Xθες οπως πολλοι γνωριζετε ηταν η Παγκοσμια Ημερα Μουσειων γεγονος που επετρεπε την ελευθερη εισοδο των πολιτων σε οποιοδηποτε μουσειο. Εγω επελεξα την Ακροπολη ορμομενος απο τρια κριτηρια. 1: Αγαπω τη Διονυσιου Αεροπαγιτου 2: Με συναρπαζει να βλεπω να αντανακλουν τα εκθεματα του Μουσειου στο τζαμι οπου απεναντι στεκεται αγερωχος ο Παρθενωνας με καμαρι για τα εκθεματα-παιδια του που στεγαζονται μεσα στο μουσειο και παραπονο για οσα εχουν “απαχθει” στο εξωτερικο με βιαιο τροπο. 3: Για τη Συμφωνικη του Δημου Αθηναιων που διακοσμουσε μουσικα ολο αυτο το ομορφο τοπιο.
Ωστοσο θα αναφερω μια κωμικη κατασταση πηγαινοντας προς το Μουσειο. Αποφασιζοντας με μια καλη φιλη να παμε μαζι περπατωντας απο τα σπιτια μας στη Διονυσιου Αεροπαγιτου, σκεφτηκα φτανοντας στην Ηροδου Αττικου να κοψουμε μεσα απο τον Εθνικο Κηπο (ωρα 20:25 το τονιζω, υπαρχει λογος) και να βγουμε απο την εξοδο του Ζαππειου. Μεχρι ομως να φτασουμε στην εξοδο του Ζαππειου, ο Ηλιος ειχες μολις δυσει και ηταν κλειστη (διοτι οπως λιγοι γνωριζετε οι πορτες του Εθνικου Κηπου ανοιγουν στην ανατολη του ηλιου και κλεινουν στη δυση του). Αφου λοιπον τη βρηκαμε κλειστη ειπαμε να παμε πισω στην Κεντρικη εισοδο της Ηροδου Αττικου να βγουμε! Ελα ομως που ηταν και αυτη κλειστη……. Ψαχναμε λοιπον να βρουμε ενα αστυνομικο να ρωτησουμε πως θα βγουμε, πηγαιναμε τοιχο τοιχο για να φωναξουμε καποιον να μας ακουσει. Βρισκουμε εν τελει καποιον Ειδικο φρουρο και μας λεει να παμε κατα μηκος το φραχτη και να βρουμε στη Βασ. Σοφιας ενα σκοπο ο οποιος ειχε κλειδι και θα μας ανοιγε. Ελα ομως που δεν τον βρισκαμε…… Εν τω μεταξυ μεσα στον κηπο δεν υπαρχει φωτισμος, παρα μονο περιφερειακα. Αρχισαν λοιπον να πεταγονται γατες μεσα στο σκοταδι, βατραχια, να ακουγονται κουκουβαγιες, καποια παγωνια, να ακουγονται οι χελωνες που περπατουσαν πανω στα φυλλα, λες και ειχαμε αιχμαλωτιστει στο Μαγεμενο Δασος και μας παρακολουθουσε η κακια μαγισσα μεσα απο τη γυαλινη σφαιρα της………… Αφου ειδαμε και αποϊδαμε, αποφασισαμε να κανουμε μαντραπηδα (στρατιωτικος ορος). Η φιλη μου ωστοσο ηταν τυχερη (και ιδιαιτερα fit) και βρηκαμε ενα σημειο οπου ηταν λιγο λυγισμενα τα καγκελα και μπορουσε να περασει απο μεσα, οποτε βγηκε. Εγω ειμαι μεν fit, αλλα ειμαι λιγο πιο ευσωμος και δε χωρουσα οποτε πηδηξα απο την πορτα που ειχε και ηταν χαμηλη. Να προσθεσω οτι το σημειο απ’οπου βγηκαμε εβλεπε κατευθειαν στην Εξοδο του Ζαππειου οπου περνουσε αρκετος κοσμος λογο εκθεσης βιβλιου που ειχε. Η φιλη μου μολις βγηκε αρχισε να κουμπωνει το μπλουζακι της διοτι στην προσπαθεια να βγει ανοιξαν καποια κουμπια. Φανταστειτε τωρα το εξης: Να ειστε καποιος που το βλεπει απο εξω, δηλαδη να βλεπετε μια κοπελα να βγαινει απο τα καγκελλα, ενα αντρα να τα πηδαει και μετα η κοπελα να κουμπωνει το μπλουζακι της και οι δυο τους να γελανε μετα, τι συμπερασμα θα βγαζατε;;;;; Μαλλον οτι αυτοι οι δυο μεσα στον Κηπο εκαναν πονηριες…… χαχαχαχαχαχα. Ηταν γενικα πολυ αστεια ολη η φαση. αφου λοιπον περιπλανηθηκαμε για μιση ωρα στο “Μαγεμενο Δασος” και ειχαμε στησει κατι αλλους φιλου 45 λεπτα στο Μουσειο της Ακροπολης, ολα καλα………
Υπαρχουν βεβαια και χειροτερα, θα μπορουσαμε να περιμενουμε την Ανατολη του Ηλιου για να ξαναβγουμε…………..
Αρα για εμας ηταν Παγκοσμια Ημερα Μουσειων και………….. Ξωτικων του Δασους……….
–αναρτηθηκε απο Panaki 🙂
