Σε αυτην την ενοτητα που λεγεται ταξιδια στοχος μου δεν ειναι να γινεται μια τουριστικη περιγραφη αλλα περισσοτερο τι δημιουργει απο συναισθηματα και σκεψεις ενα ταξιδι.
Ποσες φορες εχουμε ονειρευτει μερη και τοπους ειτε μακρινους ειτε και πολυ κοντινους και την ιδια στιγμη που σκεφτομαστε κατι την ιδια στιγμη αρχιζουν και οι προσδοκιες. Δεχομαστε συμβουλες σχετικα με το που να παμε και τι θα δουμε εκει, ελαχιστα ομως λεγονται για το γιατι να κανουμε ενα ταξιδι η για το πως. Απλα επαναλαμβανουμε ενα μοτιβο ο καθενας μας, οτι πρεπει να παμε εκει γιατι εχει φοβερες παραλιες, αλλου γιατι εχει εντονη νυχτερινη ζωη κλπ κι αρχιζουμε να πλαθουμε κουλουρακια γυρω απο αυτο. Θα ειμαι εκει και θα λιαζομαι ολη μερα, θα ειμαι αλλου και θα βλεπω μουσεια και εκθεσεις….
Για να μιλησουμε και για τις εικονες. Ποσες φορες μας εχει παρασυρει μια εικονα ενος μερους απο ενα ταξιδωτικο οδηγο η τωρα τελευταια οι φωτογραφιες που ανεβαζει ο καθενας μας στο facebook απο σελιδες η δικες του και ξεροσταλιαζουμε και παραμονευουμε στο επομενο ανεβασμα φωτογραφιων αυτου που παρακολουθουμε.
Οι εικονες εχουν ανυπολιγιστη δυναμη. Συνιστουν προσβολη για τη νοημομοσυνη μας και αναιρουν την εννοια της ελευθερης βουλησης. Καθε αναγνωστης ενος ταξιδιωτικου εντυπου η αναγνωστης της “παρεας” του facebook ακομη κι αν μπορει να ειναι συνετος σε αλλους τομεις της ζωης του, στην επαφη του με αυτα τα στοιχεια αποδεικνυεται αθωος, αφελης ισως, και μια αισιοδοξια ανακινειται μεσα του. Η λαχταρα που προξενουν οι σελιδες αυτες δειχνει οτι τα σχεδια μας ειναι δυνατον να επηρεαζονται καθοριστικα απο μια υπεραπλουστευμενη εικονα ευτυχας την οποια δε θετουμε και πολυ υπο εξεταση. Μπορει δηλαδη ενα ταξιδι να εχει ως αφετηρια μια απλη φωτογραφια.
Για να μιλησω για τις δικες μου εμπειριες λοιπον, ενα τετοιο ταξιδι που ειχα προσδοκιες αλλα το ταξιδι δεν εφτασε να τις εκπληρωσει, ηταν στο Βερολινο. Για το Βερολινο, δεν ηταν οι φωτογραφιες που με ειχαν μαγεψει που ηθελα να παω, οσο το οτι μου ειχαν περιγραψει οτι εχει μια πολυ καλη και φθηνη νυχτερινη ζωη, οτι εχει κατι το πολυ εναλλακτικο, και οτι το κανει πολυ ιδιαιτερο η διαφορα του δυτικου απο το ανατολικο Βερολινο. Παρολο που εχουν περασει χρονια απο την καταρρευση του τοιχους η διαφορα υπαρχει ακομα. Εκεινο που αντικρυσα εγω ηταν μια πολυ γκριζα, βιομηχανικη πολη που σε καποια σημεια της ειχε εκμοντερνιστει ιδιαιτερα με ψηλους hi-tech ουρανοξυστες οπως ειναι η πλατεια Postdamer. Εκει, αφηρημενη και βγαζοντας φωτογραφιες, επεσα θυμα κλοπης με αποτελεσμα τις επομενες μερες -το συμβαν εγινε την πρωτη μερα του ταξιδιου- να τρεχω στο προξενειο να βγαλω προσωρινο διαβατηριο για να γυρισω πισω μακρια απο την αφιλοξενη πολη οπως το ειδα εγω βεβαια, και να δανειζομαι χρηματα απο τη φιλη μου -να ‘ναι καλα- ωστε να μπορω να κινηθω. Ψαξαμε ακεφα να βρουμε τη νυχτερινη εναλλακτικη ζωη του Βερολινου, ανακαλυψαμε λιγα πραγματα, χαθηκαμε αρκετες φορες στο μετρο, οντως επιβεβαιωσα οτι υπαρχει διαφορα δυτικου απο ανατολικου Βερολινου -ε και?-αλλα σιγουρα ειναι ενα ταξιδι που δεν αναπολω σε καμια περιπτωση.
Αντιθετως, η Ισπανια και συγκεκριμενα ο νοτος της ειναι ενα ταξιδι που μου εχει μεινει αξεχαστο και σημειοτεον οτι ειχε ως αφετηρια τελειως διαφορετικα κινητρα. Ειχα την καλοκαιρινη μου αδεια, η φιλη μου η οποια καταγεται απο εκει με προσκαλεσε για παρεα στην πανεμορφη Σεβιλλη. Ομως επειδη ειχα ξαναπαει μερικα χρονια πριν ημουν αρκετα χλιαρη. Ελεγα να παω για μια εβδομαδα, να φαω και τα αγαπημενα μου ταπας, να περπατησω στους ομορφους κηπους της Σεβιλλης, αυτα ειχα ως προσδοκιες. Και το ταξιδι απο μια εβδομαδα επεκταθηκε σε δυο βδομαδες και οχι μονο απολαυσα τους περιπατους αυτους και τα ταπας αλλα γνωρισα νεους ανθρωπους με τους οποιους καναμε και ενα ταξιδι στο μπαμ, χωρις καποιο προηγουμενο πλανο, στις παραλιες της νοτιας Πορτογαλιας.
Η παγιδα που πεφτουμε ολοι μας ειναι οτι αυτη η προσμονη πολλες φορες μετατρεπεται σε ενα αγχος για το μελλον που μας περισπα απο το παρον με συνεπεια να δημιουργουμε στο εαυτο μας για αλλη μια φορα συγχυση. Οπως και να το κανουμε, μεταφερουμε τον καθημερινο εαυτο μας που οριζεται απο τις ιδιοτροπιες του σωματος και του νου του οπου και να παμε με αποτελεσματα οχι παντα ευχαριστα…
