Tι παει να πει πηρες τη σωστη αποφαση? Τι παει να πει πηρες τη λαθος αποφαση? Υπαρχει κατι τετοιο? Ειλικρινα!
Πηρες την αποφαση να κανεις την αλφα η τη βητα κινηση δεδομενου των συγκεκριμενων συγκυριων που συνεβαιναν τη συγκεκριμενη χρονικη περιοδο. Το θεμα ειναι να παιρνεις αποφασεις, να προχωρας στη ζωη σου κι οχι να εισαι αναποφασιστος, σε αμφιταλαντευση. Ειναι ευλογια να εισαι ανθρωπος των αποφασεων.
Απο κει και μετα αναλαμβανεις την ευθυνη της αποφασης σου και προχωρας. Μπορει βεβαια στην πορεια να αλλαξεις γνωμη η να δεις οτι δε σου ταιριαζει κατι. Μπορεις να την τροποποιησεις ευκολα ενδεχομενως, ειδικα αν εισαι μονος σου σε αυτο, εννοωντας οτι δεν ειναι μια κοινη αποφαση που πηρες μαζι με τον συντροφο σου και αρα οι συνεπειες του να αλλαξεις γνωμη εχουν επιδραση και στον αλλο. Αλλα ακομα κι ετσι, το συζητας, αναζητας λυσεις, κανεις υποχωρησεις ωστε να κανεις καλυτερα τον ελιγμο αφου συναντησες εμποδια στο δρομο σου. Μην κουτουλησεις πανω στο εμποδιο, η ξεροκεφαλια δεν ειναι καλος συμβουλος ποτε.
Συνεχεια βρισκομαστε σε σταυροδρομια επιλογων και παιρνουμε τις περισσοτερες φορες αποφασεις ασυνειδητα, σχεδον αυτοματα. Και ναι το ζητουμενο ειναι να εισαι συνειδητος σε οτι κανεις ωστε να εχεις τις λιγοτερες απωλειες ενεργειας…Ειναι δυσκολο το ξερω καποιες φορες σχεδον ακατορθωτο. Ο εγκεφαλος μας νομιζει οτι ειναι το αφεντικο, και εχει μπει στον αυτοματα πιλοτο. Θελει συνεχομενη προσπαθεια, εκπαιδευση ωστε να δινεις εντολη συνειδητα κι οχι να αντιδρας αυτοματα. Και αυτο βεβαια απαιτει ηρεμια, νηφαλιοτητα, ΟΧΙ στρες.
Στρες…τι λεξη κι αυτη…σου προκαλει στρες!!! Ειναι χρησιμο να εχεις καποιες φορες στρες, σε κανει πιο γρηγορο στη δουλεια σου η σε οτι σε απασχολει. Οταν ομως ερχεται σε κοντρα με το ειναι σου και το αντιλαμβανεσαι οτι γινεται αυτο, βγες απο την κατασταση αυτη που στο προκαλει. Εκεινη τη στιγμη επι τοπου. Ανεπνευσε, πηγαινε στο παρκο, ακουσε τη μουσικη που σου αρεσει, κανε κατι! Και μετα ξαναμπες με αλλον αερα, καθαροτερο μυαλο, ετοιμος για δραση και νεες αποφασεις.
Πηρα την αποφαση της ξενιτιας. Η ξενιτια εχει αλλες δονησεις, πιο βαριες που σε τραβανε προς τα κατω. Κι ο αγωνας για την επιβιωση ειναι υπαρκτος, ξεκαθαρος. Στην οικογενειακη εστια, ειδικα των χωρων της Μεσογειου, οπως η Ελλαδα μας, η μαμα, ο μπαμπας, οι παππουδες, τα αδερφια, τα ξαδεφια, οι φιλοι μαλακωνουν τους κραδασμους, τις δονησεις. Σου λενε “εδω ειμαι εγω”, “μην ανησυχεις για τιποτα”.
Ομως οσο ωραιο και τρυφερο κι αν ακουγεται αυτο και παρηγορο, εισαι μονος σου, πρεπει να λειτουργεις μονος σου. Το να σκεφτεσαι το αποκουμπι, δε σε προχωρα, δε σε μεγαλωνει. Το οτι εχω βιωσει απωλεια ανθρωπου και γενικοτερα απωλειες εχει παιξει το ρολο του και σκεφτομαι κατα αυτον τον τροπο.. Και μαξιλαρια, διχτυ ασφαλειας θα βρισκεις αν εισαι ανοιχτος και ζητας βοηθεια. Η υπαρξη ειναι πολυ μεγαλη, τεραστια…
Μονο που η ενηλικωση, ρε γαμωτο, ποναει, στρεσαρει, και οσο πιο δεμενος με την οικογενεια σου εισαι, τοσο πιο “δεμενος” εισαι.
Αναπνοη. Εξεπνευσε τοξινη, στρες, αρνητικες σκεψεις. Ανεπνευσε ηρεμια, ευγνωμοσυνη, αγαπη για τον εαυτο και το πλησιον, ανεπνευση ζωη! Κι αυτο θα περασει.
Η ζωη ειναι ωραια! Η ζωη ειναι οι αποφασεις σου.
