμαστε ολοκληροι, δεν αναζητουμε το αλλο μας μισο οπως μας εχει αποτυπωθει στο νου. Βαθια μεσα μας το γνωριζουμε αυτο, αλλα το εχουμε ξεχασει με τον καιρο. Κι ετσι αναλωνομαστε με το αναζητουμε καποιον να μας συμπληρωσει, ενω χρειαζομαστε ενα συνοδοιπορο.
Διαβαστε “το κομματι που λειπει συναντα το…μεγαλο Ο” η δειτε το παραπανω βιντεο και παρτε μια ιδεα περι τινος προκειται.
H ιστορία μιλά για τη μοναξιά και την ανάγκη να ανήκεις. Την ανάγκη να βρεις αυτό που σε συμπληρώνει, ώστε να “κυλήσεις” στη ζωή μαζί του. Μιλά για την εναγώνια αναζήτηση αυτού του άλλου, που θα έρθει ως «από μηχανής θεός», να κλείσει το μέσα μας κενό, να δώσει νόημα στη ζωή μας. Αυτό το άλλο, που πιστεύουμε, ότι θα μας αναγνωρίσει και θα το αναγνωρίσουμε “μαγικά”. Στη διάρκεια αυτής της αναζήτησης θα κάνουμε πολλά: θα μασκαρευτούμε, θα τρομάξουμε, θα μπερδευτούμε, θα γελοιοποιηθούμε, θα ελπίσουμε… Και τελικά, κάποτε, θα βρούμε το ιδανικό μας άλλο, αυτό που μας χωρά και το χωράμε. Και ευτυχώς θα αρχίσουμε επιτέλους να «κυλάμε»…να ζούμε…Τι κρίμα μόνο, που κανείς δεν μας είπε και εμείς ποτέ δεν σκεφτήκαμε, ότι κυλώντας…αλλάζεις! Και έτσι αυτό που ξεκίνησε σαν απόλυτο ταίριασμα, στην πορεία αρχίζει να μας στενεύει και να το στενεύουμε…Και μετά τι….Μετά πάλι από την αρχή: προσμονή και μοναξιά.. Μέχρι τη στιγμή που θα εμφανιστεί κάτι, κάποιος, που τίποτα δεν ζητά και τίποτα δεν του λείπει, (ένα Μεγάλο, ολοστρόγγυλο, πλήρες Ο), για να μας κάνει την απλή ερώτηση: “Γιατί δεν κυλάς μόνο σου;” “Μόνο μου; ένα Κομμάτι-που-λείπει (τριγωνικής μορφής) δεν μπορεί να κυλήσει μόνο του”. “Αλήθεια, προσπάθησες ποτέ;” ρώτησε το Μεγάλο Ο. “Οι γωνίες μου είναι πολύ μυτερές” είπε το Κομμάτι-που-λείπει. “Δεν είμαι φτιαγμένο για να κυλάω μόνο μου!” “Οι γωνίες και τα σχήματα αλλάζουν” είπε το Μεγάλο Ο… “Αλλάζουν”; Σιωπή…Περισυλλογή…Απόπειρα….Προσπάθεια….Κίνηση….Και επιτέλους αρχίζει το ταξίδι…η μεταμόρφωση…η ζωή… “Το Κομμάτι που λείπει συναντά το Mεγάλο Ο”, μιλά απλά και αληθινά για αυτό που όλοι ξέρουμε, αλλά ελάχιστοι κατανοούμε και ακόμα ελαχιστότεροι κάνουμε πράξη στη ζωή μας: η ολοκλήρωση και ευτυχία μας, είναι πρωτίστως μια προσωπική υπόθεση. Κανείς δεν μπορεί να μας την επιβάλει ή ακόμα και να μας τη χαρίσει «έξωθεν». Και ίσως δεν γίνεται αλλιώς: για να συν-υπάρξουμε κάποτε με κάποιον ή κάτι, πρέπει πρώτα να υπάρξουμε σαν αυτοκαθοριζόμενες οντότητες. Η συν-ύπαρξη χρειάζεται δυο…όχι δυο μισά, αλλά δυο ολόκληρα. Δυο Μεγάλα ολοστρόγγυλα Ο, που τίποτα δεν χρειάζονται και τίποτα δεν τους λείπει…Δύο ολόκληρα που συμπορεύονται από καθαρή αγάπη και προχωρουν μαζι σ ένα μαγικο ταξιδι. Όχι από ανάγκη ούτε από συμφέρον. Δυο ολόκληρα που τα ενώνει η επιλογή. Όχι η ελπίδα, ούτε ο φόβος…. Αν έτσι αντικρίσουμε τη ζωή μας, ίσως πάψουμε να μεμψιμοιρούμε, να τα βάζουμε με τους άλλους, να είμαστε απαθής ή μοιρολάτρες. Αν δεν περιμένουμε την ευτυχία να μας χτυπήσει την πόρτα, αλλά τραβήξουμε εμείς κατά κει, αν μη τι άλλο, σίγουρα στο τέλος, όποιο κι αν είναι, θα έχουμε κάνει ένα πολύ ενδιαφέρον ταξίδι!
“Ο μηχανισμός των Αντικυθήρων (γνωστός και ως αστρολάβος των Αντικυθήρων ή υπολογιστής των Αντικυθήρων) είναι ένα αρχαίο τέχνημα που πιστεύεται ότι ήταν ένας μηχανικός υπολογιστής και όργανο αστρονομικών παρατηρήσεων, που παρουσιάζει ομοιότητες με πολύπλοκο ωρολογιακό υπολογιστη. Ανακαλύφθηκε σε ναυάγιο ανοικτά του Ελληνικού νησιού Αντικύθηρα μεταξύ των Κυθήρων και της Κρήτης. Με βάση τη μορφή των ελληνικών επιγραφών που φέρει χρονολογείται μεταξύ του 150 π.Χ. και του 100 π.Χ., αρκετά πριν από την ημερομηνία του ναυαγίου, το οποίο ενδέχεται να συνέβη ανἀμεσα στο 87 π.Χ. και 63 π.Χ.. Θα μπορούσε να ήταν κατασκευασμένο μέχρι μισόν αιώνα πριν το ναυάγιο. Το ναυάγιο ανακαλύφθηκε το 1900 σε βάθος περίπου 40 με 64 μέτρων και πολλοί θησαυροί, αγάλματα και άλλα αντικείμενα, ανασύρθηκαν από Συμιακούς σφουγγαράδες και βρίσκονται σήμερα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αθήνα. Στις 17 Μαΐου 1902 ο αρχαιολόγος και διευθυντής του Μουσείου Βαλέριος Στάης πρόσεξε ότι ένα από τα ευρήματα είχε έναν οδοντωτό τροχό ενσωματωμένο και εμφανείς επιγραφές με αστρονομικούς όρους.”
Προκειται ουσιαστικα για τον πρωτο υπολογιστη ηλικιας 2000 ετων που μπορουσε να προβλεψει τις φασεις της σεληνης αλλα και να καθορισει τις ημερομηνιες για τους Ολυμπιακους αγωνες και αλλους αθλητικους αγωνες της εποχης εκεινης. Δειτε το !
