Ημουν στο τραμ σημερα που κυλουσε οπως παντα ραθυμα πανω στις ραγιες του, κι απεναντι συνομιλουσαν μια νεοκοπη γυναικα και μια ηλικιωμενη. Και η νεοκοπη ελεγε “επειδη εχω καποια ρουχα καλα σε καλη κατασταση και τα φοραω μερικες φορες οπως και μερικα κοσμηματα χρυσα που εχω, δε σημαινει οτι ειμαι πλουσια, ισα-ισα, ευτυχως που καποτε ειχα τα χρηματα κι αγορασα ωραια πραγματα και τα εχω ακομη”. Εγνεψε καταφατικα η ηλικιωμενη στα λεγομενα της και συνεχισε η νεοκοπη “και μη νομιζετε αυτο το σπιτι που νοικιαζω, δεν μου πληρωνουν το νοικι, μονο το χαρατσι και τα κοινοχρηστα, αλλα και τι αλλο να κανεις σε τετοιες εποχες, παλι καλα να λες..”

Καπως ετσι ηταν η συνομιλια τους και σιγουρα δεν ειναι οι μονοι που σκεφτονται τα ιδια. Γενικα ακουω απο κοσμο ατακες του στυλ “αυτο το ρουχο το εχω χρονια και ειναι ακομα της μοδας “, η “αγορασα αυτο το μπλουζακι, μονο 10 ευρω”, η “αυτα τα σκουλαρικια τα πηρα απο εναν παγκο” και ειναι σαν να εχουν μπει σε μια φαση να μιλουν ενοχικα για τις αναγκες τους που αλλες εποχες θα ελεγαν ανετα, πχ”πηγα σε αυτο το κομμωτηριο και εδωσα 80 ευρω για τις ανταυγειες αλλα κανει εξαιρετικη δουλεια”, δηλαδη, οσο πιο ακριβα πληρωνες κατι, υπηρεσια η αγαθο, αυτοματα σημαινε οτι ηταν και παρα πολυ καλο, εν αντιθεσει με το σημερα που οσο πιο λιγα δινεις, τοσο πιο μαγκας εισαι. Οπως λεει και το μοτο μιας εταιρειας με ηλεκτρονικα ειδη “η τσιγκουνια ειναι μαγκια!”.

Σαν ξεπεσμενοι αριστοκρατες. Νεοελληνες, απο νεοπλουτοι νεοπτωχοι …