Ν. Υορκη, Αυγουστος 2010
Ουρανοξυστες, μεγαλα οικοδομικα τετραγωνα, λιμουζινες, ενα απιστευτο μωσαικο ανθρωπων που ξεχυνεται καθημερινα στους δρομους απο το πρωι, συνωστισμος απο διαβατες στα φαναρια για να διασχισουν τους δρομους, σειρηνες περιπολικων και πυροσβεστικων ακουγονται αδιακοπα σχεδον ολο το 24ωρο…
Αποπνιχτικη, στα ορια του ζαβλακωματος, ζεστη λογω της υγρασιας που εκεινες τις μερες του Αυγουστου εχει χτυπησει κοκκινο. Οταν παιρνεις δε το μετρο, ναι, ειναι ολοφανερο, εισαι στην κολαση, δευ υπαρχει καμια αμφβολια. Η υγρασια που εχει γινει σα γλιτσα κολλαει στο προσωπο σου, στο σωμα σου, δεν μπορεις να αναπνευσεις και μετρας τα λεπτα μεχρι να ανεβεις στο βαγονι. Κι οταν μπαινεις στο μετρο, παγωνεις απο το αιρκοντισιον ωσπου να φτασεις στη σταση σου και να ανεβεις τα σκαλια με αδυναμια μεχρι να βρεθεις στην επιφανεια..Λογω παλαιοτητας του μετρο, δεν υπαρχει εξαερισμος και βλεπεις απο τις τρυπες των υπονομων σε καθε γωνια να βγαινει ζεστος αερας…
Ζεστος αερας που εχει ανακατευτει απο την εντονη μυρωδια του χοτ ντογκ αφου σε καθε τετραγωνο υπαρχουν 2-3 καντινες που ψηνουν οχι μονο χοτ ντογκ αλλα και γυρο!
Ζεστη εξω, μεσα κρυο! Στο ξενοδοχειο, στα μαγαζια, στα σουπερμαρκετ, στα καφε, στα ταξι, στο μετρο, στα λεωφορεια, ΠΑΝΤΟΥ το αιρκοντισιον στη ψυξη! Να μετα πως αυξανεται η υγρασια στην ατμοσφαιρα.
Η παρουσια της αστυνομιας παντου. Δικαια τη λες απο τις πιο ασφαλεις πολεις του κοσμου. Κυκλοφορεις βραδυ, αργουτσικα και πραγματικα δεν νιωθεις φοβο.
Κορναρισματα; συνεχεια. Οι Νεορκεζοι δεν καταλαβαινουν τη λεξη υπομονη. Και μπορουν να κανουν και καβγα στο επιτοπου αν καποιος τους τη βγει περιεργα. Οι οδηγοι λεωφορειων αν δεν ειναι κολλημενοι στην κινηση η δεν πρεπει να χασομερησουν για να κατεβασουν τη ραμπα ωστε να οδηγησουν οι ιδιοι τον αναπηρο επιβατη στη θεση του, να τον δεσουν με τη ζωνη ασφαλειας κι υστερα να παρουν το τιμονι, τρεχουν.
Village, Soho, Chelsea, συνοικιες που θυμιζουν λιγο γειτονια, οι δρομοι τους δεν ειναι αριθμημενοι αλλα εχουν ονοματα, και δεν ειναι απολυτα ευθυγραμμισμενοι οπως το υπολοιπο Μανχαταν.
Και φτανεις στο Central Park, μια ανασα δροσιας που σε φερνει στα ισα σου। Καλυπτει το βορειο και κεντρικο Μανχαταν αφου εκτεινεται απο 59str εως 110str στο μηκος του.. Εχει πραγματικα πλουσια βλαστηση, λιμνες για βαρκαδα η μοντελισμο, γηπεδα μπειζμπολ, μπασκετ, ειναι η διεξοδος του Νεορκεζου. Γυρω απο τη λιμνη Jacky Kennedy Reservoir αν θες να περπατησεις μπορει να σε ποδοπατησουν απο τη ταχυτητα οχι τοσο οι ποδηλατες οσο οι δρομεις. Και φυσικα υπαρχει και το Βoathοuse, ενα εστιατοριο για πλουσια πορτοφολια χτισμενο σε ειδυλλιακη τοποθεσια διπλα στη λιμνη. Διαθετει ομως και αναψυκτηριο για low budget stories. Περπατωνας σε καποια σημεια του παρκου ειναι τοσο εντονη η βλαστηση που δεν βλεπεις τους ουρανοξυστες και νιωθεις οτι εισαι χαμενος στα δασος. Στα πολλα του ξεφωτα, συνεχεια ακους μουσικες απο πλανοδιους μουσικους, μια μουσικη πανδαισια απο καντρυ, ροκ, τζαζ σαξοφωνο αλλα και κλασικη πολυφωνικη χορωδια… τι απιστευτη αισθηση!
Γυρω απο το Central park περιμενουν οι αμαξαδες αλλα και οι ποδηλατες που οδηγουν πισω τους 3θεσια αμαξα, το νεο trend της τελευταιας 5ατιας στη Νεα Υορκη.
