Η σημασία του “τώρα”

Ολοι μας αναλωνουμε τον περισσοτερο χρονο, συμπεριλαμβανομενου και εμου την ιδια, να σκεφτομαστε ποτε το παρελθον και ποτε το μελλον. Με ολα αυτα που συμβαινουν τελευταια, αλλα και με δικα μου προσωπικα θεματα, με απασχολει πολυ εντονα το μελλον, τοσο που μου δημιουργει στρες. Μου απορροφα τοση πολλη ενεργεια που λεω θα φτασω στον προορισμο μου καποτε?

Παρακατω σας παραθετω μια περιληψη του βιβλιου του Εckhart Tolle,«Η δύναμη του τώρα» που έγινε best seller καθώς πούλησε πάνω από 2 εκατομμύρια αντίτυπα. Ειναι πολυ διαφωτιστικο

1. Απελευθερώσου από τα φαντάσματα του παρελθόντος και τα άγχη του μέλλοντος

Αν το σκεφτείς, το παρελθόν έρχεται σαν ανάμνηση στο μυαλό σου στο παρόν. Επίσης, σκέφτεσαι το μέλλον πάλι στο τώρα. Το παρόν είναι που έχει την μεγαλύτερη δύναμη και σημασία. Στην ουσία, μόνο το παρόν υπάρχει… Αυτό έχει σημασία και αυτό ζεις… Διαφορετικά, ζεις τη ζωή σου μόνο μέσα από την ανάμνηση και την αναμονή.

2. Μήπως σε δυσαρεστεί ο τρόπος που ζεις;

Μήπως κρατάς μια σιωπηλή αγανάκτηση ή στεναχώρια μέσα σου για ένα κοντινό σου πρόσωπο; Μήπως ένα κομμάτι σου αντιστέκεται και μετανιώνει για τη δουλειά που κάνει; Συνειδητοποιείς ότι η αρνητική αυτή ενέργεια συσσωρεύεται μέσα σου και είναι πολύ βλαβερή, τόσο για την σωματική όσο για την ψυχική σου υγεία; Κάνε μια ενδοσκόπηση και ανακάλυψε το παραμικρό κατάλοιπο δυσαρέσκειας και απροθυμίας; Νιώσε το συναίσθημα και παρατήρησε πως επηρεάζει το σώμα σου. Σταμάτα να κάνεις αυτό που κάνεις και σε δυσαρεστεί. Τι επιλογές έχεις;

  • Μίλησε στο άτομο που το αφορά και εξέφρασε εντελώς αυτά που νιώθεις.
  • Πέτα τον αρνητισμό που το μυαλό σου δημιούργησε για την κατάσταση και που δεν εξυπηρετεί κανέναν σκοπό. Και το πώς μπορείς να ξεφορτωθείς τον αρνητισμό; Απλά με το να τον ξεφορτωθείς. Πώς πετάς κάτι που έπιασες και σου καίει τα χέρια σου; Πώς πετάς ένα άχρηστο φορτίο;
  • Το κάνεις απλά και αυτόματα με το που θα αναγνωρίσεις ότι σε κάνει να υποφέρεις με το να το κουβαλάς. Αυτό που έχεις να κάνεις είναι να αναγνωρίσεις και να εμπιστευτείς τα συναισθήματά σου.


3. Μην ξεχνάς τον προορισμό σου, όμως μη χάνεις των εσωτερικό σου σκοπό

Αν σκεφτείς ότι η ζωή είναι ένα ταξίδι, είναι σίγουρα ωφέλιμο να γνωρίζεις τον προορισμό ή έστω την γενική κατεύθυνση. Ωστόσο, αν ο προορισμός ή τα βήματα που σκέφτεσαι να κάνεις στο μέλλον, απορροφούν τόσο πολύ τη προσοχή σου και γίνονται πιο σημαντικά από το βήμα που κάνεις τώρα, δεν θα φτάσεις ποτέ στον προορισμό σου.

4. Η δύναμη της επιλογής

Η λέξη «επιλογή» είναι πολύ διαδεδομένη αυτή την εποχή. Ωστόσο, για να είμαστε σε θέση να επιλέξουμε, απαιτείται μεγάλη δόση συνειδητότητας. Μπορείς να επιλέξεις, όταν είσαι παρών. Όταν αναγνωρίζεις τα συναισθήματα και τις ανάγκες σου στο τώρα.

5. Ο αρνητισμός έχει τις ρίζες του στο πριν και στο μετά

Όλα τα αρνητικά συναισθήματα, όπως ανησυχία, άγχος, πίεση, ένταση και νευρικότητα, οφείλονται στην πολλή ενασχόληση με το μέλλον.

  • Oι ενοχές, η μνησικακία, η δυσαρέσκεια και η λύπη, έχουν τις ρίζες τους στο παρελθόν.
  • Μπορεί να σκεφτείς ότι οι συνθήκες και τα γεγονότα φταίνε για τα συναισθήματά σου. Σκέψου όμως ότι αυτό δεν αλλάζει, πάντα θα έρχονται και αναποδιές και κακοτυχίες.
  • Εσύ μπορείς να επιλέξεις τον τρόπο που θα ζεις και θα σκέφτεσαι, δηλαδή τον τρόπο που θα επεξεργάζεσαι και θα λαμβάνεις τα γεγονότα στη ζωή σου. Διαφορετικά θα ζεις μέσα από σκιές.


6. Δώσε στη θρησκεία σου ωφέλιμο νόημα

Ο Θεός που πιστεύεις δεν χρειάζεται να είναι τιμωρός ούτε να θέλει να ζεις με ενοχές. Ο Θεός είναι μέσα σου και εσύ του δίνεις νόημα και δύναμη στην ύπαρξή του.

7. Έλα σε επαφή με τη φύση

Μπορεί να σου ακουστεί κοινότυπο, όμως η επαφή με τη φύση μπορεί να σου δημιουργήσει έντονο συναίσθημα ασφάλειας και γαλήνης. Νιιώσε τη φύση γύρω σου και απόλαυσε τη στιγμή κλείνοντας για λίγο τα μάτια σου, καθαρίζοντας το μυαλό σου από περιττές σκέψεις.

Beautiful Rain

Οταν ημουν μικρη δε μου αρεσε καθολου η βροχη, γιατι αυτο σημαινε οτι δεν θα μπορουσα να παω στην παιδικη χαρα, ουτε εκδρομη με τους γονεις μου.

Θυμαμαι μια φορα που ηταν να παμε καπου εκδρομη, μας το ειχαν ταξει οι γονεις, ειχε σκοτεινιασει εκεινο το πρωινο τοσο πολυ ο ουρανος, ειχε αρχισει κι η βροχη κι εγω κοιτουσα απο το τζαμι τα συννεφα που ταξιδευαν με γοργο ρυθμο στον ουρανο κι ελεγα απο μεσα μου με παρακαλετα, “αντε φυγετε παλιοσυννεφα, αντε καντε γρηγορα να βγει ο ηλιος, να παμε εκδρομη..”

Απο τοτε φυσικα εχουν περασει πολλα χρονια και τα συναισθηματα μου για τη βροχη ειναι εντελως διαφορετικα. Την αγαπω τη βροχη, την ποτιστικη βροχη οπως ειναι η σημερινη, που μυριζει το χωμα που εχει διψασει απο τοσες μερες ανυδριας. Και μ’ αρεσει που θα μεινω μεσα και θα τη χαζευω απο το παραθυρο. Κανει  και λιγη ψυχρα κι ειναι ευχαριστο μετα απο τοσες μερες ζεστη.

Και δυο μεγαλοι καλλιτεχνες ο Eric Clapton & ο Iggy Pop, διασκευαζουν το κλασσικο κομματι “autumn leaves”. Αφιερωμενο λοιπον το τραγουδι αυτο στη σημμερινη μερα που μοιαζει με φθινοπωρινη..

{youtube}LgixoLYbMI8{/youtube}

 

Λίγα λόγια για τη μητέρα

 

  1. Τώρα που η τετράχρονη κόρη μου με ενημέρωσε ότι σκέφτεται να μετακομίσει μόνιμα στη γιαγιά της, αλλά να μη στεναχωριέμαι, γιατί θα έρχεται επίσκεψη να με βλέπει, κατάλαβα γιατί στεναχωριόταν τόσο η μαμά μου όταν με έβλεπε σε ηλικία δέκα χρονών να μαζεύω τα πράγματα μου για να φύγω απ’ το κάμπινγκ όπου παραθερίζαμε και «να κάνω οτοστόπ και να πάω στη γιαγιά μου, που περνούσα πολύ καλύτερα».
  2. Τώρα που ρωτάω με λαχτάρα τις κόρες μου όταν γυρνούν απ’ τον παιδικό σταθμό πως πέρασαν κι αυτές βαριούνται να μου πούνε, μετανιώνω που ξεπετούσα τη μαμά μου με δυο κουβέντες όποτε βαριόμουν, ενώ την ανάγκαζα να υποστεί την πρωτοφανή μου λογοδιάρροια, όποτε δεν έβρισκα τις φίλες μου στο τηλέφωνο.
  3. Σήμερα που ο άντρας μου είχε τη φαεινή έμπνευση να πάει τις κόρες μας επίσκεψη στη μαμά του, αφήνοντάς με μόνη όλο το πρωί της Γιορτής της Μητέρας, καταλαβαίνω πως δεν έπρεπε ποτέ να ευχηθώ στη μαμά μου απ’ το τηλέφωνο επειδή προτιμούσα να σέρνομαι για καφέδες και ουζάκια όλη τη μέρα και δεν προλάβαινα να περάσω απ’ το σπίτι της.
  4. Τώρα που διαβάζω για χιλιοστή φορά στις κόρες μου την ιστορία του Ρούνι, που είναι ύπουλο κακό γουρούνι, μετανιώνω που όταν η μανούλα μου δεν έβλεπε πια καλά, της διάβαζα με το ζόρι ένα-δυο άρθρα απ’ το Βήμα της Κυριακής, με τη δικαιολογία ότι δεν ήθελα να στερήσω απ’ τον μπαμπά μου τη χαρά να της διαβάζει αυτός.
  5. Τώρα που βλέπω πόσο στεναχωριέμαι όταν μαλώνουν οι κόρες μου, καταλαβαίνω τι σοκ είχε πάθει όταν σ’ ένα καβγά με τον αδελφό μου του είχα κλείσει την μπαλκονόπορτα στα μούτρα με αποτέλεσμα να περάσει μέσα απ’ το τζάμι (hint: ζει!).
  6. Τώρα που βλέπω πόσο χαίρομαι όταν μου λένε ότι οι κόρες μου μου μοιάζουν, στεναχωριέμαι που όλο της έλεγα ότι μοιάζω στον μπαμπά μου.
  7. Τώρα που κοιτάω τους φίλους των κοριτσιών μου και αναρωτιέμαι διεστραμμένα ποιος θα τους ταίριαζε πιο πολύ, θαυμάζω όλο και περισσότερο τη ψυχραιμία της μαμάς μου, που αντιμετώπισε στωικά ουκ ολίγους unsuitable (για να το θέσω ευγενικά) υποψήφιους μνηστήρες, χωρίς ποτέ να προσπαθήσει να μ’ επηρεάσει.
  8. Τώρα που βλέπω πόσα πράγματα θυσιάζεις απ’ τη στιγμή που κρατάς στα χέρια σου ένα μωρό και πόση φροντίδα και ενέργεια τού αφιερώνεις τα πρώτα χρόνια της ζωής του, εύχομαι να μην της έλεγα τόσο συχνά ότι δε θυμάμαι τίποτα απ’ τα πρώτα παιδικά μου χρόνια.
  9. Τώρα που βλέπω πόσο φρικάρω όταν οι κόρες μου φιλούν διάφορες εικονίτσες, κάνουν την προσευχή τους 2-3 φορές τη μέρα κι αναφωνούν «Παναγιά μου δέσποινα!» σε κάθε ευκαιρία, εκτιμώ ακόμα περισσότερο την ψυχραιμία που επέδειξε η μαμά μου όταν πήγα δέκα χρονών μόνη μου και γράφτηκα στο κατηχητικό της γειτονιάς μου

Τατιανα Λιανη απο τη lifo

 

My heart is broken

Don’t play that song for me
‘Cause it brings back memories
Of days that I once knew
The days that I spent with you
Oh no, don’t let him play it
It fills my heart with pain
Please stop it right away
I remember just-a what he said

He said darling, “Darling, I love you”
And I know that he lied
“Darling, I love you”
You know that you lied
“Darling, I love you”
You know that you lied, you lied,
You lied, lied, lied, lied (to me)

Hey Mr., don’t play it no more
Don’t play it no more
I can’t stand it, don’t play it no more
don’t play it no more, no more, no more

I Remember on our first date
He kissed me and he walked away
I was only seventeen
I didn’t think he could be so mean

He told me darling
“Darling, I love you”
Baby, baby you lied
“Darling, I need you”
Oooooh you lied
“Darling, I love you”
You know that you lied, lied, lied (to me)

Ohh darling
“Darling, I love you”
You know that you lied
“Darling I need you”
You know I know you lied
“Darling, I love you:
Darling you lied, you lied, you lied
Oooh you lied to me
Don’t play it no more
I can’t stand it
Don’t play it no more

Don’t play that song for me” sings Aretha Franklin “cause it brings up memories…”
Ποσες φορες εχουμε αισθανθει οπως μας περιγραφει το τραγουδι αυτο..που νιωθουμε οτι προδοθηκαμε απο τους αγαπημενους μας, οτι δωσαμε περισσοτερα απο οσα επρεπε, που εκφρασαμε ολη μας τη ψυχη και μας τραβηξαν το χαλι κατω απο τα ποδια, που απο εδω και περα δεν θα κανουμε το ιδιο λαθος, δεν θα εκτεθουμε ξανα, θα μετραμε τις κινησεις μας, θα μπουμε στη λογικη του υπολογιζειν ….
Κι ομως θα πρεπει να νιωσουμε ευλογημενοι που μπορεσαμε να υποστηριξουμε την αληθεια μας, που αναδειξαμε τον καλυτερο εαυτο μας, που μπορεσαμε και επικοινωνησαμε και βιωσαμε ολη αυτη την αγαπη…
Κι υστερα να προχωραμε. Ολοκληρωθηκε ενας κυκλος και παμε παρακατω. Το να προσκαλλαμε σε κατι δειχνει οτι ειμαστε χλιαροι, οτι δεν εχουμε ζησει καθολου τη ζωη μας. Και ολη η ουσια ειναι να τη γλενταμε, να μην κλεινομαστε. Και σιγουρα παντα υπαρχει κατι ακομα καλυτερο που υπαρχει μεσα μας αλλα δεν του δωσαμε ακομα την ευκαρια να αναδειχθει κι ισως τωρα να ειναι η στιγμη.
Ηρθε λοιπον η ωρα που θα δωσουμε τελος στο παλιο και σιγα-σιγα θα φτιαξουμε χωρο για το καινουργιο. Γιατι το καινουργιο βρισκεται παντα εκει, μα δεν εχουμε κανει χωρο για να ερθει. Ο επισκεπτης εχει ερθει, αλλα ο οικοδεσποτης δεν ειναι ετοιμος.
Ας γινουμε λοιπον οικοδεσποτες και ας υποδεχτουμε την καθε νεα εμπειρια. Ετσι μονο εχουμε πραγματικα κατανοησει, κι ειμαστε πλεον διαυγεις.

About me

Τι είναι το funnyface? Βασικά ήταν ένα ιστολόγιο (nat-funnyface.blogspot.gr) που είδε το φως της δημοσιότητας την 1/3/2010, και προβιβάστηκε σε ιστοσελίδα.
Εδώ και μέρες έμπαινα στο blogger και πότε του άλλαζα πρότυπο, πότε διάταξη, όλο όμως κάτι μου έφταιγε, κάτι δεν μου πήγαινε. Εντωμεταξύ σε κάποια φάση κόλλησε το blogger και δεν έπαιρνε τις νέες ρυθμίσεις που του είχα κάνει, και λέω δε γίνεται, δεν πάει άλλο κάτι πρέπει να γίνει…..


Μου άρεσε η ιδέα ν’ αρχισουν τα θέματα μου να κατηγοριοποιούνται, να μπαινουν σε μια τάξη, βέβαια όπως θα δείτε είναι λίγα, μόνο τρία (σινεμά, μουσική, διάφορα) αλλά η άρχη έγινε. Επειτα δε μου άρεσε ότι για να γράψει κάποιος σχόλιο έπρεπε να έχει gmail εφόσον το blogger και το gmail είναι κομμάτι του google. Eτσι λοιπον με το template αυτο της νεάς ιστοσελίδας, τα πράγματα μπηκαν σε μια τάξη και μπορεί καποιος να κάνει το σχόλιο του χωρίς να προβληματιστεί ιδιαίτερα.

Το μόνο μειονέκτημα είναι ότι δεν μπορω να κάνω copy-paste των σχολίων που έκαναν οι αναγνώστες στο μπλογκ. Θα μπορούσε να είναι μια ευκαιρία λοιπον για νέο σχόλια σε όσους θέλουν να “ξεφυλλίσουν” τις σελίδες της ιστοσελίδας.

Πάντως, έχω την αίσθηση ότι είναι πιο φιλικό στους αναγνώστες. Σαν να οδηγείς σε ένα highway, απ’όπου και η εικόνα του φόντου. Εμένα προσωπικα με παραπέμπει ότι οδηγείς σε ένα δρόμο ανεμποδιστα και ταυτόχρονα ξεκουραστα, χαλαρά.
Ελπιζω στους φίλους αναγνωστες του blog να αρεσει η νέα εμφάνιση και ευελπιστώ και σε νέο κοινό όπου όλοι παρέα με το καινουργιο αυτό καναλι επικοινωνίας, θα συμβάλλουμε σε αυτό το ‘road trip’ στο χρόνο.

Where have all the good men gone

Ημουν σε ενα κλαμπακι τις προαλλες οπου επαιζε παλιες επιτυχιες απο τα 80ies. Μαλιστα σε καθε τραγουδι επαιζε και το αντιστοιχο βιντεοκλιπ στις τηλεορασεις που ηταν κρεμασμενες στους τοιχους κατι που δε βοηθουσε στο να χορεψεις γιατι χαζευες τα βιντεο…

Κι εκει που ημουν “χαζεμενη” κι εγω, παιζει το τραγουδι της Μπονι Ταιλερ “I need a hero”. Και λεω σε μια φιλη μου που ηταν διπλα μου “αχ, κατι τετοια τραγουδια και ταινιες εκεινης της εποχης μας πηραν τα μυαλα στις γυναικες και περιμεναμε τον “ηρωα” μας, τον “ιπποτη” για να μας προστατευσει και να μας υπερασπιστει..” Κι ετσι πολλες απο εμας γιναμε πολυ εκλεκτικες, ο ενας μας βρωμουσε, ο αλλος ξερω γω τι, παντα θα ειχε κατι που δεν θα πληρουσε τις προδιαγραφες κι ετσι πολλες γυναικες σημερα ειναι μονες τους. Καλα θα μου πεις φταιει το τραγουδι? μωρε το τραγουδι μια χαρα ειναι. Αλλα εχω την αισθηση οτι στη γυναικεια αντιληψη, υπαρχει στο πισω μερος του μυαλου μας η υπαρξη του “ηρωα”…

Δεν εχουμε ομως συνειδητοποιησει μεσα μας οτι η γυναίκα αυτή τη στιγμή είναι πολύ πιο δυναμική από τον άνδρα. Είναι πολύ πιο υπεύθυνη, πολύ πιο οργανωτική, συνεπώς, της έχουν φορτωθεί πολλοί ρόλοι. Υπάρχει μια έντονη αναπηρία, στην αντρική  συμπεριφορά. Ο άνδρας έχει χάσει τους ρόλους του, είναι πολύ μπερδεμένος. Είναι πολύ παιδί και η γυναίκα παίζει ρόλο και του άνδρα και της γυναίκας και του παιδιού. Οι γυναίκες ειναι όλες τρελαμένες, κοινώς. Δεν υπάρχει χαρά. Γυναίκες κάνουν παιδί χωρίς σύζυγο, γυναίκες φορτώνονται οικονομικά βάρη… Πλέον δεν ψάχνει η γυναίκα τον ήρωά της, ο άνδρας ψάχνει ήρωα στο πρόσωπο της γυναίκας.

 Θα θελαμε να είναι υπεύθυνος, να είναι λιγότερο μωρό, γιατί κάθε άνδρας κρύβεται πίσω από την παιδικότητά του. Ενώ η γυναίκα ωριμάζει συγχρόνως με την ηλικία της αυτό δε συμβαίνει και με τον άνδρα. Και στα 60 του ο άνδρας μπορεί να συμπεριφέρεται σαν 15, σε πολλούς τομείς. Εμεις παλι την εχουμε αυτή την βιολογική ωριμότητα. Ίσως γιατί εμείς οι γυναίκες βιώνουμε πιο έντονα τα συμπτώματα του χρόνου. Παρόλο που υπάρχουν όλες οι πλαστικές και όλες οι τεχνικές μέθοδοι, όλες μας εσωτερικά συνειδητοποιούμε το χρόνο.  Ο άνδρας δεν τον συνειδητοποιεί. Εχει να κάνει και με τον κύκλο της μητροτητας που σουεπιτρέπει, μέχρι ένα όριο ηλικίας να τεκνοποιήσεις. Οι γυναίκες νοιάζονται πιο πολύ την λεπτομέρεια, το γυναικείο μυαλό γυρίζει σε «κύκλους», οι άντρες είναι σε  «ευθεία».Και ιδου η αποδειξη οτι το γυναικειο μυαλο γυριζει σε κυκλους: ξεκινησα να μιλαω για το τραγουδι της Ταιλερ και το πηγα στη διαφορετικοτητα ανδρα-γυναικας. 

 Ας χαλαρωσουμε λιγο οι γυναικες, ας ξεφυγουμε λιγο απο τα μικροαστικα προτυπα που εχουμε μεγαλωσει, μονο ετσι νομιζω τα πραγματα θα ερθουν στη φυσικοτητα τους, σε μια καποια ισορροπια.

 

“Where have all the good men gone And where are all the Gods? Where’s the street-wise Hercules To fight the rising odds?
Isn’t there a white knight upon a fiery steed? Late at night I toss and I turn And I dream of what I need…

I need a hero, I’m holding out for a hero ‘Til the end of the night He’s gotta be strong And he’s gotta be fast And he’s gotta be fresh from the fight…”

…και στη γωνια του δρομου,,,η εκπληξη

δρομακι στο Μετς

Για αλλη μια φορα η Αθηνα σου αποδεικνυει οτι ειναι η πολη των αντιθεσεων. Καναμε τις προαλλες μια βολτα με τα ποδηλατα, κι εκει στη Μαρκου Μουσουρου στο Μετς ειπαμε να στριψουμε δεξια σε ενα στενακι..και ω, τι εκπληξη αυτο το πλακοστρωτο σοκακι, με τα χαμηλα σπιτια, κομματι της παλιας Αθηνας που καταφερε να μην αλλοιωθει-παραμορφωθει στο χρονο, απλα πανεμορφα!

 

σοκάκι στο μέτς

 

 

 

Μαθήματα ζωής

Ο Ματθαίος Γιωσαφάτ, σε αυτή την πολύ ξεχωριστή του ομιλία στο TEDxAthens 2012, μας κάλεσε να δούμε την κρίση σαν μια ευκαιρία για να αλλάξουμε όλα αυτά που μας μπλοκάρουν και μας φέρνουν πίσω ως κοινωνία. Μόνο όταν δίνεις κάτι πίσω στην κοινωνία στην οποία ζεις και αναπτύσσεσαι μπορείς να νιώθεις ικανοποιημένος και ευτυχής. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε ο ένας με τον άλλο, ως ομάδα και όχι ως μονάδα. Να μαθαίνουμε να λειτουργούμε μέσα στο σύνολο, να ανεχόμαστε, να εκφραζόμαστε και να μοιραζόμαστε…

Μας μιλα για τον καθοριστικό ρόλο που διαδραματίζουν οι εμπειρίες της παιδικής μας ηλικίας για τη συμπεριφορά μας ως ενήλικες και πρότεινε την καθιέρωση “Μαθημάτων Ζωής” στα σχολεία έτσι ώστε τα παιδιά από μικρή ηλικία να μπορέσουν να ανακαλύψουν την ασυνείδητη πλευρά του εαυτού τους και να αντιληφθούν τον κόσμο όπως θα έπρεπε να είναι.

Μπορει σαν ιδεα -προταση να φαινεται ουτοπικη για την ελληνικη πραγματικοτητα, αλλα οπως γινεται το μαθημα του επαγγελματικου προσανατολισμου, θα μπορουσε να γινεται κι αυτο. Κατοπιν ομως βεβαια της πιο αυστηρης αξιολογησης των ψυχολογων-διδασκοντων, δηλαδη σε καμια περιπτωση να μην κανει το μαθημα ο καθηγητης της γυμναστικης, οπως γινεται για το μαθημα του Σεπ πχ.για ευνοητους λογους.