Το παρκο του Εκεμπεργκ ειναι ενα θεματικο παρκο που εκτος απο το προφανες πρασινο, περιλαμβανει συγχρονα γλυπτα και εγκαταστασεις γλυπτικες. Βρισκεται στην νοτιοανατολικη πλευρα του Οσλο και επειδη ειναι σε λοφο εχει πανοραμικη θεα του. Περιεχει 31 γλυπτα που τοποθετηκαν εκει στα εγκανια του ως θεματικο παρκο το 2013. Αυτα απο εγκυκλοπαιδικης πλευρας.
Το παρκο αυτο βρισκοταν πολυ κοντα στο προηγουμενο μας σπιτι, 3 στασεις μακρια με το τραμ. Μαλιστα περσι το Γεναρη που το πρωτοεπισκεφτηκα ειχαμε αλλαξει ως τοτε 3 σπιτια απο τοτε που ξενιτευτηκαμε. Δεν ειναι λιγο το στρες αν το καλοσκεφτεις…
Ετσι λοιπον εξευρευνοντας τη γυρω περιοχη περσι ενα τσουχτερο πρωινο του Γεναρη οπου ημουν ακρως προβληματισμενη γιατι ημουν ανεργη σε ενα σπιτι που μολις ειχαμε μετακομισει, και ειχαμε συγκατοικο μια μητερα και το κοριτσακι της, και αναρωτιομουν τι θα γινει απο δω και περα, ειπα να παω μια βολτα στο κοντινο τοτε παρκο να ξελαμπικαρω..

Περπατησα λιγο στα μονοπατια του, χαζεψα τα ψηλα δεντρα και καποια γλυπτα-ομολογω οτι δεν ειμαι φαν της μοντερνας γλυπτικης- κι εκατσα σε ενα παγκακι. Εντωμεταξυ  πολλοι ανθρωποι συνηθιζουν να κανουν βολτα στα παρκα μονοι τους ειτε για να γυμναστουν, ειτε απλα να ρεμβασουν, παντος καιρου, δεν τους νοιαζει δηλ αν εχει ηλιο η ζεστη. Χαζεψα τη θεα του αρκετα απλωμενου αλλα αραιοκατοικημενου Οσλο και παρατηρησα αυτην την απλα που εχει. Λιγο στην παλια πολη τα σπιτια ειναι κολλητα το ενα με το αλλο. Γενικα το χαρακτηριζει το πρασινο. Και γενικα και οι ανθρωποι του ειναι ετσι. Τους αρεσει να εχουν χωρο δε μπορουν το στριμωγμα. Δεν εχουν συνηθισει να ειναι με πολυ κοσμο. Τοσα χρονια ζουσαν στην απομονωση τους εκει ψηλα στο Βορα που βρισκεται η Νορβηγια. Εξαλλου με ποιους συνορευουν? με τους Σουηδους και τους Δανους που καποτε ηταν και κατακτητες τους. Κι εκει καταλαβα οτι η δικη μου νοοτροπια ως Ελληνιδα που θελω να γινουν ολα εδω και τωρα, που εχω μαθει στον πολυ κοσμο- στην Αθηνα μονο ειμαστε σχεδον 5 εκατομμυρια, οσα ειναι ολη η Νορβηγια!- ειναι το εντελως αντιθετο απο αυτους.

Εν ολιγοις ειπα στον εαυτο μου υπομονη! Ειπα οτι θα βρεις γρηγορα μια δουλεια και σιγα-σιγα ολα θα παρουν το δρομο τους. Οπως και εγινε ετσι περσι. Αυτο το μερος μου θυμιζει οτι αλλαξα την οπτικη γωνια που εβλεπα τα πραγματα και γι αυτο μου αρεσει…