Οι γυναίκες είναι πολύπλοκα όντα…

Αν την φιλήσεις, είσαι αγενής.
Αν δεν την φιλήσεις, δεν είσαι άντρας.
 
Αν την παινέψεις, λες ψέματα.
Αν δεν την παινέψεις είσαι άχρηστος.
 
Αν συμφωνείς με ό,τι θέλει, σε σέρνει από τη μύτη.
Αν διαφωνείς, δεν έχεις κατανόηση.
Αν την βλέπεις συχνά, βαριέται.
Αν όχι, σε κατηγορεί για αδιαφορία.
 
Αν προσέχεις το ντύσιμό σου το κάνεις για να αρέσεις στις άλλες.
Αν δεν το προσέχεις, δεν νοιάζεσαι για αυτήν.
Αν ζηλεύεις, λέει ότι είναι κακό.
Αν δεν ζηλεύεις, δεν την αγαπάς.
 
Αν “κανείς κίνηση” γρήγορα, δεν την σεβάστηκες.
Αν δεν κάνεις, δεν σου αρέσει.
Αν την φιλάς μια στις τόσες, σε λέει ψυχρό.
Αν την φιλάς συχνά, λέει ότι την εκμεταλλεύεσαι.
Αν δεν την βοηθήσεις να κάνει κάτι, δεν έχεις τρόπους.
Αν την βοηθήσεις, είναι απλώς ακόμα μια αντρική τακτική για να την ρίξεις

Αν μιλάς, θέλει να ακούς.
Αν ακούς, θέλει να μιλάς .

Οι άντρες είναι πολύπλοκα όντα….

Αν τον φιλήσεις είσαι εύκολη.
Αν δεν τον φιλήσεις είσαι ψυχρή.
 
Αν τον παινέψεις σε θεωρεί ψεύτρα.
Αν δεν τον παινέψεις θεωρεί ότι είσαι αγνώμων.
Αν συμφωνείς με όσα λέει, σε θεωρεί αρνί.
Αν δεν συμφωνείς είσαι αντιδραστική.
Αν τον βλέπεις συχνά, είσαι απελπισμένη.
Αν δεν τον βλέπεις, δεν ενδιαφέρεσαι.
Αν προσέχεις το ντύσιμό σου, είσαι ματαιόδοξη και κενή.
Αν δεν το προσέχεις, είσαι ατσούμπαλο αγοροκόριτσο.
Αν ζηλεύεις, είσαι καταπιεστική.
Αν δεν ζηλεύεις, “στα φοράει”.
Αν αργήσεις ένα λεπτό, λέει ότι είσαι… “τυπική γυναίκα”.
Αν αυτός αργήσει, είσαι ανυπόμονη.
Αν επισκεφτείς έναν άλλο άντρα, “παίζεις”.
Αν αυτόν τον επισκεφτεί μια άλλη γυναίκα “είναι απλά φίλη”.
 
Αν τον φιλάς σπάνια, είσαι πολύ ντροπαλή.
Αν τον φιλάς συχνά είσαι πολύ επιθετική.
Αν μιλάς, είναι πάντα πολύ.
Αν ακούς, δεν είναι ποτέ αρκετό.

Πόσο διαρκεί εκείνο το συναίσθημα με τις «πεταλούδες στο στομάχι» και την προσπάθεια να δείξετε τον καλύτερό σας εαυτό για να «κερδίσετε» το αντικείμενο το πόθου;
Μπορεί να πιστεύετε ότι ο πραγματικός έρωτας κρατάει «για πάντα», αλλά μόλις είδαμε την ξεκαρδιστική εικονογράφηση του Matthew Inman από την ιστοσελίδα Mingle2, μας χτύπησε μια ευαίσθητη χορδή.
Εκείνη που μας έκανε να γελάσουμε, αλλά και να παραδεχτούμε τελικά ότι δεν έχει και τόσο άδικο…
Όντως λοιπόν, ακόμη κι αν τα αισθήματα κρατούν για πάντα, η πραγματικότητα και η καθημερινότητα δεν λένε πάντα να συμβαδίσουν. Κάπως έτσι, συγκεντρώσαμε τα οκτώ στάδια μιας τυπικής ερωτικής γνωριμίας, μαζί με τα σκίτσα του Inman και σας παρουσιάζουμε… την πορεία της αγάπης!

Στάδιο 1ο: Το πρώτο ραντεβού

«Είσαι πανέμορφη», «η αγαπημένη μου ταινία είναι…» (ακολουθεί κουλτουριάρικος τίτλος που προσδίδει στην προσωπικότητα αυτού που θα τον ξεστομίσει ρομαντικές προεκτάσεις και το απαραίτητο intellectuality), «είχα κάνει τον γύρο της Ευρώπης με τα πόδια» και άλλες πολλές κατά κανόνα ψευδείς ατάκες ακούγονται στην πρώτη συνάντηση, κατά την οποία εννοείται πως έχετε εμφανιστεί στην τρίχα και προσέχετε μέχρι και την παραμικρή σας κίνηση για να εντυπωσιάσετε όποιον/α βρίσκεται απέναντί σας.
Στάδιο 2ο: Τα «ντουζένια»

Το κρεβάτι αναστενάζει, έρχονται τα πρώτα «σ’ αγαπώ», τα δεύτερα, τα τρίτα και τα χιλιοστά, μαζί έρχεται και ένας τεράστιος λογαριασμός κινητού, αλλά δεν σας νοιάζει, γιατί το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι να είστε αγκαλιά (παράλληλα οι φίλοι σας στέλνουν πακέτο μέσω της σχετικής εκπομπής, γιατί είναι ο μόνος τρόπος να σας δουν από κοντά).
Στάδιο 3ο: Η οικειότητα

Xμμ… εδώ οι κανόνες αρχίζουν να αλλάζουν. Τα πρώτα ελαττώματα και οι πρώτες συνήθειες της εργένικης ζωής σας έρχονται να συναντήσουν το νέο σας ταίρι, το οποίο κάνει τα στραβά μάτια, γιατί είναι ακόμη «χορτασμένο» από την προηγούμενη φάση.
Στάδιο 4ο: Η υπερβολική οικειότητα

Από τον κρεβάτι έχετε πλέον μεταφερθεί στον καναπέ, και από το «ο έρωτας περνάει από το στομάχι» έχετε περάσει στο «στομάχι που κάπου κάπου περνάει και από τον έρωτα». Η εμφάνισή σας πλέον δεν σας ενδιαφέρει και πολύ γιατί «έχετε δέσει τον γάιδαρό σας», ενώ και οι δύο πλέον έχετε απομυθοποιήσει το άλλο σας μισό, από την στιγμή που είδατε τον φίλο σας να κάνει την ανάγκη του, να φοράει τρύπιες κάλτσες και να ρεύεται ή από τότε που η φίλη σας άρχισε να σας αναλύει τα μυστικά της εμμήνου ρήσης της και να σας παραγγέλνει σερβιέτες.
Στάδιο 5ο: Η κάτω βόλτα

Υπό τις συνθήκες της προηγούμενης φάσης, η έκρηξη δεν θα μπορούσε να αργήσει πολύ. Και οι δύο έχετε αρχίσει να σιχαίνεστε τις ενοχλητικές συνήθειες του άλλου που κάποτε σας φαίνονταν χαριτωμένες, και η γκρίνια κι οι κατάρες εκσφενδονίζονται εκατέρωθεν. Πιθανές ατάκες που ακούγονται σε αυτή τη φάση: «Χαράμισα τα καλύτερά μου χρόνια», «Με πήρες μπουμπούκι και με κατάντησες τσουκνιδόκλαδο», και άλλοι χαρακτηρισμοί που η λογοκρισία δεν μας επιτρέπει να αναπαράγουμε.

Στάδιο 6ο: Ο χωρισμός

Μετά από ομηρικούς καβγάδες, όπου η αρσενική πλευρά καταριέται «τις κακαράξες τις φίλες σας που σας βάζουν λόγια» και η θηλυκή πλευρά ωρύεται για αναισθησία, κάποιος από τους δύο βλέπει πως υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές, και σας λέει το μεγάλο «αντίο», ή ακόμα χειρότερα, το πικρό «θέλω λίγο χρόνο». Ακολουθούν νύχτες με μπύρες και ουίσκι ή τόνους παγωτού και αισθηματικών ταινιών αντίστοιχα.
Στάδιο 7ο: Η επανασύνδεση

Μετά από SMS μέσα στην μαύρη νύχτα, κατασκοπείες στο Facebook και μεσάζοντες φίλους που μεταφέρουν διφορούμενα μηνύματα από τον έναν στον άλλο, ξανασυναντιέστε για να «μιλήσετε σαν φίλοι», και ξαφνικά θυμάστε πόσο ωραία περνούσατε μαζί στις αρχές. Κατά λάθος ο ένας πέφτει πάνω στον άλλον «μόνο για ένα φιλί» και πριν το καταλάβετε, ξαναμετράτε τα decibel που παράγουν οι σομιέδες.

Στάδιο 8ο: Ο γάμος

Μετά από τόσες περιπέτειες, αποφασίζετε να περάσετε βέρες, τα πεθερικά να ανταλλάξουν προικιά και να περάσετε στην αναπαραγωγή του ανθρώπινου είδους. Φυσικά πλέον όχι μόνο δεν έχετε χρόνο και διάθεση για να φροντίσετε την εμφάνισή σας, αλλά έχετε γίνει ορκισμένοι εχθροί του σεξ, γιατί βιώνετε στο πετσί σας τις συνέπειές του. Και πιθανώς να μην έχετε προλάβει ποτέ να φτάσετε σε αυτή την τελευταία παράγραφο του δημοσιεύματος, γιατί σας διέκοψε ένα κλάμα και μια περίεργη… μυρωδιά. Ώρα για αλλαγή πάνας.

Tο κρυολόγημα στάζει όταν ο οργανισμός δεν κλαίει
Ο πονόλαιμος φράζει όταν δεν μπορεί να επικοινωνήσει τις αγωνίες
Το στομάχι καίει όταν ο θυμός δεν μπορεί να βγει
Ο διαβήτης εισβάλει όταν η μοναξιά πονάει
Το σώμα παχαίνει όταν όταν η δυσαρέσκεια πιέζει
Ο πονοκέφαλος κατάθλιβει όταν αυξάνουν οι αμφιβολίες
Η καρδιά χαλαρώνει όταν το νόημα της ζωής φαίνεται να τελειώνει
Οι αλλεργίες συμβαίνουν όταν η τέλειομανία ειναι ανυπόφορη
Τα νύχια σπάνε όταν απειλούνται οι άμυνες
Το στήθος σφίγγει όταν η υπερηφάνεια σκλαβώνει
Η πίεση αυξάνει όταν ο φόβος φυλακίζεται
Οι νευρώσεις παραλύουν όταν το εσωτερικό παιδί τυραννάει
Ο πυρετός θερμαίνει όταν οι άμυνες εκρήγνουν τα όρια της ανοσίας
Τα γόνατα πίνουν όταν η υπερηφάνεια είναι άκαμπτη
Ο καρκίνος σκοτώνει εάν δεν συγχωρείς
Η ασθένεια δεν ειναι κακό. Θα σου πει οτι έχεις πάρει λάθος δρόμο. Ο δρόμοςπρος την ευτυχία δεν ειναι ευθύς. Υπάρχουν καμπύλες που ονομάζονται ΛΑΘΗ,φανάρια που λέγονται ΦΙΛΟΙ, φώτα που ονομάζονται ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ κι ολα γίνονται αν εχεις ένα ανταλλακτικό που ονομάζεται ΑΠΟΦΑΣΗ, μια ισχυρή μηχανή που ονομάζεται ΑΓΑΠΗ, μια Κάλη ασφάλιση που ονομάζεται ΠΙΣΤΗ, άφθονο καύσιμο που ονομάζεται ΥΠΟΜΟΝΗ αλλά πάνω απ’όλα έναν έμπειρο οδηγό που ονομάζεται ΕΣΥ.

Την εχουμε δει ποσες και ποσες φορες την ταινια αυτη..Ειναι φοβερο το πως ρεει σα γαργαρο νερο η υποθεση του εργου, οπως κυλαει κι η παιδικη μας ζωη γρηγορα και ξαφνικα τσουπ ειμαστε “ενηλικοι¨. Ειμαστε?
Η απλα εχουμε φορεσει το κοστουμι και προχωραμε σαν το Τζος στο τελος της ταινιας οπου περπαταει με αυτο το τεραστιο κοστουμι και ειναι αυτο που λεμε οτι τα ρουχα κρεμονται πανω του..
Ποσα στρωματα-ρουχα φορτωνομαστε σε εκεινη την τρυφερη ηλικια;, των γονιων μας, των παππουδων μας, του σογιου μας, του σχολειου μας, της θρησκειας μας κλπ, και μιμουμαστε συμπεριφορες και μετα καλουμαστε να μπουμε και εμεις ενεργα στο κοινωνικο συνολο κανοντας τους μεγαλους. Γιατι πραγματικα η ωριμανση -και αν το παμε και λιγο πιο περα η αυτογνωσια -θελει συνεχη δουλεια και περναμε απο πολλα σταδια για να φτασουμε στην ωριμοτητα. Εχουμε ολοι μας αρκετα ψυχικα τραυματα που πρεπει να τα δουμε και να τα αποδεκτουμε. Και τι ειναι ωριμοτητα? να εισαι σε αεναη επαφη με το παιδι που εισαι μεσα σου και να το προσεχεις. Και ο,τι δυσκολιες κι αν περνας σε αυτον τον υλικο κοσμο, να φερνεις στο νου σου αυτη τη ζεστασια που εχεις μεσα σου οπως οταν ησουν παιδι.

Επισκεφτηκα την εκθεση φωτογραφιας του φωτογραφου μοδας Χελμπουτ Νιουτον που φιλοξενειται στη Στεγη Γραμματων και Τεχνων μεχρι τις 3 Μαρτιου 2013 και αυτο που εκανε πραγματικα πολυ αισθηση ειναι οτι σχεδον σε ολες τις φωτογραφιες υπηρχε σεξουαλικο πειραγμα. Δεν ηθελε να υπονοησει κατι πιστευω ο Νιουτον, το εδειχνε ευθαρσως στο κοινο. Διαβαζω διαφορες κριτκες του εργου του, που λενε ποσο ανατρεπτικος ηταν, η οτι σοκαρε το κοινο. Υπερβολες θα ελεγα των πουριτανων κριτικων. Σιγουρα επεδιωκε να προκαλεσει  κι ακομα να ασκησει κριτικη με τον τροπο του στον καταναλωτισμο. Χαρακτηριστικη ειναι για μενα η φωτογραφια ενος δακτυλιδιου γνωστου οικου κοσμηματων οπου ο φωτογραφος ειχε τη συλληψη να δειξει την παλαμη του χεριου με το δακτυλιδι μεσα στα αιματα γιατι μολις ειχε μαχαιρωσει ενα κοτοπουλο. Στη φωτογραφια αυτη ειναι το κοντραστ πολυ εντονο, ενα χερι περιποιημενο με μανικιουρ και στολισμενο με μπιζου να εχει μολις “εκτελεσει” το κοτοπουλο.
Ο ιδιος ελεγε “αυτό που κάνω φωτογραφίζοντας πρόσωπα, είναι να σαγηνεύω και να διασκεδάζω. Ορισμένοι φωτογράφοι κάνουν τέχνη. Εγώ δεν ανήκω σε αυτούς… Εγώ είμαι απλώς ένας μισθωμένος εκτελεστής. Λατρεύω τη χυδαιότητα. Με έλκει αφάνταστα η κακογουστιά, που τη θεωρώ πιο διεγερτική από το καλό γούστο, το οποίο, στην πραγματικότητα, δεν αποτελεί παρά τυποποίηση του βλέμματος”.
Επισης δυο φωτογραφιες που δημιουργουν εντυπωσεις και βρισκονται στην εκθεση αυτη ειναι οτι στη μια βλεπουμε τεσσερις ψηλες, εντυπωσιακες γυναικες ντυμενες με τα παλτο τους να στηνονται αγερωχα και στη διπλανη φωτογραφια οι ιδιες ακριβως γυναικες, στην ιδια ποζα, γυμνες αυτη τη φορα, σαν αμαζονες, σαγηνευσουν χωρις ιδιαιτερη προσπαθεια. Γενικα, ειχε προτιμηση στις ψηλες, γυμνασμενες αλλα με πλουσιες καμπυλες γυναικες που εκπεμουν δυναμικοτητα ακομα και γυμνες. Μαλιστα οταν τις φωτογραφιζε ορθιες φροντιζε να μην ακουμπουν με τα χερια τους τα μοντελα το σωμα τους ωστε να φαινονται οι καμπυλες τους καλυτερα.

Ο Νιούτον καταργει την πραγματικοτητα και εξυψωνει τον πόθο, χρησιμοποιει το στοιχειο της βιας, του σαδομαζοχισμού. Πισω απο καθε του λήψη υποβόσκει και μία μικρή ιστορία, συνήθως αμφιλεγόμενη, βίαιη, σεξουαλικά φορτισμένη.

 Απο το φακο του εχουν περασει διασημα μοντελα οπως η αγαπημενη του Σιντυ Κροφορντ, η Ναομι Καμπελ, η Ελενα Κριστενσεν οπως και ηθοποιοι σαν την Κατριν Ντενεβ, Σαρλοτ Ραπλινγκ, Λιζ Τειλορ και τραγουδιστες σαν τη Μαντονα και το Λουτσιανο Παβαροτι.

Ειναι πολυ ενδιαφερον και αξιζει να το παρακαλουθησει καποιος ολο το βιντεο (διαρκει 50 λεπτα) το οποιο εχει γυρισει με μια καμερα η γυναικα του Νιουτον και προβαλλεται σε μια μικρη αιθουσα στο χωρο της εκθεσης. γιατι ετσι παιρνει μια γευση για τον ανθρωπο Νιουτον.

Ως αρνητικο εχω να σχολιασω το χωρο στον οποιο στεγαζεται η εκθεση αυτη. Πολυ ασφαλεια σε καθε οροφο που σε κανει να νιωθεις ασφυκτικα, απο το που θα παρεις το εισιτηριο σου μεχρι που θα πληρωσεις για το παρκιν του αυτοκινητου και μαλιστα να σε οδηγουν μεχρι την εξοδο! Eπισης, το εισιτηριο εισοδου ειναι τσιμπημενο για τις μερες που διανυουμε, αν και αυτο δεν απετρεψε τον κοσμο να  επισκεφτει την εκθεση που ηταν αρκετος εκεινο το απογευμα Κυριακης που πηγαμε.
Οπως και να’ ναι αξιζει μια βολτα μεχρι τη Στεγη Γραμματων και Τεχνων.

Some quotes: I hate good taste. It’s the worst thing that can happen to a creative person.
  My job as a portrait photographer is to seduce, amuse and entertain
  I like girls who are just starting. They have not been formed, they have no routine,   they  have not been in front of the camera.
The photographs don’t arouse me. All I can think about is the hard work it took to make them.
Some people’s photography is an art. Not mine. Art is a dirty word in photography. All this fine art crap is killing it already.
The point of my photography has always been to challenge myself, to go a little further than my Germanic discipline and Teutonic nature would traditionally permit me to.