Σε αυτην την ενοτητα που λεγεται ταξιδια στοχος μου δεν ειναι να γινεται μια τουριστικη περιγραφη αλλα περισσοτερο τι δημιουργει απο συναισθηματα και σκεψεις ενα ταξιδι.

Ποσες φορες εχουμε ονειρευτει μερη και τοπους ειτε μακρινους ειτε και πολυ κοντινους και την ιδια στιγμη που σκεφτομαστε κατι την ιδια στιγμη αρχιζουν και οι προσδοκιες. Δεχομαστε συμβουλες σχετικα με το που να παμε και τι θα δουμε εκει, ελαχιστα ομως λεγονται για το γιατι να κανουμε ενα ταξιδι η για το πως. Απλα επαναλαμβανουμε ενα μοτιβο ο καθενας μας, οτι πρεπει να παμε εκει γιατι εχει φοβερες παραλιες, αλλου γιατι εχει εντονη νυχτερινη ζωη κλπ κι αρχιζουμε να πλαθουμε κουλουρακια γυρω απο αυτο. Θα ειμαι εκει και θα λιαζομαι ολη μερα, θα ειμαι αλλου και θα βλεπω μουσεια και εκθεσεις….
Για να μιλησουμε και για τις εικονες. Ποσες φορες μας εχει παρασυρει μια εικονα ενος μερους απο ενα ταξιδωτικο οδηγο η τωρα τελευταια οι φωτογραφιες που ανεβαζει ο καθενας μας στο facebook απο σελιδες η δικες του και ξεροσταλιαζουμε και παραμονευουμε στο επομενο ανεβασμα φωτογραφιων αυτου που παρακολουθουμε.

Οι εικονες εχουν ανυπολιγιστη δυναμη. Συνιστουν προσβολη για τη νοημομοσυνη μας και αναιρουν την εννοια της ελευθερης βουλησης. Καθε αναγνωστης ενος ταξιδιωτικου εντυπου η αναγνωστης της “παρεας” του facebook ακομη κι αν μπορει να ειναι συνετος σε αλλους τομεις της ζωης του, στην επαφη του με αυτα τα στοιχεια αποδεικνυεται αθωος, αφελης ισως, και μια αισιοδοξια ανακινειται μεσα του. Η λαχταρα που προξενουν οι σελιδες αυτες δειχνει οτι τα σχεδια μας ειναι δυνατον να επηρεαζονται καθοριστικα απο μια υπεραπλουστευμενη εικονα ευτυχας την οποια δε θετουμε και πολυ υπο εξεταση. Μπορει δηλαδη ενα ταξιδι να εχει ως αφετηρια μια απλη φωτογραφια.
Για να μιλησω για τις δικες μου εμπειριες λοιπον, ενα τετοιο ταξιδι που ειχα προσδοκιες αλλα το ταξιδι δεν εφτασε να τις εκπληρωσει, ηταν στο Βερολινο. Για το Βερολινο, δεν ηταν οι φωτογραφιες που με ειχαν μαγεψει που ηθελα να παω, οσο το οτι μου ειχαν περιγραψει οτι εχει μια πολυ καλη και φθηνη νυχτερινη ζωη, οτι εχει κατι το πολυ εναλλακτικο, και οτι το κανει πολυ ιδιαιτερο η διαφορα του δυτικου απο το ανατολικο Βερολινο. Παρολο  που εχουν περασει χρονια απο την καταρρευση του τοιχους η διαφορα υπαρχει ακομα. Εκεινο που αντικρυσα εγω ηταν μια πολυ γκριζα, βιομηχανικη πολη που σε καποια σημεια της ειχε εκμοντερνιστει ιδιαιτερα με ψηλους hi-tech ουρανοξυστες οπως ειναι η πλατεια Postdamer. Εκει, αφηρημενη και βγαζοντας φωτογραφιες, επεσα θυμα κλοπης με αποτελεσμα τις επομενες μερες -το συμβαν εγινε την πρωτη μερα του ταξιδιου- να τρεχω στο προξενειο να βγαλω προσωρινο διαβατηριο για να γυρισω πισω μακρια απο την αφιλοξενη πολη οπως το ειδα εγω βεβαια, και να δανειζομαι χρηματα απο τη φιλη μου -να ‘ναι καλα- ωστε να μπορω να κινηθω. Ψαξαμε ακεφα να βρουμε τη νυχτερινη εναλλακτικη ζωη του Βερολινου, ανακαλυψαμε λιγα πραγματα, χαθηκαμε αρκετες φορες στο μετρο, οντως επιβεβαιωσα οτι υπαρχει διαφορα δυτικου απο ανατολικου Βερολινου -ε και?-αλλα σιγουρα ειναι ενα ταξιδι που δεν αναπολω σε καμια περιπτωση.

Αντιθετως, η Ισπανια και συγκεκριμενα ο νοτος της ειναι ενα ταξιδι που μου εχει μεινει αξεχαστο και σημειοτεον οτι ειχε ως αφετηρια τελειως διαφορετικα κινητρα. Ειχα την καλοκαιρινη μου αδεια, η φιλη μου η οποια καταγεται απο εκει με προσκαλεσε για παρεα στην πανεμορφη Σεβιλλη. Ομως επειδη ειχα ξαναπαει μερικα χρονια πριν ημουν αρκετα χλιαρη. Ελεγα να παω για μια εβδομαδα, να φαω και τα αγαπημενα μου ταπας, να περπατησω στους ομορφους κηπους της Σεβιλλης, αυτα ειχα ως προσδοκιες. Και το ταξιδι απο μια εβδομαδα επεκταθηκε σε δυο βδομαδες και οχι μονο απολαυσα τους περιπατους αυτους και τα ταπας αλλα γνωρισα νεους ανθρωπους με τους οποιους καναμε και ενα ταξιδι στο μπαμ, χωρις καποιο προηγουμενο πλανο, στις παραλιες της νοτιας Πορτογαλιας.
Η παγιδα που πεφτουμε ολοι μας ειναι οτι αυτη η προσμονη πολλες φορες μετατρεπεται σε ενα αγχος για το μελλον που μας περισπα απο το παρον με συνεπεια να δημιουργουμε στο εαυτο μας για αλλη μια φορα συγχυση. Οπως και να το κανουμε, μεταφερουμε τον καθημερινο εαυτο μας που οριζεται απο τις ιδιοτροπιες του σωματος και του νου του οπου και να παμε με αποτελεσματα οχι παντα ευχαριστα…

Πραγματικα δε θυμαμαι ποσα χρονια ηθελα να κανω ενα ταξιδι στη Νεα Υορκη. Τι με ειχε κανει να το θελω τοσο πολυ…πιστευω ενα μεγαλο μερος ειχε να κανει με τις τοσες ταινιες αμερικανικες που η πλειοψηφια τους γυριζοταν εκει. Ισως επειδη ηθελα να δω απο κοντα πως μια τοσο μεγαλη πολη σαν αυτη, με εκατομμυρια κατοικους που προερχονται απο καθε ακρη της γης πώς στοιβαχθηκαν στα νησακια του ποταμου Χαντσον.
Διαβαζοντας ενα αρθρο που ειχα γραψει πριν 3 χρονια οταν πρωτοπηγα εκει, ειναι σαν να βλεπω ξανα μπροστα μου το Νατασακι κατενθουσιασμενο που επισκεφτηκε ολα τα αξιοθεατα της πολης που ειχε προγραμματισει να δει και επειδη ειχε δει τοσο σινεμα της ηταν κατα καποιο τροπο πολυ οικεια ολα. Μπορει να συνηγορησε σε αυτο οτι ειχε παρεα την αδερφη της στο ταξιδι και οτι συναντησε συγγενεις και φιλους εκει και ενιωθε ασφαλεια σε αυτην την αχανη μεγαλουπολη που βουιζουν συνεχεια οι σειρηνες των περιπολικων και των πυροσβεστικων. Μαλιστα ειχε τοσο ενθουσιαστει με το μερος που ξαναπηγε και την επομενη χρονια και εμεινε σε μια φιλη που εκανε στο προηγουμενο ταξιδι. Μετα απο μια ερωτικη απογοητευση πιστεψε οτι η Νεα Υορκη θα ηταν το καλυτερο μερος για να ξεχασει και να ξεχαστει. Παρολο που ειχε μια υπεροχη φιλοξενια στο σπιτι της φιλης της που την εκανε να νιωσει σα στο σπιτι της και η συμβιωση μαζι της ηταν πολυ φυσικη σαν να γνωριζονταν χρονια, που να φανταστει οτι διασχιζοντας με το εναεριο τρενο τον ποταμο κανοντας το δρομολογιο Μανχαταν-Αστορια θα νιωσει τοσο μετεωρη. Ουτε η πατριδα και ο,τι συνεπαγεται γυρω απο αυτο τη συγκινουσε, ουτε η Νεα Υορκη -το ιδανικο μερος κατα τα λεγομενα μιας φιλης Νεορκεζας για εργενηδες. Απεναντιας, να νιωθει οτι χανει την ταυτοτητα της μεσα στο πληθος κατι που δεν επιδιωκε να της συμβει. Ειχε χασει την αισθηση του εγω. Και το κυριοτερο: της ελειπε ολο και περισσοτερο η αγαπη της.
Η Νεα Υορκη ειναι ενα μερος που σε κανει να τα χανεις πραγματικα με τα μεγαλα μεγεθη και την ποικιλια που προσφερει σε ολους τους τομεις. Για να τα χαρεις ολα θελεις λεφτα. Ομως δεν συνισταται πιστευω για ανθρωπους που δρουν με την καρδια τους, θα τους κανει περα η πολη, θα βρεθουν στο περιθωριο χωρις να το καταλαβουν..

Ειναι τιμη μου που εχω φιλη την Πωλινα Παπανικολαου. Εκτος του οτι ειναι ενας εξαιρετος ανθρωπος για την οποια νιωθω μεγαλη εκτιμηση, ειναι και μια εξαιρετικη εικονογραφος παραμυθιων και ζωγραφος. Οι εικονες της σε μαγευουν και σε κανουν να ονειροπολεις…

Βασικα η εκφραση “ανακαλυψε το παιδι που κρυβεις μεσα σου” δεν υφισταται για την Πωλινα, η Πωλινα δεν το εχει παραμελησει, δεν το κρυβει καν!

Μπορειτε να δειτε δειγμα δουλειας της εδω αλλα και να περιηγειθειτε στο προσωπικο της σαιτ www.polinapapanikolaou.com

1. Χαμογελάστε.
Το χαμόγελο, δημιουργεί σε εσάς και τους ανθρώπους γύρω σας μια πιο θετική διάθεση. Μάλιστα, λειτουργεί ακόμα και όταν δεν έχετε διάθεση να χαμογελάσετε. Απλά προσπαθήστε να χαμογελάσετε για 30 δευτερόλεπτα αν αισθάνεστε λίγο αρνητικός και δείτε τι συμβαίνει.
2. Δώστε μια αληθινή φιλοφρόνηση.
Οι φιλοφρονήσεις είναι κάτι το φοβερό. Αλλά πρέπει να είναι αληθινές. Βεβαιωθείτε ότι το εννοείτε πραγματικά, διαφορετικά μπορεί να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα, καθώς η ανειλικρίνεια σας θα είναι πασιφανής. Βρείτε κάτι το απροσδόκητο – σαν το καλό γούστο στη μουσική, στις ταινίες ή τα ρούχα -κάτι που είναι σημαντικό για το άλλο άτομο, κάτι που να δείχνει την εκτίμηση σας.
 3. Αγκαλιές.
Μια αγκαλιά είναι, ακριβώς όπως και χαμόγελο, ένα απλό φυσικό πράγμα που μπορεί να κάνει τον καθένα να αισθάνεται λίγο καλύτερα. Οι άνθρωποι αγαπούν τις αγκαλιές.
4. Ενθαρρύνετε κάποιον.
Υπάρχει μεγάλη απογοήτευση στον κόσμο. Μπορεί να το ακούσετε από τους ανθρώπους γύρω σας ή να λάβετε πολύ αρνητικότητα από την τηλεόραση και τις εφημερίδες. Πολλοί θα παραιτηθούν από το να κάνουν κάτι που επιθυμούν, επειδή ακριβώς υπάρχει αυτή η ατμόσφαιρα της αποθάρρυνσης. Έτσι κι εσείς ενάντια στο πνεύμα των καιρών, να αποτελείτε την εξαίρεση και να ενθαρρύνετε τους ανθρώπους να πιστέψουν στον εαυτό τους και αυτό που θέλουν να κάνουν.
5. Αλλάξτε τον τρόπο που αισθάνεστε.
Τα συναισθήματα είναι μεταδοτικά. Έτσι, για να εξαπλωθεί η θετικότητα, μάθετε πώς μπορείτε να δημιουργείτε και να διατηρείτε μια θετική στάση, μια αισιόδοξη διάθεση. Μάθετε πώς να μην σας «παίρνει από κάτω». Εκτός αυτού, όταν χαμογελάτε, μπορείτε να εκτιμήσετε τη ζωή περισσότερο, να ενεργείτε όπως θα θέλατε να αισθάνεστε, να ρωτάτε καλύτερες ερωτήσεις και να ανακαλείτε θετικές αναμνήσεις ώστε να έχετε μία συναισθηματική ανάταση.
6. Βοηθήστε κάποιον με πρακτικό τρόπο.
Ίσως δεν είναι η ενθάρρυνση αυτό που χρειάζεται. Ίσως είναι μια πρακτική λύση. Έτσι, βοηθήστε κάποιον όταν το έχει ανάγκη. Ή εξυπηρετείστε τον με το αυτοκίνητό σας. Ή αν χρειάζεται ενημέρωση για κάποιο θέμα, προσπαθήστε να βρείτε μια λύση μέσω του Google ή συζητώντας με ανθρώπους που γνωρίζετε.
 7. Απλά ακούστε.
Μερικές φορές οι άνθρωποι δεν θέλουν οποιαδήποτε βοήθεια. Θέλουν μόνο κάποιον να τους ακούσει κι αυτό τους βοηθά να αντιληφτούν καλυτέρα πως έχουν τα πράγματα. Μπορεί να μην μοιάζει πολύ με βοήθεια, αλλά μπορεί να είναι μια τεράστια στήριξη για κάποιον που το χρειάζεται. Είναι σημαντικό να είστε πλήρως εκεί – μην κάθεστε εκεί και σκέφτεστε κάτι άλλο – και να ακούτε τον συνομιλητή σας.
8. Βάλτε τα πράγματα σε μια προοπτική για εσάς.
Είναι εύκολο να μπλεχτείς μέσα στο πρόβλημα και τελικά να δημιουργήσεις ένα βουνό από ένα μικρό εμπόδιο. Αλλά μπορείτε να βοηθήσετε τον εαυτό σας δημιουργώντας μια προοπτική για εσάς. Οι δύο σας -εσείς κι εαυτός σας- μπορεί να μιλήσετε γι ‘αυτό, ίσως γελάσετε ή ακόμη και να βρείτε την κρυμμένη ευκαιρία στο πρόβλημα, εκεί που πριν λίγο νοιώθατε σχεδόν ότι ο ουρανός σας έχει έρθει στο κεφάλι.
9. Ακούστε θετική μουσική.
Η ανορθωτική μουσική είναι βέβαια ένας πολύ καλός τρόπος για να ενισχυθεί η δική σας διάθεση. Μπορείτε να κάνετε το ίδιο για τους ανθρώπους γύρω σας. Βάλτε ένα πραγματικά θετικό τραγούδι όταν νιώθετε άσχημα. Ή στείλτε ένα link για ένα βίντεο στο Youtube.
10. Κάντε μια τυχαία πράξη καλοσύνης.
Απλά να κρατήσετε την πόρτα για ή να δείξετε το δρόμο σε κάποιον που τον έχασε, είναι ένας τρόπος για να μοιράσετε θετικότητα. Είναι πάντα ωραίο όταν κάποιος που δεν γνωρίζετε καν, κάνει κάτι ευγενικό για σας.
11. Μεταδώστε την θετικότητα.
Εάν ένας φίλος ή άγνωστος μοιράσει σε εσάς ένα κομμάτι της θετικότητας, τότε με κάποιο τρόπο να συνεχίσετε τη μετάδοση κι εσείς. Διαδώστε την θετικότητα σε ένα άλλο πρόσωπο και δημιουργείστε μία αυξητική πορεία θετικότητας ώστε να αναπτυχθεί και να επεκταθεί στον κόσμο σας. Λειτουργείστε σαν ντόμινο θετικότητας!

Και κατι ακομα:
My job is to choose what kind of day I am going to have.
Enjoy your life as if you live only today.

 Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι ζουν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στην 8η μέρα. Ετσι μετά από το Σάββατο και την Κυριακή υπάρχει η η κάποια μέρα.

 Οι άνθρωποι χάνουν στιγμές πολύτιμες και μοναδικές ευκαιρίες επικοινωνίας και αλήθειας με το να ζουν για την Κάποια Μέρα. Αναβάλλουμε πράγματα που θα μπορούσαμε να κάνουμε τώρα προς κάποια χρονική περίοδο στο μέλλον.
Ζούμε για την κάποια μέρα που υπάρχει λόγω της επανάπαυσης, της βαρεμάρας, της αμφιβολίας και κυρίως του φόβου…Του φόβου να είμαστε παρών στο εδώ και στο τώρα και να ζούμε χωρίς όρια. Ποσοι απο εμας λέμε καποια μερα θα έχω καταφέρει εκείνο, κάποια αλλη μέρα το αλλο, και πάει λέγοντας κι έτσι αντί να ελαφραίνουμε, βαραίνουμε. Το να είσαι παρών και δρων όμως γίνεται μόνο στο εδω και τώρα. Αν θες να κάνεις κάτι, κάντο τώρα και εδώ. Δεν υπάρχει κάποια μέρα αοριστίας αλλίως ας σταματήσουμε να λέμε “καποια στιγμη” γιατι τελικα πετυχαίνουμε εντελως αντιθετα αποτελεσματα.

Τι θα ήθελες να πείς ή να κάνεις εάν γνώριζες ότι δεν θα είσαι εδώ σαν παρουσία αύριο (ή καλύτερα την επόμενη αμέσως στιγμή) και δεν θα μάθει ποτέ ο άλλος τι ήθελες να μοιραστείς μαζί του αν έφευγες; Τι θα ήθελες να πεις ή να κάνεις αν ο άλλος δεν υπήρχε στην ζωή σου την επόμενη στιγμή; Αν χανόταν για πάντα από την ζωή σου, αν έφευγε από την ζωή; Και κυριως, τι θα ήθελες να πεις ή να κάνεις με τον εαυτό σου αν εσύ έφευγες από την ζωή αύριο;

Kανείς δεν ξέρει την στιγμή που θα φύγει και η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων είναι πολύ σημαντικό στην εξέλιξή τους. Και πάνω από όλα η επικοινωνία με τον εαυτό. Ως ποτε θα κουβαλάμε αυτό το καποια μερα; Το καποια μερα είναι ένα από τα βαρίδια που δεν αφήνει το αερόστατό μας να πετάξει. Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί δε φεύγουν τα βάρη μας…Να είμαστε παρών στις μοναδικές στιγμές και να μην μεταθέτουμε την ουσιαστική επικοινωνία σε υποθετικά μέλλοντα χρόνο. Δεν υπάρχει αυτη η καποια μερα. Ειναι προιον του νου που ολο θελει να αναβαλλει και να μεταθετει πραγματα. Yπάρχει μόνο το εδώ και το τώρα. Η ζωή κυλάει μέσα από τα δάχτυλα σαν το νερό…ας το πιουμε!

 Οταν αποφασίσουμε να ζησουμε την ζωή στο εδώ και τώρα γίνομαστε ολοένα και πιο συνειδητοί. Να μιλήσουμε γι’ αυτό που αισθάνομαστε, να επικοινωνήσουμε χωρίς φόβο, χωρίς να περιμένουμε την όποια κάποια μέρα. Μπορείς να είσαι αληθινός και υπερήφανος που αποφάσιζεις να επικοινωνείς την κάθε στιγμή και να την απολαμβάνεις με τον εαυτό σου και με τους συνάνθρώπους σου. Αύριο μπορεί να μην ζεις ή να μην ζουν αυτοί. Γονείς, συγγενείς, σχέσεις, αγαπημένοι και αγαπημένες, φίλοι και φίλες, γνωστοί, περαστικοί…

 Ακόμα και αν δεν μας ακούσουν θα έχουμε κάνει το καλύτερο και πολλά πράγματα θα μπορούν να είναι διαφορετικά με αυτήν την σωστή και αληθινή επικοινωνία. Θα μας ακούσει πάνω από όλα η συνείδησή μας ότι πραξαμε αυτό που είναι πιο κοντά στην ψυχή. Και ετσι εξαφανιζουμε τον φόβο και την κάποια μέρα για πάντα. Είμαστε ελεύθεροι.  Θα εχουμε χρόνο διαρκώς σε κάθε στιγμή. Γιατί ζουμε αυτήν την στιγμή της ψυχής μας και μπορουμε να την μοιραστουμε με τους άλλους.

–εμπνευσμενο αρθρο απο εναλλακτικη δραση–

Καθώς κοιτάς πίσω στη ζωή σου, θα συνειδητοποιήσεις ότι πολλές φορές όταν νόμιζες ότι είχες χάσει κάτι καλό, στην πραγματικότητα κατευθυνόσουν προς κάτι καλύτερο. Δεν μπορείς να ελέγξεις τα πάντα. Μερικές φορές πρέπει απλά να χαλαρώσεις και να έχεις πίστη ότι τα πράγματα θα πάνε καλά. Πήγαινε σιγά-σιγά και άσε τη ζωή να κυλήσει. Επειδή, μερικές φορές, οι αλήθειες που δεν μπορείς να αλλάξεις, καταλήγουν να αλλάζουν αυτές εσένα και να σε βοηθάνε να ωριμάσεις.

1. Όλα είναι όπως θα έπρεπε να είναι. Είναι τρελό πως καταλήγεις πάντα εκεί που προορίζεσαι να είσαι – πως, ακόμα και οι πιο τραγικές και αγχωτικές καταστάσεις τελικά σε διδάσκουν σημαντικά μαθήματα που ποτέ δεν είχες ονειρευτεί ότι θα είχες την ευκαιρία να μάθεις. Να θυμάσαι, πολλές φορές, όταν τα πράγματα καταρρέουν, στην πραγματικότητα βρίσκουν επιτέλους τη θέση τους.

2. Δεν μπορείς να αρχίσεις να βρεις τον αληθινό σου εαυτό, πριν χαθείς σε αυτό τον κόσμο. Το να συνειδητοποιήσεις ότι έχεις χαθεί είναι το πρώτο βήμα για να ζήσεις τη ζωή που θέλεις. Το δεύτερο βήμα είναι να αφήσεις τη ζωή που δεν θέλεις. Το να κάνεις μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή σου είναι αρκετά τρομαχτικό. Αλλά ξέρεις τι είναι ακόμα πιο τρομαχτικό; Το να μετανιώνεις. Το όραμα χωρίς δράση είναι ονειροπόληση και η δράση χωρίς όραμα είναι ένας εφιάλτης. Η καρδιά σου είναι ελεύθερη, έχε το θάρρος να την ακολουθήσεις.

3. Είναι συνήθως ο πιο βαθύς πόνος που σε κάνει να αναπτύξεις πλήρως τις δυνατότητες σου. Είναι οι τρομαχτικές, αγχωτικές επιλογές που καταλήγουν να είναι οι πιο αξιόλογες. Χωρίς πόνο, δεν θα υπάρξει καμία αλλαγή. Αλλά να θυμάσαι, ο πόνος, όπως ακριβώς και τα πάντα στη ζωή, έχει ως στόχο να μάθεις από αυτόν και στη συνέχεια να αφεθείς ελεύθερος.

4. Μια από τις δυσκολότερες αποφάσεις που θα αντιμετωπίσεις ποτέ στη ζωή είναι το αν θα φύγεις μακριά ή θα κάνεις άλλο ένα βήμα προς τα εμπρός. Αν πιάσεις τον εαυτό σου σε ένα κύκλο να προσπαθείς να αλλάξεις κάποιον ή να προσπαθείς να υπερασπιστείς τον εαυτό σου εναντίον κάποιου που προσπαθεί να σε αλλάξει, φύγε μακριά. Αλλά, αν κυνηγάς ένα όνειρο, κάνε άλλο ένα βήμα. Και μην ξεχνάς ότι μερικές φορές αυτό το βήμα θα σε κάνει να τροποποιήσεις το όνειρο σου ή να σχεδιάσεις ένα νέο – είναι εντάξει να αλλάξεις γνώμη ή να έχεις περισσότερα από ένα όνειρα.

5. Θα πρέπει να φροντίσεις τον εαυτό σου πρώτα. Πριν γίνεις φίλος με άλλους, θα πρέπει να είσαι φίλος του εαυτού σου. Πριν αρχίσεις να διορθώνεις τους άλλους, θα πρέπει να διορθώσεις τον εαυτό σου. Πριν κάνεις τους άλλους χαρούμενους, θα πρέπει να κάνεις τον εαυτό σου χαρούμενο. Δεν λέγεται εγωισμός αυτό, λέγεται προσωπική ανάπτυξη. Μόλις βρεις μια ισορροπία μέσα σου, μπορείς να ισορροπήσεις και τον κόσμο γύρω σου.

6. Μια από τις μεγαλύτερες ελευθερίες είναι το να μην νοιάζεσαι για το τι σκέφτονται όλοι οι άλλοι για εσένα. Όσο ανησυχείς για το τι σκέφτονται οι άλλοι για εσένα, τους ανήκεις. Μόνο όταν δεν απαιτείς έγκριση από οποιονδήποτε άλλο εκτός του εαυτού σου μπορείς να ανήκεις σε εσένα.

7. Μπορεί να χρειαστεί να μείνεις για λίγο μόνος πριν συνειδητοποιήσεις ότι, αν και τα αντικείμενα από τις αποτυχημένες σχέσεις σου μπορεί να μην μοιράστηκαν ισόποσα, τα ζητήματα που κατέστρεψαν τις σχέσεις πιθανόν μοιράστηκαν. Γιατί, πως μπορείς να σταθείς μόνος σου με αυτοπεποίθηση ή να δεις τα ίδια ζητήματα στην νεότερη σχέση σου και να μην συνειδητοποιείς τα σπασμένα κομμάτια που σου ανήκουν; Το να συνειδητοποιείς τα ζητήματα σου και να τα αντιμετωπίζεις, θα σε κάνει πολύ πιο ευτυχισμένο άτομο μακροπρόθεσμα, από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο.

8. Το μόνο πράγμα που μπορείς να ελέγξεις απόλυτα είναι το πώς θα αντιδράσεις στα πράγματα που δεν μπορείς να ελέγξεις. Όσο περισσότερο μπορείς να προσαρμοστείς στις καταστάσεις της ζωής, τόσο πιο ψηλά θα ανεβαίνεις και τόσο πιο γρήγορα θα είσαι σε θέση να ανακάμψεις από τις πτώσεις.

9. Κάποιοι άνθρωποι θα σου πουν ψέματα. Να θυμάσαι, ένας ειλικρινής εχθρός είναι καλύτερος από ένα φίλο που ψεύδεται. Δείξε λιγότερη προσοχή σε αυτά που οι άνθρωποι λένε και περισσότερη προσοχή σε αυτά που κάνουν. Οι ενέργειες τους θα σου δείξουν την αλήθεια, η οποία θα σε βοηθήσει να μετρήσεις την πραγματική ποιότητα της σχέσης σας σε μια μακροπρόθεσμη βάση.

10. Αν επικεντρωθείς σε αυτά που δεν έχεις, ποτέ δεν θα έχεις αρκετά. Αν είναι ευγνώμων για αυτά που έχεις, θα καταλήξεις να έχεις ακόμα περισσότερα. Η ευτυχία δεν βρίσκεται ούτε στις ιδιοκτησίες, ούτε στο χρυσό. Η ευτυχία κατοικεί στη ψυχή. Η αφθονία δεν είναι το πόσα έχεις, είναι το πώς αισθάνεσαι για αυτά που έχεις. Όταν παίρνεις τα πράγματα για δεδομένα, η ευτυχία φεύγει μακριά.

11. Ναι, έχεις αποτύχει στο παρελθόν. Αλλά μην κρίνεις τον εαυτό σου από το παρελθόν, δεν ζεις εκεί πια. Απλά επειδή δεν είσαι εκεί που θα ήθελες να είσαι σήμερα, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα είσαι εκεί κάποια μέρα. Μπορείς να μετατρέψεις τα πάντα γύρω σου εν ριπή οφθαλμού κάνοντας μια απλή επιλογή – να σηκωθείς, να προσπαθήσεις ξανά, να αγαπήσεις και πάλι, να ζήσεις ξανά και να ονειρευτείς ξανά.

12. Ναι, τα πάντα θα πάνε καλά. Ίσως όχι σήμερα, αλλά τελικά. Θα υπάρξουν στιγμές που φαίνεται ότι όλα όσα θα μπορούσαν να πάνε στραβά, πάνε στραβά. Και μπορεί να νιώθεις σαν να είσαι κολλημένος εκεί για πάντα, αλλά δεν θα είσαι. Σίγουρα, ο ήλιος σταματάει να λάμπει κάποιες φορές και μπορεί να βρεθείς σε μια τεράστια καταιγίδα ή δύο, αλλά τελικά ο ήλιος θα βγει και θα λάμψει και πάλι. Μερικές φορές εξαρτάται από εμάς, να μείνουμε όσο το δυνατόν πιο θετικοί γίνεται ώστε να καταφέρουμε να δούμε και πάλι τις ακτίνες του ήλιου μέσα από τα σύννεφα.

-via ennalaktiki drasi-

Ερωτικα παθηματα, μαθηματα ζωης

Στις αισιοδοξες στιγμες της σχεσης μας, στο σεναριο εκεινο οπου η ζωη μας ολοενα βελτιωνεται, ο ερωτας ειναι η αποδειξη οτι τελικα μαθαινουμε να ζουμε και να ευτυχουμε. Ομως πορευομαστε τις πιο πολλες φορες και ειδικα στα νεανικα μας χρονια, ασυνειδητα μην εχοντας επιγνωση για ο,τι μας συμβαινει η ο,τι προκαλουμε στον αλλο. Χωρις αμφιβολια το χειροτερο αναθεμα που μπορει να ζησει ο ανθρωπος στη συγχρονη κοινωνια ειναι η ανικανοτητα να φτιαξει μια ευτυχισμενη σχεση. Πολλες φορες οταν βλεπουμε να επαναλαμβανεται η ιδια ιστορια, ενα μοτιβο στις σχεσεις μας, αυτο λεγεται στη ψυχαναλυση “ψυχαναγκασμος της επαναληψης”. “Ψυχαναγκασμος της επαναληψης ειναι η παραλογη διαδικασια ασυνειδητης προευλεσης με την οποια το ατομο επαναλαμβανει παλιοτερες εμπειριες το πρωτοτυπο των οποιων του διαφευγει θετοντας ετσι ενεργα τον εαυτο του σε επωδυνες καταστασεις για τις οποιες πιστευει ακραδαντα οτι δικαιολογουνται πληρως απο την παρουσα συγκυρια”. Πολλοι εχουν συνδεσει ασυναισθητα τον ερωτα με την ταλαιπωρια και δεν παυουν να ευελπιστουν οτι οι ακαταλληλοι τυποι  τους οποιους εχουν επιλεξει να ερωτευτουν, θα αλλαζαν καποτε και θα τους ερωτευονταν κι εκεινοι οπως τους αρμοζε. Και η ζωη τους καταστρεφεται, επειδη καλλιεργουν την αυταπατη οτι μπορoυν να αναμορφωσουν εκεινους τους ανθρωπους που ηταν εκ φυσεως ανικανοι να ανταποκριθουν στις συναισθηματικες τους αναγκες. Κι ετσι συναπτουν αδιεξοδες σχεσεις κατα τις οποιες νιωθουν οτι ο προσωπικος αντιλαλος κοντευει να τους σπασει τα τυμπανα επειδη νιωθουν οτι δεν υπαρχει η ουσιαστικη παρουσια του αλλου για να τον απορροφησει, οτι ειναι δηλαδη μονοι  στη σχεση.Και συνεχιζουν να περιφερονται ασκοπα και σκορπια μη βρισκοντας νοημα σε κατι και σχεδον παντα να φταιει ο αλλος. Υπαρχουν δε οι περιπτωσεις ανθρωπων που τους αρεσει ο πονος και περιφερουν τα βασανα τους ως ενδειξη οτι ειναι ξεχωριστοι ανθρωποι και η σπουδαιοτητα τους εγκειται στο οτι  δεν χαιρουν κατανοησης.
“Η ψυχη πορευεται με το βημα της καμηλας”, λεει μια αραβικη παροιμια. Η ψυχη μας, η εδρα της καρδιας, στεναζει κατω απο το βαρυ φορτιο της μνημης και νοσταλγωντας αργοπορει. Εφοσον καθε ερωτικη ιστορια προσθετει το δικο της βαρος στο αγωι της καμηλας τοτε αναμενομενα η ταχυτητα της ψυχης ανακοπτεται αναλογα με τη βαρυτυτα που εχει το αχθος του ερωτα. Κι ετσι με το βαρος αυτο προχωραμε, και πολλες φορες αποσιωπουμε τα γεγονοτα, οχι μονο στους αλλους αλλα και στον εαυτο μας. 
Πρεπει ομως να νιωσουμε οτι ζουμε σε ενα κοσμο που εχει νοημα. Υπαρχει αιτια. Και η ιστορια του ερωτα μας, ειναι γραμμενη κατω απο μια αλλη ιστορια που μπορει να φτασει μεχρι τα πρωτα σταδια της ζωης μας. Σοφια αρχιζουμε να αποκταμε απο τη στιγμη που θα αντιληφθουμε οτι δεν εχουμε γεννηθει γνωριζοντας πως να ζησουμε και οτι η ζωη ειναι επικτητη δεξιοτητα που μαθαινεται οπως το να κανουμε ποδηλατο η να παιζουμε πιανο.  Και τι εχει να πει η σοφια για τον ερωτα? ειναι αραγε κατι που πρεπει να κοψουμε τελειως οπως τον καφε η το τσιγαρο? Υπαρχει μια διαφορα που θα μπορουσε να ομαδοποιηθει στις κατηγοριες του ωριμου και του ανωριμου ερωτα. Χαρακτηριστικο του ωριμου ερωτα ειναι η ενεργος επιγνωση οτι σε καθε ατομο υπαρχει κατι καλο και κακο, οτι δεν επιδεχεται εξιδανικευση, δε χωραει ζηλιες, μαζοχισμους η εμμονες, ειναι κατι σαν φιλια με σεξουαλικη διασταση ευχαριστη, ειρηνικη και αμοιβαια. Ο ανωριμος ερωτας απο την αλλη πλευρα ειναι αφηγημα με χαωδη σκαμπανεβασματα απο την εξιδανικευση στην απογοητευση, ασταθης κατασταση οπου τα συναισθηματα εκστασης και μακαριοτητας,  ειναι αναμεικτα με εντυπωσεις ασφυξιας και ναυτιας και οπου η αισθηση οτι βρηκαμε τελικα την απαντηση ερχεται ταυτοχρονα με το συναισθημα οτι πρωτοι φορα νιωθουμε τοσο χαμενοι και μονοι. Η  κορυφωση του ανωριμου ερωτα ερχεται με το “θανατο” συμβολικα. Η κορυφωση του ωριμου ερχεται με το “γαμο” με την αποπειρα να αποφευχθει ο θανατος μεσω της ρουτινας. Διοτι ο ανωριμος ερωτας δε δεχεται συμβιβασμους και απο τη στιγμη που αρνουμαστε το συμβιβασμο οδηγουμαστε και στο “θανατο”.
Με μια γερη δοση ομως περισκεψης η ακομα και ψυχοθεραπειας ο ερωτας θα μπορουσε να μετατραπει σε λιγοτερο οδυνηρη ισως και σχεδον σε υγιη εμπειρια. Η δυστυχια στη ζωη των περισσοτερων ανθρωπων βρισκεται τις πιο πολλες φορες σε καποιο συμπλεγμα σχετικο με την αυτοεκτιμηση, συμπλεγμα πατρικο, μητρικο.
Αν επιλυσουμε τα ζητηματα της παιδικης μας ηλικιας, κατανοησουμε απο που πηγαζει ο μαζοχισμος και μαθουμε οτι η επιθυμια μας να αναμορφωσουμε καποιον ακαταλληλο συντροφο ειναι καταλοιπο μιας βρεφικης φαντασιωσης να μετατρεψουμε τους γονεις σε ανθρωπους που παρεχουν αληθινη στοργη, ισως και να ευτυχισουμε
Η πορεια προς την αυτογνωσια ειναι ενας δρομος που πραγματικα το τελος του ερχεται με το τελος της δικης μας ζωης. Και σιγουρα ο δρομος της ψυχοθεραπειας ειναι κατι που κοστιζει στην τσεπη αν μη τι αλλο. Τουλαχιστον ομως ας γινει προσπαθεια απο εμας για περισυλλογη και αναληψη ευθυνων. Πρωτα να αναζητας τι φταιει και κατι δεν παει καλα σε σενα και οχι στο συντροφο αφου ετσι κι αλλιως δικη μας επιλογη ειναι.

Ο ερωτας μπορει να καταστει ανωδυνος για ολους αρκει να μαθουμε να αγαπαμε λιγο περισσοτερο τον εαυτο μας. Γιατι ποιος δε θελει να νιωσει εκεινο το σκιρτημα στην καρδια και να αφεθει στον ερωτα…
 

–σκεψεις και αποσπασματα απο το βιβλιο του Αλαιν ντε Μποτον “μικρη φιλοσοφια του ερωτα”–