Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι ζουν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στην 8η μέρα. Ετσι μετά από το Σάββατο και την Κυριακή υπάρχει η η κάποια μέρα.
Οι άνθρωποι χάνουν στιγμές πολύτιμες και μοναδικές ευκαιρίες επικοινωνίας και αλήθειας με το να ζουν για την Κάποια Μέρα. Αναβάλλουμε πράγματα που θα μπορούσαμε να κάνουμε τώρα προς κάποια χρονική περίοδο στο μέλλον.
Ζούμε για την κάποια μέρα που υπάρχει λόγω της επανάπαυσης, της βαρεμάρας, της αμφιβολίας και κυρίως του φόβου…Του φόβου να είμαστε παρών στο εδώ και στο τώρα και να ζούμε χωρίς όρια. Ποσοι απο εμας λέμε καποια μερα θα έχω καταφέρει εκείνο, κάποια αλλη μέρα το αλλο, και πάει λέγοντας κι έτσι αντί να ελαφραίνουμε, βαραίνουμε. Το να είσαι παρών και δρων όμως γίνεται μόνο στο εδω και τώρα. Αν θες να κάνεις κάτι, κάντο τώρα και εδώ. Δεν υπάρχει κάποια μέρα αοριστίας αλλίως ας σταματήσουμε να λέμε “καποια στιγμη” γιατι τελικα πετυχαίνουμε εντελως αντιθετα αποτελεσματα.
Τι θα ήθελες να πείς ή να κάνεις εάν γνώριζες ότι δεν θα είσαι εδώ σαν παρουσία αύριο (ή καλύτερα την επόμενη αμέσως στιγμή) και δεν θα μάθει ποτέ ο άλλος τι ήθελες να μοιραστείς μαζί του αν έφευγες; Τι θα ήθελες να πεις ή να κάνεις αν ο άλλος δεν υπήρχε στην ζωή σου την επόμενη στιγμή; Αν χανόταν για πάντα από την ζωή σου, αν έφευγε από την ζωή; Και κυριως, τι θα ήθελες να πεις ή να κάνεις με τον εαυτό σου αν εσύ έφευγες από την ζωή αύριο;
Kανείς δεν ξέρει την στιγμή που θα φύγει και η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων είναι πολύ σημαντικό στην εξέλιξή τους. Και πάνω από όλα η επικοινωνία με τον εαυτό. Ως ποτε θα κουβαλάμε αυτό το καποια μερα; Το καποια μερα είναι ένα από τα βαρίδια που δεν αφήνει το αερόστατό μας να πετάξει. Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί δε φεύγουν τα βάρη μας…Να είμαστε παρών στις μοναδικές στιγμές και να μην μεταθέτουμε την ουσιαστική επικοινωνία σε υποθετικά μέλλοντα χρόνο. Δεν υπάρχει αυτη η καποια μερα. Ειναι προιον του νου που ολο θελει να αναβαλλει και να μεταθετει πραγματα. Yπάρχει μόνο το εδώ και το τώρα. Η ζωή κυλάει μέσα από τα δάχτυλα σαν το νερό…ας το πιουμε!
Οταν αποφασίσουμε να ζησουμε την ζωή στο εδώ και τώρα γίνομαστε ολοένα και πιο συνειδητοί. Να μιλήσουμε γι’ αυτό που αισθάνομαστε, να επικοινωνήσουμε χωρίς φόβο, χωρίς να περιμένουμε την όποια κάποια μέρα. Μπορείς να είσαι αληθινός και υπερήφανος που αποφάσιζεις να επικοινωνείς την κάθε στιγμή και να την απολαμβάνεις με τον εαυτό σου και με τους συνάνθρώπους σου. Αύριο μπορεί να μην ζεις ή να μην ζουν αυτοί. Γονείς, συγγενείς, σχέσεις, αγαπημένοι και αγαπημένες, φίλοι και φίλες, γνωστοί, περαστικοί…
Ακόμα και αν δεν μας ακούσουν θα έχουμε κάνει το καλύτερο και πολλά πράγματα θα μπορούν να είναι διαφορετικά με αυτήν την σωστή και αληθινή επικοινωνία. Θα μας ακούσει πάνω από όλα η συνείδησή μας ότι πραξαμε αυτό που είναι πιο κοντά στην ψυχή. Και ετσι εξαφανιζουμε τον φόβο και την κάποια μέρα για πάντα. Είμαστε ελεύθεροι. Θα εχουμε χρόνο διαρκώς σε κάθε στιγμή. Γιατί ζουμε αυτήν την στιγμή της ψυχής μας και μπορουμε να την μοιραστουμε με τους άλλους.
–εμπνευσμενο αρθρο απο εναλλακτικη δραση–
