Author: Nat
Όλα όμως είναι ένα και το αυτό.
Eδω και καμποσο καιρο ειμαι εγκλωβισμενη η νιωθω ετσι. Οτι ειμαι σε λιμναζοντα νερα θα το ελεγε κανεις πιο σωστα.
Εχω ονειρα, επιθυμιες για το μελλον που τελικα με αγχωνουν, αντι να με χαλαρωνουν. Και επεσα πανω στο αρθρο αυτο που το διαβασα σ’ένα μπλογκ και ναι “ολα ειναι το ενα και το αυτο”. Οι επιθυμιες που λεω οτι εχω ειναι γεματες με προσκολλησεις, με αναμνησεις απο το παρελθον και πολλες προσδοκιες για το μελλον. Και με τιποτα δε θελω να νιωσω τη ματαιωση. Και φυσικα ολα αυτα τις κανει τις επιθυμιες μου τοσο “βαριες” και ετσι η δονηση μου ειναι βαρια, που κολλησα και δεν προχωραω, δεν εξελισσομαι και νιωθω τη στασιμοτητα. Ειναι τελειως διαφορετικο να εχεις ξεκαθαρες προθεσεις και να τις επιφορτιζεις με πραγματα, ωστε να μην παρεκκλινεις απο το στοχο σου και αλλο πραγμα, οι επιθυμιες και οι φαντασιωσεις. Πολυ διαφωτιστικο αρθρο, και το μοιραζομαι μαζι σας.
“Καθε πρόθεση και κάθε επιθυμία διαθέτει εγγενείς μηχανισμούς για την πραγματοποίηση της …
Η πρόθεση και η επιθυμία στο πεδίο της καθαρής δυνατότητας διαθέτει απεριόριστη οργανωτική δύναμη. Όταν εισαγάγουμε μια πρόθεση στο εύφορο έδαφος της καθαρής δυνατότητας, επιστρατεύουμε αυτήν την απεριόριστη οργανωτική δύναμη ώστε να εργαστεί για µας.
Στην αρχή υπήρξε η επιθυμία, η οποία ήταν το πρώτο σπέρμα του νου.
Οι σοφοί, αφού πρώτα διαλογίστηκαν βαθιά, ανακάλυψαν μέσα στη σοφία τους τη σχέση του υπαρκτού µε το ανύπαρκτο.
(Ύμνος της Δημιουργίας, από τη Ριγκ Βέντα)
Ένας από τους βασικούς Πνευματικούς Νόμους για την Επιτυχία του ανθρώπου είναι ο Νόμος της Πρόθεσης και της Επιθυμίας. Αυτός ο νόμος βασίζεται στο γεγονός ότι η ενέργεια και οι πληροφορίες ενυπάρχουν παντού μέσα στη φύση.
Πράγματι, στο κβαντικό πεδίο δεν υπάρχουν παρά µόνο ενέργεια και πληροφορίες. Και φυσικά, το κβαντικό πεδίο της μοντέρνας φυσικής είναι απλά ένα ακόμα όνομα για το πεδίο της καθαρής συνείδησης ή καθαρής δυνατότητας.
Ας εξετάσουμε αυτόν τον ισχυρισμό µε κάποια λεπτομέρεια.
Ένα λουλούδι, ένα ουράνιο τόξο, ένα δέντρο, ένα χορταράκι, ένα ανθρώπινο σώμα, όταν διασπαστούν στα βασικά τους στοιχεία, αποτελούνται από ενέργεια και πληροφορίες. Ολόκληρο το σύμπαν – στην ουσιαστική του μορφή – δεν είναι παρά μια κίνηση της ενέργειας και των πληροφοριών. Η μόνη διαφορά ανάμεσα σ’ εσάς και ένα δέντρο είναι οι πληροφορίες και η ενέργεια που περιέχουν τα αντίστοιχα σώματα.
Στο υλικό επίπεδο, τόσο εσείς όσο και το δέντρο αποτελείστε από τα ίδια ανακυκλώσιμα υλικά: άνθρακα, υδρογόνο, οξυγόνο, άζωτο και μερικά άλλα στοιχεία σε απειροελάχιστες ποσότητες. Θα μπορούσατε ν’ αγοράσετε αυτά τα υλικά από μια αποθήκη µε μερικά χιλιάρικα …
Η διαφορά, λοιπόν, ανάμεσα σ’ εσάς και το δέντρο δεν είναι ο άνθρακας, το υδρογόνο και το οξυγόνο. Στην πραγματικότητα, εσείς και το δέντρο ανταλλάσσετε συνεχώς άνθρακα και οξυγόνο μεταξύ σας. Η αληθινή διαφορά ανάμεσά σας βρίσκεται στην ενέργεια και τις πληροφορίες που σας χαρακτηρίζουν.
Μέσα στο σχέδιο της φύσης, εγώ και εσείς αποτελούμε προνομιούχα όντα. Διαθέτουμε ένα νευρικό σύστημα που μπορεί ν’ αντιλαμβάνεται το ενεργειακό και πληροφοριακό περιεχόμενο του εντοπισμένου χωροχρονικά πεδίου το οποίο δημιουργούν τα φυσικά µας σώματα. Αισθανόμαστε αυτό το πεδίο εμπειρικά, µε τη μορφή σκέψεων, συναισθημάτων, επιθυμιών, αναμνήσεων, ενστίκτων, ορμών και πεποιθήσεων. Το ίδιο επίπεδο αντιλαμβανόμαστε στην ύλη ως φυσικό σώμα – και μέσα από το υλικό µας σώμα αντιλαμβανόμαστε αυτό το πεδίο σαν τον “κόσμο γύρω µας”.
Όλα όμως είναι ένα και το αυτό.
Οι αρχαίοι σοφοί αναφωνούσαν:
“Είμαι αυτό, είστε αυτό,
όλα είναι αυτό,
κι αυτό είναι το µόνο που υπάρχει”.
Το σώμα σας δεν είναι κάτι ξεχωριστό από το σώμα του σύμπαντος, αφού σε επίπεδο κβαντομηχανικής δεν υπάρχουν καθορισμένα όρια. Μοιάζετε µ’ ένα κύμα, ένα σπασμό, έναν παλμό, μια δίνη, μια εντοπισμένη διαταραχή μέσα στο ευρύτερο κβαντικό πεδίο. Το ευρύτερο κβαντικό πεδίο – το σύμπαν – στην ουσία δεν είναι παρά το εκτεταμένο σώμα σας.
Το ανθρώπινο νευρικό σύστημα, όχι µόνο μπορεί ν’ αντιληφθεί την ενέργεια και τις πληροφορίες του δικού του κβαντικού πεδίου, αλλά επειδή η ανθρώπινη συνείδηση είναι εξαιρετικά εύπλαστη, μέσα από αυτό το υπέροχο νευρικό σύστημα μπορείτε ν’ αλλάξετε συνειδητά τα πληροφοριακά δεδομένα που αποτελούν το υλικό σας σώμα. Μπορείτε ν’ αλλάξετε συνειδητά το ενεργειακό και πληροφοριακό περιεχόμενο του δικού σας κβαντομηχανικού σώματος, επηρεάζοντας µ’ αυτό τον τρόπο το ενεργειακό και πληροφοριακό περιεχόμενο του εκτεταμένου σας σώματος του περιβάλλοντός σας και ολόκληρου του κόσμου – προκαλώντας την υλοποίηση πραγμάτων και καταστάσεων μέσα του.
Αυτή η συνειδητή αλλαγή επιτυγχάνεται µε τη βοήθεια δυο εγγενών παραμέτρων της συνείδησης: της προσοχής και της πρόθεσης.
Η προσοχή ενεργοποιεί και η πρόθεση μεταμορφώνει.
Οτιδήποτε στο οποίο στρέφετε την προσοχή σας θα ισχυροποιηθεί στη ζωή σας.
Οτιδήποτε απ’ το οποίο απομακρύνετε την προσοχή σας, ελαττώνεται, αποσυντίθεται και εξαφανίζεται.
Η πρόθεση, από την άλλη μεριά, προκαλεί τη μεταμόρφωση της ενέργειας και των πληροφοριών. Η πρόθεση οργανώνει την ίδια της την εκπλήρωση.
Η ποιότητα της πρόθεσης πάνω στο αντικείμενο της προσοχής, θα ενορχηστρώσει μια απειρία χωροχρονικών γεγονότων για να επιφέρει το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, µε την προϋπόθεση πως κάποιος θα ακολουθεί και τους υπόλοιπους πνευματικούς νόμους της επιτυχίας. Αυτό συμβαίνει επειδή η πρόθεση έχει απεριόριστη οργανωτική δύναμη μέσα στο εύφορο έδαφος της προσοχής. Απεριόριστη οργανωτική δύναμη, σημαίνει δύναμη για την οργάνωση μιας απειρίας χωροχρονικών γεγονότων, όλων ταυτόχρονα.
Βλέπουμε την έκφραση αυτής της δύναμης σε κάθε φύλλο χορταριού, σε κάθε άνθος μηλιάς, σε κάθε κύτταρο του κορμιού µας. Τη διακρίνουμε σ’ οτιδήποτε είναι ζωντανό.
Μέσα στο σχέδιο της φύσης, όλα σχετίζονται και συνδυάζονται μεταξύ τους. Η μαρμότα βγαίνει απ’ τη φωλιά της μόλις έρθει η άνοιξη. Τα πουλιά μεταναστεύουν προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, σε μια συγκεκριμένη εποχή του χρόνου. Η φύση είναι μια συμφωνία και αυτή η συμφωνία ενορχηστρώνεται σιωπηλά στο υπέρτατο πεδίο της δημιουργίας.
Το ανθρώπινο σώμα είναι ένα καλό παράδειγμα αυτής της συμφωνίας. Ένα και µόνο κύτταρο του σώματος κάνει περίπου έξι τρισεκατομμύρια πράγματα το δευτερόλεπτο και πρέπει συγχρόνως να γνωρίζει τι κάνουν όλα τα άλλα κύτταρα την ίδια στιγμή!
Το ανθρώπινο σώμα μπορεί να παίζει μουσική, να σκοτώνει μικρόβια, να δημιουργεί ένα μωρό, να απαγγέλλει ποίηση και να παρακολουθεί τις κινήσεις των άστρων ταυτόχρονα, επειδή το πεδίο της απεριόριστης συσχέτισης είναι μέρος του πεδίου των πληροφοριών.
Το αξιοθαύμαστο µε το νευρικό σύστημα του ανθρώπινου είδους, είναι πως μπορεί να ελέγχει αυτή την απεριόριστη οργανωτική δύναμη µέσω της συνειδητής πρόθεσης. Η πρόθεση στο ανθρώπινο είδος δεν περιορίζεται σ’ ένα άκαμπτο δίκτυο ενέργειας και πληροφοριών. Έχει απεριόριστη ευκαμψία. Με δυο λόγια, εφ’ όσον δεν παραβιάζετε τους άλλους νόμους της φύσης, µέσω της πρόθεσής σας μπορείτε κυριολεκτικά να ελέγχετε τις δυνάμεις της φύσης για να εκπληρώσετε τα όνειρα και τις επιθυμίες σας.
Μπορείτε να βάλετε αυτόν τον κοσμικό υπολογιστή µε την απεριόριστη οργανωτική του δύναμη, να δουλέψει για λογαριασμό σας. Μπορείτε να ταξιδέψετε σ’ αυτό το υπέρτατο έδαφος της δημιουργίας και να φυτέψετε εκεί μια πρόθεση, ενεργοποιώντας µ’ αυτό τον τρόπο το πεδίο του άπειρου συσχετισμού.
Η πρόθεση βάζει τα θεμέλια για την άκοπη, αυτόματη και ανεμπόδιστη ροή καθαρής δυνατότητας, η οποία αναζητά έκφραση απ’ το ανεκδήλωτο στο εκδηλωμένο. Η µόνη προϋπόθεση είναι πως θα πρέπει να χρησιμοποιείτε την πρόθεσή σας για το καλό της ανθρωπότητας.
Η αληθινή δύναμη πίσω από την πρόθεση είναι η επιθυμία. Η πρόθεση από μόνη της είναι πολύ ισχυρή, επειδή ουσιαστικά είναι μια επιθυμία χωρίς προσκόλληση στο αποτέλεσμα. Η επιθυμία από μόνη της είναι αδύναμη, μια και στους περισσότερους ανθρώπους δεν είναι τίποτε άλλο από προσοχή συνδυασμένη με προσκόλληση. Η πρόθεση είναι μια επιθυμία αυστηρά σύμφωνη με όλους τους άλλους νόμους, αλλά ειδικά με το Νόμο της Απόσπασης.
Η πρόθεση σε συνδυασμό με την αποστασιοποίηση οδηγεί σε μια αντίληψη η οποία επικεντρώνεται στη ζωή και στο παρόν, οπότε κάθε πράξη είναι πολύ πιο αποτελεσματική όταν εκτελείται μέσα στην αντίληψη του παρόντος. Η πρόθεσή σας μπορεί να προσβλέπει στο μέλλον, αλλά η προσοχή σας βρίσκεται στο παρόν. Εφ’ όσον η προσοχή σας βρίσκεται στραμμένη στο παρόν, η πρόθεσή σας για το μέλλον θα υλοποιηθεί, αφού το μέλλον πλάθεται μέσα στο παρόν. Πρέπει να δεχτείτε το παρόν όπως έχει. Αποδεχτείτε το παρόν και στοχεύστε στο μέλλον. Το μέλλον είναι κάτι που μπορείτε πάντα να διαμορφώσετε μέσω της αποστασιοποιημένης πρόθεσης, αλλά δεν πρέπει ποτέ να αντιπαλεύετε το παρόν.
Παρελθόν, παρόν και μέλλον, αποτελούν όλα ιδιότητες της συνείδησης.
Το παρελθόν είναι η μνήμη και η θύμηση, το μέλλον η προσμονή και το παρόν η επίγνωση.
Γι’ αυτό το λόγο, ο χρόνος δεν είναι τίποτε άλλο από την κίνηση της σκέψης. Τόσο το παρελθόν όσο και το μέλλον γεννιούνται μέσα στη φαντασία. Μόνο το παρόν, δηλαδή η αντίληψη της στιγμής, είναι αληθινό και αιώνιο. Υπάρχει και αποτελεί το δυναμικό του χωροχρόνου, της ύλης και της ενέργειας. Είναι ένα αιώνιο πεδίο πιθανοτήτων, το οποίο αποκτά την εμπειρία του εαυτού του µε τη μορφή αφηρημένων δυνάμεων όπως το φως, η θερμότητα, ο ηλεκτρισμός, ο μαγνητισμός ή η βαρύτητα.
Αυτές οι δυνάμεις δεν βρίσκονται ούτε στο παρελθόν, ούτε στο μέλλον.
Απλώς υπάρχουν.
Ο τρόπος µε τον οποίο αντιλαμβανόμαστε αυτές τις αφηρημένες δυνάμεις, µας προσφέρει την εμπειρία των συγκεκριμένων φαινομένων και μορφών. Οι αναμνήσεις των ερμηνειών αυτών των αφηρημένων δυνάμεων, δημιουργούν την εμπειρία του παρελθόντος και οι προσδοκώμενες ερμηνείες των ίδιων δυνάμεων δημιουργούν το μέλλον. Αυτές είναι οι ιδιότητες της προσοχής μέσα στη συνείδηση. Όταν οι ιδιότητες αυτές απαλλαχθούν από το βάρος του παρελθόντος, τότε η δράση στο παρόν γίνεται το εύφορο έδαφος για τη δημιουργία του μέλλοντος.
Η πρόθεση, αν είναι γειωμένη σ’ αυτή την αποστασιοποιημένη ελευθερία του παρόντος, εξυπηρετεί σαν καταλύτης για το σωστό μείγμα ύλης, ενέργειας και χωροχρονικών γεγονότων, το οποίο μπορεί να δημιουργήσει οτιδήποτε επιθυμήσετε.
Αν έχετε μια αντίληψη επικεντρωμένη στη ζωή και στο παρόν, τότε τα φανταστικά εμπόδια – τα οποία αποτελούν τουλάχιστον το ενενήντα τοις εκατό των θεωρούμενων εμποδίων – διαλύονται και εξαφανίζονται! Το υπόλοιπο πέντε µε δέκα τοις εκατό μπορεί να μετουσιωθεί σε νέες ευκαιρίες µέσω της εστιασμένης πρόθεσης.
Η εστιασμένη πρόθεση είναι η ιδιότητα της προσοχής που παραμένει αμετακίνητη στο στόχο της. Εστιασμένη πρόθεση σημαίνει να κρατάτε την προσοχή σας πάνω στο σκοπούμενο αποτέλεσμα, µε τέτοια αμετακίνητη αποφασιστικότητα, ώστε να µην επιτρέπετε σε κανένα εμπόδιο να την ελαττώσει ή να την καταστρέψει. Μ’ αυτό τον τρόπο αποκλείετε ολοκληρωτικά όλα τα εμπόδια απ’ τη συνείδησή σας. Μπορείτε να διατηρείτε μια ακλόνητη γαλήνη, ενώ παράλληλα αφιερώνεστε στο στόχο σας µε έντονο πάθος. Αυτή είναι η δύναμη του συνδυασμού αποστασιοποιημένης αντίληψης και εστιασμένης πρόθεσης.
Μάθετε να τιθασεύετε τη δύναμη της πρόθεσης, και θα μπορείτε να δημιουργήσετε οτιδήποτε επιθυμείτε. Μπορείτε ασφαλώς να δείτε αποτελέσματα και μέσα απ’ τις σκληρές προσπάθειες, αλλά αυτά θα έχουν το ανάλογο κόστος τους, µε τη μορφή άγχους, καρδιακών προσβολών και της ελαττωμένης λειτουργίας του ανοσοποιητικού σας συστήματος. Είναι πολύ καλύτερο ν’ ακολουθήσετε τα παρακάτω πέντε βήματα του Νόμου της Πρόθεσης και της Επιθυμίας.
Ακλουθώντας την παρακάτω διαδικασία για την πραγματοποίηση των επιθυμιών, η πρόθεσή απελευθερώνει αβίαστα τη δική της μοναδική δύναμη:
(1) Γλιστρήστε μέσα στο “κενό”. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να επικεντρωθείτε σ’ εκείνο το σιωπηλό διάστημα ανάμεσα στις σκέψεις, δηλαδή να βρεθείτε μέσα στη σιωπή -το επίπεδο της Ύπαρξης που αποτελεί την ουσιαστική σας πρωταρχική κατάσταση.
(2) Μέσα σ’ αυτή την κατάσταση, απελευθερώστε τις προθέσεις και τις επιθυμίες σας. Όταν βρισκόσαστε κυριολεκτικά μέσα στο κενό, δεν υπάρχουν σκέψεις ούτε επιθυμίες, αλλά καθώς θα βγαίνετε απ’ το κενό – στο όριο ανάμεσα στο κενό και μια σκέψη – μπορείτε να εισαγάγετε την πρόθεση. Αν έχετε μια σειρά από στόχους, μπορείτε να τους γράψετε σ’ ένα κομμάτι χαρτί και να εστιάσετε την προσοχή σας επάνω τους πριν περάστε στο κενό. Αν επιθυμείτε επιτυχημένη καριέρα, για παράδειγμα, µπείτε στο κενό µ’ αυτή την πρόθεση, και η πρόθεσή σας θα σας συνοδεύει σαν ένα αμυδρό λαμπύρισμα της συνείδησής. Αν εγκαταλείψετε τις προθέσεις και τις επιθυμίες σας μέσα στο κενό, είναι σαν να τις φυτεύετε στο εύφορο έδαφος της καθαρής δυνατότητας και να περιμένετε να βλαστήσουν όταν έρθει η κατάλληλη εποχή. Δεν πρέπει να σκεφτείτε ν’ ανασκάψετε τους σπόρους των επιθυμιών σας για να δείτε αν πράγματι μεγαλώνουν, ούτε και να προσκολληθείτε άκαμπτα στον τρόπο µε τον οποίο θα εξελιχθούν. Απλώς θέλετε να τους σπείρετε.
(3) Παραμείνετε στην κατάσταση της έσω-αναφοράς. Αυτό σημαίνει να έχετε αντίληψη του αληθινού Εαυτού σας – του πνεύματός σας, της σύνδεσής σας µε το πεδίο της καθαρής δυνατότητας. Σημαίνει επίσης πως δεν θα κοιτάτε τον εαυτό σας μέσα απ’ τα µάτια του κόσμου, ούτε και θα επιτρέψετε να σας επηρεάσουν οι γνώμες και οι κριτικές των άλλων. Ένας καλός τρόπος για να διατηρείτε αυτή την κατάσταση της έσω-αναφοράς, είναι να κρατάτε τις επιθυμίες σας κρυφές. Μην τις μοιράζεστε µε κανέναν άλλο, εκτός κι αν είναι κοινές µε συγκεκριμένους ανθρώπους µε τους οποίους είστε πολύ στενά δεμένοι.
(4) Μην προσκολληθείτε στο αποτέλεσμα. Εγκαταλείψτε την προσμονή μιας συγκεκριμένης εξέλιξης και ζήστε µε τη σοφία της αβεβαιότητας. Απολαύστε κάθε στιγμή του ταξιδιού σας στη ζωή, ακόμα κι αν δεν γνωρίζετε τι θα σας συμβεί στη συνέχεια.
(5) Αφήστε το σύμπαν να χειριστεί τις λεπτομέρειες. Οι προθέσεις και οι επιθυμίες σας, όταν απελευθερωθούν μέσ’ στο κενό, έχουν απεριόριστη οργανωτική δύναμη. Πιστέψτε πως αυτή η οργανωτική δύναμη της πρόθεσης θα ενορχηστρώσει όλες τις λεπτομέρειες για λογαριασμό σας.
Να θυμάστε πως στην πραγματική σας φύση είστε καθαρό πνεύμα.
Μεταφέρετε τη συνείδηση του πνεύματος σας όπου κι αν βρίσκεστε, απελευθερώνοντας αβίαστα τις επιθυμίες σας, και το σύμπαν θα αναλάβει τα υπόλοιπα.
Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΗΣ ΠΡΟΘΕΣΗΣ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ
Θα θέσω σ’ εφαρμογή το Νόμο της Πρόθεσης και της Επιθυμίας αποφασίζοντας να ακολουθήσω τα παρακάτω βήματα:
(1) Θα κάνω έναν κατάλογο όλων των επιθυμιών µου και θα τον έχω μαζί µου όπου κι αν βρεθώ. Θα τον διαβάζω πριν περάσω στη σιωπή και το διαλογισμό, πριν πέσω για ύπνο και μόλις ξυπνήσω το πρωί.
(2) Θ’ απελευθερώσω αυτόν τον κατάλογο των επιθυμιών µου και θα τον παραδώσω στη μήτρα της δημιουργίας, πιστεύοντας πως όταν τα πράγματα δείχνουν να µην έρχονται όπως τα θέλω, υπάρχει κάποιος λόγος και πως το σύμπαν έχει για µένα πολύ μεγαλύτερα σχέδια απ’ ό,τι έχω φανταστεί.
(3) Θα υπενθυμίζω στον εαυτό µου να εξασκώ πάντα την αντίληψη του παρόντος σ’ όλες µου τις ενέργειες. Θ’ αρνηθώ να επιτρέψω στα όποια εμπόδια συναντήσω, να καταστρέψουν την ποιότητα της προσοχής µου στην παρούσα στιγμή. Θα αποδέχομαι το παρόν όπως είναι και θα υλοποιώ το μέλλον μέσα απ’ τις πιο βαθιές και ειλικρινείς προθέσεις µου.”
Μια μερα στα μουσεια
Στη φιλία
Ειναι καποιες μερες τωρα που η διαθεση μου ειναι πεσμενη, θα ελεγες κανεις βαριεστημενη..Και κατ’ επεκταση μου βγαινει και μια ξινιλα, να το πω??
Χτες λοιπον πηγα για ενα καφε το απογευμα με μια φιλη μου αγαπημενη που ειχα να τη δω καιρο αλλα πραγματικα δεν υπαρχει αυτη η κοπελα η να πω πιο σωστα δεν υπαρχει η χημεια που εχω με την φιλη μου αυτη! Μου εφτιαξε τη διαθεση στο δευτερολεπτο! Και μονο που την εβλεπα απο μακρια να ερχεται στο ραντεβου μας, και αναγνωρισα τη φιγουρα της με τα φουντωτα, κοκκινα, σγουρα μαλλια και το ραθυμο περπατημα της, ενα πλατυ χαμογελο ζωγραφιστηκε στο προσωπο μου!
Εκει στο καφε που ημασταν ερχεται ο σερβιτορος, παραγγελνει η φιλη μου το παγωμενο τσαι της, ερχεται η σειρα μου, τον ρωταω τι εχει απο φυσικους χυμους, μου απαντα “χυμος πορτοκαλι, λεμονι”…και του λεω, “φερτε μου ενα χυμο λεμονι”, “σιγουρα?”μου κανει αυτος, λεω “ναι”. Η φιλη μου λεει, “καλα ηξερα οτι εισαι ξινη αλλα τοσο βρε αδερφε?” Ερχεται μετα απο λιγο ο σερβιτορος με την παραγγελια, πινω μια γουλια και…. ξινισαν τα μουτρα μου απο την ξνιλια! “Καλα”, μου λεει η φιλη μου “δεν το ηξερες?” “Φανταστηκα,” της λεω “οτι θα ειχε βαλει λιγη ζαχαρη”…”αφου του ειπες χυμο λεμονι, δεν ειπες λεμοναδα!” “Παντως”, μου λεει η φιλη μου, “παλι καλα δεν εισαι τοσο ξινη!! Το έσωσες!” Κανω νοημα στο σερβιτορο να ρθει και ερχεται με 2 φακελακια ζαχαρη…”εμ”, μου λεει, “τι περιμενες?”
Ριξαμε κατι γελια τοτε με τη φιλη μου, τα ειπαμε, θυμηθηκαμε και το γελιο που καναμε οταν δουλευαμε μαζι (ημασταν και συναδελφισες ενα διαστημα). Οταν συναντιομαστε, κι εγω μαζι της χαλαρωνω, γινομαι τρομερα αυτοσαρκαστικη και παντα καταληγουμε να γελαμε με την καρδια μας! Μεχρι την επομενη συναντηση μας λοιπον!
–Το αφιερώνω στις απανταχου φιλες μου το άρθρο αυτό!!–
And then…what?
And then, and then
and then it will be like dying
Fall down, never arrive
and then, and then it will be like to burn
in the hell that imprisons
And if I call you my love
you don’t laugh if I call you my love
And then, and then
and then it will be like dying
the night, the night that never passes
and then, and then it will be like going mad
in the emptiness that abandones
And if I call you my love
You don’t laugh if I call you my love
Love that doesn’t fly
that touches your face and leaves you
Love that is asking
that makes you breath and then it kill you
and then, and then it forgets you
it sets you free and then, and then
night that never passes
night that never passes
And then, and then
and then it will be like disappearing
into emptiness that never stops
and then, and then it will be like dying
if you want to go away
And if I call you my love
You don’t laugh if I call you my love
Love that doesn’t fly
that touches your face and leaves you
Love that is asking
that makes you breath and then it kill you
and then, and then it forgets you
it sets you free and then, and then
the night that never passes
“ΘΕΑΤΡΟ ΕΛΕΓΧΟΥ”
Πρώτα ειδα αυτο το βιντεακι στο youtube που σας αναρτησα και δειτε το, ειναι αρκετα αποκαλυπτικο
και μετα διαβασα καποια αποσπασματα του βιβλιου “the celestine prophecy” του James Redfield απο ενα μπλογκ. Αναγνωρισα πολλα στοιχεια απο μενα, για ριξτε μια ματια μηπως δειτε καποιον που σας μοιαζει…
“Οι άνθρωποι ανταγωνιζόμαστε μεταξύ μας με σκοπό να εξασφαλίσουμε ενέργεια. Αυτό το κάνουμε ασυνείδητα σε κάθε συνάντηση. Παρατηρώντας τις αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στους ανθρώπους, τόσο εκείνες που συμμετέχουμε οι ίδιοι , όσο και αυτές που συμβαίνουν μεταξύ άλλων, μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε αυτό τον ανταγωνισμό και να αρχίσουμε να κατανοούμε την ουσιαστική φύση των ανθρώπινων συγκρούσεων.
Καθένας από τους τρόπους ελέγχου της ενέργειας, έχει τις ρίζες του στον αρχικό φόβο ότι, αν χάσει κανείς τη σύνδεση με το γονιό του, δε θα μπορέσει να επιζήσει. Έτσι, η τάση να ελέγχουμε τους γύρω μας για να εξασφαλίζουμε ενέργεια είναι μια κατάσταση που αρχίζει από την παιδική ηλικία. Όταν είμαστε παιδιά, η επιβίωσή μας εξαρτάται από τους ενήλικες που μας φροντίζουν, και για αυτό αναπτύσσουμε πολύ συγκεκριμένους τρόπους με τους οποίους παίρνουμε ενέργεια από το οικογενειακό μας σύστημα. Η εξασφάλιση αρκετής αγάπης ώστε να νιώθουμε ασφαλείς και αρκετής αναγνώρισης ώστε να μπορέσουμε να δομήσουμε μια ταυτότητα, είναι κρίσιμα στοιχεία της ανάπτυξής μας.
Οι άνθρωποι λοιπόν, ανταγωνιζόμαστε μεταξύ μας για την εξασφάλιση ενέργειας. Αυτό το κάνουμε για να αισθανθούμε μια ψυχολογική αναπτέρωση. Πιστεύουμε ότι πρέπει αποσπάσουμε προσοχή, αγάπη, αναγνώριση, ενίσχυση, επιδοκιμασία από τους άλλους. Όλα αυτά δεν είναι παρά διαφορετικές μορφές ενέργειας. Έτσι μέσα από τις διάφορες μορφές επαφών και συνδιαλλαγών που είχαμε με τους γονείς μας όταν ήμαστε παιδιά, υιοθετούμε ένα τρόπο για να τραβάμε την ενέργεια προς το μέρος μας.
Στα πρώτα χρόνια της ζωής μας προσαρμόσαμε ασυνείδητα τον εαυτό μας στο περιβάλλον μας. Ο τρόπος που μας φέρονταν οι γονείς-μεγάλα αδέρφια, και το πώς νιώθαμε κοντά τους, ήταν για μας το «πεδίο εξάσκησης» στο οποίο μάθαμε να ελέγχουμε τη ροή της ενέργειας και να τη στρέφουμε προς το μέρος μας.
Θα περιγραφούν παρακάτω τέσσερις τύποι χειρισμού της ενέργειας. Μερικοί χρησιμοποιούν διαφορετικούς τρόπους σε διαφορετικές συνθήκες, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ένα κυρίαρχο θέατρο ελέγχου που τείνουν να το επαναλαμβάνουν. Το ποιο είναι αυτό το θέατρο εξαρτάται από ποια μέθοδος ήταν πιο αποτελεσματική με τα μέλη της οικογένειάς μας.
Τρομοκράτης
Οι τρομοκράτες καταφέρνουν τους πάντες να τους προσέξουν με τη θορυβώδη συμπεριφορά τους, τη σωματική τους δύναμη, τις απειλές, τα απρόσμενα ξεσπάσματα. Κρατούν τους πάντες σε επιφυλακή γιατί οι άλλοι φοβούνται ότι ο Τρομοκράτης θα κάνει κάποιο σχόλιο που θα τους ντροπιάσει ή θα θυμώσει μαζί τους. Οι τρομοκράτες είναι πάντα στο επίκεντρο της προσοχής. Προκαλούν στους άλλους την αίσθηση του φόβου ή άγχους.
Είναι κατά βάση εγωκεντρικά άτομα και η συμπεριφορά τους μπορεί να κυμαίνεται από το να δίνουν συνεχώς διαταγές, να μιλούν ασταμάτητα, να φέρονται αυταρχικά, να είναι άκαμπτοι και σαρκαστικοί, μέχρι τη σωματική βία. Αρχικά δεσμεύουν τους άλλους δημιουργώντας μια αύρα δύναμης.
Καθένα από τα τέσσερα θέατρα ελέγχου δημιουργεί μια συγκεκριμένη ενεργειακή δυναμική που ονομάζεται αντίστοιχο θέατρο. Για παράδειγμα το αντίστοιχο θέατρο που δημιουργείται από ένα τρομοκράτη είναι το «εγώ ο καημένος», το θέατρο του «θύματος».
Ανακριτής
Οι Ανακριτές δεν είναι τόσο απειλητικοί από την άποψη σωματικής βίας, αλλά τσακίζουν το ηθικό και τη θέληση του άλλου αμφισβητώντας νοητικά όλες τις δραστηριότητες και τα κίνητρά του. Είναι εχθρικοί επικριτές που προσπαθούν συνεχώς να φέρουν έτσι τα πράγματα, ώστε να φανεί ότι οι άλλοι φταίνε σε κάτι ή κάνουν λάθος.
Όσο περισσότερο ασχολούνται με τα ελαττώματα και τα λάθη σας, τόσο περισσότερο τους παρακολουθείτε και αντιδράτε σε κάθε τους κίνηση. Καθώς αγωνίζεστε για να αποδείξετε την αξία σας, ή να απαντήσετε στις επικρίσεις τους, τόσο περισσότερη ενέργεια τους στέλνετε. Κάθε τι που λέτε θα χρησιμοποιηθεί εναντίον σας κάποια στιγμή. Νιώθετε σαν να βρίσκεστε συνεχώς υπό παρακολούθηση.
Οι Ανακριτές είναι άτομα που βρίσκονται συνεχώς σε επαγρύπνηση. Εμφανίζονται κυνικοί, σκεπτικιστές, σαρκαστικοί, εκνευριστικοί, τελειομανείς ή υποκριτικά ενάρετοι και μπορεί να φτάσουν στο σημείο να γίνουν ύπουλοι και αδίστακτοι στους τρόπους που χρησιμοποιούν για να ελέγξουν τους άλλους. Δεσμεύουν αρχικά τους άλλους με το πνεύμα τους, την αλάνθαστη λογική τους, τα αντικειμενικά γεγονότα που παραθέτουν, και τη διανόησή τους.
Ως γονείς, δημιουργούν Απόμακρα παιδιά και μερικές φορές Θύματα. Και στις δύο περιπτώσεις, το παιδί προσπαθεί να ξεφύγει από την ανάκριση. Οι Απόμακροι προσπαθούν να ξεφύγουν από την υποχρέωση να απαντούν στη συνεχή παρακολούθηση και τα εκνευριστικά σχόλια του Ανακριτή( οπότε θα αποστραγγιστούν από την ενέργειά τους).
Απόμακρος
Τα Απόμακρα άτομα είναι χαμένα σε ένα δικό τους εσωτερικό κόσμο από ανεπίλυτες συγκρούσεις, φόβους και αυτοαμβιβολίες. Πιστεύουν ασυνείδητα ότι αν υποκρίνονται τον μυστηριώδη ή τον αδιάφορο, κάποιος θα έρθει να τους τραβήξει έξω. Συχνά νιώθουν μοναξιά, και κρατούν απόσταση από φόβο ότι οι άλλοι θα τους επιβάλλουν τη θέλησή τους ή θα αμφισβητήσουν τις αποφάσεις τους ( όπως έκαναν οι Ανακριτές γονείς τους).
Πιστεύουν ότι πρέπει να τα κάνουν όλα μόνοι τους, και γι΄αυτό δεν ζητούν βοήθεια. Χρειάζονται ελεύθερο χώρο γύρω τους και συχνά αποφεύγουν τις δεσμεύσεις. Όταν ήταν παιδιά, οι γονείς τους δεν τους επέτρεπαν να ικανοποιήσουν την ανάγκη τους για ανεξαρτησία ή δεν τους αναγνώριζαν για τη δική τους προσωπικότητα.
Έχουν την τάση να κινούνται προς την πλευρά του Θύματος, πάνω στο φάσμα των θεάτρων, και δε συνειδητοποιούν ότι η ίδια η απόμακρη συμπεριφορά τους μπορεί να ευθύνεται για το γεγονός ότι δεν έχουν αυτό που θέλουν (π.χ. χρήματα, αγάπη, αυτοεκτίμηση ), ή για την αίσθηση της αποτελμάτωσης ή της σύγχυσης που νιώθουν. Συχνά πιστεύουν ότι το κύριο πρόβλημά τους είναι η έλλειψη κάποιου πράγματος (χρημάτων, φίλων, κοινωνικών επαφών, μόρφωσης).
Εμφανίζονται από αδιάφοροι εώς απρόσιτοι και μη συνεργάσιμοι, μέχρι συγκαταβατικοί, αποδοκιμαστικοί, αντιδραστικοί και ύπουλοι.
Χρησιμοποιούν επιδέξια την απομάκρυνση ως άμυνα, και συνήθως αποκόβονται από την ίδια τους την ενέργεια με φράσεις όπως «εγώ διαφέρω από τους άλλους», «κανείς δεν καταλαβαίνει τι προσπαθώ να κάνω», «είμαι μπερδεμένος», «δεν θέλω να παίξω το παιχνίδι τους», «όλα θα ήταν διαφορετικά αν είχα…». Χάνουν τις ευκαιρίες τη μία μετά την άλλη, ενώ υπεραναλύουν τα πάντα. Με την παραμικρή ένδειξη σύγκρουσης ή αντιπαράθεσης, ο Απόμακρος γίνεται ασαφής και μπορεί να φτάσει στο σημείο να εξαφανιστεί (με το να μην απαντά σε τηλεφωνήματα ή να μην εμφανίζεται σε ραντεβού). Αρχικά δεσμεύουν τους άλλους μέσα από τη μυστηριώδη και αδιάφορη βιτρίνα που εμφανίζουν.
Οι Απόμακροι συνήθως δημιουργούν Ανακριτές, αλλά μπορεί επίσης να εμπλακούν σε θέατρα με Τρομοκράτες ή Θύματα επειδή βρίσκονται στο κέντρο του φάσματος.
Θύμα
Τα Θύματα δεν νιώθουν ποτέ ότι έχουν αρκετή δύναμη για να αντιμετωπίσουν ενεργητικά τον κόσμο, γι αυτό προσπαθούν να προκαλέσουν συμπάθεια, προσελκύοντας την ενέργεια προς το μέρος τους. Όταν χρησιμοποιούν τη σιωπηλή συμπεριφορά, μπορεί να ολισθήσουν προς το θέατρο του Απόμακρου, αλλά ως Θύματα που είναι, φροντίζουν να μην περάσει απαρατήρητη η σιωπή τους.
Τα θύματα είναι πάντα απαισιόδοξα άτομα και τραβούν την προσοχή των άλλων παίρνοντας ανήσυχο ύφος, αναστενάζοντας, τρέμοντας, κλαίγοντας, κοιτάζοντας με απλανές βλέμμα μπροστά τους, απαντώντας αργά σε ερωτήσεις και αφηγούμενοι ξανά και ξανά μεγάλα δράματα και κρίσεις.
Τους αρέσει να μένουν τελευταίοι στην ουρά και υποτάσσονται στους άλλους. Η αγαπημένη τους φράση είναι «ναι, αλλά…».
Τα Θύματα αρχικά δελεάζουν τους άλλους με την αδυναμία και την ανάγκη τους για βοήθεια. Ωστόσο, δεν θέλουν πραγματικά να δοθεί λύση στην κατάσταση γιατί τότε θα χάσουν την πηγή της ενέργειάς τους.
Μπορεί επίσης να δείχνουν υπερβολικά υποχωρητική συμπεριφορά , πράγμα που τους κάνει τελικά να νιώθουν ότι οι άλλοι τους εκμεταλλεύονται. Ως υποχωρητικά άτομα, δεν έχουν την ικανότητα να θέτουν όρια στις σχέσεις τους, και η συμπεριφορά τους κυμαίνεται από το να προσπαθούν να πείσουν τους άλλους, να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και να προβάλλουν δικαιολογίες, μέχρι το να προσπαθούν να λύνουν ξένα προβλήματα.
Επιτρέπουν στους άλλους να τους φέρονται σαν «αντικείμενα», ίσως μέσα από την ομορφιά τους ή την παραχώρηση της σεξουαλικής τους εύνοιας και μετά ενοχλούνται επειδή οι άλλοι δεν τους υπολογίζουν.
Τα Θύματα συντηρούν την θέση τους προσελκύοντας άτομα που τους τρομοκρατούν. Στους ακραίους κύκλους οικογενειακής βίας Τρομοκράτες και Θύματα παίζουν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ο Τρομοκράτης εμπλέκει το Θύμα σε όλο και πιο βίαια επεισόδια κακομεταχείρισης, μέχρι που η διαδικασία αυτή φτάνει σε μια κορύφωση έντασης.
Μετά την κορύφωση, ο Τρομοκράτης υποχωρεί και ζητά συγγνώμη και με αυτό τον τρόπο στέλνει ενέργεια η οποία δελεάζει το Θύμα και το επαναφέρει στο φαύλο κύκλο.”
* * *
Τα θέατρα ελέγχου, βασίζονται στο ΦΟΒΟ.
Ας πιάσουμε λοιπόν ξανά τα θέατρα ελέγχου, ειδωμένα μέσα από το φόβο που τα γεννά:
Αντιγράφω και πάλι:
ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ ΘΕΑΤΡΑ
Τρομοκράτης
Εξωτερική συμπεριφορά——————— Εσωτερική πάλη
Εξωτερική συμπεριφορά: Άρνηση, δεν ακούει τους άλλους
Εσωτερική πάλη: Φόβος ότι θα τον θέσουν υπό έλεγχο
Εξωτερική συμπεριφορά: Θυμός
Εσωτερική πάλη: Φόβος ότι αυτά που έχει ή κάνει δεν αρκούν
Εξωτερική συμπεριφορά: Θα το πάρω με όποιον τρόπο μπορώ
Εσωτερική πάλη: Κάποιος άλλος θα το πάρει πρώτος
Εξωτερική συμπεριφορά: Αλαζονεία
Εσωτερική πάλη: Κανείς δε με προσέχει
Εξωτερική συμπεριφορά: Πρώτα ο εαυτός μου
Εσωτερική πάλη: Κανείς δε νοιάζεται
Εξωτερική συμπεριφορά: Έλεγχος
Εσωτερική πάλη: Πρέπει να το κάνω μόνος μου
Εξωτερική συμπεριφορά:Μανία
Εσωτερική πάλη: Κανείς δε νοιάστηκε ποτέ για μένα
Εξωτερική συμπεριφορά: Βία
Εσωτερική πάλη: Είμαι (νιώθω) νεκρός
Κάνει τους άλλους να νιώθουν: ———— Αντίστοιχο Θέατρο:
Κάνει τους άλλους να νιώθουν: Φόβο
Αντίστοιχο Θέατρο: Θύμα: “Μη μου κάνεις κακό, δεν σε απειλώ”
Κάνει τους άλλους να νιώθουν: Θυμό
Αντίστοιχο Θέατρο: Τρομοκράτης: “Δεν μπορείς να μου κάνεις κακό,θα σε πολεμήσω”
Κάνει τους άλλους να νιώθουν: Εκδίκηση.
Αντίστοιχο Θέατρο: Ανακριτής: “Δεν είσαι τόσο δυνατός όσο δείχνεις. Ποιο είναι το αδύνατο σημείο σου;”
Κάνει τους άλλους να νιώθουν: Ανύπαρκτοι
Αντίστοιχο Θέατρο: Απόμακρος:”Δε θα έρθω σε σύγκρουση μαζί σου”
Ανακριτής
Εξωτερική συμπεριφορά ——————– Εσωτερική πάλη
Εξωτερική συμπεριφορά: Ποιος νομίζεις ότι είσαι;
Εσωτερική πάλη: Έλλειψη αναγνώρισης κατά τα παιδικά χρόνια
Εξωτερική συμπεριφορά: Πού πας;
Εσωτερική πάλη: Με αφήνουν μόνο και φοβάμαι
Εξωτερική συμπεριφορά: Γιατί δεν έκανες αυτό ή εκείνο;
Εσωτερική πάλη: Θέλω αποδείξεις της αγάπης σου
Εξωτερική συμπεριφορά: Γιατί δεν κάνεις αυτό ή εκείνο;
Εσωτερική πάλη: Θα με εγκαταλείψεις
Εξωτερική συμπεριφορά: Σου το είχα πει εγώ
Εσωτερική πάλη: Με χρειάζεσαι. Σε χρειάζομαι
Εξωτερική συμπεριφορά: Έλεγχος
Εσωτερική πάλη: Πρέπει να το κάνω μόνος μου
Κάνει τους άλλους να νιώθουν: —————–Αντίστοιχο Θέατρο:
Κάνει τους άλλους να νιώθουν:Ανύπαρκτοι
Αντίστοιχο Θέατρο:Απόμακρος: “Δεν ξέρεις τι σκέφτομαι”
Κάνει τους άλλους να νιώθουν:Λάθος
Αντίστοιχο Θέατρο:Απόμακρος: “Είσαι πιο δυνατός από μένα,μετράς πιο πολύ από μένα”
ΠΑΘΗΤΙΚΑ ΘΕΑΤΡΑ
Απόμακρος
Εξωτερική συμπεριφορά—————–Εσωτερική πάλη
Εξωτερική συμπεριφορά: Είμαι έτοιμος να…
Εσωτερική πάλη: Δεν είμαι σίγουρος αν μπορώ να επιβιώσω
Εξωτερική συμπεριφορά: Χρειάζομαι περισσότερα (χρήματα,μόρφωση, χρόνο, ευκαιρίες κλπ)
Εσωτερική πάλη: Δεν έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, φοβάμαι
Εξωτερική συμπεριφορά: Δεν ξέρω, δεν είμαι σίγουρος, μπορεί
Εσωτερική πάλη: Θα παγιδευτώ και δεν θα τα καταφέρω
Εξωτερική συμπεριφορά: Θα σου πω
Εσωτερική πάλη: Δεν ξέρω τι νιώθω
Κάνει τους άλλους να νιώθουν:——–Αντίστοιχο Θέατρο:
Κάνει τους άλλους να νιώθουν:Αβέβαιοι
Αντίστοιχο Θέατρο:Ανακριτής: “Έχεις θυμώσει μαζί μου;”
Κάνει τους άλλους να νιώθουν:Καχύποπτοι
Αντίστοιχο Θέατρο: Ανακριτής: “Τι λάθος έκανα;”
Θύμα
Εξωτερική συμπεριφορά ——– Εσωτερική πάλη
Εξωτερική συμπεριφορά: Είμαι κουρασμένος
Εσωτερική πάλη: Κάνω τόσα πολλά και κανείς δε με βλέπει
Εξωτερική συμπεριφορά: Τι να κάνω, έτσι είμαι
Εσωτερική πάλη: Δεν ξέρω άλλο τρόπο για να πάρω ενέργεια
Εξωτερική συμπεριφορά: Κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ
Εσωτερική πάλη: Αν αλλάξω δε θα μ’ αγαπάς
Εξωτερική συμπεριφορά: Είμαι μια χαρά
Εσωτερική πάλη: Δε νοιάζεσαι πραγματικά για μένα
Εξωτερική συμπεριφορά: Άσε να το κάνω εγώ
Εσωτερική πάλη: Με χρειάζεσαι. Σε χρειάζομαι
Εξωτερική συμπεριφορά: Μην ανησυχείς για μένα
Εσωτερική πάλη: Χρειάζομαι αναγνώριση
Κάνει τους άλλους να νιώθουν:———-Αντίστοιχο Θέατρο:
Κάνει τους άλλους να νιώθουν:Ένοχοι
Αντίστοιχο Θέατρο: Τρομοκράτης: “Θέλεις να με ελέγξεις”
Ποτέ δεν είναι αργά να σπάσουμε τις αλυσίδες του φόβου και το φαύλο κύκλο του αγώνα για έλεγχο και δύναμη.
Δεν είναι εύκολο.
Τουλάχιστον, αναγνωρίζοντας τα βασικά θέατρα, κάνουμε ένα βήμα.
Η σημασία του “τώρα”
Ολοι μας αναλωνουμε τον περισσοτερο χρονο, συμπεριλαμβανομενου και εμου την ιδια, να σκεφτομαστε ποτε το παρελθον και ποτε το μελλον. Με ολα αυτα που συμβαινουν τελευταια, αλλα και με δικα μου προσωπικα θεματα, με απασχολει πολυ εντονα το μελλον, τοσο που μου δημιουργει στρες. Μου απορροφα τοση πολλη ενεργεια που λεω θα φτασω στον προορισμο μου καποτε?
Παρακατω σας παραθετω μια περιληψη του βιβλιου του Εckhart Tolle,«Η δύναμη του τώρα» που έγινε best seller καθώς πούλησε πάνω από 2 εκατομμύρια αντίτυπα. Ειναι πολυ διαφωτιστικο
1. Απελευθερώσου από τα φαντάσματα του παρελθόντος και τα άγχη του μέλλοντος
Αν το σκεφτείς, το παρελθόν έρχεται σαν ανάμνηση στο μυαλό σου στο παρόν. Επίσης, σκέφτεσαι το μέλλον πάλι στο τώρα. Το παρόν είναι που έχει την μεγαλύτερη δύναμη και σημασία. Στην ουσία, μόνο το παρόν υπάρχει… Αυτό έχει σημασία και αυτό ζεις… Διαφορετικά, ζεις τη ζωή σου μόνο μέσα από την ανάμνηση και την αναμονή.
2. Μήπως σε δυσαρεστεί ο τρόπος που ζεις;
Μήπως κρατάς μια σιωπηλή αγανάκτηση ή στεναχώρια μέσα σου για ένα κοντινό σου πρόσωπο; Μήπως ένα κομμάτι σου αντιστέκεται και μετανιώνει για τη δουλειά που κάνει; Συνειδητοποιείς ότι η αρνητική αυτή ενέργεια συσσωρεύεται μέσα σου και είναι πολύ βλαβερή, τόσο για την σωματική όσο για την ψυχική σου υγεία; Κάνε μια ενδοσκόπηση και ανακάλυψε το παραμικρό κατάλοιπο δυσαρέσκειας και απροθυμίας; Νιώσε το συναίσθημα και παρατήρησε πως επηρεάζει το σώμα σου. Σταμάτα να κάνεις αυτό που κάνεις και σε δυσαρεστεί. Τι επιλογές έχεις;
- Μίλησε στο άτομο που το αφορά και εξέφρασε εντελώς αυτά που νιώθεις.
- Πέτα τον αρνητισμό που το μυαλό σου δημιούργησε για την κατάσταση και που δεν εξυπηρετεί κανέναν σκοπό. Και το πώς μπορείς να ξεφορτωθείς τον αρνητισμό; Απλά με το να τον ξεφορτωθείς. Πώς πετάς κάτι που έπιασες και σου καίει τα χέρια σου; Πώς πετάς ένα άχρηστο φορτίο;
- Το κάνεις απλά και αυτόματα με το που θα αναγνωρίσεις ότι σε κάνει να υποφέρεις με το να το κουβαλάς. Αυτό που έχεις να κάνεις είναι να αναγνωρίσεις και να εμπιστευτείς τα συναισθήματά σου.
3. Μην ξεχνάς τον προορισμό σου, όμως μη χάνεις των εσωτερικό σου σκοπό
Αν σκεφτείς ότι η ζωή είναι ένα ταξίδι, είναι σίγουρα ωφέλιμο να γνωρίζεις τον προορισμό ή έστω την γενική κατεύθυνση. Ωστόσο, αν ο προορισμός ή τα βήματα που σκέφτεσαι να κάνεις στο μέλλον, απορροφούν τόσο πολύ τη προσοχή σου και γίνονται πιο σημαντικά από το βήμα που κάνεις τώρα, δεν θα φτάσεις ποτέ στον προορισμό σου.
4. Η δύναμη της επιλογής
Η λέξη «επιλογή» είναι πολύ διαδεδομένη αυτή την εποχή. Ωστόσο, για να είμαστε σε θέση να επιλέξουμε, απαιτείται μεγάλη δόση συνειδητότητας. Μπορείς να επιλέξεις, όταν είσαι παρών. Όταν αναγνωρίζεις τα συναισθήματα και τις ανάγκες σου στο τώρα.
5. Ο αρνητισμός έχει τις ρίζες του στο πριν και στο μετά
Όλα τα αρνητικά συναισθήματα, όπως ανησυχία, άγχος, πίεση, ένταση και νευρικότητα, οφείλονται στην πολλή ενασχόληση με το μέλλον.
- Oι ενοχές, η μνησικακία, η δυσαρέσκεια και η λύπη, έχουν τις ρίζες τους στο παρελθόν.
- Μπορεί να σκεφτείς ότι οι συνθήκες και τα γεγονότα φταίνε για τα συναισθήματά σου. Σκέψου όμως ότι αυτό δεν αλλάζει, πάντα θα έρχονται και αναποδιές και κακοτυχίες.
- Εσύ μπορείς να επιλέξεις τον τρόπο που θα ζεις και θα σκέφτεσαι, δηλαδή τον τρόπο που θα επεξεργάζεσαι και θα λαμβάνεις τα γεγονότα στη ζωή σου. Διαφορετικά θα ζεις μέσα από σκιές.
6. Δώσε στη θρησκεία σου ωφέλιμο νόημα
Ο Θεός που πιστεύεις δεν χρειάζεται να είναι τιμωρός ούτε να θέλει να ζεις με ενοχές. Ο Θεός είναι μέσα σου και εσύ του δίνεις νόημα και δύναμη στην ύπαρξή του.
7. Έλα σε επαφή με τη φύση
Μπορεί να σου ακουστεί κοινότυπο, όμως η επαφή με τη φύση μπορεί να σου δημιουργήσει έντονο συναίσθημα ασφάλειας και γαλήνης. Νιιώσε τη φύση γύρω σου και απόλαυσε τη στιγμή κλείνοντας για λίγο τα μάτια σου, καθαρίζοντας το μυαλό σου από περιττές σκέψεις.
Beautiful Rain
Οταν ημουν μικρη δε μου αρεσε καθολου η βροχη, γιατι αυτο σημαινε οτι δεν θα μπορουσα να παω στην παιδικη χαρα, ουτε εκδρομη με τους γονεις μου.
Θυμαμαι μια φορα που ηταν να παμε καπου εκδρομη, μας το ειχαν ταξει οι γονεις, ειχε σκοτεινιασει εκεινο το πρωινο τοσο πολυ ο ουρανος, ειχε αρχισει κι η βροχη κι εγω κοιτουσα απο το τζαμι τα συννεφα που ταξιδευαν με γοργο ρυθμο στον ουρανο κι ελεγα απο μεσα μου με παρακαλετα, “αντε φυγετε παλιοσυννεφα, αντε καντε γρηγορα να βγει ο ηλιος, να παμε εκδρομη..”
Απο τοτε φυσικα εχουν περασει πολλα χρονια και τα συναισθηματα μου για τη βροχη ειναι εντελως διαφορετικα. Την αγαπω τη βροχη, την ποτιστικη βροχη οπως ειναι η σημερινη, που μυριζει το χωμα που εχει διψασει απο τοσες μερες ανυδριας. Και μ’ αρεσει που θα μεινω μεσα και θα τη χαζευω απο το παραθυρο. Κανει και λιγη ψυχρα κι ειναι ευχαριστο μετα απο τοσες μερες ζεστη.
Και δυο μεγαλοι καλλιτεχνες ο Eric Clapton & ο Iggy Pop, διασκευαζουν το κλασσικο κομματι “autumn leaves”. Αφιερωμενο λοιπον το τραγουδι αυτο στη σημμερινη μερα που μοιαζει με φθινοπωρινη..
{youtube}LgixoLYbMI8{/youtube}
Λίγα λόγια για τη μητέρα
- Τώρα που η τετράχρονη κόρη μου με ενημέρωσε ότι σκέφτεται να μετακομίσει μόνιμα στη γιαγιά της, αλλά να μη στεναχωριέμαι, γιατί θα έρχεται επίσκεψη να με βλέπει, κατάλαβα γιατί στεναχωριόταν τόσο η μαμά μου όταν με έβλεπε σε ηλικία δέκα χρονών να μαζεύω τα πράγματα μου για να φύγω απ’ το κάμπινγκ όπου παραθερίζαμε και «να κάνω οτοστόπ και να πάω στη γιαγιά μου, που περνούσα πολύ καλύτερα».
- Τώρα που ρωτάω με λαχτάρα τις κόρες μου όταν γυρνούν απ’ τον παιδικό σταθμό πως πέρασαν κι αυτές βαριούνται να μου πούνε, μετανιώνω που ξεπετούσα τη μαμά μου με δυο κουβέντες όποτε βαριόμουν, ενώ την ανάγκαζα να υποστεί την πρωτοφανή μου λογοδιάρροια, όποτε δεν έβρισκα τις φίλες μου στο τηλέφωνο.
- Σήμερα που ο άντρας μου είχε τη φαεινή έμπνευση να πάει τις κόρες μας επίσκεψη στη μαμά του, αφήνοντάς με μόνη όλο το πρωί της Γιορτής της Μητέρας, καταλαβαίνω πως δεν έπρεπε ποτέ να ευχηθώ στη μαμά μου απ’ το τηλέφωνο επειδή προτιμούσα να σέρνομαι για καφέδες και ουζάκια όλη τη μέρα και δεν προλάβαινα να περάσω απ’ το σπίτι της.
- Τώρα που διαβάζω για χιλιοστή φορά στις κόρες μου την ιστορία του Ρούνι, που είναι ύπουλο κακό γουρούνι, μετανιώνω που όταν η μανούλα μου δεν έβλεπε πια καλά, της διάβαζα με το ζόρι ένα-δυο άρθρα απ’ το Βήμα της Κυριακής, με τη δικαιολογία ότι δεν ήθελα να στερήσω απ’ τον μπαμπά μου τη χαρά να της διαβάζει αυτός.
- Τώρα που βλέπω πόσο στεναχωριέμαι όταν μαλώνουν οι κόρες μου, καταλαβαίνω τι σοκ είχε πάθει όταν σ’ ένα καβγά με τον αδελφό μου του είχα κλείσει την μπαλκονόπορτα στα μούτρα με αποτέλεσμα να περάσει μέσα απ’ το τζάμι (hint: ζει!).
- Τώρα που βλέπω πόσο χαίρομαι όταν μου λένε ότι οι κόρες μου μου μοιάζουν, στεναχωριέμαι που όλο της έλεγα ότι μοιάζω στον μπαμπά μου.
- Τώρα που κοιτάω τους φίλους των κοριτσιών μου και αναρωτιέμαι διεστραμμένα ποιος θα τους ταίριαζε πιο πολύ, θαυμάζω όλο και περισσότερο τη ψυχραιμία της μαμάς μου, που αντιμετώπισε στωικά ουκ ολίγους unsuitable (για να το θέσω ευγενικά) υποψήφιους μνηστήρες, χωρίς ποτέ να προσπαθήσει να μ’ επηρεάσει.
- Τώρα που βλέπω πόσα πράγματα θυσιάζεις απ’ τη στιγμή που κρατάς στα χέρια σου ένα μωρό και πόση φροντίδα και ενέργεια τού αφιερώνεις τα πρώτα χρόνια της ζωής του, εύχομαι να μην της έλεγα τόσο συχνά ότι δε θυμάμαι τίποτα απ’ τα πρώτα παιδικά μου χρόνια.
- Τώρα που βλέπω πόσο φρικάρω όταν οι κόρες μου φιλούν διάφορες εικονίτσες, κάνουν την προσευχή τους 2-3 φορές τη μέρα κι αναφωνούν «Παναγιά μου δέσποινα!» σε κάθε ευκαιρία, εκτιμώ ακόμα περισσότερο την ψυχραιμία που επέδειξε η μαμά μου όταν πήγα δέκα χρονών μόνη μου και γράφτηκα στο κατηχητικό της γειτονιάς μου
Τατιανα Λιανη απο τη lifo
Change your heart
Change your heart Look around you
Change your heart,
It will astound you..
I need your lovin’ like the sunshine…