Ποσο καιρο εχω να γραψω στο αγαπημενο μου funnyface. Aλλαξε η ζωη μου, οι συνηθειες και ακομα δεν εχω καταφερει να αφομοιωσει τα πολλα νεα δεδομενα στη ζωη μου και θα παρει πολυ καιρο μου φαινεται.

Καταρχας πραγματοποιηθηκε μια απο πολυ καιρο πριν παρμενη αποφαση, να εγκατασταθω σε νεα χωρα τη Νορβηγια. Αυτο απο μονο του ειναι μια αλλαγη πολυ μεγαλη. Ακομα μπερδευω το νομισμα του ευρω με το τοπικο, δεν ξερω τη γλωσσα οποτε ο,τι επιγραφες διαβαζω απο οδικη σημανση μεχρι τις συσκευασιες τροφιμων χρειαζεται περισσοτερη εγκεφαλικη επεξεργασια των δεδομενων. Μπαινω στα μεσα μαζικης μεταφορας -που τι καλα ερχονται στην ωρα τους!- και ακουω συνομιλιες που δεν τις καταλαβαινω. Πολυφυλετικο ειναι το Οσλο που μενουμε, οι μισοι ειναι ξενοι απο Ασια, Αφρικη, Ευρωπη και οι αλλοι μισοι ειναι οι ντοπιοι. Το κοστος ζωης ειναι πολυ ακριβο σε σχεση με τα ελληνικα δεδομενα, αν πιασεις ομως δουλεια ακομα και την πιο χαμηλομισθη δεν θα σου φαινεται ακριβη, μας λενε, γιατι οι μισθοι ειναι 3 με 4 φορες πιο πανω απο την Ελλαδα, αρα και οι τιμες. Το φαγητο και το ποτο ειναι ακριβο, τα ρουχα ειναι σε λογικες τιμες.

Η δευτερη και πιο ουσιαστικη αλλαγη που εγινε ειναι οτι συγκατοικω για πρωτη φορα με τον ανθρωπο που πηραμε την αποφαση να φυγουμε. Εχει τα καλα του αυτο, εχει και τα περιεργα του, ειναι διαφορετικη η συμβιωση σιγουρα.  Βλεπεις τις δικες σου και τις δικες του συνηθειες σε καθημερινη φαση και αναρωτιεσαι απο που ηρθε αυτο τωρα….!

Ειμαστε μαζι σε μια νεα χωρα για ενα καλυτερο μελλον. Σε μια χωρα που ο χειμωνας της κρατα πολλους μηνες και οι ανθρωποι της ειναι καπως απροσιτοι θα ελεγα. Και γι’ αυτο το σκαιπ ειναι καλη παρεα, ειδικα αν μιλαμε με την οικογενεια μας, η τους καλους φιλους που εχουν σκορπισει καποιοι απο αυτους σε διαφορα μερη του πλανητη.

Παντως η αληθεια για μενα, ειναι οτι βλεπεις πιο μεγεθυμενα τα θεματα που εχεις ως ανθρωπος. Και η προκληση ειναι το πως τα αντιμετωπιζεις τωρα. Στην ζωνη της βολικοτητας σου πισω στην πατριδα τα εβλεπες λιγοτερο καθαρα.

Αυτο που μου λειπει δεν ειναι η Αθηνα με τις πορειες, τις κλουβες, τα μποτιλιαρισματα, την κλαψα.. Μου λειπει αυτο το αυθορμητο να παμε για καφε, να μαζευτουμε στου ταδε, τα μεζεδοπωλεια με τα τσιπουρα και τις ρακες, ο Ανασας μια ταβερνα στη μεση του πουθενα στα βουνα της Πινδου.

Vi skal se…που λενε και στα νορβηγικα, ιδωμεν