Σαββατο απογευμα. Σιγανη βροχουλα ξεκινησε & δεν υπηρχε καλυτερη μουσικη υποκρουση απο τις μελαγχολικες μπαλαντες της Nina στο youtube. Παω να φτιαξω μια ζεστη σοκολατα. Μονο αυτο & δε θελω τιποτα αλλο. Τηλεφωνω σε μια φιλη, μου πιανει λιγο την παρλα, η γνωστη Ε., κι επειδη ταξιδευει αυριο & ηθελα να τη δω απο κοντα αποφασισαμε να βγουμε πιο μετα.
Και η σκεψη που με απασχολει βασανιστικα τελευταια ειναι πως ο καθενας μας βλεπει σε επαναληψεις τη ζωη του, ακουγοντας, λεγοντας, βλεποντας ισως τα ιδια πραγματα. Γιατι ναι, η ρουτινα ειναι ευλογημενη οταν ειναι ομως συνειδητη.
Ετοιμαζομαι να βγω για αλλη μια φορα εξω. Για να δουμε τι θα δουμε…