Tελευταια με απασχολει πολυ το ποσο επιλεγουμε να ειμαστε δυστυχεις. Να κουβαλαμε το σταυρο μας. Να μην μπορουμε να αποκολληθουμε απο την αρνητικη σκεψη, να ειμαστε σ’ενα διαρκες τρεξιμο οτι δεν προλαβαινουμε να χαλαρωσουμε. Να μη μπορουμε απλα να σταθουμε μεσα στη δινη της καθημερινοτητας μας χωρις να κανουμε τιποτα. Ετσι για 5 λεπτα μονο. Να μην κανουμε τιποτα. Να μη σκεφτομαστε τιποτα. Γιατι αυτο ειναι δυσκολο? Γιατι η ενασχοληση με τον εαυτο μας να εχει παρεξηγηθει ως φιλαρεσκεια? Γιατι να ειναι κακο να μην κανεις τιποτα?
Γιατι υπαρχει ο φοβος. Ο φοβος να βρεθουμε με τον εαυτο μας για λιγο. Ο φοβος οτι αν δεν κανουμε τιποτα θα θεωρηθουμε αδρανεις. Ο φοβος οτι μπορει να μας κατακλυσουν οι σκεψεις, τα συναισθηματα, οι συμπιεσμενες συγκινησεις και αυτο μας τρομαζει. Μας τρομαζει ο ευατος μας γιατι κατω απο αυτον υπαρχει το κενο. Αν σας τρομαζει αυτη η λεξη, κενο ειναι η ησυχια, η γαληνη μεσα μας που μας δινει δυναμη.
Ενας πολυ δικος μου ανθρωπος αντιμετωπιζει την καταθλιψη. Παραμελησε τον εαυτο του μετα απο καταπιεσμενη θλιψη, ξεχασε τις αναγκες του και τελικα απο τις φοβιες του, προκαλεσε και θεματα ψυχοσωματικα. Και θελω να τον υποστηριξω να βρει τη χαμενη του δυναμη. Γιατι η δυναμη υπαρχει μεσα του, υπαρχει μεσα μας. υπαρχει δυναμικη σε ολους τους ανθρωπους. Θελει ομως πολυ δουλεια, θαρρος και κυριως αγαπη να μπορεσεις να μπεις μεσα σε οτι σε εχει πληγωσει και θυμωσει. Χρειαζεται να ανοιξεις τις πληγες σου, να βγαλεις τον πυρηνα του πονου που σε κραταει δεμενο στο παρελθον και να κανεις ειρηνη με αυτες. Μπορει αυτο να διαρκεσει μια ζωη, μπορει ομως και μια στιγμη…
Η ελλειψη αγαπης προς τον εαυτο μεταφραζεται σε ελλειψη εμποστοσυνης, αμφιβολια κια δυσπιστια, οι οποιες γεννουν σχεσεις κτητικες, τυπου θυμα-θυτης. Η ευχη μου για το νεο ετος ειναι να ξεκινησουμε να φροντιζουμε τον εαυτο μας, να θελουμε να τον γνωρισουμε και πιο βαθια, κατω απο τη μασκα του και να τον αναδειξουμε. Η αγαπη στον εαυτο μας θα φαινεται στο βλεμμα μας. Γιατι όπως και να το κανουμε ειναι πιο ομορφο ενα ηρεμο, τρυφερό βλεμμα, απο οτι ενα βλεμμα θυμωμενο και προσκολλημενο σε αυτα που νομιζει οτι του λειπουν…
