Κιτρινα, κοκκινα, πορτοκαλι φύλλα παντού δημιουργούν ένα τεράστιο φυσικό χαλί έτοιμο να το πατήσεις. Παιδιά παίζουν με τα φύλλα και πλέκουν στεφάνια ή πλεκουν τα μαλλία τους πλεξιδες με τα κλαδακια στην αυλη του σχολειου..
Μυρίζει βροχή και υγρασία.
Εξω κυκλοφορούν άνθρωποι είτε βιαστικοι κολλημένοι στο κινητο τους, είτε προπονούνται κάνοντας τρέξιμο μεσα στη βροχη και το κρύο. Τρέχουν μεσα στο χρυσο τους κλουβι πάνω κάτω..
Καθε πρωι ξυπνουν μια συγκεκριμενη ώρα, στελνουν τα παιδια τους στο σχολειο και παιρνουν το αυτοκινητο μεχρι το μετρο ή το λεωφορειο για να πανε στις δουλειες τους. Στη δουλεια ανυπονομουν ποτε θα ερθει το διαλλειμμα…και σκεφτονται πότε θα παρουν την επομενη τους αδεια και ποιο ταξιδιωτικο προορισμο να διαλεξουν. Η χρυση μπογια του καλοκαιριου έχει ετσι κι αλλιως ξεφτισει. Μπροστα έρχεται ένας χειμωνας σκοτεινος πολυ και παγερος. Τρεχουν να μαζεψουν τα χρηματα για να έχουν τη δυνατοτητα να φύγουν, να “φορτισουν” τις μπαταρίες τους με ήλιο και να επιστρέψουν στην καθημερινοτητα.
Ολοι προσπαθουμε να ομορφυνουμε το χρυσο μας κλουβι σε αυτη τη ζωη και ολοι έχουμε τάσης φυγης απο αυτο …
Φθινοπωρο μελαγχολικό που όμως η φύση βρίσκει ευκαιρία και εκστασιάζεται με τα χρώματα που παίρνει και γινεται πηγη έμπνευσης για τους καλλιτεχνες. Γιατι η σταδιακή απωλεια του ήλιου,η βροχη και το κρυο σβήνουν το πρασινο χρωμα των φυλλων και το αφηνουν να ξεθωριασει σε πορτοκαλο-καφε-κιτρινο-κοκκινες αποχρωσεις.. Ετοιμαζεται η φυση να πεσει σε ενα χειμερινο ύπνο για να αναγεννηθει την ανοιξη. Αυτό που χρειάζονται τώρα οι ανθρωποι είναι περισσοτερη ξεκουραση και χαλαρωση ωστε να “ανθισουν” οπως τα λουλουδια ξανα την ανοιξη. Αφουγκράσου τη φύση, έχει κάτι να σου πει….