Η μετέωρη αίσθηση του εγώ

Πραγματικα δε θυμαμαι ποσα χρονια ηθελα να κανω ενα ταξιδι στη Νεα Υορκη. Τι με ειχε κανει να το θελω τοσο πολυ…πιστευω ενα μεγαλο μερος ειχε να κανει με τις τοσες ταινιες αμερικανικες που η πλειοψηφια τους γυριζοταν εκει. Ισως επειδη ηθελα να δω απο κοντα πως μια τοσο μεγαλη πολη σαν αυτη, με εκατομμυρια κατοικους που προερχονται απο καθε ακρη της γης πώς στοιβαχθηκαν στα νησακια του ποταμου Χαντσον.
Διαβαζοντας ενα αρθρο που ειχα γραψει πριν 3 χρονια οταν πρωτοπηγα εκει, ειναι σαν να βλεπω ξανα μπροστα μου το Νατασακι κατενθουσιασμενο που επισκεφτηκε ολα τα αξιοθεατα της πολης που ειχε προγραμματισει να δει και επειδη ειχε δει τοσο σινεμα της ηταν κατα καποιο τροπο πολυ οικεια ολα. Μπορει να συνηγορησε σε αυτο οτι ειχε παρεα την αδερφη της στο ταξιδι και οτι συναντησε συγγενεις και φιλους εκει και ενιωθε ασφαλεια σε αυτην την αχανη μεγαλουπολη που βουιζουν συνεχεια οι σειρηνες των περιπολικων και των πυροσβεστικων. Μαλιστα ειχε τοσο ενθουσιαστει με το μερος που ξαναπηγε και την επομενη χρονια και εμεινε σε μια φιλη που εκανε στο προηγουμενο ταξιδι. Μετα απο μια ερωτικη απογοητευση πιστεψε οτι η Νεα Υορκη θα ηταν το καλυτερο μερος για να ξεχασει και να ξεχαστει. Παρολο που ειχε μια υπεροχη φιλοξενια στο σπιτι της φιλης της που την εκανε να νιωσει σα στο σπιτι της και η συμβιωση μαζι της ηταν πολυ φυσικη σαν να γνωριζονταν χρονια, που να φανταστει οτι διασχιζοντας με το εναεριο τρενο τον ποταμο κανοντας το δρομολογιο Μανχαταν-Αστορια θα νιωσει τοσο μετεωρη. Ουτε η πατριδα και ο,τι συνεπαγεται γυρω απο αυτο τη συγκινουσε, ουτε η Νεα Υορκη -το ιδανικο μερος κατα τα λεγομενα μιας φιλης Νεορκεζας για εργενηδες. Απεναντιας, να νιωθει οτι χανει την ταυτοτητα της μεσα στο πληθος κατι που δεν επιδιωκε να της συμβει. Ειχε χασει την αισθηση του εγω. Και το κυριοτερο: της ελειπε ολο και περισσοτερο η αγαπη της.
Η Νεα Υορκη ειναι ενα μερος που σε κανει να τα χανεις πραγματικα με τα μεγαλα μεγεθη και την ποικιλια που προσφερει σε ολους τους τομεις. Για να τα χαρεις ολα θελεις λεφτα. Ομως δεν συνισταται πιστευω για ανθρωπους που δρουν με την καρδια τους, θα τους κανει περα η πολη, θα βρεθουν στο περιθωριο χωρις να το καταλαβουν..

Published by

Nat

Always seeking the truth and curious about life mysteries

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.